Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

īn-spīro

  • 21 conspiro

    [st1]1 [-] conspīro, āre, āvi, ātum [cum + spiro]: - intr. - [abcl][b]a - sonner ensemble, souffler ensemble. - [abcl]b - être d'accord, s'accorder, s'unir, s'entendre. - [abcl]c - conspirer, comploter.[/b]    - in aliquem conspirare: conspirer contre qqn.    - conspirare ut: s'entendre pour.    - conspirare ne: s'entendre pour empêcher que. [st1]2 [-] conspīro, āre, āvi, ātum [cum + spira]: - tr. - rouler en spirale, presser, serrer.    - se conspirare, Aur.-Vict.: s'entortiller (comme font les serpents).
    * * *
    [st1]1 [-] conspīro, āre, āvi, ātum [cum + spiro]: - intr. - [abcl][b]a - sonner ensemble, souffler ensemble. - [abcl]b - être d'accord, s'accorder, s'unir, s'entendre. - [abcl]c - conspirer, comploter.[/b]    - in aliquem conspirare: conspirer contre qqn.    - conspirare ut: s'entendre pour.    - conspirare ne: s'entendre pour empêcher que. [st1]2 [-] conspīro, āre, āvi, ātum [cum + spira]: - tr. - rouler en spirale, presser, serrer.    - se conspirare, Aur.-Vict.: s'entortiller (comme font les serpents).
    * * *
    I.
        Conspiro, conspiras, pen. prod. conspirare. Souffler ensemble et venter.
    \
        Conspirare omnibus partibus ad aliquid faciendum. Columel. Employer toutes les parties de soy d'un commun accord.
    \
        Conspirare, per translationem. Plaut. Estre d'un accord, Se unir et allier ensemble pour faire quelque chose, soit bonne ou mauvaise.
    \
        Conspirare in commune. Columel. Estre d'un commun accord.
    \
        Conspiratum est in eum. Suet. On a conspiré contre luy.
    II.
        Conspiro, conspiras, conspirare, a Spira spirae. Conspirare se dicuntur serpentes. Plin. iunior. S'entortiller, S'envelopper en plusieurs rondeaulx ou cercles, S'arrondir.

    Dictionarium latinogallicum > conspiro

  • 22 spiritus

    spīrĭtŭs, ūs, m. [spiro] [st1]1 [-] air agité, souffle, vent; exhalaison, émanation, odeur, flatuosité.    - spiritus Boreae: le souffle de Borée.    - quo spiritus non pervenit, Varr.: où l'air ne pénètre pas.    - placidi spiritus dies, Col.: jour où le vent est calme.    - spiritus florum, Gell.: le parfum des fleurs. [st1]2 [-] air, atmosphère.    - spiritus caeli, Cic.: atmosphère.    - spiritus circumfusus nobis, Quint.: l'air ambiant, atmosphère. [st1]3 [-] air qu'on respire, souffle (de la respiration), haleine, respiration; mécanisme de la respiration.    - spiritum ducere (haurire): aspirer l'air.    - spiritum reddere, Cic.: expirer l'air.    - spiritum intercludere: couper la respiration.    - versus multos uno spiritu pronuntiare, Cic.: réciter beaucoup de vers tout d'une haleine (sans prendre haleine). [st1]4 [-] souffle vital, principe de la vie, vie.    - auferre alicui spiritum, Petr.: ôter la vie à qqn.    - extremo spiritu: à son dernier soupir.    - colligere spiritum, Petr.: reprendre ses sens, ses esprits. [st1]5 [-] gémissement, soupir; sifflement (d'un serpent). [st1]6 [-] esprit, sentiment, coeur.    - hostiles spiritus, Tac.: sentiments hostiles.    - pestilentiā fractos spiritus esse, Liv. (sub. inf.):... que la peste a apporté le découragement.    - altiores spiritus sumere, Tac.: avoir des aspirations plus élevées. [st1]7 [-] sentiments (exaltés), magnanimité, courage, fierté; colère, orgueil, arrogance, présomption.    - tantos sibi spiritus sumpserat ut... Caes. BG. 1, 33: il avait un tel degré d'orgueil que... [st1]8 [-] souffle créateur, inspiration (poétique, prophétique); souffle, élan, enthousiasme, puissance (oratoire).    - spiritu divino afflari, Cic.: être animé du souffle divin, être inspiré. [st1]9 [-] être immatériel, esprit, âme; esprit (= personne). [st1]10 [-] esprit (rude ou doux), aspiration; ton (de la voix); son (d'un instrument).    - spiritus gravior, Quint.: son trop fort. [st1]11 [-] division du temps fixé par la respiration, mesure. [st1]12 [-] Esprit (personnifié).    - Spiritus (Sanctus): Eccl. le Saint-Esprit.    - Spiritus nigri, Sedul. Carm. 3, 41: les Esprits du mal.
    * * *
    spīrĭtŭs, ūs, m. [spiro] [st1]1 [-] air agité, souffle, vent; exhalaison, émanation, odeur, flatuosité.    - spiritus Boreae: le souffle de Borée.    - quo spiritus non pervenit, Varr.: où l'air ne pénètre pas.    - placidi spiritus dies, Col.: jour où le vent est calme.    - spiritus florum, Gell.: le parfum des fleurs. [st1]2 [-] air, atmosphère.    - spiritus caeli, Cic.: atmosphère.    - spiritus circumfusus nobis, Quint.: l'air ambiant, atmosphère. [st1]3 [-] air qu'on respire, souffle (de la respiration), haleine, respiration; mécanisme de la respiration.    - spiritum ducere (haurire): aspirer l'air.    - spiritum reddere, Cic.: expirer l'air.    - spiritum intercludere: couper la respiration.    - versus multos uno spiritu pronuntiare, Cic.: réciter beaucoup de vers tout d'une haleine (sans prendre haleine). [st1]4 [-] souffle vital, principe de la vie, vie.    - auferre alicui spiritum, Petr.: ôter la vie à qqn.    - extremo spiritu: à son dernier soupir.    - colligere spiritum, Petr.: reprendre ses sens, ses esprits. [st1]5 [-] gémissement, soupir; sifflement (d'un serpent). [st1]6 [-] esprit, sentiment, coeur.    - hostiles spiritus, Tac.: sentiments hostiles.    - pestilentiā fractos spiritus esse, Liv. (sub. inf.):... que la peste a apporté le découragement.    - altiores spiritus sumere, Tac.: avoir des aspirations plus élevées. [st1]7 [-] sentiments (exaltés), magnanimité, courage, fierté; colère, orgueil, arrogance, présomption.    - tantos sibi spiritus sumpserat ut... Caes. BG. 1, 33: il avait un tel degré d'orgueil que... [st1]8 [-] souffle créateur, inspiration (poétique, prophétique); souffle, élan, enthousiasme, puissance (oratoire).    - spiritu divino afflari, Cic.: être animé du souffle divin, être inspiré. [st1]9 [-] être immatériel, esprit, âme; esprit (= personne). [st1]10 [-] esprit (rude ou doux), aspiration; ton (de la voix); son (d'un instrument).    - spiritus gravior, Quint.: son trop fort. [st1]11 [-] division du temps fixé par la respiration, mesure. [st1]12 [-] Esprit (personnifié).    - Spiritus (Sanctus): Eccl. le Saint-Esprit.    - Spiritus nigri, Sedul. Carm. 3, 41: les Esprits du mal.
    * * *
        Spiritus, huius spiritus, pen. corr. m. g. Virgil. Haleine.
    \
        Spiritus foedi odoris. Cels. Haleine puante.
    \
        Caeli spiritus. Cic. L'air.
    \
        Angustus spiritus. Cic. Courte haleine.
    \
        Dirus spiritus. Seneca. Puanteur.
    \
        Vsque ad extremum spiritum. Cic. Jusques au dernier souspir.
    \
        Mortiferum spiritum exhalare. Plin. Rendre une odeur mortifere et pestilente.
    \
        Teter spiritus. Horat. Haleine puante.
    \
        Vno spiritu. Cic. Tout d'une haleine, Sans reprendre son vent.
    \
        Attractus ab alto spiritus. Virgil. Vent ou haleine attiree du fond de l'estomach.
    \
        Auferre spiritum sine sensu doloris. Cic. Tuer.
    \
        Flammata facies spiritum ex alto citat. Seneca. Retire son vent et haleine du profond de l'estomach.
    \
        Vita continetur corpore et spiritu. Cic. De corps et ame.
    \
        Ducere spiritum. Cic. Attirer le vent, Respirer. Et per translationem, Vivre.
    \
        Aer spiritu ductus alit animantes. Cic. L'air attiré par spiration, ou par aspirement et respirement.
    \
        Tranquillum et otiosum spiritum ducere. Cic. Vivre en repos et sans fascherie.
    \
        Elidere spiritum. Cels. Faire perdre et faillir le vent ou haleine, Suffoquer.
    \
        Infoelix spiritus in auras ibit. Ouid. L'esprit, L'ame.
    \
        Euadit spiritus per angustias. Cels. L'haleine sort par conduicts estroicts.
    \
        Excipere extremum spiritum alicuius. Cic. Le baiser quand il rend l'ame, Estre present à luy veoir rendre l'esprit, Luy clorre la bouche.
    \
        Nefastum spiritum ferro exige. Sene. Chasse l'ame hors du corps.
    \
        Fertur spiritus cum sono. Cels. L'haleine sort avec son.
    \
        Cadentem spiritum firmare. Sen. Reprendre courage, et se revenir.
    \
        Communi spiritu frui. Cic. Vivre.
    \
        Qua primum luce spiritus hausi rudes. Seneca. Le premier jours que je nasqui.
    \
        Ludere extremo spiritu. Cic. Se railler et gaudir à sa mort.
    \
        Graui spiritu pressae antennae. Seneca. De vent impetueux.
    \
        Reddere spiritum patriae. Cic. Mourir pour son pays.
    \
        Grauiorem spiritum reddit tibia. Quintil. La fleute rend un son plus gros.
    \
        Dum spiritus hos reget artus. Virgil. Tant que l'ame me batera au corps, Tant que je vivray.
    \
        Plerunque miserum spiritum trahunt. Cels. Vivent en langueur.
    \
        Vanescit spiritus in auras. Ouid. Il se meurt.
    \
        Spiritus. Cic. Fiereté de courage, Haultaineté.
    \
        Mihi nescio quos spiritus attulerunt. Cic. M'ont rendu fier.
    \
        Fiducia ac spiritus. Caes. Courage.
    \
        Auidus spiritus. Horat. Affection d'avarice, Cupidité.
    \
        Quis spiritus illi. Virgil. Quelle odeur.
    \
        Operis spiritus atque animus. Quintil. L'esprit de, etc.
    \
        Tenuis spiritus. Horat. Petit, ou Subtil esprit et entendement.
    \
        Spiritus. Plin. L'air.

    Dictionarium latinogallicum > spiritus

  • 23 aspiro

    a-spīro (ad-spīro), āvī, ātum, āre, I) intr.: A) hinhauchen, hinwehen, zuhauchen, zuwehen, 1) eig.: a) übh.: lenius aspirans aura secunda, Catull.: si minima aspiret aura, Plin.: ad quae (granaria) nulla aura umida ex propinquis locis aspiret, Varr.: ut frigus ad eum non aspiret, Cels.: pulmones se contrahunt aspirantes, wenn sie die Luft aushauchen, Cic.: aspirant aurae in noctem, ein günstiger Wind erhebt sich gegen Abend, Verg.: v. musikalischen Instrumenten, tibia tenuis simplexque foramine pauco aspirare et adesse choris utilis erat, den Ton anzugeben u. die Chöre zu begleiten, Hor. de art. poët. 202 sq. – b) als gramm. t. t., zu etw. den H-Laut setzen, etw. aspirieren, consonantibus, Quint.: Graeci aspirare solent (s. litterae), Quint.: absol., asp. perperam, Gell. 13, 6, 3. – 2) übtr., günstig od. förderlich od. behilflich sein, beistehen, unterstützen, paululum in rebus difficillimis, Cornif. rhet.: aspiravit nemo eorum, qui etc., es rührte sich keiner (rührte keiner einen Finger) von denen, die usw., Cic.: licet felicitas aspirare videatur, tamen etc., Curt.: aspirante fortunā, Sen. u. Curt.: aspirante caelesti cupidine, Apul. – m. Dat., vos, Calliope, aspirate canenti, Verg.: Iuppiter ducum nostrorum consiliis aspiravit, Val. Max.: verbis filiae aspiravit, Val. Max.: aspirat primo fortuna labori, Verg.: sane blandum animum
    ————
    casus facit, ubi pravo consilio propitius aspirat, Val. Max. – B) prägn., einer Person od. Sache sich (wenn auch nur von fern) nähern, zu ihr zu gelangen suchen, 1) eig.: vasa ec (ex) fenestreis in caput deiciam (sc. eorum), qui prope ad ostium aspiraverint, Lucil. fr.: quid enim quisquam ad meam pecuniam me invito aspirat? quid accedit? d.i. warum will jmd. wider meinen Willen sich zu meinem Geldgeschäft drängen (sich hineinzumischen suchen)? Cic.: Februario mense aspirabit in curiam, Cic.: ne vipera possit aspirare, Col.: nec equis aspirat Achillis, Verg. – 2) übtr., sich wohin, zu jmd. oder etw. versteigen (bei Cic. nur in negativen Sätzen, s. Jordan Cic. Caecin. 39), haec etiam in eculeum coniciuntur, quo vita non aspirat beata, Cic.: quo neque Carthaginiensium gloriosissimae classes umquam aspirare potuerunt, Cic.: cum tu ad eum (Ciceronem) nunquam aspirasti, Cic.: ex bellica laude ad Africanum aspirare nemo potest, dem A. auch nur von weitem nahe kommen kann, sich auch nur entfernt neben A. stellen kann, Cic.: quod ad spem consulatus in partem revocandam aspirare non auderet, Liv.: sed haec ad eam laudem, quam volumus, aspirare non possunt, Cic.: ad horum autem sinceritatem veritatemque verborum an aspiraverit Caecilius, consideremus, Gell.: ex alieno certamine ad eos quoque ipsos contagium certationis aspirat, Gell. – II) tr.: A) zuhauchen, zuwe-
    ————
    hen, 1) eig.: Iuno ventos aspirat eunti, haucht ihr Winde zu = befördert ihren Flug durch einen günstigen Wind, Verg. Aen. 5, 607: im Bilde, aspiravit auram quandam salutis fortuna, Amm. 19, 6, 1. – 2) übtr., einhauchen, einflößen, eingeben, divinum amorem dictis, Verg.: ut, quantum nobis exspectationis adiecit, tantum ingenii aspiret, Quint.: illis (daemonibus) aspirantibus et infundentibus praestigias faciunt, Min. Fel. – B) anhauchen, anwehen, übtr., v. Meere, anspülen, insula aspiratur freto Gallico, Solin. 22, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aspiro

  • 24 conspirati

    1.
    con-spīro, āvi, ātum, 1, v. n., to blow or breathe together, to sound together.
    * I.
    Lit.:

    aereaque adsensu conspirant cornua rauco,

    Verg. A. 7, 615 (et tubae simul inflabantur, Serv.).—Far more freq. and in good prose,
    II.
    Trop.
    A.
    To harmonize, agree, accord: conspirans mutuus ardor, * Lucr. 4, 1216; cf.:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28:

    consilium omnis vitae consentiens et paene conspirans,

    id. Tusc. 5, 25, 72; id. Lig. 12, 34; Col. 3, 13, 7: in quibus (operibus) plurium conatus, praeeunte aliquā jucundā voce, conspirat, * Quint. 1, 10, 16:

    talis... animus, ut multae in illo artes... multarum aetatum exempla, sed in unum conspirata,

    harmoniously blending, Sen. Ep. 84, 10.—
    B.
    To agree together in thought or feeling, to accord, unite, combine.
    1.
    In a good sense:

    conligite vos, conspirate nobiscum, consentite cum bonis,

    Cic. Agr. 1, 9, 26:

    mirabiliter populus Romanus universus et omnium generum ordinumque consensus ad liberandam rem publicam conspiravit,

    id. Fam. 10, 12, 4; cf. id. Phil. 3, 5, 13; Col. 3, 13, 7.— Impers.: in commune conspirabatur ab utroque (Cic. Oecon.?) 12 praef. § 8. —
    b.
    Part.: conspiratus, mid., having agreed, combined; acting in concert:

    milites legionis VIII. subito conspirati pila conjecerunt,

    Caes. B. C. 3, 46 Kraner ad loc.—
    2.
    In a bad sense, to plot together, to enter into a conspiracy, to conspire (so freq. in the histt. after the Aug. per., esp. in Suet.).
    (α).
    Absol.: priusquam plures civitates conspirarent, Caes. B. G. 3, 10 fin.; id. B. C. 3, 46; Suet. Caes. 9; id. Galb. 10.—
    (β).
    With in and acc.:

    in injuriam,

    Liv. 3, 36, 9; 3, 56, 12:

    in caedem alicujus,

    Tac. A. 15, 68:

    in necem,

    Just. 16, 5, 12:

    in destinatam mortem,

    id. 20, 3, 4:

    in facinus,

    Dig. 49, 16, 3, § 21:

    in Augustum,

    Suet. Tib. 8.—Cf. impers.:

    conspiratum est in eum a sexaginta amplius,

    Suet. Caes. 80. —
    * (γ).
    With ad:

    ad res novas,

    Suet. Claud. 13.—
    * (δ).
    With ut:

    ut Senatum adorirentur,

    Suet. Caes. 9.—
    * (ε).
    With ne:

    conspirasse corporis partes, ne manus ad os cibum ferrent,

    Liv. 2, 32, 10.—
    * (ζ).
    With inf.:

    perdere aliquem,

    Suet. Claud. 37.—
    b.
    Part.: conspīrātus, a, um, having conspired, having entered into a conspiracy:

    his conspiratis factionum partibus,

    Phaedr. 1, 2, 4. —And subst.: conspīrāti, ōrum, m., like conjurati, the conspirators, Suet. Caes. 82; id. Galb. 19; id. Dom. 17; id. Ner. 43.— Hence, * conspīrātē, adv., with one accord, unanimously; in comp.:

    conspiratius ad arma concurrere,

    Just. 3, 5, 3.
    2.
    con-spīro, āvi, ātum, 1, v. a. [spira], to coil up (very rare):

    anguis se conspiravit,

    Aur. Vict. Vir. Ill. 22.

    Lewis & Short latin dictionary > conspirati

  • 25 conspiro

    1.
    con-spīro, āvi, ātum, 1, v. n., to blow or breathe together, to sound together.
    * I.
    Lit.:

    aereaque adsensu conspirant cornua rauco,

    Verg. A. 7, 615 (et tubae simul inflabantur, Serv.).—Far more freq. and in good prose,
    II.
    Trop.
    A.
    To harmonize, agree, accord: conspirans mutuus ardor, * Lucr. 4, 1216; cf.:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28:

    consilium omnis vitae consentiens et paene conspirans,

    id. Tusc. 5, 25, 72; id. Lig. 12, 34; Col. 3, 13, 7: in quibus (operibus) plurium conatus, praeeunte aliquā jucundā voce, conspirat, * Quint. 1, 10, 16:

    talis... animus, ut multae in illo artes... multarum aetatum exempla, sed in unum conspirata,

    harmoniously blending, Sen. Ep. 84, 10.—
    B.
    To agree together in thought or feeling, to accord, unite, combine.
    1.
    In a good sense:

    conligite vos, conspirate nobiscum, consentite cum bonis,

    Cic. Agr. 1, 9, 26:

    mirabiliter populus Romanus universus et omnium generum ordinumque consensus ad liberandam rem publicam conspiravit,

    id. Fam. 10, 12, 4; cf. id. Phil. 3, 5, 13; Col. 3, 13, 7.— Impers.: in commune conspirabatur ab utroque (Cic. Oecon.?) 12 praef. § 8. —
    b.
    Part.: conspiratus, mid., having agreed, combined; acting in concert:

    milites legionis VIII. subito conspirati pila conjecerunt,

    Caes. B. C. 3, 46 Kraner ad loc.—
    2.
    In a bad sense, to plot together, to enter into a conspiracy, to conspire (so freq. in the histt. after the Aug. per., esp. in Suet.).
    (α).
    Absol.: priusquam plures civitates conspirarent, Caes. B. G. 3, 10 fin.; id. B. C. 3, 46; Suet. Caes. 9; id. Galb. 10.—
    (β).
    With in and acc.:

    in injuriam,

    Liv. 3, 36, 9; 3, 56, 12:

    in caedem alicujus,

    Tac. A. 15, 68:

    in necem,

    Just. 16, 5, 12:

    in destinatam mortem,

    id. 20, 3, 4:

    in facinus,

    Dig. 49, 16, 3, § 21:

    in Augustum,

    Suet. Tib. 8.—Cf. impers.:

    conspiratum est in eum a sexaginta amplius,

    Suet. Caes. 80. —
    * (γ).
    With ad:

    ad res novas,

    Suet. Claud. 13.—
    * (δ).
    With ut:

    ut Senatum adorirentur,

    Suet. Caes. 9.—
    * (ε).
    With ne:

    conspirasse corporis partes, ne manus ad os cibum ferrent,

    Liv. 2, 32, 10.—
    * (ζ).
    With inf.:

    perdere aliquem,

    Suet. Claud. 37.—
    b.
    Part.: conspīrātus, a, um, having conspired, having entered into a conspiracy:

    his conspiratis factionum partibus,

    Phaedr. 1, 2, 4. —And subst.: conspīrāti, ōrum, m., like conjurati, the conspirators, Suet. Caes. 82; id. Galb. 19; id. Dom. 17; id. Ner. 43.— Hence, * conspīrātē, adv., with one accord, unanimously; in comp.:

    conspiratius ad arma concurrere,

    Just. 3, 5, 3.
    2.
    con-spīro, āvi, ātum, 1, v. a. [spira], to coil up (very rare):

    anguis se conspiravit,

    Aur. Vict. Vir. Ill. 22.

    Lewis & Short latin dictionary > conspiro

  • 26 aspiro

    a-spīro, āvī, ātum, āre
    1) дуть, веять
    2)
    б) ( о цветах) выдыхать аромат, благоухать ( amarācus aspirans V)
    3) благоприятствовать, содействовать
    vos, o Calliope, precor, aspirate canenti V — вас, о Каллиопа (и другие музы), я молю помочь певцу
    4) поэт. задавать тон, вторить ( tibia aspirat choro H)
    5) стремиться, устремляться ( ad или in aliquid)
    a. ad pecuniam alicujus C — вмешиваться в чьи-л. денежные дела
    6) стараться подойти, приблизиться ( muris Sil)
    ex bellicā laude ad Africanum a. nemo potest Cникто не может мечтать сравняться с Африканом (т. е. Сципионом) в воинской славе
    9) вдохнуть, вдохновлять, внушить, навевать ( amorem dictis V)
    10) наплывать, набегать ( Tanatus insula aspiratur freto Gallico Sol)

    Латинско-русский словарь > aspiro

  • 27 exspiro

    ex-spīro, āvī, ātum, āre
    1) выдувать, выдыхать, испускать ( odorem suo de corpore Lcr); издавать ( undafreti exspirat sonos Sil); извергать (flumen sanguinis de pectore Lcr; flammas pectore V); выделять из себя ( cadavera vermes exspirant Lcr)
    2) (тж. animam e. V, O, AG) умирать ( in pugnā et in acie L)
    4) выдыхаться, испаряться ( unguenta exspirant PM)
    5) вырываться, устремляться наружу (exspirantes pectoris irae Ctl; per fauces Aetnae exspirant ignes Lcr)

    Латинско-русский словарь > exspiro

  • 28 inspiro

    īn-spīro, āvī, ātum, āre
    1) дуть ( conchae — dat. O)
    2) грам. придыхать
    3) воодушевлять, вдохновлять ( aliquem Just); внушать, вдохнуть (alicui occultum ignem, magnam mentem V; misericordiam Q)
    4) вливать, вводить ( venenum morsibus V)

    Латинско-русский словарь > inspiro

  • 29 interspiro

    inter-spīro, —, —, āre
    переводить дыхание; перен. пропускать воздух ( operculum interspirat Cato)

    Латинско-русский словарь > interspiro

  • 30 perspiro

    per-spīro, —, —, āre
    1) дышать (ubi venae non possunt p. in toto corpore Cato)

    Латинско-русский словарь > perspiro

  • 31 prospiro

    prō-spīro, āvī, —, āre

    Латинско-русский словарь > prospiro

  • 32 respiro

    re-spīro, āvī, ātum, āre
    1) выдыхать, испускать (animam C; malignum aĕra St)
    2) ослабевать, уменьшаться ( avaritia respirat C)
    3)
    б) перен. приходить в себя, опомниться, оправляться ( a metu C)

    Латинско-русский словарь > respiro

  • 33 spirabilis

    spīrābilis, e [ spiro ]
    1) годный для дыхания, т. е. воздухообразный (s. natura, cui nomen est aēr C)
    3) поддерживающий жизнь, жизненный ( lumen caeli V)

    Латинско-русский словарь > spirabilis

  • 34 spiraculum

    spīrāculum, ī n. [ spiro ]

    Латинско-русский словарь > spiraculum

  • 35 spiramen

    spīrāmen, inis n. [ spiro ]
    2) дыхание Lcn, St, Amm

    Латинско-русский словарь > spiramen

  • 36 spiratio

    spīrātio, ōnis f. [ spiro ]

    Латинско-русский словарь > spiratio

  • 37 spiritus

    spīritus, ūs m. [ spiro ]
    1) веяние, дуновение (vehementior s. ventus est, s. leviter fluens — aēr Sen); испарение (s. pestĭlens Capit); благоухание (s. suavis unguenti Lcr; s. florum AG); ветер ( frigĭdus PM)
    usque ad extremum spiritum C — до последнего вздоха, до самой смерти
    s. angustior C — короткое дыхание, одышка
    extremum spiritum edere (effundere) C — испустить дух, умереть
    uno spirito C — не переводя дыхания, одним духом
    4) вздох (latere imo pelitus s. H)
    6) (тж. caeli s. C) воздух
    spiritum ducere C (movere, trahere CC или recipere Pt) — вдыхать, дышать
    7) жизненная сила, жизнь ( spiritum patriae reddere C)
    aliquid spiritu luere St — заплатить жизнью за что-л.
    8) душа, дух
    dum memor ipse mei, dum s. hos regit artūs V — пока я в полном сознании, пока душа управляет этим (моим) телом
    9) личность, лицо (carissimus alicui s. VP)
    10) настроение, образ мыслей ( hostilis L)
    12) воодушевление, вдохновение (poeticus, sublīmis Q)
    13) мужество, энергия ( magnos spiritūs alicui facere или imprimere L)
    14) высокомерие, заносчивость, гордыня ( spiritus patricii L)
    magnos spiritus sibi sumere Cs — возгордиться, зазнаться
    15) недовольство, озлобление ( alicujus spiritūs mitigare T)
    16) грам. придыхание (asper, lenis Aus)

    Латинско-русский словарь > spiritus

  • 38 suspiro

    su-spīro, āvī, ātum, āre
    1)
    s. ab imis pectoribus Oглубоко вздыхать
    s. in aliquo Ctl, O или s. aliquem H, Jвздыхать (тосковать) по ком-л
    б) томиться (s. alios amores Tib)
    2) испарять, выделять ( umentes nebulas Lcn)

    Латинско-русский словарь > suspiro

  • 39 Пока дышу, надеюсь

    Dum spiro, spero

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Пока дышу, надеюсь

  • 40 circumspiro

    circum-spīro, āre, rings wehen, Prisc. de ventis p. 38 R.

    lateinisch-deutsches > circumspiro

См. также в других словарях:

  • Spiro Agnew — 39th Vice President of the United States In office January 20, 1969 – October 10, 1973 President Richard Nixon …   Wikipedia

  • Spiro Mounds — is a state archaeological site run by the Oklahoma Historical Society and open to the public. It is located in Eastern Oklahoma, near the modern town of Spiro. It is one of the most important pre Columbian sites in the United States. MoundsSpiro… …   Wikipedia

  • Spiro (name) — Spiro(s) or Spyro(s) (Greek: Σπύρος with a nominative final s, that is usually dropped when Anglicised) is a male given name fairly common in Greek speaking population (Greece, Cyprus, Greek diaspora). It is a shortened form of the archaic… …   Wikipedia

  • Spiro T. Agnew — Spiro Agnew Pour les articles homonymes, voir Spiro et Agnew. Spiro Agnew Spiro T. Agnew en octobre 1972 …   Wikipédia en Français

  • Spiro Theodore Agnew — Spiro Agnew Pour les articles homonymes, voir Spiro et Agnew. Spiro Agnew Spiro T. Agnew en octobre 1972 …   Wikipédia en Français

  • Spiro — Spiro(s) or Spyro(s) may refer to: * ARA Spiro (P 43), the corvette of the Argentine Navy named after Samuel Spiro * Spiro Agnew, thirty ninth Vice President of the United States * Spiro compound, a class of organic compound featuring two rings… …   Wikipedia

  • SPIRO, EUGEN — (1874–1972), U.S. painter, illustrator, printmaker. Son of Abraham Beer Spiro, chief cantor of the Storch Synagogue, Breslau, Spiro studied in Breslau, Munich, and France. He studied with Franz van Stuck at the Munich Academy of Art. After… …   Encyclopedia of Judaism

  • Spiro T. Agnew — Spiro Theodore Agnew (1972) Spiro Theodore Agnew (* 9. November 1918 in Baltimore, Maryland; † 17. September 1996 in Berlin, Maryland) war der 39. Vizepräsident der Vereinigten Staaten, der von 1969 bis 1973 unter Präsi …   Deutsch Wikipedia

  • Spiro Theodore Agnew — (1972) Spiro Theodore Agnew (* 9. November 1918 in Baltimore, Maryland; † 17. September 1996 in Berlin, Maryland) war der 39. Vizepräsident der Vereinigten Staaten, der von 1969 bis 1973 unter Präsi …   Deutsch Wikipedia

  • Spiro (Oklahoma) — Spiro Pueblo de los Estados Unidos Ubicación en el condado de Le Flore en Okla …   Wikipedia Español

  • Spiro Malas — (born 28 January 1933 in Baltimore, Maryland) is an American bass baritone opera singer. Malas made his operatic debut in 1959 in his native Baltimore. Hemade his New York debut at New York City Opera where he came to the attention of Dame Joan… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»