-
21 mortuus
mortŭus, a, um part. passé de morior. [st2]1 [-] mort. [st2]2 [-] paralysé (en parlant d’un membre). [st2]3 [-] qui a cessé d'être, aboli; sans force, faible.* * *mortŭus, a, um part. passé de morior. [st2]1 [-] mort. [st2]2 [-] paralysé (en parlant d’un membre). [st2]3 [-] qui a cessé d'être, aboli; sans force, faible.* * *Mortuus, Aliud participium. Plaut. Qui est mort.\Mortuo verba facere. Plaut. Perdre sa peine.\Verba fiunt mortuo. Terent. C'est peine perdue. -
22 immorior
im-morior, mortuus sum, moritūrus, morī (in u. morior), in od. auf od. über od. bei etw. sterben, aquis, Ov.: tormentis, Sen. rhet.: sorori, sterbend aus die (tote) Schwester fallen, Ov.: apes immoriuntur in melle, Plin.: v. Gliedern, vulneri immoritur manus, Sen. poët.: manus immortua, ersterbende, Lucan. – übtr., für etw. sterben (bleiben); bei etw. sich halb zu Tode arbeiten = sich abquälen, legationi, Quint.: studiis, Hor.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immorior
-
23 commorior
com-morior, mortuus sum, morī2) одновременно или взаимно уничтожаться, терять силу ( duo venena commoriontur PM) -
24 demorior
dē-morior, mortuus sum, morī depon.2) быть без памяти влюблённым (d. aliquem Pl) -
25 emorior
1) умирать (aut vincere aut e. C)e. per virtutem Sl — умереть смертью героя2) мертветь, отмирать (membrum, quod emoritur, abscindĕre CC); засыхать ( arbor emoritur PM); истощаться ( terra emoriens QC); гаснуть ( carbo emoriens PM); угасать, прекращаться, совершенно исчезать (laus eorum e. non potest C) -
26 immorior
im-morior, mortuus sum, morī depon.а) умиратьi. alicui rei O, Sen etc. — умирать при (на) чём-л., в чём-л. или над чём-л.i. sorori O — умереть, бросившись на труп сестрыi. studiis H — работать до упадуб) замирать, ослабевать, утихать ( aura immoritur velis St) -
27 intermorior
inter-morior, mortuus sum, mori depon.1) медленно умирать (sine voce et prope intermortuus jacuit, sc. Nero Su)2) угасать, гаснуть ( ignis intermorĭtur QC)4) хиреть, ослабевать, погибать ( civitas intermoritur L)5) лишаться чувств, падать в обморок ( ex profluvio sanguinis intermorientes vino reficiendi sunt CC) -
28 mori
-
29 moribundus
-
30 moriri
morīrī арх. Pl, O inf. к morior -
31 moriturus
moritūrus, a, um part. fut. к morior -
32 morturio
mortūrio, —, —, īre [desiderat. к morior ]желать смерти, стремиться умереть C ap. Aug -
33 mortuus
a, um part. pf. к morior -
34 plausus
1) хлопаньеplausum dare V, Pt — хлопать2) рукоплескание, одобрение (plausum quaerere и captare C; p. alicui in theatro datus H)mortuo plausu — см. morior 2. -
35 praemorior
prae-morior, mortuus sum, morī depon.1) преждевременно умирать ( ego praemoriar primoque exstinguar in aevo O); отмирать ( membra praemortua O)2) перен. исчезать, пропадать -
36 commorior
com-morior, mortuus sum, morī, mit jmd. zugleich sterben, mitsterben, α) absol., Plin., ICt. u. Eccl. – übtr., duo venena commoriuntur, verlieren zugleich ihre Kraft, Plin.: commoritur ea dimicatio, erstirbt zugleich (nimmt zugleich ein Ende), Plin.: verbum commoriatur in te, Vulg. Sirach 19, 10. – Commorientēs, Titel eines verloren gegangenen Lustspiels des Plautus, Ter. adelph. prol. 7. – β) m. Dat.: hostibus, Sall. hist. fr. 1, 89 (91): hostibus suis morte suā, Flor. 1, 18, 17: multa milia (hominum) tibi commorerentur, Sen. ep. 77, 13: simul tibi, Vulg. Marc. 14, 31. – γ) m. cum u. Abl.: cum Arrunte filio, Liv. epit. 2: cum Telesino, Val. Max. 6, 8, 2.
-
37 demorior
dē-morior, mortuus sum, morī, I) aus einem Kreise (einem Kollegium, einer Familie usw.) wegsterben, ihm absterben, Cic. u.a. (bes. als t. t. des Kurialstils, s. Drak. Liv. 5, 13, 7. Fabri Liv. 23, 21, 7). – v. Sklaven u. Tieren, die aus der Wirtschaft wegsterben, Cic. Verr. 4, 9 u. ICt.: v. Bäumen, die aus der Baumreihe usw. absterben, ausgehen, demortua vitis, Col.: demortuae arbores, ICt.: v. Fleisch, demortua caro (Ggstz. viva caro), Salv. de gub. dei 7, 1. – II) absterben, abfahren = sterbend vergehen, schwinden, a) intr.: paene sum fame demortuus, Plaut. Stich. 216. – übtr., v. Lebl., potationes plurumae demortuae, verloren gegangen, mir entgangen, Plaut. Stich. 211: ut vocabula quoque eorum defamata atque demortua cum ipsis viderentur, mit ihnen aus der Welt verschwunden, Gell. 9, 2, 11. – b) tr. = zum Sterben in jmd. verliebt sein, alqm, Plaut. mil. 970 u. 1040.
-
38 emorior
ē-morior, mortuus sum, morī, des Todes sterben, in den Tod gehen, ein Raub des Todes werden, dahinsterben, dahinscheiden, absterben, I) eig., v. Pers., Cic., Vitr. u.a.: cupio in tuo complexu emori, Cic. ep.: pro alqo, Cic. ep.: non miserabiliter, Cic.: per virtutem (heldenmütig), Sall.: verba facit emortuo, sprichw., er redet in den Wind, Plaut. Poen. 840 (Götz u. Löwe mortuo). – v. Lebl. (s. Mützell. Curt. 4, 7 [30], 10), terra emoriens, allmählich ihre Kraft verlierende, Curt.: carbo emoriens, verlöschende, Plin.: membrum emoritur, Cels.: corpus emortuum, Cels.: arente culmo sterilis emoritur seges, Sen. poët.: propter quod (radices) emoriuntur, Plin.: imperatoris fuit cura, non modo ut incendium non adiutum senesceret, sed oppressum emori (ganz erlöschen) posset, Nazar. pan. 21, 2. – II) übtr. = völlig untergehen, verlöschen, verschwinden, laus emori non potest, Cic.: per gradus molles emoriatur amor, Ov.: si ad rem auxilium emortuum est, wenn zur Tat die Hilfe ausbleibt, Plaut.: ex usu loquendi, quem nunc habemus, hoc vocabulum (näml. temetum) emortuum, Augustin. de trin. 10, 1. – / Archaist. Infin. emoriri, Ter. eun. 432. – Die Behauptung, bei Cicero stehe nur der Infin. emori, wird widerlegt durch Cic. Tusc. 1, 96, wo emoritur.
-
39 intermorior
inter-morior, mortuus sum, morī, unter der Hand und unvermerkt hinsterben, absterben, I) eig., Suet. Ner. 42, 1. – II) übtr.: A) absterben, zugrunde gehen, hinschwinden, v. Gewächsen, Cato: intermoriuntur radices, Plin.: ignis, Curt. – übtr., candor, in hoc aevo res intermortua paene, Ov.: civitas intermoritur, Liv.: intermoriuntur reliquiae coniurationis, Cic.: memoria intermortua, Cic.: contiones intermortuae, wie abgestorben, tot, ohne Leben, Cic.: nullum officium tuum apud me intermoriturum (esse), Bithyn. in Cic. ep. 6, 16 extr. – B) fast hinsterben, in Ohnmacht fallen, Liv. u.a.
-
40 morbus
morbus, ī, m. (zu morior; als Grundform *morodho-s, was sterben macht), die Krankheit, I) physische: a) leb. Wesen: gravis, levis, Cels.: longinquus, Liv., od. longus, Liv. u. Cels., Ggstz. acutus, Cels.: insanabilis, Cic.: inexplicabilis, Plin. ep.: irremediabilis, Salv.: impudicus, Vitr.: articularis, Gicht, Plin. u.a.: maior, Cels. u. Apul.: m. comitialis, die Epilepsie, Cels.: dass. caducus, Apul., od. divinus, Apul., od. sacer, Lucan.: regius od. arquatus, die Gelbsucht, Cels.: gravis et periculosus, Liv.: perniciosior, Cic.: peniciosissimus, Veget. mil.: pernicialis, Liv.: mortifer, Cic.: morbi viriles, Sen. – morbo affectus (befallen), Gell.: aeger morbo gravi od. gravi et periculoso, Liv., gravi corporis morbo Tac.: diutinis morbis aegra corpora, Liv.: homo miser et cum corporis morbo tum animi dolore confectus, Cic. – morbi ingruunt, Curt., ingruunt in agrestes, Liv., ingruunt universis populis, Plin.: vulgati contactu in homines morbi, Liv.: stranguriae morbum contrahere, Plin.: contrahere morbum ex dolore od. ex aegritudine, Iustin.: perniciosissimus morbus nascitur, Veget. mil.: morbum nancisci, Nep.: in morbum cadere od. incĭdere od. delabi, Cic.: in morbum de integro incĭdere einen Rückfall bekommen, Cic.: implicari morbo, Caes., od. in morbum, Nep.: gravi morbo afflictari, Liv.: morbo corripi, s. cor-ripiono. I, 2, d: morbo opprimi, Cic.: vi morbi opprimi, Cic.: uno genere morbi affligi, Cic.: in morbo esse, Cic.: morbo laborare, Cic.: morbo gravi et mortifero affectum esse, Cic.: morbo conflictari, Nep.: mortifero morbo urgeri, Cic.: morbo decedere, mit Tode abgehen (sterben), Eutr.: u. so morbo aquae intercutis, Suet.: morbo perire, Nep., od. mori, Nep. u. Liv.: hoc morbo mori, Cic.: morbo absumi od. confici, Sall.: levare alci morbum, Plaut.: morbum depellere, Cic.: morbo levari, Cic.: ex morbo evadere, Cic.: ex morbo convalescere, Cic.: assurgere ex morbo, Liv., e gravi corporis morbo, Tac.: e gravi morbo recreari, Cic.: nondum ex longinquitate gravissimi morbi recreatus, Cic.: defunctā civitate plurimorum morbis, paucis funeribus, Liv.: a morbo valui, ab animo aeger fui, Plaut. – morbum simulare, sich krank stellen, Cic. – alci morbum optare, Sen., precari, Cic. – in morbo consumat, möge er es (das Geld) in Krankheit aufzehren, eine Verwünschungsformel, Sen. de ben. 4, 39, 2. – b) die Krankheit der Bäume u. Pflanzen, infestantur et arbores morbis, Plin. 17, 216 (vgl. ibid. § 218 u. 224). – c) personif. als Gottheit, Sen. Herc. fur. 694: im Plur., Verg. Aen. 6, 275. Claud. VI. cons. Hon. 323. – II) (wie νόσος) die geistige Krankheit, a) Verdruß, Kummer, id illi morbo, id illi seniost, darüber wird sie verdrießlich u. mürrisch, Plaut. truc. 466: si in te aegrotant artes antiquae tuae, omnibus amicis morbum tu incuties gravem, ut te videre audireque aegroti sient, Plaut. trin. 72 sqq. – b) die Leidenschaft, Sucht, krankhafte Leidenschaft (Liebhaberei), animi morbi (Seelenkrankheiten) sunt cupiditates immensae et inanes divitiarum, gloriae etc., Cic. de fin. 1, 59: venio nunc ad istius, quem ad modum ipse appellat, studium, ut amici eius, morbum (krankhafte Passion) et insaniam (rasende Leidenschaft), Cic. Verr. 4, 1: ut ad meum te morbum vocem, Sen. exc. contr. 3. praef. § 10: morbo proditor, ein Verräter aus Passion, Vell. 2, 83, 1. – auch von unreiner Leidenschaft, Wollust der Verschnittenen, turpium virorum, Hor. carm. 1, 37, 10.
См. также в других словарях:
Dilexi justitiam et odi iniquitatem, propterea morior in exilio. — См. Правду говорить себе досадить … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Ipso facto — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P … Deutsch Wikipedia
Liste lateinischer Phrasen/I — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V … Deutsch Wikipedia
MORT — «DEPUIS qu’elles se savent mortelles, les civilisations ne veulent plus mourir.» Cette boutade est située, datée: elle reprend un mot de Paul Valéry sur l’Europe d’après 1918 et elle l’étend, elle le transforme pour l’appliquer à un monde en… … Encyclopédie Universelle
мереть — мру, укр. мерети, мерти, мру, блр. мерцi, мерць, мру, др. русск. мерети, мьру, ст. слав. мрѣти, мьрѫ, болг. мра, сербохорв. мриjѐти, мре̑м, словен. mrẹti, mrjèm, чеш. mřiti, mru, слвц. mrеt᾽, mrem, польск. mrzec, mrę, в. луж. mrěc, mru, н.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Latin conjugation — Conjugation is the creation of derived forms of a verb from its basic forms or principal parts. It may be affected by person, number, gender, tense, mood, voice or other language specific factors. When, for example, we use a verb to function as… … Wikipedia
Pope Gregory VII — Infobox Pope English name=Gregory VII birth name=Ildebrando di Soana term start=April 22, 1073 term end=May 25, 1085 predecessor=Alexander II successor=Victor III birth date=c. 1020 birthplace=Sovana, Italy dead=dead|death date=death… … Wikipedia
Music of Cyprus — The music of Cyprus includes a variety of classical, folk and popular genres. Cypriot folk music is similar to the folk music of Greece, and includes dances like sousta, syrtos, Kalamatianos, zeimbekiko, and Rebetika. Contents 1 Medieval music 2… … Wikipedia
Armin T. Wegner — Armin Theophil Wegner (October 16 1886 ndash; May 17 1978) was a German soldier in World War I, a prolific author and a seminal figure in German Expressionism, a human rights activist, and a victim of Nazi persecution. [Fascism and Democracy in… … Wikipedia
Gregor VII. — Gregor VII., aus einem Manuskript des 11. Jh. Gregor VII., eigentlich Hildebrand von Soana (* um 1020 in Sovana; † 25. Mai 1085 in Salerno) war Papst vom 22. April 1073 bis 1085. Wegen seiner Bedeutung für die Kirchenreform gilt er als einer der… … Deutsch Wikipedia
Karl Julius Weber — (* 16. oder 20. April 1767 in Langenburg; † 19. Juli 1832 in Kupferzell; auch Carl Julius Weber geschrieben) war ein deutscher Schriftsteller und bedeutender Satiriker … Deutsch Wikipedia