-
1 ćwiczyć
-
2 ćwiczyć
-
3 ćwiczyć
I. vt -
4 wyćwiczyć
-
5 üben
üben ['y:bən]I. vt2) ( einstudieren)3) ( praktizieren)Gerechtigkeit \üben być sprawiedliwymGeduld \üben okazywać [ perf okazać] cierpliwośćsich in Geduld \üben starać się okazywać cierpliwośćIII. vi[mit jdm] \üben ( für die Schule) ćwiczyć [ perf po-]; [z kimś] ( trainieren) trenować [ perf po-] [z kimś]; s. a. geübt -
6 przećwiczyć
przećwiczyć [pʃɛʨ̑fiʧ̑ɨʨ̑] -
7 przegrywać
przegrywać [pʃɛgrɨvaʨ̑] < perf przegrać>I. vtprzegrać życie nichts im Leben erreichen6) ( spędzać grając)\przegrywać wieczór den ganzen Abend spielen -
8 einüben
-
9 hanteln
-
10 je
je [je:]I. adv1) ( jemals) kiedykolwiek2) ( jeweils) podie Kisten wiegen \je fünf Kilo skrzynie ważą po pięć kilo [o pięć kilo każda]II. conj1) ( Vergleich)\je öfter du übst, desto besser kannst du spielen im częściej będziesz ćwiczyć, tym lepiej będziesz grać2) ( entsprechend)\je nach Belieben według upodobania\je nachdem[, wann/wie/...] w zależności od tego[, kiedy/jak...] -
11 lernen
lernen ['lɛrnən]I. vtetw \lernen uczyć [ perf na-] się czegośMathe \lernen uczyć [ perf na-] się matematykilesen/kochen \lernen uczyć [ perf na-] się czytać/gotować\lernen sich zu beherrschen ćwiczyć opanowanieFriseur \lernen odbywać [ perf odbyć] praktykę jako fryzjer(ka)das will gelernt sein tego trzeba się nauczyćder lernt's nie [o der wird es nie \lernen] nigdy tego nie pojmieII. viuczyć sięfür die Prüfung \lernen uczyć się do egzaminu -
12 schulen
-
13 trainieren
trainieren * [trɛ'ni:rən]I. vtII. vi Sportler: trenować
См. также в других словарях:
ćwiczyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, ćwiczyćczę, ćwiczyćy, ćwiczyćony {{/stl 8}}– oćwiczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} bić, smagać, np. batem, rózgą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ćwiczyć batem konia. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ćwiczyć — ndk VIb, ćwiczyćczę, ćwiczyćczysz, ćwicz, ćwiczyćczył, ćwiczyćczony 1. «zaprawiać, sposobić do czegoś, doskonalić w czymś; wprawiać, kształcić» Ćwiczyć umysł, wolę. Ćwiczyć kogoś w sztuce wojennej. W czasie zabawy dzieci ćwiczyły sprawność… … Słownik języka polskiego
ćwiczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wprawiać się, doskonalić się w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ćwiczyć się w szermierce, w pisaniu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
badminton — m IV, DB. a, Ms. badmintonnie, blm «gra zbliżona do tenisa, rozgrywana na boisku o określonych wymiarach, przedzielonym siatką, polegająca na przebijaniu z powietrza rakietką przez siatkę małej plastykowej lotki; kometka» Turniej badmintona.… … Słownik języka polskiego
chór — m IV, D. u, Ms. chórze; lm M. y 1. «zespół śpiewaków wykonujących wspólnie utwór muzyczny, często z towarzyszeniem instrumentów» Chór męski, żeński, chłopięcy, dziecięcy, mieszany. Chór jednogłosowy, wielogłosowy, polifoniczny. Chór amatorski,… … Słownik języka polskiego
ćwiczenie — n I 1. rzecz. od ćwiczyć. 2. lm D. ćwiczenieeń częściej w lm «czynność wykonywana i powtarzana dla wprawy, w celu opanowania jakiejś umiejętności, nabycia sprawności w jakiejś dziedzinie» Ćwiczenia gimnastyczne. Ćwiczenia wojskowe. Ćwiczenia jogi … Słownik języka polskiego
fechtować się — ndk IV, fechtować siętuję się, fechtować siętujesz się, fechtować siętuj się, fechtować sięował się «walczyć białą bronią, ćwiczyć się w szermierce; uprawiać fechtunek» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
gimnastykować — ndk IV, gimnastykowaćkuję, gimnastykowaćkujesz, gimnastykowaćkuj, gimnastykowaćował, gimnastykowaćowany «poddawać ćwiczeniom gimnastycznym, ćwiczyć» Gimnastykować mięśnie, stawy. gimnastykować się «uprawiać gimnastykę, wykonywać ćwiczenia… … Słownik języka polskiego
granat — I m IV, D. u, Ms. granatacie; lm M. y 1. → granatowiec 2. «owoc granatowca kształtem przypominający jabłko, jadalny, o czerwonym miąższu, z którego przyrządza się napoje orzeźwiające» Kupić kilogram soczystych granatów. 3. «kolor ciemnoniebieski … Słownik języka polskiego
intensywnie — intensywnieej przysłów. od intensywny Barwa intensywnie żółta. Intensywnie ćwiczyć, pracować, trenować. Przeżywać coś intensywnie … Słownik języka polskiego
joga — ż III, CMs. jodze, blm filoz. 1. «praktyki ascetyczno mistyczne wypracowane przez jeden z bramińskich systemów religijno filozoficznych, mające na celu osiągnięcie doskonałości duchowej» 2. «rodzaj gimnastyki wzorowanej na ćwiczeniach joginów… … Słownik języka polskiego