Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ărista

  • 41 mordax

    mordax, ācis, adj. [mordeo], biting, given to biting, snappish ( poet. and in postAug. prose).
    I.
    Lit.:

    canis,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 27: equus, Labeo ap. Gell. 4, 2:

    asinus,

    App. M. 8, p. 213 init.: Memmius, Auct. ap. Cic. de Or. 2, 59, 240.— Poet.:

    fibula,

    Sid. Carm. 5, 18.—
    B.
    Transf., stinging, sharp, biting, pungent:

    urtica,

    stinging, Ov. A. A. 2, 417:

    arista mordacior hordeo,

    Plin. 18, 7, 10, § 61:

    mordacissima marga,

    id. 17, 8, 4, § 45:

    mordaci icta ferro Pinus,

    biting, deepcutting, Hor. C. 4, 6, 9:

    pumex,

    Ov. A. A. 1, 506:

    pulvis,

    corrosive, Plin. 15, 29, 37, § 123:

    fel,

    biting, sharp, Ov. P. 3, 3, 106:

    acetum,

    sharp, pungent, Pers. 5, 86:

    sucus,

    Plin. 25, 8, 50, § 89.—
    II.
    Trop., biting, disposed to bite.
    A.
    Of persons:

    Cynicus,

    biting, snarling, Hor. Ep. 1, 17, 18:

    lividus et mordax,

    id. S. 1, 4, 93.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    carmen,

    Ov. Tr. 2, 563:

    invidia,

    Phaedr. 5 prol. 8:

    verum,

    Pers. 1, 107:

    sollicitudines,

    biting, carking, Hor. C. 1, 18, 4:

    belle interim subicitur pro eo, quod neges, aliud mordacius,

    a more stinging assertion, Quint. 6, 3, 74.—Hence, adv.: mordācĭter, bitingly ( poet. and postclass. prose), Macr. S. 7, 3, 8.— Comp.:

    neque enim in nobis febris alias partes mordacius impellit, sed per omnia pari aequalitate discurrit,

    Sen. Q. N. 6, 15, 3:

    limā mordacius uti,

    more sharply, Ov. P. 1, 5, 19:

    scribere,

    Lact. 5, 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > mordax

  • 42 palearis

    pălĕāris, e, adj. [id.], of or belonging to chaff: arista, Venant. Vit. S. Mart. 3, 284.

    Lewis & Short latin dictionary > palearis

  • 43 speca

    spīca, ae (vulg. spēca:

    rustici, ut acceperunt antiquitus, vocant specam,

    Varr. R. R. 1, 48, 2.— Neutr. collat. form spī-cum, Varr. ap. Non. 225, 30; Cic. Sen. 15, 51, acc. to Non. 225, 29; Cic. poët. N. D. 2, 42, 110.— Masc. collat. form spīcus, Poët. ap. Fest. s. v. spicum, p. 333 Müll.), f. [root spi-, to be sharp; Gr. spilos, rock; spinos, lean].
    I.
    Prop., a point; hence, in partic., of grain, an ear, spike (syn. arista), Varr. R. R. 1, 48; 1, 63, 2; Cic. Fin. 5, 30, 91; 4, 14, 37; Plin. 18, 7, 10, § 56; Cat. 19, 11:

    Cererem in spicis intercipit,

    Ov. M. 8, 292; 9, 689:

    distendet spicis horrea plena Ceres,

    Tib. 2, 5, 84:

    spicas hordaceas gerenti,

    App. M. 7, p. 191.—Prov.:

    his qui contentus non est, in litus harenas, In segetem spicas, in mare fundat aquas,

    Ov. Tr. 5, 6, 44.—
    II.
    Transf., of things of a similar shape.
    A.
    A top, tuft, head of other plants, Cato, R. R. 70, 1; Col. 8, 5, 21; Plin. 21, 8, 23, § 47; 22, 25, 79, § 161; Prop. 4 (5), 6, 74; Ov. F. 1, 76.—
    B.
    The brightest star in the constellation Virgo, Cic. poët. N. D. 2, 42, 110; German. Arat. 97; Col. 11, 2, 65; Plin. 18, 31, 74, § 311; Manil. 5, 269.—
    C.
    Spica testacea, a kind of brick for pavements, laid so as to imitate the setting of the grains in an ear of corn, Vitr. 7, 1 fin.; cf. spicatus, under spico.—
    D.
    Spicus crinalis, a hair-pin, Mart. Cap. 9, § 903 (al. spicum crinale, al. crinale spiclum; but in Lucr. 3, 198, the better reading is spiritus acer, v. Lachm. ad h. l.). [p. 1742]

    Lewis & Short latin dictionary > speca

  • 44 spica

    spīca, ae (vulg. spēca:

    rustici, ut acceperunt antiquitus, vocant specam,

    Varr. R. R. 1, 48, 2.— Neutr. collat. form spī-cum, Varr. ap. Non. 225, 30; Cic. Sen. 15, 51, acc. to Non. 225, 29; Cic. poët. N. D. 2, 42, 110.— Masc. collat. form spīcus, Poët. ap. Fest. s. v. spicum, p. 333 Müll.), f. [root spi-, to be sharp; Gr. spilos, rock; spinos, lean].
    I.
    Prop., a point; hence, in partic., of grain, an ear, spike (syn. arista), Varr. R. R. 1, 48; 1, 63, 2; Cic. Fin. 5, 30, 91; 4, 14, 37; Plin. 18, 7, 10, § 56; Cat. 19, 11:

    Cererem in spicis intercipit,

    Ov. M. 8, 292; 9, 689:

    distendet spicis horrea plena Ceres,

    Tib. 2, 5, 84:

    spicas hordaceas gerenti,

    App. M. 7, p. 191.—Prov.:

    his qui contentus non est, in litus harenas, In segetem spicas, in mare fundat aquas,

    Ov. Tr. 5, 6, 44.—
    II.
    Transf., of things of a similar shape.
    A.
    A top, tuft, head of other plants, Cato, R. R. 70, 1; Col. 8, 5, 21; Plin. 21, 8, 23, § 47; 22, 25, 79, § 161; Prop. 4 (5), 6, 74; Ov. F. 1, 76.—
    B.
    The brightest star in the constellation Virgo, Cic. poët. N. D. 2, 42, 110; German. Arat. 97; Col. 11, 2, 65; Plin. 18, 31, 74, § 311; Manil. 5, 269.—
    C.
    Spica testacea, a kind of brick for pavements, laid so as to imitate the setting of the grains in an ear of corn, Vitr. 7, 1 fin.; cf. spicatus, under spico.—
    D.
    Spicus crinalis, a hair-pin, Mart. Cap. 9, § 903 (al. spicum crinale, al. crinale spiclum; but in Lucr. 3, 198, the better reading is spiritus acer, v. Lachm. ad h. l.). [p. 1742]

    Lewis & Short latin dictionary > spica

  • 45 spicus

    spīca, ae (vulg. spēca:

    rustici, ut acceperunt antiquitus, vocant specam,

    Varr. R. R. 1, 48, 2.— Neutr. collat. form spī-cum, Varr. ap. Non. 225, 30; Cic. Sen. 15, 51, acc. to Non. 225, 29; Cic. poët. N. D. 2, 42, 110.— Masc. collat. form spīcus, Poët. ap. Fest. s. v. spicum, p. 333 Müll.), f. [root spi-, to be sharp; Gr. spilos, rock; spinos, lean].
    I.
    Prop., a point; hence, in partic., of grain, an ear, spike (syn. arista), Varr. R. R. 1, 48; 1, 63, 2; Cic. Fin. 5, 30, 91; 4, 14, 37; Plin. 18, 7, 10, § 56; Cat. 19, 11:

    Cererem in spicis intercipit,

    Ov. M. 8, 292; 9, 689:

    distendet spicis horrea plena Ceres,

    Tib. 2, 5, 84:

    spicas hordaceas gerenti,

    App. M. 7, p. 191.—Prov.:

    his qui contentus non est, in litus harenas, In segetem spicas, in mare fundat aquas,

    Ov. Tr. 5, 6, 44.—
    II.
    Transf., of things of a similar shape.
    A.
    A top, tuft, head of other plants, Cato, R. R. 70, 1; Col. 8, 5, 21; Plin. 21, 8, 23, § 47; 22, 25, 79, § 161; Prop. 4 (5), 6, 74; Ov. F. 1, 76.—
    B.
    The brightest star in the constellation Virgo, Cic. poët. N. D. 2, 42, 110; German. Arat. 97; Col. 11, 2, 65; Plin. 18, 31, 74, § 311; Manil. 5, 269.—
    C.
    Spica testacea, a kind of brick for pavements, laid so as to imitate the setting of the grains in an ear of corn, Vitr. 7, 1 fin.; cf. spicatus, under spico.—
    D.
    Spicus crinalis, a hair-pin, Mart. Cap. 9, § 903 (al. spicum crinale, al. crinale spiclum; but in Lucr. 3, 198, the better reading is spiritus acer, v. Lachm. ad h. l.). [p. 1742]

    Lewis & Short latin dictionary > spicus

См. также в других словарях:

  • Arista — may refer to: *Arista (1912 automobile), a French automobile produced from 1912 to 1915. *Arista (1956 automobile), a French automobile produced from 1952 to 1967. *Arista, an appendage of an arthropod antenna. *Arista Records, known informally… …   Wikipedia

  • Arista — steht für: die Granne, ein borsten oder fadenförmiger Fortsatz am Ende oder auf dem Rücken eines Organs die Fühlerborste bei Insekten Arista Records, US amerikanisches Musiklabel Arista (Automarke), ehemalige französische Automarke (1912 1915)… …   Deutsch Wikipedia

  • Arista — Saltar a navegación, búsqueda Una arista puede ser: En Teoría de grafos, las aristas, junto con los vértices, forman los elementos principales con los que trabaja esta disciplina, siendo consideradas las aristas las uniones entre nodos o vértices …   Wikipedia Español

  • aristă — arístă s. f., g. d. art. arístei; pl. aríste Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  ARÍSTĂ s.f. (bot.) Ţeapă de la spicele anumitor graminee. [< lat. arista]. Trimis de LauraGellner, 10.11.2004. Sursa: DN  …   Dicționar Român

  • arista (1) — {{hw}}{{arista (1)}{{/hw}}s. f. Filamento rigido situato all apice delle glume e glumette del fiore di alcune graminacee; SIN. Resta. arista (2) {{hw}}{{arista (2)}{{/hw}}s. f. Schiena del maiale macellato cotta al forno, specialità della cucina… …   Enciclopedia di italiano

  • arista — (Del lat. arista). 1. f. Filamento áspero del cascabillo que envuelve el grano de trigo y el de otras plantas gramíneas. 2. Pajilla del cáñamo o lino que queda después de agramarlos. 3. Borde de un sillar, madero o cualquier otro sólido,… …   Diccionario de la lengua española

  • ARISTA — cognomen Eneconis seu Iniconis, Navarrae olim Regis, quem proin XIII. aristas aureas, inscripsisle clypeo rubro, ob cognominis rationem, aiunt: cum tamen illud, non a Latina voce Arista, verum ab Harizeta, vico Baigorriae primario, tractum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • arista — s.f. [dal lat. arista spiga, resta della spiga ]. 1. (bot.) [filamento sottile situato all estremità delle glume e glumette di alcune graminacee] ▶◀ resta, (tosc.) tega. 2. (lett.) [infiorescenza del granturco, dell orzo, ecc.] ▶◀ spiga …   Enciclopedia Italiana

  • arista — sustantivo femenino 1. Línea formada en la unión de dos planos o superficies: las aristas de un cuadrado. Esta piedra tiene unas aristas cortantes. 2. Línea que separa dos vertientes de una montaña: Han subido por la arista de la montaña. 3.… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Arista — A*ris ta, n. [L.] (Bot.) An awn. Gray. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Arista [1] — Arista (lat.), Granne (s.d.); daher Aristātus, begrannt …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»