Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

āio

  • 41 aiens

    āiēns, entis, PAdi. (von aio) = affirmativus, bejahend (Ggstz. negans), negantia contraria aientibus, Cic. top. 49: quae sint aientia, quae negantia, Mart. Cap. 4. § 342.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aiens

  • 42 aientia

    āientia, ae, f. (aio), die Bejahung (Ggstz. negatio), Mart Cap. 4. § 384. Augustin, rhet. 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aientia

  • 43 ain

    ain, st. aisne, s. aio.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ain

  • 44 Aius Loquens

    Āius Loquēns od. Āius Locūtius, m. (aio u. loquor), der ansagende Sprecher, d.h. die Stimme, die die Römer vor der Ankunft der Gallier warnte; anfangs nicht beachtet, dann aber, da die Warnung sich bewährt hatte, als Gottheit in einem ihr errichteten Tempel verehrt, Cic. de div. 1, 101; 2, 69. Liv. 5, 50, 5. Varr. b. Gell. 16, 17, 2, vgl. Hildebr. Arnob. 1, 28.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Aius Loquens

  • 45 assentor

    as-sentor (ad-sentor), ātus sum, ārī (Intens. v. assentior), I) überall beistimmen od. beipflichten, in allem Recht geben, nach dem Munde reden und so schmeicheln (Ggstz. adversari), (callidus adulator) etiam adversando saepe assentatur et litigare se simulans blanditur, Cic.: benevolentiam civium blanditiis et assentando colligere turpe est, Cic.: qui ipse sibi assentatur et se maxime delectat, Cic. – m. allg. Obj. im Acc., ut nihil nobis assentati esse videamur, Cic.: negat quis, nego; ait, aio; postremo imperavi egomet mihi omnia assentari; Ter.: Baiae tibi assentantur, sucht sich bei dir einzuschmeicheln durch seine Heilkräfte, Cic. – II) im guten Sinne = beistimmen, etiam tu quoque assentaris huice, Plaut.: nunc ne eius causā vapulem, tibi potius assentabor, Plaut.: iis assentabatur... iis adversabatur, Vell.: cur ergo consilio assentabimur? Tert. – u. durch Handbewegung, manus lenior promittit et assentatur, citatior hortatur, Quint. 11, 3, 102.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assentor

  • 46 autumo

    autumo, āvī, ātum, āre (eig. aitumo v. aio, wie negumo v. nego), behauptend aussprechen, behaupten, sagen, nennen (Ggstz. nego), zuw. auch im Gedanken behaupten, meinen (Ggstz. dico), α) m. Acc., Plaut. capt. 606 u. 891; Men. 760; trin. 324 u. ö. Pacuv. tr. 308. Apul. met. 5, 25. – β) m. Acc. u. Infin., Plaut. Amph. 306; capt. 236 u. ö. Ter. heaut. tim. prol. 19. Atta com. 6. Poët. trag. fr. b. Cic. or. 166 u. top. 55. Lucil. sat. 28, 46. Catull. 44, 2. Sen. Phaedr. 262 (257); Oed. 786 (765). Apul. met. 1, 18. Auson. sept. sap. 7 (Pittac.), 7. Arnob. 5, 30 extr.: ex hac igitur sublimiore daemonum copia Plato autumat m. folg. Acc. u. Infin., Apul. de deo Socr. 16. – γ) m. dopp. Acc., Hor. sat. 2, 3, 45. Vell. 1, 6, 4. Hieron. praef. in XII proph. – δ) absol., ut Plato autumat, Apul. apol. 4. p. 7, 10 Kr.: sicut ego autumo, Augustin. ep. 7, 4: ut Cato in oratione senatoria autumat, Solin. 27, 10: ut Plato in Symposio autumat, Apul. de deo Socr. 6: ut geometrae autumant, Apul. de deo Socr. 8. – Vgl. übh. Gell. 15, 3, 6: autumo non id solum significat: ›aestumo‹, sed et ›dico‹ et ›opinor‹ et ›censeo‹; u. Quint. 8, 3, 26: ›autumo‹ tragicum.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > autumo

  • 47 discrepantia

    discrepantia, ae, f. (discrepo), die Disharmonie, die Mißhelligkeit, der bestehende Widerspruch, scripti et voluntatis, Cic.: maiorem multo inter Stoicos et Peripateticos rerum esse aio discrepantiam quam verborum, Cic.: in actiones omnemque vitam nullam discrepantiam conferre debemus, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > discrepantia

  • 48 facundus

    fācundus, a, um (fari), geläufig redend, der Rede mächtig, redegewandt, redefertig, beredt (Ggstz. mutus et elinguis), a) v. Pers., Sall., Liv. u.a.: loquax magis quam facundus, Sall. fr.: ingenia humana sunt ad suam cuique levandam culpam nimio plus facunda, Liv. – Compar., alius alio facundior, Quint. 12, 10, 44. – Superl., facundissimus omnium, Fronto: longe et subtilissimus et facundissimus, Sen. rhet.: me aio facundissimum esse, Apul. – b) übtr., v. der Sprache usw., leicht und gefällig, geläufig, lingua, Hor.: vox, os, dicta, Ov.: oratio, Sall.: facundissimus sermo, Val. Max.: facundissima libertas, Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > facundus

  • 49 inde

    in-de, Adv. ( aus *imde von is, mit der Adverbialendung), von da, daher, I) im Raume, inde colles insurgunt, Liv.: inde abiens, Ter.: reversus inde, Vell.: non exeo inde ante vesperum, Cic.: inde per Ligures Apenninum transiit, Nep.: mit folg. ab u. Abl., inde a Stygia unda prospiciens, Verg.: m. Genet., inde loci, von da, Cic. Arat. 327 (573). – II) übtr.: A) daher, a) = daraus, davon, d.i. aus (von) der Sache, von dem Stoffe usw., inde omnia scelera ac maleficia gignuntur, Cic.: inde libertatis captare auram, unde etc., Liv. – inde plerisque sunt vestes, Curt.: inde nives fieri, Ov. – v. Anfang, inde a principio iam impudens epistula est, Plaut.: si, unde necesse est, inde initium sumetur, Cic. – v. Ursache u. Folge, eum (agrum) ego ex iure Quiritium meum esse aio; inde ibi ego te ex iure manu consertum voco, Cic.: manibusque datas contingere habenas gaudet et invito grates agit inde parenti, Ov.: primo stupor omnes admiratione rei tam atrocis defixit; silentium inde aliquamdiu tenuit, Liv.: oft inde est quod, daher kommt es, daß (s. Paucker Nachtrag S. 48. Lagergren de eloc. Plin. Sec. p. 169), inde est quod Plato clamat m. folg. Acc. u. Infin., Sen.: inde est quod prope omnes nomine appellas, Plin. pan. – partitiv, stant calices; minor inde fabas, olus alter habebant, Ov.: equos respondit, oreas mihi inde, tioi cape flagellum, Cato fr.: nec
    ————
    quidquam omnino inde dubitabam, Augustin. – b) davon, daher, d.i. von den Menschen, quod inde oriundus erat, Liv.: inclinari opes ad Sabinos rege inde sumpto videbantur, Liv.: partitiv, nati filii duo; inde ego hunc maiorem adoptavi mihi, Ter. – B) in der Zeit, a) hierauf, Caes., Nep. u. Liv.: verb. deinceps inde, Cic.: inde loci, hierauf, Lucr. 5, 443 u.a. – b) von da, von der Zeit an, inde usque repetens, Cic.: inde ita magnos nostram ad (bis zu) aetatem fuisse, ut etc., Cic. – c) mit ab u. Abl. = von... an, inde ab ineunte aetate, Plaut. trin. 305: gew. mit vorhergeh. iam, zB. iam inde a pueritia, iam inde ab adulescentia, Ter.: iam inde ab infantia, Plin. pan.: iam inde a principio, Cic.: iam inde ab initio, Liv.: iam inde antiquitus, Liv.: iam inde ab incunabulis, Liv.: inde usque a pueritia, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inde

  • 50 indiges

    1. ind-iges, getis, m. (v. indu [= in] u. aio), die angerufene, d.i. einheimische Gottheit, bes. der einheimische Heros, v. Äneas u. den Äneaden, den Ahnen der Römer, die nach ihrem Tode als Schutzgötter des Landes verehrt wurden, α) Sing., v. Äneas, ind. Aeneas, Verg. Aen. 12, 794; vgl. Gell. 2, 16, 9: deus ind., Tibull. 2, 5, 43: pater ind., Solin. 2. § 15: Iuppiter ind., Liv. 1, 2, 6. – β) Plur., v. den Äneaden, patrii di indigetes, Verg. georg. 1, 498: dii ind., Liv. 8, 9, 6 u.a. – übtr., v. den vergötterten Kaisern, Arnob. 1, 64. – Vgl. übh. Preller Röm. Mythol. 3. Aufl. Bd. 1. S. 90 ff. R. H. Klausen Äneas u. die Penaten, 2, 901 ff.
    ————————
    2. ind-iges, is (indigeo), bedürftig, Pacuv. tr. 328 ( bei Cic. de or. 2, 193).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indiges

  • 51 item

    item, Adv. (zu ita), zur Bezeichnung der Wiederkehr eines u. desselben Prädikats bei verschiedenen Subjekten = ebenso, ebenfalls, desgleichen auch, I) im allg.: hunc meum esse dico. Tr. Et ego item aio esse meum, Plaut.: Le. Quaeso aequo animo patitor. Li. Patitor tu item, Plaut.: Romulus augur, ut apud Ennium est, cum fratre item augure, Cic.: te esse hominem divitem, me item hominem pauperum pauperrimum, Plaut. – mit Weglassung des (dann hinzuzudenkenden) Prädikats bei item, zB. hoc in Libera servant, in Libero non item, Cic.: litterae mittuntur isti a patre vehementes, ab amicis item, Cic.: spectaculum uni Crasso iucundum, ceteris non item, Cic. – huic item Menaechmo nomen est, Plaut.: ipse cum telo esse, item (es ebenfalls tun) alios iubere, Sall.: ipse armatus intentusque item (es ebenfalls zu sein) milites cogebat, Sall. – aiunt nonnuli, Sallustius item, me oportuisse accusare, Cic. – II) insbes.: A) in Vergleichen = ebenso, auf gleiche Weise, korresp. mit ut, sicut, quemadmodum, quasi, wie: fecisti item, ut praedones, Cic.: proinde heri ut sint, ipse (servus) item sit, Plaut.: ut enim de sensibus hesterno sermone vidistis, item faciunt de reliquis, Cic.: ut ipsi concedi non oporteret, si in nostros fines impetum faceret, sic item nos esse iniquos, quod in suo iure se interpellaremus, Caes. – sicut... item, Cic.: item... quemadmo-
    ————
    dum, Cic.: item... quasi, und quasi... item, Plaut. – ebenso korresp. mit qui (quae, quod), wie prognatum patre eodem, quo ego sum, formā, aetate item, quā ego sum, Plaut. – B) et item, itemque u. bl. item, zur Anreihung und Aufzählung gleichartiger Dinge = und ebenso, und auch, sowie auch, desgleichen, gleichermaßen, hanc me iussit suo gnato dare epistulam et item hanc alteram suo amico, Plaut.: solis defectiones itemque lunae praedicuntur in multos annos, Cic.: in eo itinere persuadet Castico, ut regnum in civitate sua occuparet...: itemque Dumnorigi Aeduo, ut idem conaretur, persuadet, Caes.: unus Epirotes, Pyrrhus...: unus item Siculus, Dionysius prior, Nep.: cum praesidio equitum atque peditum, item funditorum Balearium, Sall. – C) auf Angabe der Beschaffenheit = von der Art, dergleichen, lapides substernendi aut quid item, Varro: substernitur eis acus aut quid item aliud, Varro: neque ego hāc nocte longiorem me vidisse censeo, nisi item unam, verberatus quam pependi perpetem, Plaut.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > item

  • 52 negumo

    negumo, āre, verlängert aus nego (wie autumo aus aio), Fest. 165 (a), 28. Vgl. Schömann opusc. 3, 407.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > negumo

  • 53 pertinacia

    pertinācia, ae, f. (pertinax), die Beharrlichkeit, im guten und üblen Sinne, die Hartnäckigkeit, dah. auch die Rechthaberei, Romanorum, Liv.: hominum nimia pertinacia et arrogantia, Caes.: patientia et pertinacia hostis, Suet.: quae est haec pertinacia? Ter.: pertinacia hiemis, Sen.: pertinaciam alcis castigare, Liv.: pertinaciā desistere, Caes.: omni modo expugnare pertinaciam legatorum, Liv.: frangere pertinaciam, Liv.: non ultra in pertinacia manere, Liv.: in pertinacia perstare, Liv.: pertinaciam Macedonum vincere, Liv.: tu pertinaciam esse, Antiloche, hanc praedicas, ego pervicaciam aio, Acc. tr. 4 sq. – mit in u. Abl., in evitando inevitabili malo pertinacia, Sen. nat. qu. 4. praef. § 12. – m. Gen. Gerund., pertinaciam eorum insectandi se inhibuit, Val. Max. 3, 7. 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pertinacia

  • 54 pervicacia

    pervicācia, ae, f. (pervicax), die Beharrlichkeit, die Hartnäckigkeit, Unbiegsamkeit, im üblen Sinne = die Starrköpfigkeit, der Eigensinn, mulierositas, pervicacia, ligurritio, Cic. Tusc. 4, 26: pervicacia tua et superbia, Liv. 9, 34, 24: Aegyptia, Treb. Poll. Claud. 11, 1: tu pertinaciam esse, Antiloche, hanc praedicas, ego pervicaciam aio, Acc. tr. 4 sq. – m. in u. Akk., pervicacia in hostem, Tac. ann. 12, 20. – m. Genet. Gerund., perdurandi pervicacia (der Kastanie), Plin. 17, 147.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pervicacia

  • 55 prodigium

    prōd-igium, iī, n. (eig. prōd-agium, das Vorhersagen, zu aio aus *agjo), eine hervorgetretene, meist Unglück bedeutende Erscheinung, das Wunderzeichen, I) eig.: ex quo illa ostenta, monstra, portenta, prodigia dicuntur, Cic.: prod. laetum, Plin.: prodigiorum interpres, Val. Max.: multa eo anno prodigia evenere, Tac.: prodigia procurare, Liv.: prodigia suscipere curareque, Liv.: multa prodigia eius vim declarant, Cic.: orta ex ea (egestate) fames in prodigium accipiebatur, Tac. – II) übtr., a) jede widernatürliche, gegen das Gefühl gehende Handlung, die Ungeheuerlichkeit, non mihi iam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur civitatum frumentum improbare, suum probare, eine Unnatürlichkeit und Ungeheuerlichkeit (eine unnatürliche u. ungeheuerliche, unheilvolle Tat), Cic. Verr. 3, 171. – b) das Ungeheuer, pr. triplex, v. Zerberus, Ov.: illud palaestricum prodigium, Claud. or. fr.: dah. fatale portentum prodigiumque rei publicae, v. Klodius, Cic.: monstrum atque prodigium, Cic. – Im Vulgärlat. masc., hunc prodigium, Fortunat. art. rhet. 3, 4. p. 123, 10 H.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > prodigium

  • 56 āiēns

        āiēns    (disyl.), ntis, P., see aio.
    * * *
    (gen.), aientis ADJ
    affirmative; affirming, saying aye

    Latin-English dictionary > āiēns

  • 57 Āius

        Āius ī, m    [aio], the speaker; in full, Aius Locutius, L., or Aius Loquens, C.; a deity supposed to have notified the Romans of a coming invasion by the Gauls.

    Latin-English dictionary > Āius

  • 58 autumō

        autumō āvī, —, āre    [aio], to say aye, assert, aver, affirm, say: facturum autumat, T.: insanum (eum), H.
    * * *
    autumare, autumavi, autumatus V TRANS
    say, assert; say yes; affirm; mention, speak of; name, call; reckon, judge

    Latin-English dictionary > autumō

  • 59 actio

    actĭo, ōnis, f. [ago], a doing, performing, acting, action, act.
    I.
    In gen.:

    non modo deos spoliat motu et actione divina, sed etiam homines inertes efficit,

    Cic. N. D. 1, 37; 2, 16;

    virtutis laus omnis in actione consistit,

    id. Off. 1, 6; id. Fin. 5, 19, 54.—With subject. gen.:

    ad eas res parandas, quibus actio vitae continetur,

    active, practical life, id. Off. 1, 5:

    corporis,

    id. Div. 1, 32:

    mentis,

    id. N. D. 1, 17; and with object. gen.: itaque nec actio rerum illarum ( the public performance of those things) apertā petulantiā vacat, id. ib. 1, 35, 127; ib. 1, 43:

    actio ullius rei,

    id. Ac. 2, 33, 108; and so plur.: periculosae rerum actiones sunt, Off. 1, 2, 4;

    hence: actio gratiarum,

    the giving of thanks, id. Fam. 10, 19 (cf.: gratias agere).—
    II.
    Esp.
    A. 1.
    In gen., Cic. Fam. 9, 8:

    tribunorum,

    their official duties, Liv. 5, 11; so,

    consularis,

    id. 4, 55 al.:

    actiones nostras scriptis mandamus,

    Cic. Off. 2, 1; Caes. B. C. 1, 5.—Hence negotiation, deliberation:

    discessu consulum actio de pace sublata est,

    Cic. Att. 9. 9.—Esp.
    2.
    Of judicial proceedings.
    a.
    An action, suit, process ( in abstr.), with a gen. more precisely defining it, e. g. actio furti, injuriarum; also with de:

    actio de repetundis, de arboribus succisis, etc.: actionem alicui intendere,

    Cic. Mil. 14:

    instituere,

    to bring an action against one, id. Mur. 9: multis actiones ( processes, suits) et res ( the property in suit) peribant, Liv. 39, 18 al.—
    b.
    The accusation ( in concr.), the statement of the crime, the indictment, charge, accusation:

    Inde illa actio, OPE CONSILIOQVE TVO FVRTVM AIO FACTVM ESSE,

    Cic. N. D. 3, 30, 74; cf. id. Caecin. 3; id. de Or. 1, 36, 167.—Hence, in gen., judicial forms (the omission of which rendered a suit null and void): actiones Manilianae, forms relative to purchase and sale; cf. Cic. de Or. 1, 58, 246:

    Hostilianae,

    ib. 1, 57, 245.—Hence,
    c.
    A pleading of a case (spoken or written); so Cic. calls his Orats. against Verres, actiones, pleas, simply dividing them into actio prima and actio secunda:

    actio causae,

    Cic. Caecin. 2, 4;

    actiones litium,

    id. Phil. 9, 5, 11; so,

    Suet. continuae actiones, Ner. 15: in prima parte actionis,

    Quint. 10, 1, 20 al. —
    d.
    Permission for a suit:

    dare alicui actionem (which was the right or duty of the praetor or judge),

    Cic. Verr. 2, 2, 27.—
    e.
    The judicial management of a suit, the trial, the day of trial:

    prima, altera, tertia,

    Cic. Verr. 1, 30; 2, 2, 6.—
    B.
    Gesticulation connected with oral delivery.
    1.
    Of an orator; the exterior air or bearing, the action, delivery: Demosthenem ferunt ei qui quaesivisset quid primum esset in dicendo, actionem;

    quid secundum, idem et idem tertium respondisse,

    Cic. Brut. 38; cf. id. de Or. 1, 18;

    so that it often includes even the voice: actio ejus (Pompeii) habebat et in voce magnum splendorem et in motu summam dignitatem,

    id. Brut. 68; cf. id. Or. 17:

    est actio quasi sermo corporis,

    id. de Or. 3, 59; cf. ib. 2, 17 al.—Hence, also —
    2.
    Of an actor, action:

    in quo tanta commoveri actio non posset,

    id. de Or. 3, 26.—
    C.
    In dramatic lang., the action, the connection or series of events, the plot, in a play:

    habet enim (fabula) varios actus multasque actiones et consiliorum et temporum,

    Cic. Fam. 5, 12, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > actio

  • 60 adagium

    ădăgĭum, i, n. [prob. ad and aio, but acc. to Paul. ex Fest. p. 12 Müll., “ad agendum apta,” applicable to life, suitable for use], a proverb, an adage:

    vetus adagium est, Nihil cum fidibus graculo,

    Gell. 1, praef.

    Lewis & Short latin dictionary > adagium

См. также в других словарях:

  • Äio — Студийный альбом Metsatöll Дата выпуска 3 марта 2010 Записан августь сентябрь 2009 …   Википедия

  • AIO — or Aio may refer to: * Adventures in Odyssey *Aio (Darna) *All in One, CD ROMs or DVD ROMs that contain more than one application. *All in One PC *All in one printer *All in One Reloaded (AiO R) a mod for the game Blockland. *All in one sidebar,… …   Wikipedia

  • AIO — ist die Abkürzung für All in One Gerät, siehe Multifunktionsgerät Activities, Interests, Opinions, eine psychographische Segmentierungsmöglichkeit nach dem Lebensstil Arecibo Ionospheric Observatory, siehe Arecibo Observatorium Iran Aerospace… …   Deutsch Wikipedia

  • Aio — ist die Abkürzung für All in One Gerät, siehe Multifunktionsgerät Activities, Interests, Opinions, eine psychographische Segmentierungsmöglichkeit nach dem Lebensstil Arecibo Ionospheric Observatory, siehe Arecibo Observatorium Iran Aerospace… …   Deutsch Wikipedia

  • Aio — {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres AAA à DZZ EAA à HZZ IAA à LZZ MAA à PZZ QAA à TZZ UAA à XZZ …   Wikipédia en Français

  • -aio (1) — {{hw}}{{ aio (1)}{{/hw}}suff. di sostantivi indicanti spec. ambienti destinati a contenere determinate cose: granaio, letamaio, pagliaio. aio (2) {{hw}}{{ aio (2)}{{/hw}}o aro suff. di sostantivi indicanti chi esercita un mestiere: cartolaio,… …   Enciclopedia di italiano

  • -aio — (o aro) [lat. arius ]. Suff. derivativo nominale …   Enciclopedia Italiana

  • aio — / ajo/ s.m. [dallo sp. ayo (f. aya )] (f. a ), lett. (educ.) [chi, nelle famiglie signorili, provvedeva all educazione dei ragazzi] ▶◀ educatore, istitutore, pedagogo, precettore. ‖ docente, insegnante, maestro. ◀▶ ‖ allievo, alunno, (burocr.)… …   Enciclopedia Italiana

  • aio — s. m. 1. Indivíduo encarregado da educação doméstica de filhos de pessoa de grande tratamento. 2. Escudeiro …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • AIO —   Sigles d’une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres   Sigles de quatre lettres   Sigles de cinq lettres   Sigles de six lettres   Sigles de sept… …   Wikipédia en Français

  • Aio of Friuli — Aio or Haio (died after 811) was the probable Duke of Friuli between the death of Eric (799) and the appointment of Cadolah (817). He may have been preceded by another possible duke, Hunfrid, who died circa 808. Though he is not found as a duke… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»