Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ācrimōnia

  • 101 sourness

    s.
    1 acedía, el sabor ácido y agrio; agrio, agrura.
    2 acrimonia, la aspereza o desabrimiento en el genio o en las palabra
    3 sabor agrio, acidez.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > sourness

  • 102 tartness

    s.
    1 agrura, acedía, sabor ácido o agrio.
    2 acrimonia, aspereza o desabrimiento en el genio o en las expresiones.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > tartness

  • 103 aegrimonia

    aegrĭmōnĭa, ae, f. [aeger; as acrimonia from acer]. Only of the mind, sorrow, anxiety, trouble, etc.:

    aliquem aegrimoniā afficere,

    Plaut. Stich. 3, 1, 5:

    dum abscedat a me haec aegrimonia,

    id. Rud. 4, 4, 146: ferrem graviter, si novae aegrimoniae locus esset, * Cic. Att. 12, 38, 2:

    tristis,

    Hor. Epod. 17, 73:

    deformis,

    id. ib. 13, 18:

    vetus,

    Plin. 28, 8, 27, § 103. (For its distinction from aerumna, v. that word.)

    Lewis & Short latin dictionary > aegrimonia

  • 104 articulus

    I.
    A.. Lit.:

    nodi corporum, qui vocantur articuli,

    Plin. 11, 37, 88, § 217:

    hominis digiti articulos habent ternos, pollex binos,

    id. 11, 43, 99, § 244:

    summus caudae articulus,

    id. 8, 41, 63, § 153 al.:

    crura sine nodis articulisque,

    Caes. B. G. 6, 27:

    ipso in articulo, quo jungitur capiti cervix,

    Liv. 27, 49:

    auxerat articulos macies,

    i. e. had made more joints, had made the bones visible, Ov. M. 8, 807:

    articulorum dolores habere,

    i. e. gouty pains, Cic. Att. 1, 5 fin.; cf. Cels. 5, 18: postquam illi justa cheragra Contudit articulos, * Hor. S. 2, 7, 16; cf. Pers. 5, 58:

    gladiatorem vehementis impetus excipit adversarii mollis articulus,

    Quint. 2, 12, 2.—Hence, molli articulo tractare aliquem, to touch one gently, softly, Quint. 11, 2, 70.—Of plants:

    ineunte vere in iis (vitibus), quae relicta sunt, exsistit, tamquam ad articulos sarmentorum, ea quae gemma dicitur,

    Cic. Sen. 15, 53; Plin. 16, 24, 36, § 88:

    ante quam seges in articulum eat,

    Col. 2, 11, 9; so Plin. 18, 17, 45, § 159. —Of mountains, a hill connecting several larger mountains:

    montium articuli,

    Plin. 37, 13, 77, § 201.—
    B.
    With an extension of the idea, a limb, member, in gen. (cf. 2. artus), * Lucr. 3, 697.—Hence also for a finger, Prop. 2, 34, 80; so Ov. H. 10, 140; id. P. 2, 3, 18:

    quot manus atteruntur, ut unus niteat articulus!

    Plin. 2, 63, 63, § 158:

    ab eo missus est articulus manūs,

    Vulg. Dan. 5, 24:

    aspiciebat articulos manūs,

    ib. ib. 5, 5: erexit me super articulos manuum mearum, on the fingers or palms of my hands, ib. ib. 10, 10. —
    II.
    Trop.
    A.
    Of discourse, a member, part, division: articulus dicitur, cum singula verba intervallis distinguuntur caesā oratione, hoc modo: acrimoniā, voce, vultu adversarios perterruisti, Auct. ad Her. 4, 19: continuatio verborum soluta multo est aptior atque jucundior, si est articulis membrisque (kommasi kai kôlois) distincta, quam si continuata ac producta, Cic. de Or. 3, 48, 186: (genus orationis) fluctuans et dissolutum eo quod sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc, Auct. ad Her. 4, 11.—

    Hence,

    a short clause, Dig. 36, 1, 27;

    also,

    a single word, ib. 35, 1, 4:

    articulus Est praesentis temporis demonstrationem continet,

    ib. 34, 2, 35:

    hoc articulo Quisque omnes significantur,

    ib. 28, 5, 29.—In gram. the pronn. hic and quis, Varr. L. L. 8, § 45 Müll.; the article, Quint. 1, 4, 19.—
    B.
    Of time.
    1.
    A point of time, a moment:

    commoditatis omnes articulos scio,

    Plaut. Men. 1, 2, 31.—With tempus:

    qui hunc in summas angustias adductum putaret, ut eum suis conditionibus in ipso articulo temporis astringeret,

    at the most critical moment, Cic. Quinct. 5, 19:

    in ipsis quos dixi temporum articulis,

    Plin. 2, 97, 99, § 216: si de singulis articulis [p. 168] temporum deliberabimus, August. ap. Suet. Claud. 4;

    also without tempus: in ipso articulo,

    at the fit moment, at the nick of time, Ter. Ad. 2, 2, 21.—With dies:

    in articulo diei illius ingressus est,

    on that very day, Vulg. Gen. 7, 13.—And with res:

    in articulo rerum,

    Curt. 3, 5; also in articulo, instantly, immediately, = statim, Cod. Just. 1, 33, 3.—Hence with the idea extended,
    2.
    A space, division of time:

    hi cardines singulis articulis dividuntur,

    Plin. 18, 25, 59, § 222:

    octo articuli lunae,

    id. 18, 35, 79, § 350: articulus austrinus, i. e. in which auster blows, id. 17, 2, 2, § 11.—
    C.
    Of other abstract things, part, division, point: per eosdem articulos (i.e. per easdem honorum partes) et gradus producere, August. ap. Suet. Claud. 4:

    stationes in mediis latitudinum articulis, quae vocant ecliptica,

    Plin. 2, 15, 13, § 68; Dig. 1, 3, 12:

    ventum est ergo ad ipsum articulum causae, i. e. ventum ad rei cardinem,

    the turning-point, Arn. 7, p. 243.

    Lewis & Short latin dictionary > articulus

  • 105 castimonia

    castīmōnĭa, ae, f. ( castĭmōnĭ-nium, i, n., App. M. 11. p. 266, 9; cf. castimonium hagneia, Gloss. Philox.) [castus, like acrimonia, aegrimonia, etc.].
    * I.
    Ingen., purity of morals, morality, Cic. Cael. 5, 11. —
    II.
    Esp., purity, such as is requisite for religious services (abstaining from sexual intercourse, from delicate food, etc.), purity, chastity, abstinence (rare but class.):

    quae sacra per summam castimoniam virorum ac mulierum fiant, eadem per istius stuprum ac flagitium esse violata,

    Cic. Verr. 2, 4, 45, § 102 Zumpt: caste jubet lex adire ad deos; animo videlicet, in quo sunt omnia;

    nec tollit castimoniam corporis,

    id. Leg. 2, 10, 24:

    decem dierum,

    Liv. 39, 9, 4:

    superstitio castimoniarum,

    Plin. 31, 8, 44. §

    96: inanima,

    abstinence from animal food, App. M. 11, p. 272, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > castimonia

  • 106 castimoninium

    castīmōnĭa, ae, f. ( castĭmōnĭ-nium, i, n., App. M. 11. p. 266, 9; cf. castimonium hagneia, Gloss. Philox.) [castus, like acrimonia, aegrimonia, etc.].
    * I.
    Ingen., purity of morals, morality, Cic. Cael. 5, 11. —
    II.
    Esp., purity, such as is requisite for religious services (abstaining from sexual intercourse, from delicate food, etc.), purity, chastity, abstinence (rare but class.):

    quae sacra per summam castimoniam virorum ac mulierum fiant, eadem per istius stuprum ac flagitium esse violata,

    Cic. Verr. 2, 4, 45, § 102 Zumpt: caste jubet lex adire ad deos; animo videlicet, in quo sunt omnia;

    nec tollit castimoniam corporis,

    id. Leg. 2, 10, 24:

    decem dierum,

    Liv. 39, 9, 4:

    superstitio castimoniarum,

    Plin. 31, 8, 44. §

    96: inanima,

    abstinence from animal food, App. M. 11, p. 272, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > castimoninium

  • 107 iners

    ĭners, ertis (abl. inerti, Plin. 16, 43, 83, § 227:

    inerte,

    Ov. P. 1, 5, 8; 1, 10, 14), adj. [2. in-ars], unskilled in any art or trade, without skill, unskilful (class.): ut perhibetur iners, ars in quo non erit ulla, Lucil. ap. Serv. ad Verg. A. 4, 158:

    artes, quibus qui carebant, inertes a majoribus nominabantur,

    Cic. Fin. 2, 34, 115: versus, artless ( = sine arte et gravitate facti), Hor. A. P. 445.—In partic., = iners dicendi, arte dicendi carens:

    homo non inertissimus,

    Cic. Div. in Caecil. 21, 67. —
    II.
    In gen., inactive, idle, indolent, sluggish, inert.
    A.
    Of living beings:

    linguā factiosi, inertes operā,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 13: silvicolae homines bellique inertes, Naev. ap. Macr. S. 6, 5, § 9:

    gerro, iners, etc.,

    Ter. Heaut. 5, 4, 10:

    vicissent inprobos boni fortes inertes,

    Cic. Sest. 19, 43:

    senectus,

    id. de Sen. 11, 36:

    homo inertior, ignavior proferri non potest,

    id. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    pecus,

    Verg. A. 4, 158; cf.:

    fera membris,

    Plin. 8, 21, 32, § 77.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    inertissimum et desidiosissimum otium,

    Cic. Agr. 2, 33:

    inertissima segnitia,

    id. Fin. 1, 2, 5:

    ignavum et iners genus interrogationis,

    empty, idle, id. Fat. 13, 29:

    aquae,

    stagnant waters, Ov. H. 18, 121:

    stomachus,

    i. e. without digestion, id. P. 1, 10, 14:

    glaebae,

    that bear nothing, without cultivation, Verg. G. 1, 94:

    terra,

    motionless, immovable, Hor. C. 3, 4, 45:

    horae,

    leisure hours, id. S. 2, 6, 61:

    tempus,

    Ov. P. 1, 15, 44:

    Brutus castigator lacrimarum atque inertium querellarum,

    Liv. 1, 59, 4.— Of food, without flavor, insipid:

    caro,

    Hor. S. 2, 4, 41:

    blitum iners videtur, ac sine sapore, aut acrimonia ulla,

    Plin. 20, 22, 93, § 252:

    sal,

    id. 31, 7, 39, § 82: [p. 941] vita, inactive, quiet, Tib. 1, 1, 5. — Poet., causative, rendering idle or inactive:

    frigus,

    Ov. M. 8, 790:

    somni,

    id. Am. 2, 10, 19. — Hence, adv.: ĭnerter, and sup. inertissime, Charis. 165 P.

    Lewis & Short latin dictionary > iners

  • 108 inerter

    ĭners, ertis (abl. inerti, Plin. 16, 43, 83, § 227:

    inerte,

    Ov. P. 1, 5, 8; 1, 10, 14), adj. [2. in-ars], unskilled in any art or trade, without skill, unskilful (class.): ut perhibetur iners, ars in quo non erit ulla, Lucil. ap. Serv. ad Verg. A. 4, 158:

    artes, quibus qui carebant, inertes a majoribus nominabantur,

    Cic. Fin. 2, 34, 115: versus, artless ( = sine arte et gravitate facti), Hor. A. P. 445.—In partic., = iners dicendi, arte dicendi carens:

    homo non inertissimus,

    Cic. Div. in Caecil. 21, 67. —
    II.
    In gen., inactive, idle, indolent, sluggish, inert.
    A.
    Of living beings:

    linguā factiosi, inertes operā,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 13: silvicolae homines bellique inertes, Naev. ap. Macr. S. 6, 5, § 9:

    gerro, iners, etc.,

    Ter. Heaut. 5, 4, 10:

    vicissent inprobos boni fortes inertes,

    Cic. Sest. 19, 43:

    senectus,

    id. de Sen. 11, 36:

    homo inertior, ignavior proferri non potest,

    id. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    pecus,

    Verg. A. 4, 158; cf.:

    fera membris,

    Plin. 8, 21, 32, § 77.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    inertissimum et desidiosissimum otium,

    Cic. Agr. 2, 33:

    inertissima segnitia,

    id. Fin. 1, 2, 5:

    ignavum et iners genus interrogationis,

    empty, idle, id. Fat. 13, 29:

    aquae,

    stagnant waters, Ov. H. 18, 121:

    stomachus,

    i. e. without digestion, id. P. 1, 10, 14:

    glaebae,

    that bear nothing, without cultivation, Verg. G. 1, 94:

    terra,

    motionless, immovable, Hor. C. 3, 4, 45:

    horae,

    leisure hours, id. S. 2, 6, 61:

    tempus,

    Ov. P. 1, 15, 44:

    Brutus castigator lacrimarum atque inertium querellarum,

    Liv. 1, 59, 4.— Of food, without flavor, insipid:

    caro,

    Hor. S. 2, 4, 41:

    blitum iners videtur, ac sine sapore, aut acrimonia ulla,

    Plin. 20, 22, 93, § 252:

    sal,

    id. 31, 7, 39, § 82: [p. 941] vita, inactive, quiet, Tib. 1, 1, 5. — Poet., causative, rendering idle or inactive:

    frigus,

    Ov. M. 8, 790:

    somni,

    id. Am. 2, 10, 19. — Hence, adv.: ĭnerter, and sup. inertissime, Charis. 165 P.

    Lewis & Short latin dictionary > inerter

  • 109 mitigo

    mītĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [mitis-ago], to make mild, soft, or tender, make ripe or mellow; to make tame, to tame (class.).
    I.
    Lit.:

    cum aestivā maturitate alia mitigaverit, alia torruerit,

    Cic. Rep. 4, 1, 6 (cited ap. Non. 343, 21):

    mitiget auctumnus, quod maturaverit aestas,

    Aus. Idyll. 8: cibum, to make soft or tender, to soften by boiling or roasting, Cic. N. D. 2, 60, 151.—Comically: misero mihi mitigabat sandalio caput, mellowed, broke, Turp. ap. Non. l. l.:

    hic, qui dura sedens porrecto saxa leone Mitigat,

    i. e. makes soft for sitting on by spreading over them a lion's skin, Mart. 9, 44, 2:

    Indus agros, laetificat et mitigat,

    to make fruitful, Cic. N. D. 2, 52, 130:

    vina diluendo,

    Plin. 14, 22, 29, § 149:

    silvestres arbores,

    id. 17, 10, 12, § 66:

    amaritudinem frugum,

    to soften, mitigate, id. 18, 16, 40, § 141:

    cervicum duritias,

    id. 20, 22, 92, § 250:

    rabiem suum,

    id. 10, 63, 83, § 182:

    pilos,

    to thin, id. 35, 6, 19, § 37:

    animal,

    to tame, Sen. Ben. 1, 3:

    valetudinem temperantia,

    to mitigate, Plin. Ep. 1, 12, 9.—
    II.
    Trop., to make mild or gentle, to pacify, soothe, calm, assuage, appease, mitigate:

    animum alicujus,

    Cic. Balb. 26, 57:

    te aetas mitigabit,

    id. Mur. 31, 65:

    iras,

    Ov. Tr. 4, 6, 15:

    querimonias, Col. praef.: tristitiam ac severitatem,

    Cic. de Or. 2, 58, 236; cf.:

    acerbam severitatem condimentis humanitatis,

    id. Q. Fr. 1, 1, 7:

    dolores,

    id. Att. 3, 15, 2:

    labores,

    id. de Or. 3, 4, 14:

    aliquem pecuniā,

    Tac. H. 1, 66:

    temporum atrocitatem,

    Suet. Tib. 48:

    acrimonia mitigabitur laude,

    Auct. Her. 4, 37, 50: aures, to soothe with explanatory representations, Quint. 12, 1, 14:

    metus,

    id. 12, 2, 28:

    feritatem animalium,

    Plin. 24, 17, 102, § 167: alicui aliquem, to reconcile:

    Hannibalem Romanis,

    Just. 31, 4, 4; cf.:

    vix revocanti patri mitigatus est,

    id. 9, 7, 6.—Hence, mītĭganter, adv., in a soothing manner; in order to soothe, Cael. Aur. Tard. 5, 1, 13; 4, 3, 62; id. Acut. 1, 11, 76.

    Lewis & Short latin dictionary > mitigo

  • 110 sanctimonia

    sanctĭmōnĭa, ae, f. [sanctus; cf.: acrimonia, parsimonia, etc.], sacredness, sanctity, moral purity, virtuousness, chastity, etc. (rare but class.):

    ad deorum religionem et sanctimoniam demigrasse,

    Cic. Rab. Perd. 10, 30:

    habere domum clausam pudori et sanctimoniae, patentem cupiditati et voluptatibus,

    id. Quint. 30, 93:

    summa sanctimonia,

    id. ib. 17, 55:

    priscae sanctimoniae virgo,

    Tac. A. 3, 69 fin.; cf. id. ib. 2, 86:

    femina sanctimoniā insignis,

    id. ib. 12, 6:

    nuptiarum,

    Auct. Her. 4, 33, 44:

    sine quā nemo videbit Deum,

    Vulg. Heb. 12, 14. [p. 1626]

    Lewis & Short latin dictionary > sanctimonia

  • 111 ACRIMONY

    [N]
    ACRIMONIA (-AE) (F)
    AMARITUDO (-DINIS) (F)
    FEL (FELLIS) (N)

    English-Latin dictionary > ACRIMONY

  • 112 PUNGENCY

    [N]
    SAL (SALIS) (MN)
    VIRUS (-I) (N)
    ACRIMONIA (-AE) (F)
    ACRITUDO (-INIS) (F)
    ACROR (-ORIS) (M)

    English-Latin dictionary > PUNGENCY

  • 113 SHARPNESS

    [N]
    ACIES (-EI) (F)
    ACERBITAS (-ATIS) (F)
    ACRIMONIA (-AE) (F)
    SUBTILITAS (-ATIS) (F)
    PERSPICACITAS (-ATIS) (F)
    ACERTAS (-ATIS) (F)
    ACRITAS (-ATIS) (F)
    SUPTILITAS (-ATIS) (F)

    English-Latin dictionary > SHARPNESS

  • 114 acredine

    f.
    1) (acidità) терпкость; кислота
    2) (acrimonia) язвительность, резкость, колкость, ехидство (n.)

    Il nuovo dizionario italiano-russo > acredine

  • 115 едкий

    acute
    \едкий ое вещество corrosivo
    \едкийость aciditate
    acrimonia.

    Словарь интерлингвы > едкий

  • 116 острога

    gaffa
    lancea
    \острога конечный acuminate
    punctute
    \острогасюжетный фильм film de action
    \острогата acutessa
    acumine
    acuitate
    acrimonia
    sal
    argutia
    burla
    (н-р, зрения)
    acuitate
    \острогаумие acumine
    sal
    astutia
    \острогаумный argute
    facete
    ingeniose
    \острогаумное замечание argutia.

    Словарь интерлингвы > острога

  • 117 язва

    ulcere
    \язва енный ulcerose
    \язваительность acrimonia
    \язваительный aculeate, acrimoniose, acerbe.

    Словарь интерлингвы > язва

См. также в других словарях:

  • acrimônia — s. f. 1. Sabor acre; acidez. 2.  [Figurado] Má vontade; aspereza, azedume.   ‣ Etimologia: latim acrimonia, ae   ♦ Grafia em Portugal: acrimónia …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • acrimónia — s. f. 1. Sabor acre; acidez. 2.  [Figurado] Má vontade; aspereza, azedume.   ‣ Etimologia: latim acrimonia, ae   ♦ Grafia no Brasil: acrimônia …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • acrimonia — /akri mɔnja/ s.f. [dal lat. acrimonia, der. di acer acre ]. [carattere di ciò che, o di chi, è acre] ▶◀ e ◀▶ [➨ acredine (2)] …   Enciclopedia Italiana

  • acrimonia — (Del lat. acrimonĭa). 1. f. Aspereza de las cosas, especialmente al gusto o al olfato. 2. Agudeza del dolor. 3. Aspereza o desabrimiento en el carácter o en el trato …   Diccionario de la lengua española

  • acrimonia — calidad de amargo, áspero o agudo. Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 …   Diccionario médico

  • acrimonia — sustantivo femenino 1. Uso/registro: elevado. Acritud …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • acrimonia — ► sustantivo femenino 1 Presencia de sabor y olor áspero, fuerte y picante: ■ le repugnaba la acrimonia del barrio de los curtidores. SINÓNIMO acritud 2 Condición de los humores acres. 3 MEDICINA Agudeza del dolor. 4 Actitud áspera y malhumorada …   Enciclopedia Universal

  • acrimonia — {{#}}{{LM A00588}}{{〓}} {{SynA00601}} {{[}}acrimonia{{]}} ‹a·cri·mo·nia› {{《}}▍ s.f.{{》}} Mordacidad o brusquedad en las palabras o en el carácter: • Sus críticas estaban llenas de acrimonia.{{○}} {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín acrimonia.… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • acrimonia — a·cri·mò·nia s.f. 1. OB sapore acre, acidità 2. CO asprezza astiosa, acredine, livore: rispondere con acrimonia, discutere con troppa acrimonia Sinonimi: acidità, acredine, astio, astiosità, livore. Contrari: affabilità, dolcezza. {{line}}… …   Dizionario italiano

  • acrimonia — In ancient humoral pathology, a sharp, pungent, disease provoking humor. [L. pungency] …   Medical dictionary

  • acrimònia — a|cri|mò|ni|a Mot Esdrúixol Nom femení …   Diccionari Català-Català

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»