Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

ínfima

  • 21 racionista

    f. & m.
    1 person on an allowance.
    2 second-rate actor.
    * * *
    SMF
    1) (=que percibe pensión) person living on an allowance
    2) (=actor) [de papeles pequeños] player of bit parts; [de ínfima clase] ham *, third-rate actor/actress

    Spanish-English dictionary > racionista

  • 22 auricula

        auricula ae, f dim.    [auris], the external ear, ear: mordicus auferre: Oppono auriculam, H.: auriculā infimā mollior, the ear-lap: Praeceptum auriculis instillare, H.: molles Auriculae, sensitive ears, H.
    * * *
    ear (part of body/organ of hearing); sense of hearing

    Latin-English dictionary > auricula

  • 23 circum - vehor

        circum - vehor vectus, ī,    to ride around, sail around: classe ad Romanum agrum, L.: navibus circumvecti milites, Cs.: per infima clivi, L.: collibus, Cs.: Brundisii promunturium, L.: circumvehens Peloponnesum, N.: hanc oram, Ta.

    Latin-English dictionary > circum - vehor

  • 24 īnfimus or īnfumus

        īnfimus or īnfumus adj. sup.    [cf. inferus], lowest, last (cf. īmus, but of the lowest of several objects, infimus is used): radices montis, Cs.: cum scripsissem haec infima: arā, lowest part: sub infimo colle, foot, Cs.: collis passūs circiter CC infimus apertus, at the bottom, Cs.—As subst n., the lowest part, bottom: collis leniter ab infimo acclivis, at the foot, Cs.: ad infimum, at the bottom, Cs.—Fig., lowest, meanest, basest: esse infra infumos Homines, T.: quisquam: faex populi: infimo loco natus: summos cum infimis pari iure retinebat: preces, most humble, L.

    Latin-English dictionary > īnfimus or īnfumus

  • 25 prae-fluō

        prae-fluō —, —, ere,    to flow along, flow by: infimā valle, L.: provinciam, Ta.: regna Dauni, H.

    Latin-English dictionary > prae-fluō

  • 26 canaglia

    canaglia s.f.
    1 ( persona malvagia, vile) scoundrel, rogue
    2 (scherz.) ( birbante) rascal: che canaglia quel ragazzo!, what a rascal that boy is!
    3 (letter.) ( infima plebe) rabble; canaille, riffraff.
    * * *
    [ka'naʎʎa]
    sostantivo femminile (persona malvagia) scoundrel, rogue; (bambino) rascal

    una simpatica canagliascherz. a handsome rogue

    * * *
    canaglia
    /ka'naλλa/
    sostantivo f.
    (persona malvagia) scoundrel, rogue; (bambino) rascal; una simpatica canaglia scherz. a handsome rogue.

    Dizionario Italiano-Inglese > canaglia

  • 27 infimo

    lowest
    * * *
    infimo agg. lowest, very low, very mean (anche fig.): d'infimo grado, of the lowest degree; merce d'infima qualità, shoddy goods (o goods of the lowest quality).
    * * *
    ['infimo]
    aggettivo (pessimo) lowest, lowermost
    * * *
    infimo
    /'infimo/
    (pessimo) lowest, lowermost; merce di -a qualità goods of the lowest quality.

    Dizionario Italiano-Inglese > infimo

  • 28 pitijaña

    Spanish-English dictionary > pitijaña

  • 29 auricula

    aurĭcŭla (or ōrĭcŭla, Trog. ap. Plin. 11, 52, 114, § 276; Balliol MS. Cic. ad Q. Fr. 2, 15 (Ellis ad Cat. 25, 2); cf. Fest. s. v. orata, p. 183 Müll.; cf. aurum init.), ae, f. dim. [auris].
    I.
    The external ear, the ear-lap:

    sine te prendam auriculis, sine dem suavium,

    Plaut. Poen. 1, 2, 163:

    Praehende auriculis,

    id. As. 3, 3, 78:

    auriculam fortasse mordicus abstulisset,

    Cic. ad Q. Fr. 3, 4:

    rubentes,

    Suet. Aug. 69:

    fractae,

    Plin. 20, 9, 40, § 103; Vulg. Matt. 26, 51; ib. Marc. 14, 47; ib. Joan. 18, 26.—On account of its softness, prov.:

    auriculā infimā mollior,

    softer than the earlap, Cic. ad Q. Fr. 2, 15.—
    II.
    In gen., the ear:

    ut omne Humanum genus est avidum nimis auricularum,

    have too itching ears, Lucr. 4, 594; Auct. ad Her. 4, 10; Hor. Ep. 1, 8, 16; 1, 2, 53; id. S. 1, 9, 20; 1, 9, 77; 2, 5, 33; Pers. 2, 30; Vulg. 1 Reg. 9, 15; ib. 2 Par. 17, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > auricula

  • 30 emergo

    ē-mergo, si, sum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to bring forth, bring to light, raise up (very rare; mostly with se, or pass. in mid. sense), to come forth, come out, to rise up, emerge (not in Plaut., Caes., Verg., or Hor.).
    A.
    Lit.:

    emersere e gurgite vultus Nereides,

    Cat. 64, 14:

    ex undis Cancri pars sese emergit in astra,

    Manil. 5, 198;

    se torrens imo hiatu,

    Auct. Aetn. 118:

    se lux pelago,

    Avien. Perieg. 126:

    tibi (somnianti) subito sum visus emersus e flumine,

    Cic. Div. 2, 68; so,

    emersus e palude,

    Liv. 1, 13:

    emersus paludibus,

    Tac. A. 1, 65.— Poet.:

    cernis et emersas in lucem tendere noctes,

    Ov. M. 15, 186;

    nox emersa,

    id. F. 3, 399.—
    B.
    Trop., to extricate or free one's self, to raise one's self up, to rise:

    sese ex malis,

    Ter. And. 3, 3, 30 Ruhnk.; so Nep. Att. 11, 1:

    homo emersus subito ex diuturnis tenebris lustrorum ac stuprorum,

    Cic. Sest. 9; cf.:

    tu emersus e caeno,

    id. Vatin. 7, 17:

    velut emerso ab admiratione animo,

    Liv. 8, 7 fin. —Once perh. act.:

    ut possim rerum tantas emergere moles,

    Manil. 1, 116.—Far more freq. and class.,
    II.
    Neutr. (i. q. the preceding emergere se), to come forth, come up, arise, emerge.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    equus emersit e flumine,

    Cic. Div. 2, 31 fin.:

    e vadis,

    id. Cael. 21:

    ex alto,

    id. Fin. 4, 23, 64:

    de paludibus,

    Liv. 22, 3:

    ab infima ara (anguis),

    Cic. Div. 1, 33, 72:

    sub exsistentibus glebis (pisces),

    Liv. 42, 2: extra aquam Plin. 13, 18, 32, § 109; 2, 88, 89, § 203:

    foras (with exsilire),

    Lucr. 2, 200:

    ad ortus,

    id. 5, 697:

    in suam lucem (luna),

    Liv. 44, 37 et saep.:

    ex Antiati in Appiam ad Tres Tabernas,

    to get away, escape, Cic. Att. 2, 12, 2; cf.:

    e patrio regno (with Cappadociae latebris se occultare),

    id. de Imp. Pomp. 3:

    aegre in apertos campos (Manlius),

    Liv. 21, 25 al. — Absol.:

    aves, quae se in mari mergerent: quae cum emersissent, etc.,

    Cic. N. D. 2, 49; cf. id. Fin. 3, 14 fin.: sol. id. Arat. 76 (also, id. N. D. 2, 44, 113); Tac. G. 45; cf.

    stellae,

    Plin. 2, 14, 11, § 58 al. — Impers. tot res repente circumvallant, unde emergi non potest, Ter. Ad. 3, 2, 4.—
    2.
    In partic., to come forth, come up, break forth, as a plant or animal, when it springs up or is born:

    viriditas e vaginis emergit, etc.,

    Cic. de Sen. 15, 51; cf.:

    flos ex caule,

    Plin. 21, 17, 66, § 106:

    totus infans utero,

    id. 11, 51, 112, § 270:

    ova,

    id. 10, 52, 74, § 145:

    ventus,

    id. 2, 82, 84, § 198.—
    B.
    Trop., to extricate one's self from, to raise one's self up, to emerge, get clear:

    ex sermone emersit,

    Cic. Cael. 31, 75:

    ex miserrimis naturae tuae sordibus,

    id. Pis. 12, 27:

    ex peculatus judicio,

    id. Verr. 2, 1, 5:

    ex paternis probris ac vitiis,

    id. ib. 2, 3, 69:

    ex mendicitate,

    id. Vatin. 9 fin.:

    vixdum e naufragiis prioris culpae cladisque,

    Liv. 5, 52, 1:

    ex obnoxia pace,

    id. 9, 10:

    ex omni saevitia fortunae (virtus),

    id. 25, 38; Dig. 47, 10, 5 fin.: cum tam multa ex illo mari (sc. Ponto) bella emerserint, have arisen, [p. 642] broken out, Cic. Verr. 2, 4, 58:

    equidem multos vidi emersisse aliquando, et se ad frugem bonam, ut dicitur, recepisse,

    have raised themselves up, have risen, Cic. Cael. 12:

    hac autem re incredibile est quantum civitates emerserint,

    have raised themselves up, elevated themselves, id. Att. 6, 2, 4; cf.:

    ad summas opes,

    Lucr. 2, 13; 3, 63:

    in quod fastigium,

    Vell. 2, 65; Juv. 3, 164:

    quamvis enim demersae sint leges, emergunt tamen haec aliquando,

    Cic. Off. 2, 7, 24; cf. id. Clu. 65, 183:

    nunc emergit amor,

    id. Att. 9, 10, 2; cf.

    dolor,

    id. ib. 9, 6, 5:

    ex quo magis emergit, quale sit decorum illud, etc.,

    appears, is evident, id. Off. 1, 31; cf.:

    tanti sceleris indicium per Fulviam emersit,

    Flor. 4, 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > emergo

  • 31 fero

    fĕro, tuli, latum, ferre (ante-class. redupl. form in the tempp. perff.:

    tetuli,

    Plaut. Am. 2, 2, 84; 168; id. Men. 4, 2, 25; 66; id. Rud. prol. 68: tetulisti, Att. and Caecil. ap. Non. 178, 17 sq.:

    tetulit,

    Plaut. Most. 2, 2, 40; id. Men. 2, 3, 30; Ter. And. 5, 1, 13:

    tetulerunt,

    Lucr. 6, § 672:

    tetulissem,

    Ter. And. 4, 5, 13:

    tetulisse,

    Plaut. Rud. 4, 1, 2:

    tetulero,

    id. Cist. 3, 19:

    tetulerit,

    id. Poen. 3, 1, 58; id. Rud. 4, 3, 101), v. a. and n. [a wide-spread root; Sanscr. bhar-, carry, bharas, burden; Gr. pherô; Goth. bar, bairo, bear, produce, whence barn, child; Anglo-Saxon beran, whence Engl. bear, birth; cf. Curt. Gr. Etym. p. 300; Fick, Vergl. Wort. p. 135. The perf. forms, tuli, etc., from the root tul-, tol-; Sanscr. tol-jami, lift, weigh; Gr. tlênai, endure, cf. talas, talanton; Lat. tollo, tolerare, (t)latus, etc. Cf. Goth. thulan, Germ. dulden, Geduld; Anglo-Sax. tholian, suffer. Supine latum, i. e. tlatum; cf. supra; v. Curt. Gr. Etym. p. 220; Corss. Ausspr. 2, 73], to bear, carry, bring. (For syn. cf.: gero, porto, bajulo, veho; effero, infero; tolero, patior, sino, permitto, etc.)
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ferri proprie dicimus, quae quis suo corpore bajulat, portari ea, quae quis in jumento secum ducit, agi ea, quae animalia sunt,

    Dig. 50, 16, 235: oneris quidvis feret, Ter. Ph. 3, 3, 29:

    quin te in fundo conspicer fodere aut arare aut aliquid ferre,

    id. Heaut. 1, 1, 17:

    numerus eorum, qui arma ferre possent,

    Caes. B. G. 1, 29, 1:

    arma et vallum,

    Hor. Epod. 9, 13:

    sacra Junonis,

    id. S. 1, 3, 11:

    cadaver nudis humeris (heres),

    id. ib. 2, 5, 86:

    argentum ad aliquem,

    Plaut. As. 3, 3, 142; cf.:

    symbolum filio,

    id. Bacch. 2, 3, 30:

    olera et pisciculos minutos ferre obolo in cenam seni,

    Ter. And. 2, 2, 32; cf.:

    vina et unguenta et flores,

    Hor. C. 2, 3, 14:

    discerpta ferentes Memora gruis,

    id. S. 2, 8, 86; cf.:

    talos, nucesque sinu laxo,

    id. ib. 2, 3, 172:

    in Capitolium faces,

    Cic. Lael. 11, 37:

    iste operta lectica latus per oppidum est ut mortuus,

    id. Phil. 2, 41, 106:

    lectica in Capitolium latus est,

    Suet. Claud. 2:

    circa judices latus (puer),

    Quint. 6, 1, 47:

    prae se ferens (in essedo) Darium puerum,

    Suet. Calig. 19.— Poet. with inf.:

    natum ad Stygios iterum fero mergere fontes,

    Stat. Ach. 1, 134.—Prov.:

    ferre aliquem in oculis, or simply oculis,

    i. e. to hold dear, love exceedingly, Cic. Phil. 6, 4, 11; id. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9; Q. Cic. Fam. 16, 27, 2.—
    B.
    In partic.
    1.
    With the idea of motion predominating, to set in motion, esp. to move onward quickly or rapidly, to bear, lead, conduct, or drive away; with se or mid. (so esp. freq.), to move or go swiftly, to haste, speed, betake one's self; and of things, to flow, mount, run down.
    (α).
    Act.:

    ubi in rapidas amnis dispeximus undas: Stantis equi corpus transvorsum ferre videtur Vis, et in advorsum flumen contrudere raptim: Et, quocumque oculos trajecimus, omnia ferri Et fluere assimili nobis ratione videntur,

    Lucr. 4, 422 sq.:

    ubi cernimus alta Exhalare vapore altaria, ferreque fumum,

    to send up, id. 3, 432; cf.:

    vis ut vomat ignes, Ad caelumque ferat flammai fulgura rursum,

    id. 1, 725; and:

    caelo supinas si tuleris manus,

    raisest, Hor. C. 3, 23, 1:

    te rursus in bellum resorbens Unda fretis tulit aestuosis,

    id. ib. 2, 7, 16; cf.:

    ire, pedes quocumque ferent,

    id. Epod. 16, 21; and:

    me per Aegaeos tumultus Aura feret,

    id. C. 3, 29, 64:

    signa ferre,

    to put the standards in motion, to break up, Caes. B. G. 1, 39 fin.; 1, 40, 12; Liv. 10, 5, 1 al.:

    pol, si id scissem, numquam huc tetulissem pedem,

    have stirred foot, have come, Ter. And. 4, 5, 13:

    pedem,

    Verg. A. 2, 756; Val. Fl. 7, 112:

    gressum,

    to walk, Lucr. 4, 681; cf.:

    agiles gressus,

    Sil. 3, 180:

    vagos gradus,

    Ov. M. 7, 185:

    vestigia,

    Sil. 9, 101:

    vagos cursus,

    id. 9, 243.— Absol.:

    quo ventus ferebat,

    bore, drove, Caes. B. G. 3, 15, 3:

    interim, si feret flatus, danda sunt vela,

    Quint. 10, 3, 7:

    itinera duo, quae extra murum ad portum ferebant,

    led, Caes. B. C. 1, 27, 4:

    pergit ad speluncam, si forte eo vestigia ferrent,

    Liv. 1, 7, 6.—Prov.:

    in silvam ligna ferre,

    to carry coals to Newcastle, Hor. S. 1, 10, 34.—
    (β).
    With se or mid., to move or go swiftly, to hasten, rush:

    cum ipsa paene insula mihi sese obviam ferre vellet,

    to meet, Cic. Planc. 40, 96; cf.:

    non dubitaverim me gravissimis tempestatibus obvium ferre,

    id. Rep. 1, 4:

    hinc ferro accingor rursus... meque extra tecta ferebam,

    Verg. A. 2, 672; 11, 779:

    grassatorum plurimi palam se ferebant,

    Suet. Aug. 32.—Of things as subjects:

    ubi forte ita se tetulerunt semina aquarum,

    i. e. have collected themselves, Lucr. 6, 672.—Mid.:

    ad eum omni celeritate et studio incitatus ferebatur,

    proceeded, Caes. B. C. 3, 78, 2:

    alii aliam in partem perterriti ferebantur,

    betook themselves, fled, id. B. G. 2, 24, 3:

    (fera) supra venabula fertur,

    rushes, springs, Verg. A. 9, 553:

    huc juvenis nota fertur regione viarum,

    proceeds, id. ib. 11, 530:

    densos fertur moribundus in hostes,

    rushes, id. ib. 2, 511:

    quocumque feremur, danda vela sunt,

    Cic. Or. 23, 75; cf.:

    non alto semper feremur,

    Quint. 12, 10, 37:

    ego, utrum Nave ferar magna an parva, ferar unus et idem,

    Hor. Ep. 2, 2, 200:

    non tenui ferar Penna biformis per liquidum aethera Vates,

    fly, id. C. 2, 20, 1.—Of inanimate subjects:

    (corpuscula rerum) ubi tam volucri levitate ferantur,

    move, Lucr. 4, 195; cf.:

    quae cum mobiliter summa levitate feruntur,

    id. 4, 745; cf.:

    tellus neque movetur et infima est, et in eam feruntur omnia nutu suo pondera,

    Cic. Rep. 6, 17 fin.:

    Rhenus longo spatio per fines Nantuatium, etc.... citatus fertur,

    flows, Caes. B. G. 4, 10, 3; cf. Hirt. B. [p. 738] G. 8, 40, 3:

    ut (flamma) ad caelum usque ferretur,

    ascended, arose, Suet. Aug. 94.—

    Rarely ferre = se ferre: quem procul conspiciens ad se ferentem pertimescit,

    Nep. Dat. 4 fin.
    2.
    To carry off, take away by force, as a robber, etc.: to plunder, spoil, ravage:

    alii rapiunt incensa feruntque Pergama,

    Verg. A. 2, 374:

    postquam te (i. e. exstinctum Daphnin) fata tulerunt,

    snatched away, id. E. 5, 34. So esp. in the phrase ferre et agere, of taking booty, plundering, where ferre applies to portable things, and agere to men and cattle; v. ago.—
    3.
    To bear, produce, yield:

    plurima tum tellus etiam majora ferebat, etc.,

    Lucr. 5, 942 sq.; cf.:

    quae autem terra fruges ferre, et, ut mater, cibos suppeditare possit,

    Cic. Leg. 2, 27, 67:

    quem (florem) ferunt terrae solutae,

    Hor. C. 1, 4, 10:

    quibus jugera fruges et Cererem ferunt,

    id. ib. 3, 24, 13:

    angulus iste feret piper et thus,

    id. Ep. 1, 14, 23:

    (olea) fructum ramis pluribus feret,

    Quint. 8, 3, 10.— Absol.:

    ferundo arbor peribit,

    Cato, R. R. 6, 2.—
    4.
    Of a woman or sheanimal, to bear offspring, be pregnant:

    ignorans nurum ventrem ferre,

    Liv. 1, 34, 3;

    of animals: equa ventrem fert duodecim menses, vacca decem, ovis et capra quinque, sus quatuor,

    Varr. R. R. 2, 1, 19; cf.:

    cervi octonis mensibus ferunt partus,

    Plin. 8, 32, 50, § 112:

    nec te conceptam saeva leaena tulit,

    Tib. 3, 4, 90.— Poet.:

    quem tulerat mater claro Phoenissa Laconi,

    i. e. had borne, Sil. 7, 666.—
    5.
    To offer as an oblation:

    liba et Mopsopio dulcia melle feram,

    Tib. 1, 7, 54; so,

    liba,

    id. 1, 10, 23:

    lancesque et liba Baccho,

    Verg. G. 2, 394:

    tura superis, altaribus,

    Ov. M. 11, 577.—
    6.
    To get, receive, acquire, obtain, as gain, a reward, a possession, etc.:

    quod posces, feres,

    Plaut. Merc. 2, 3, 106; cf.: quodvis donum et praemium a me optato;

    id optatum feres,

    Ter. Eun. 5, 8, 27:

    fructus ex sese (i. e. re publica) magna acerbitate permixtos tulissem,

    Cic. Planc. 38, 92:

    partem praedae,

    id. Rosc. Am. 37, 107:

    ille crucem pretium sceleris tulit, hic diadema,

    Juv. 13, 105:

    coram rege sua de paupertate tacentes Plus poscente ferent,

    Hor. Ep. 1, 17, 44.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to bear, carry, bring:

    satis haec tellus morbi caelumque mali fert,

    bears, contains, Lucr. 6, 663;

    veterrima quaeque, ut ea vina, quae vetustatem ferunt, esse debent suavissima,

    which carry age, are old, Cic. Lael. 19, 67:

    scripta vetustatem si modo nostra ferent,

    will have, will attain to, Ov. Tr. 5, 9, 8:

    nomen alicujus,

    to bear, have, Cic. Off. 3, 18, 74; cf.:

    insani sapiens nomen ferat, aequus iniqui,

    Hor. Ep. 1, 6, 15:

    nomen,

    Suet. Aug. 101; id. Calig. 47:

    cognomen,

    id. Aug. 43; id. Galb. 3; cf.:

    ille finis Appio alienae personae ferendae fuit,

    of bearing an assumed character, Liv. 3, 36, 1:

    Archimimus personam ejus ferens,

    personating, Suet. Vesp. 19; cf.

    also: (Garyophyllon) fert et in spinis piperis similitudinem,

    Plin. 12, 7, 15, § 30: fer mi auxilium, bring assistance, aid, help, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 29 (Trag. v. 50 ed. Vahl.); cf.:

    alicui opem auxiliumque ferre,

    Cic. Verr. 2, 2, 3, § 9:

    auxilium alicui,

    Plaut. Stich. 2, 2, 5; Ter. And. 1, 1, 115; Cic. Cat. 2, 9, 19; Caes. B. G. 1, 13, 5; 4, 12, 5; Hor. Epod. 1, 21 et saep.: opem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 86 ed. Vahl.):

    opem alicui,

    Plaut. Bacch. 4, 3, 23; Ter. And. 3, 1, 15; id. Ad. 3, 4, 41; Cic. Rab. Perd. 1, 3 (with succurrere saluti); id. Fin. 2, 35, 118 (with salutem); id. Fam. 5, 4, 2:

    subsidium alicui,

    Caes. B. G. 2, 26, 2:

    condicionem,

    to proffer, id. ib. 4, 11, 3; cf. Cic. Rosc. Am. 11, 30:

    Coriolanus ab sede sua cum ferret matri obviae complexum,

    offered, Liv. 2, 40, 5:

    si qua fidem tanto est operi latura vetustas,

    will bring, procure, Verg. A. 10, 792:

    ea vox audita laborum Prima tulit finem,

    id. ib. 7, 118: suspicionem falsam, to entertain suspicion, Enn. ap. Non. 511, 5 (Trag. v. 348 ed. Vahl.).—
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to I. B. 1.) To move, to bring, lead, conduct, drive, raise:

    quem tulit ad scenam ventoso gloria curru,

    Hor. Ep. 2, 1, 177; so,

    animi quaedam ingenita natura... recta nos ad ea, quae conveniunt causae, ferant,

    Quint. 5, 10, 123; cf. absol.:

    nisi illud, quod eo, quo intendas, ferat deducatque, cognoris,

    Cic. de Or. 1, 30, 135:

    exstincti ad caelum gloria fertur,

    Lucr. 6, 8; cf.:

    laudibus aliquem in caelum ferre,

    to extol, praise, Cic. Fam. 10, 26, 2; cf. id. Rep. 1, 43; Quint. 10, 1, 99; Suet. Otho, 12; id. Vesp. 6:

    eam pugnam miris laudibus,

    Liv. 7, 10, 14; cf.:

    saepe rem dicendo subiciet oculis: saepe supra feret quam fieri possit,

    wilt exalt, magnify, Cic. Or. 40, 139:

    ferte sermonibus et multiplicate fama bella,

    Liv. 4, 5, 6:

    ferre in majus vero incertas res fama solet,

    id. 21, 32, 7:

    crudelitate et scelere ferri,

    to be impelled, carried away, Cic. Clu. 70, 199:

    praeceps amentia ferebare,

    id. Verr. 2, 5, 46, § 121; cf.:

    ferri avaritia,

    id. Quint. 11, 38:

    orator suo jam impetu fertur,

    Quint. 12 praef. §

    3: eloquentia, quae cursu magno sonituque ferretur,

    Cic. Or. 28, 97; cf.:

    (eloquentia) feratur non semitis sed campis,

    Quint. 5, 14, 31:

    oratio, quae ferri debet ac fluere,

    id. 9, 4, 112; cf.:

    quae (historia) currere debet ac ferri,

    id. 9, 4, 18; so often: animus fert (aliquem aliquo), the mind moves one to any thing:

    quo cujusque animus fert, eo discedunt,

    Sall. J. 54, 4; cf.:

    milites procurrentes consistentesque, quo loco ipsorum tulisset animus,

    Liv. 25, 21, 5; and:

    qua quemque animus fert, effugite superbiam regiam,

    id. 40, 4, 14:

    si maxime animus ferat,

    Sall. C. 58, 6; cf. Ov. M. 1, 775.—With an object-clause, the mind moves one to do any thing, Ov. M. 1, 1; Luc. 1, 67; Suet. Otho, 6; cf.

    also: mens tulit nos ferro exscindere Thebas,

    Stat. Th. 4, 753.—
    2.
    (Acc. to I. B. 2.) To carry off, take away:

    omnia fert aetas, animum quoque,

    Verg. E. 9, 51:

    postquam te fata tulerunt,

    id. ib. 5, 34:

    invida Domitium fata tulere sibi,

    Anthol. Lat. 4, 123, 8;

    like efferre,

    to carry forth to burial, Ov. Tr. 1, 3, 89.—
    3.
    (Acc. to I. B. 3.) To bear, bring forth, produce:

    haec aetas prima Athenis oratorem prope perfectum tulit,

    Cic. Brut. 12, 45:

    aetas parentum, pejor avis, tulit Nos nequiores,

    Hor. C. 3, 6, 46:

    Curium tulit et Camillum Saeva paupertas,

    id. ib. 1, 12, 42.—
    4.
    (Acc. to I. B. 6.) To bear away, to get, obtain, receive:

    Cotta et Sulpicius omnium judicio facile primas tulerunt,

    Cic. Brut. 49, 183:

    palmam,

    to carry off, win, id. Att. 4, 15, 6:

    victoriam ex inermi,

    to gain, Liv. 39, 51, 10; 2, 50, 2; 8, 8, 18:

    gratiam et gloriam annonae levatae,

    id. 4, 12, 8:

    maximam laudem inter suos,

    Caes. B. G. 6, 21, 4:

    centuriam, tribus,

    i. e. to get their votes, Cic. Planc. 20, 49; 22, 53; id. Phil. 2, 2, 4:

    suffragia,

    Suet. Caes. 13 (diff. from 8. a.):

    responsum ab aliquo,

    to receive, Cic. Cat. 1, 8, 19; Caes. B. G. 6, 4 fin.:

    repulsam a populo,

    Cic. Tusc. 5, 19, 54:

    repulsam,

    id. de Or. 2, 69 fin.; id. Phil. 11, 8, 19; id. Att. 5, 19 al.: calumniam, i. e. to be convicted of a false accusation, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 1:

    ita ut filius partem dimidiam hereditatis ferat,

    Gai. Inst. 3, 8:

    singulas portiones,

    id. ib. 3, 16; 61.—
    5.
    To bear, support any thing unpleasant; or pregn., to suffer, tolerate, endure.
    a.
    To bear in any manner.
    (α).
    With acc.: servi injurias nimias aegre ferunt, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:

    (onus senectutis) modice ac sapienter sicut omnia ferre,

    Cic. de Sen. 1, 2:

    aegre ferre repulsam consulatus,

    id. Tusc. 4, 17, 40:

    hoc moderatiore animo ferre,

    id. Fam. 6, 1, 6:

    aliquid toleranter,

    id. ib. 4, 6, 2:

    clementer,

    id. Att. 6, 1, 3:

    quod eo magis ferre animo aequo videmur, quia, etc.,

    id. Verr. 2, 5, 48, § 126:

    ut tu fortunam, sic nos te, Celse, feremus,

    Hor. Ep. 1, 8, 17.—
    (β).
    With an object-clause:

    ut si quis aegre ferat, se pauperem esse,

    take it ill, Cic. Tusc. 4, 27, 59:

    hoc ereptum esse, graviter et acerbe ferre,

    id. Verr. 2, 1, 58, § 152:

    quomodo ferant veterani, exercitum Brutum habere,

    id. Phil. 10, 7, 15.—
    (γ).
    With de:

    de Lentulo scilicet sic fero, ut debeo,

    Cic. Att. 4, 6, 1:

    quomodo Caesar ferret de auctoritate perscripta,

    id. ib. 5, 2, 3:

    numquid moleste fers de illo, qui? etc.,

    id. ib. 6, 8, 3.—
    (δ).
    Absol.:

    sin aliter acciderit, humaniter feremus,

    Cic. Att. 1, 2, 1:

    si mihi imposuisset aliquid, animo iniquo tulissem,

    id. ib. 15, 26, 4.—
    b. (α).
    With acc.: quis hanc contumeliam, quis hoc imperium, quis hanc servitutem ferre potest? Cato ap. Gell. 10, 3, 17:

    qui potentissimorum hominum contumaciam numquam tulerim, ferrem hujus asseclae?

    Cic. Att. 6, 3, 6:

    cujus desiderium civitas ferre diutius non potest,

    id. Phil. 10, 10, 21:

    cogitandi non ferebat laborem,

    id. Brut. 77, 268:

    unum impetum nostrorum,

    Caes. B. G. 3, 19, 3:

    vultum atque aciem oculorum,

    id. ib. 1, 39, 1:

    cohortatio gravior quam aures Sulpicii ferre didicissent,

    to hear unmoved, Cic. Phil. 9, 4, 9:

    vultum,

    Hor. S. 1, 6, 121:

    multa tulit fecitque puer, sudavit et alsit,

    id. A. P. 413:

    spectatoris fastidia,

    id. Ep. 2, 1, 215:

    fuisse (Epaminondam) patientem suorumque injurias ferentem civium,

    Nep. Epam. 7.—Of personal objects:

    quem ferret, si parentem non ferret suum?

    brook, Ter. Heaut. 1, 2, 28:

    optimates quis ferat, qui, etc.,

    Cic. Rep. 1, 33:

    vereor, ut jam nos ferat quisquam,

    Quint. 8, 3, 25:

    an laturi sint Romani talem regem,

    id. 7, 1, 24:

    quis enim ferat puerum aut adolescentulum, si, etc.,

    id. 8, 5, 8.—
    (β).
    With an object-clause:

    ferunt aures hominum, illa... laudari,

    Cic. de Or. 2, 84, 344:

    non feret assiduas potiori te dare noctes,

    Hor. Epod. 15, 13; Ov. M. 2, 628:

    illa quidem in hoc opere praecipi quis ferat?

    Quint. 11, 3, 27; 11, 1, 69:

    servo nubere nympha tuli,

    Ov. H. 5, 12; cf.:

    alios vinci potuisse ferendum est,

    id. M. 12, 555. —
    (γ).
    With quod:

    quod rapta, feremus, dummodo reddat eam,

    Ov. M. 5, 520:

    illud non ferendum, quod, etc.,

    Quint. 11, 3, 131. —
    6.
    With the access, notion of publicity, to make public, to disclose, show, exhibit:

    eum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,

    Cic. Planc. 14, 34; cf.:

    laetitiam apertissime tulimus omnes,

    id. Att. 14, 13, 2:

    neque id obscure ferebat nec dissimulare ullo modo poterat,

    id. Clu. 19, 54:

    haud clam tulit iram adversus praetorem,

    Liv. 31, 47, 4; cf.:

    tacite ejus verecundiam non tulit senatus, quin, etc.,

    id. 5, 28, 1.—
    b.
    Prae se ferre, to show, manifest, to let be seen, to declare:

    cujus rei tantae facultatem consecutum esse me, non profiteor: secutum me esse, prae me fero,

    Cic. N. D. 1, 5, 12:

    noli, quaeso, prae te ferre, vos plane expertes esse doctrinae,

    id. ib. 2, 18, 47:

    non mediocres terrores... prae se fert et ostentat,

    id. Att. 2, 23, 3:

    hanc virtutem prae se ferunt,

    Quint. 2, 13, 11:

    liberalium disciplinarum prae se scientiam tulit,

    id. 12, 11, 21:

    magnum animum (verba),

    id. 11, 1, 37.—Of inanim. and abstr. subjects:

    (comae) turbatae prae se ferre aliquid affectus videntur,

    Quint. 11, 3, 148:

    oratio prae se fert felicissimam facilitatem,

    id. 10, 1, 11.—
    7.
    Of speech, to report, relate, make known, assert, celebrate:

    haec omnibus ferebat sermonibus,

    Caes. B. C. 2, 17, 2:

    alii alia sermonibus ferebant Romanos facturos,

    Liv. 33, 32, 3:

    ferte sermonibus et multiplicate fama bella,

    id. 4, 5, 6:

    patres ita fama ferebant, quod, etc.,

    id. 23, 31, 13; cf. with acc.:

    hascine propter res maledicas famas ferunt,

    Plaut. Trin. 1, 2, 149:

    famam,

    id. Pers. 3, 1, 23:

    fama eadem tulit,

    Tac. A. 1, 5; cf. id. ib. 15, 60:

    nec aliud per illos dies populus credulitate, prudentes diversa fama, tulere,

    talk about, id. ib. 16, 2:

    inimici famam non ita, ut nata est, ferunt,

    Plaut. Pers. 3, 1, 23:

    quod fers, cedo,

    tell, say, Ter. Ph. 5, 6, 17:

    nostra (laus) semper feretur et praedicabitur, etc.,

    Cic. Arch. 9, 21.—With an object-clause:

    cum ipse... acturum se id per populum aperte ferret,

    Liv. 28, 40, 2; id. ib. §

    1: saepe homines morbos magis esse timendos ferunt quam Tartara leti,

    Lucr. 3, 42:

    Prognen ita velle ferebat,

    Ov. M. 6, 470; 14, 527:

    ipsi territos se ferebant,

    Tac. H. 4, 78; id. A. 4, 58; 6, 26 (32); cf.:

    mihi fama tulit fessum te caede procubuisse, etc.,

    Verg. A. 6, 503:

    commentarii ad senatum missi ferebant, Macronem praesedisse, etc.,

    Tac. A. 6, 47 (53).—
    b.
    Ferunt, fertur, feruntur, etc., they relate, tell, say; it is said, it appears, etc.—With inf.:

    quin etiam Xenocratem ferunt, cum quaereretur ex eo, etc... respondisse, etc.,

    Cic. Rep. 1, 2:

    fuisse quendam ferunt Demaratum, etc.,

    id. ib. 2, 19:

    quem ex Hyperboreis Delphos ferunt advenisse,

    id. N. D. 3, 23, 57; Hor. C. 3, 17, 2:

    homo omnium in dicendo, ut ferebant, accrrimus et copiosissimus,

    Cic. de Or. 1, 11, 45:

    Ceres fertur fruges... mortalibus instituisse,

    Lucr. 5, 14:

    in Syria quoque fertur item locus esse, etc.,

    id. 6, 755:

    is Amulium regem interemisse fertur,

    Cic. Rep. 2, 3:

    qui in contione dixisse fertur,

    id. ib. 2, 10 fin.:

    quam (urbem) Juno fertur terris omnibus unam coluisse,

    Verg. A. 1, 15:

    non sat idoneus Pugnae ferebaris,

    you were accounted, held, Hor. C. 2, 19, 27:

    si ornate locutus est, sicut fertur et mihi videtur,

    Cic. de Or. 1, 11, 49; cf.: cum quaestor ex Macedonia venissem Athenas florente [p. 739] Academia, ut temporibus illis ferebatur, id. ib. § 45.—
    c.
    To give out, to pass off a person or thing by any name or for any thing; and, in the pass., to pass for any thing, to pass current:

    hunc (Mercurium) omnium inventorem artium ferunt,

    Caes. B. G. 6, 17, 1:

    ut Servium conditorem posteri fama ferrent,

    Liv. 1, 42, 4:

    qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,

    set himself up for, boast, Vell. 1, 11, 1:

    avum M. Antonium, avunculum Augustum ferens,

    boasting of, Tac. A. 2, 43; cf.:

    qui ingenuum se et Lachetem mutato nomine coeperat ferre,

    Suet. Vesp. 23:

    ante Periclem, cujus scripta quaedam feruntur,

    Cic. Brut. 7, 27 (quoted paraphrastically, Quint. 3, 1, 12): sub nomine meo libri ferebantur artis rhetoricae, Quint. prooem. 7; cf.:

    cetera, quae sub nomine meo feruntur,

    id. 7, 2, 24; Suet. Caes. 55; id. Aug. 31; id. Caes. 20:

    multa ejus (Catonis) vel provisa prudenter vel acta constanter vel responsa acute ferebantur,

    Cic. Lael. 2, 6:

    qua ex re in pueritia nobilis inter aequales ferebatur,

    Nep. Att. 1, 3.—
    8.
    Polit. and jurid. t. t.
    a.
    Suffragium or sententiam, to give in one's vote, to vote, Varr. R. R. 3, 2, 1; cf.:

    ferunt suffragia,

    Cic. Rep. 1, 31; id. Fam. 11, 27, 7:

    de quo foedere populus Romanus sententiam non tulit,

    id. Balb. 15, 34; cf.:

    de quo vos (judices) sententiam per tabellam feretis,

    id. Verr. 2, 4, 47, § 104;

    so of the voting of judges,

    id. Clu. 26, 72;

    of senators: parcite, ut sit qui in senatu de bello et pace sententiam ferat,

    id. Verr. 2, 2, 31, § 76; cf. id. Fam. 11, 21, 2.—
    b.
    Legem (privilegium, rogationem) ad populum, or absol., to bring forward or move a proposition, to propose a law, etc.:

    perniciose Philippus in tribunatu, cum legem agrariam ferret, etc.,

    Cic. Off. 2, 21, 73; cf. id. Sull. 23, 65:

    quae lex paucis his annis lata esset,

    id. Corn. 1, 3 (vol. xi. p. 10 B. and K.):

    familiarissimus tuus de te privilegium tulit, ut, etc.,

    id. Par. 4, 32:

    Sullam illam rogationem de se nolle ferri (shortly before: Lex ferri coepta),

    id. Sull. 23, 65:

    rogationem de aliquo, contra or in aliquem, ad populum, ad plebem,

    id. Balb. 14, 33; id. Clu. 51, 140; id. Brut. 23, 89; Caes. B. C. 3, 1, 4; Liv. 33, 25, 7:

    nescis, te ipsum ad populum tulisse, ut, etc.,

    proposed a bill, Cic. Phil. 2, 43, 100:

    ut P. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem, vellentne, etc.,

    id. Fin. 2, 16, 54; cf. Liv. 33, 25, 6:

    quod Sulla ipse ita tulit de civitate, ut, etc.,

    Cic. Caecin. 35, 102:

    nihil de judicio ferebat,

    id. Sull. 22, 63:

    cum, ut absentis ratio haberetur, ferebamus,

    id. Att. 7, 6, 2.— Impers.:

    lato ut solet ad populum, ut equum escendere liceret,

    Liv. 23, 14, 2. —
    c.
    Judicem, said of the plaintiff, to offer or propose to the defendant as judge:

    quem ego si ferrem judicem, refugere non deberet,

    Cic. Rosc. Com. 15, 45; id. de Or. 2, 70, 285.—Hence, judicem alicui, in gen., to propose a judge to, i. e. to bring a suit against, to sue a person:

    se iterum ac saepius judicem illi ferre,

    Liv. 3, 57, 5; 3, 24, 5; 8, 33, 8.—
    9.
    Mercant. t. t., to enter, to set or note down a sum in a book:

    quod minus Dolabella Verri acceptum rettulit, quam Verres illi expensum tulerit, etc.,

    i. e. has set down as paid, has paid, Cic. Verr. 2, 1, 39, § 100 sq., v. expendo.—
    10.
    Absol., of abstr. subjects, to require, demand, render necessary; to allow, permit, suffer:

    ita sui periculi rationes ferre ac postulare,

    Cic. Verr. 2, 5, 40, § 105; cf.:

    gravioribus verbis uti, quam natura fert,

    id. Quint. 18, 57: quid ferat Fors, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. 203 ed. Vahl.):

    quamdiu voluntas Apronii tulit,

    Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57:

    ut aetas illa fert,

    as is usual at that time of life, id. Clu. 60, 168:

    ad me, ut tempora nostra, non ut amor tuus fert, vere perscribe,

    id. Q. Fr. 1, 4, 5:

    quod ita existimabam tempora rei publicae ferre,

    id. Pis. 2, 5:

    si ita commodum vestrum fert,

    id. Agr. 2, 28, 77:

    prout Thermitani hominis facultates ferebant,

    id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

    si vestra voluntas feret,

    if such be your pleasure, id. de Imp. Pomp. 24, 70:

    ut opinio et spes et conjectura nostra fert,

    according to our opinion, hope, and belief, id. Att. 2, 25, 2:

    ut mea fert opinio,

    according to my opinion, id. Clu. 16, 46: si occasio tulerit, if occasion require, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6:

    dum tempus ad eam rem tulit, sivi, animum ut expleret suum,

    Ter. And. 1, 2, 17: in hac ratione quid res, quid causa, quid tempus ferat, tu perspicies, Cic. Fam. 1, 7, 6:

    natura fert, ut extrema ex altera parte graviter, ex altera autem acute sonent,

    id. Rep. 6, 18.— Impers.:

    sociam se cujuscumque fortunae, et, si ita ferret, comitem exitii promittebat (sc. res or fortuna),

    Tac. A. 3, 15; so,

    si ita ferret,

    id. H. 2, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > fero

  • 32 gero

    1.
    gĕro, gessi, gestum ( Part. gen. plur. sync. gerentum, Plaut. Truc. 2, 1, 13; imper. ger, like dic, duc, fac, fer, Cat. 27, 2), 3, v. a. [root gas-, to come, go; Zend, jah, jahaiti, come; gero (for geso), in caus. sense, to cause to come; cf. Gr. bastazô, from bastos = gestus], to bear about with one, to bear, carry, to wear, have (in the lit. signif. mostly poet., not in Cic., Cæs., Sall., or Quint.; but instead of it ferre, portare, vehere, sustinere, etc.; but in the trop. signif. freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    (vestem ferinam) qui gessit primus,

    Lucr. 5, 1420; so,

    vestem,

    Ov. M. 11, 276 (with induere vestes), Nep. Dat. 3; cf.:

    coronam Olympiacam capite,

    Suet. Ner. 25:

    ornamenta,

    id. Caes. 84:

    angues immixtos crinibus,

    Ov. M. 4, 792:

    clipeum (laeva),

    id. ib. 4, 782; cf.:

    galeam venatoriam in capite, clavam dextra manu, copulam sinistra,

    Nep. Dat. 3:

    ramum, jaculum,

    Ov. M. 12, 442:

    spicea serta,

    id. ib. 2, 28:

    vincla,

    id. ib. 4, 681:

    venabula corpore fixa,

    id. ib. 9, 206; cf.:

    tela (in pectore fixus),

    id. ib. 6, 228:

    Vulcanum (i. e. ignem) in cornu conclusum,

    Plaut. Am. 1, 1, 185:

    spolia ducis hostium caesi suspensa fabricato ad id apte ferculo gerens,

    Liv. 1, 10, 5; cf.:

    Horatius trigemina spolia prae se gerens,

    id. 1, 26, 2:

    onera,

    Varr. L. L. 6, § 77 Müll.: uterum or partum gerere, to be pregnant, be with young; so, gerere partum, Plin. 8, 47, 72, § 187:

    uterum,

    id. 8, 40, 62, § 151:

    centum fronte oculos centum cervice gerebat Argus,

    Ov. Am. 3, 4, 19:

    lumen unum media fronte,

    id. M. 13, 773:

    cornua fronte,

    id. ib. 15, 596:

    virginis os habitumque gerens et virginis arma,

    Verg. A. 1, 315:

    virginis ora,

    Ov. M. 5, 553; cf.:

    quae modo bracchia gessit, Crura gerit,

    id. ib. 5, 455 sq.:

    Coae cornua matres Gesserunt tum,

    i. e. were turned into cows, id. ib. 7, 364:

    principio (morbi) caput incensum fervore gerebant,

    Lucr. 6, 1145:

    qui umbrata gerunt civili tempora quercu,

    Verg. A. 6, 772:

    tempora tecta pelle lupi,

    Ov. M. 12, 380:

    (Hector) squalentem barbam et concretos sanguine crines Vulneraque illa gerens, quae, etc.,

    Verg. A. 2, 278:

    capella gerat distentius uber,

    Hor. S. 1, 1, 110.—
    b.
    Of inanimate things:

    semina rerum permixta gerit tellus discretaque tradit,

    Lucr. 6, 790; cf.:

    (terram) multosque lacus multasque lacunas In gremio gerere et rupes deruptaque saxa,

    id. ib. 6, 539; Enn. ap. Non. 66, 26 (Sat. 23, p. 157 Vahl.); and:

    quos Oceano propior gerit India lucos,

    Verg. G. 2, 122:

    speciem ac formam similem gerit ejus imago,

    Lucr. 4, 52.—
    B.
    In partic. (very rare).
    1.
    With respect to the term. ad quem, to bear, carry, bring to a place:

    (feminae puerique) saxa in muros munientibus gerunt,

    Liv. 28, 19, 13:

    neque eam voraginem conjectu terrae, cum pro se quisque gereret, expleri potuisse,

    id. 7, 6, 2; cf. id. 37, 5, 1. — Absol.:

    si non habebis unde irriges, gerito inditoque leniter,

    Cato, R. R. 151, 4; Liv. 7, 6, 2 Drak.—Prov.:

    non pluris refert, quam si imbrem in cribrum geras,

    Plaut. Ps. 1, 1, 100.—
    2.
    With the accessory idea of production, to bear, bring forth, produce:

    quae (terra) quod gerit fruges, Ceres (appellata est),

    Varr. L. L. 5, § 64 Müll.; cf. Tib. 2, 4, 56:

    violam nullo terra serente gerit,

    Ov. Tr. 3, 12, 6:

    arbores (Oete),

    id. M. 9, 230:

    malos (platani),

    Verg. G. 2, 70: frondes (silva), Ov. M. 11, 615:

    terra viros urbesque gerit silvasque ferasque Fluminaque et Nymphas et cetera numina ruris,

    Ov. M. 2, 16.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to bear, have, entertain, cherish: vos etenim juvenes animum geritis muliebrem, illa virago viri, Poët. ap. Cic. Off. 1, 18, 61; cf.:

    fortem animum gerere,

    Sall. J. 107, 1:

    parem animum,

    id. ib. 54, 1 Kritz.:

    animum invictum advorsum divitias,

    id. ib. 43, 5:

    animum super fortunam,

    id. ib. 64, 2:

    mixtum gaudio ac metu animum,

    Liv. 32, 11, 5; cf. also Verg. A. 9, 311; and v. infra B. 3.: aeque inimicitiam atque amicitiam in frontem promptam gero, Enn. ap. Gell. 19, 8, 6 (Trag. v. 8 Vahl.):

    personam,

    to support a character, play a part, Cic. Off. 1, 32, 115; cf.:

    est igitur proprium munus magistratus, intelligere, se gerere personam civitatis debereque ejus dignitatem et decus sustinere,

    id. ib. 1, 34, 132; Aug. Doctr. Christ. 4, 29 init.;

    id. Civ. Dei, 1, 21 al.: mores, quos ante gerebant, Nunc quoque habent,

    Ov. M. 7, 655:

    et nos aliquod nomenque decusque Gessimus,

    Verg. A. 2, 89:

    seu tu querelas sive geris jocos Seu rixam et insanos amores Seu facilem, pia testa (i. e. amphora), somnum,

    Hor. C. 3, 21, 2:

    in dextris vestris jam libertatem, opem... geritis,

    Curt. 4, 14 fin.:

    plumbeas iras,

    Plaut. Poen. 3, 6, 18:

    iras,

    Ter. Hec. 3, 1, 30: M. Catonem illum Sapientem cum multis graves inimicitias gessisse accepimus propter Hispanorum injurias, Cic. Div. ap. Caecil. 20, 66:

    veteres inimicitias cum Caesare,

    Caes. B. C. 1, 3, 4:

    muliebres inimicitias cum aliqua,

    Cic. Cael. 14, 32:

    inimicitias hominum more,

    id. Deiot. 11, 30: simultatem cum aliquo pro re publica, Anton. ap. Cic. Att. 14, 13, A, 3; cf. Suet. Vesp. 6; and Verg. A. 12, 48:

    de amicitia gerenda praeclarissime scripti libri,

    Cic. Fam. 3, 8, 5:

    amicitiam,

    Nep. Dat. 10 fin.:

    praecipuum in Romanos gerebant odium,

    Liv. 28, 22, 2:

    cum fortuna mutabilem gerentes fidem,

    id. 8, 24, 6:

    utrique imperii cupiditatem insatiabilem gerebant,

    Just. 17, 1 fin. —Absol.:

    ad ea rex, aliter atque animo gerebat, placide respondit,

    Sall. J. 72, 1.—
    B.
    In partic.
    1.
    Gerere se aliquo modo, to bear, deport, behave, or conduct one's self, to act in any manner:

    in maximis rebus quonam modo gererem me adversus Caesarem, usus tuo consilio sum,

    Cic. Fam. 11, 27, 5; cf. id. Off. 1, 28, 98:

    ut, quanto superiores sumus, tanto nos geramus summissius,

    id. ib. 1, 26, 90; so,

    se liberius (servi),

    id. Rep. 1, 43:

    se inconsultius,

    Liv. 41, 10, 5:

    se valde honeste,

    Cic. Att. 6, 1, 13:

    se perdite,

    id. ib. 9, 2, A, 2:

    se turpissime (illa pars animi),

    id. Tusc. 2, 21, 48:

    se turpiter in legatione,

    Plin. Ep. 2, 12, 4:

    sic in provincia nos gerimus, quod ad abstinentiam attinet, ut, etc.,

    Cic. Att. 5, 17, 2:

    sic me in hoc magistratu geram, ut, etc.,

    id. Agr. 1, 8, 26; cf.:

    nunc ita nos gerimus, ut, etc.,

    id. ib. 2, 22, 3:

    uti sese victus gereret, exploratum misit,

    Sall. J. 54, 2:

    se medium gerere,

    to remain neutral, Liv. 2, 27, 3.—
    b.
    In a like sense also post-class.: gerere aliquem, to behave or conduct one's self as any one (like agere aliquem):

    nec heredem regni sed regem gerebat,

    Just. 32, 3, 1; Plin. Pan. 44, 2:

    tu civem patremque geras,

    Claud. IV. Cons. Hon. 293:

    aedilem,

    App. M. 1, p. 113:

    captivum,

    Sen. Troad. 714.—
    c.
    Gerere se et aliquem, to treat one's self and another in any manner:

    interim Romae gaudium ingens ortum cognitis Metelli rebus, ut seque et exercitum more majorum gereret,

    Sall. J. 55, 1:

    meque vosque in omnibus rebus juxta geram,

    id. ib. 85, 47.—
    d.
    Pro aliquo se gerere, to assume to be:

    querentes, quosdam non sui generis pro colonis se gerere,

    Liv. 32, 2, 6:

    eum, qui sit census, ita se jam tum gessisse pro cive,

    Cic. Arch. 5, 11 dub.—
    2.
    Gerere prae se aliquid (for the usual prae se ferre), to show, exhibit, manifest:

    affectionis ratio perspicuam solet prae se gerere conjecturam, ut amor, iracundia, molestia, etc.,

    Cic. Inv. 2, 9, 30; cf.:

    prae se quandam gerere utilitatem,

    id. ib. 2, 52, 157: animum altum et erectum prae se gerebat, Auct. B. Afr. 10 fin.; Aug. de Lib. Arbit. 3, 21, 61 al.;

    so gerere alone: ita tum mos erat, in adversis voltum secundae fortunae gerere, moderari animo in secundis,

    to assume, Liv. 42, 63, 11.—
    3.
    With the accessory idea of activity or exertion, to sustain the charge of any undertaking or business, to administer, manage, regulate, rule, govern, conduct, carry on, wage, transact, accomplish, perform (cf.: facio, ago).—In pass. also in gen., to happen, take place, be done (hence, res gesta, a deed, and res gestae, events, occurrences, acts, exploits; v. the foll.): tertium gradum agendi esse dicunt, ubi quid faciant;

    in eo propter similitudinem agendi et faciundi et gerundi quidam error his, qui putant esse unum. Potest enim aliquid facere et non agere, ut poëta facit fabulam et non agit: contra actor agit et non facit.... Contra imperator quod dicitur res gerere, in eo neque facit neque agit, sed gerit, id est sustinet, translatum ab his qui onera gerunt, quod hi sustinent,

    Varr. L. L. 6, § 77 Müll.:

    omnia nostra, quoad eris Romae, ita gerito, regito, gubernato, ut nihil a me exspectes,

    Cic. Att. 16, 2, 2:

    gerere et administrare rem publicam,

    id. Fin. 3, 20, 68; cf. id. Rep. 2, 1 and 12:

    rem publicam,

    id. ib. 1, 7; 1, 8; id. Fam. 2, 7, 3 et saep.:

    magistratum,

    id. Sest. 37, 79; cf.

    potestatem,

    id. Verr. 2, 2, 55, § 138:

    consulatum,

    id. Agr. 1, 8, 25; id. Sest. 16, 37:

    duumviratum,

    id. ib. 8, 19:

    tutelam alicujus,

    Dig. 23, 2, 68; 27, 1, 22 al.: multi suam rem bene gessere et publicam patria procul, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 Vahl.); so,

    rem, of private affairs,

    Plaut. Pers. 4, 3, 34; Cic. de Sen. 7, 22 al.:

    aliquid per aes et libram gerere,

    to transact by coin and balance, Gai. Inst. 3, 173; cf. Weissenb. ad Liv. 6, 14.—Of war: etsi res bene gesta est, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 168 (Ann. v. 512 Vahl.): vi geritur res, id. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 272 ib.); cf.:

    gladiis geri res coepta est,

    Liv. 28, 2, 6:

    ubi res ferro geratur,

    id. 10, 39, 12: qui rem cum Achivis gesserunt statim, Enn. ap. Non. 393, 14 (Trag. v. 39 Vahl.); cf. Plaut. Am. 1, 1, 84:

    Alexander... passurus gestis aequanda pericula rebus,

    exploits, Juv. 14, 314:

    miranda quidem, sed nuper gesta referemus,

    id. 15, 28.—Of public affairs, affairs of government:

    magnae res temporibus illis a fortissimis viris summo imperio praeditis, dictatoribus atque consulibus, belli domique gerebantur,

    Cic. Rep. 2, 32 fin.; 2, 24:

    a rebus gerendis senectus abstrahit,

    id. de Sen. 6, 15; cf. § 17: quid quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum ( public business), opifices denique, delectantur historia? maximeque eos videre possumus res gestas ( public events or occurrences) audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt, confecti senectute, id. Fin. 5, 19, 52:

    sin per se populus interfecit aut ejecit tyrannum, est moderatior, quoad sentit et sapit et sua re gesta laetatur,

    their deed, id. Rep. 1, 42:

    ut pleraque senatus auctoritate gererentur,

    id. ib. 2, 32; cf. id. ib. 1, 27:

    haec dum Romae geruntur,

    id. Quint. 6, 28:

    ut iis, qui audiunt, tum geri illa fierique videantur,

    id. de Or. 2, 59, 241:

    susceptum negotium,

    id. Fam. 13, 5, 1; cf.:

    si ipse negotium meum gererem, nihil gererem, nisi consilio tuo,

    id. Att. 13, 3, 1:

    negotium bene, male, etc.,

    id. Rosc. Com. 11, 32; id. Cat. 2, 10, 21; Caes. B. G. 3, 18, 5 et saep.; cf.:

    quid negotii geritur?

    Cic. Quint. 13, 42: annos multos bellum gerentes summum summā industriā, Enn. ap. Non. 402, 3 (Trag. v. 104 Vahl.); cf.:

    bello illo maximo, quod Athenienses et Lacedaemonii summa inter se contentione gesserunt,

    Cic. Rep. 1, 16; so,

    bella,

    id. ib. 5, 2: pacem an bellum gerens, v. Andrews and Stoddard's Gram. § 323, 1 (2); Sall. J. 46 fin.:

    bella multa felicissime,

    Cic. Rep. 2, 9:

    bellum cum aliquo,

    id. Sest. 2, 4; id. Div. 1, 46, 103; Caes. B. G. 1, 1, 4 et saep.:

    bello gesto,

    Liv. 5, 43, 1: mea mater de ea re gessit morem morigerae mihi, performed my will, i. e. complied with my wishes, gratified, humored me, Plaut. Cist. 1, 1, 87; cf.:

    geram tibi morem et ea quae vis, ut potero, explicabo,

    Cic. Tusc. 1, 9, 17: morem alicui (in aliqua re), Enn. ap. Non. 342, 24 (Trag. v. 241 Vahl.):

    sine me in hac re gerere mihi morem,

    Ter. Heaut. 5, 1, 74; Plaut. Capt. 2, 3, 44; id. Men. 5, 2, 37; id. Mil. 2, 1, 58; Cic. Rep. 3, 5; id. N. D. 2, 1, 3; Ov. Am. 2, 2, 13 et saep.; also without dat., Plaut. Most. 3, 2, 36; Ter. Ad. 3, 3, 77.— Pass.:

    ut utrique a me mos gestus esse videatur,

    Cic. Att. 2, 16, 3; Plaut. Most. 1, 3, 69; Ter. Eun. 1, 2, 108; id. Ad. 2, 2, 6; Nep. Them. 7, 3 al.—With a play upon this meaning and that in II. A.: magna, inquit, [p. 813] bella gessi:

    magnis imperiis et provinciis praefui. Gere igitur animum laude dignum,

    Cic. Par. 5, 2, 37.— Absol.:

    cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, quorum res gestae nullae invenirentur, alii in gerendo probabiles, in disserendo rudes,

    Cic. Rep. 1, 8; cf.

    the passage,

    id. Fin. 5, 19, 52 supra:

    Armeniam deinde ingressus prima parte introitus prospere gessit,

    Vell. 2, 102, 2 (where others unnecessarily insert rem), Liv. 25, 22, 1; cf.

    also: sive caesi ab Romanis forent Bastarnae... sive prospere gessissent,

    id. 40, 58 fin.:

    cum Persis et Philippus qui cogitavit, et Alexander, qui gessit, hanc bellandi causam inferebat, etc.,

    Cic. Rep. 3, 9.—
    4.
    Of time, to pass, spend (mostly post-Aug.; not in Cic.): ut (Tullia) cum aliquo adolescente primario conjuncta aetatem gereret, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 3; cf.:

    pubertatis ac primae adolescentiae tempus,

    Suet. Dom. 1:

    vitam,

    Petr. 63; Val. Fl. 6, 695:

    annum gerens aetatis sexagesimum et nonum,

    Suet. Vesp. 24.—Hence, gĕrens, entis, P. a. (acc. to II. B. 3.), managing, conducting, etc.; with gen.:

    rei male gerentes,

    Plaut. Truc. 1, 2, 43:

    sui negotii bene gerens,

    Cic. Quint. 19, 62.
    2.
    gĕro, ōnis, m. [1. gero], a carrier; connected per hyphen with foras:

    ite, ite hac, simul eri damnigeruli, foras gerones, Bonorum hamaxagogae,

    that carry off, ravishers, Plaut. Truc. 2, 7, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > gero

  • 33 Hesperos

    Hespĕrus or - os, i, m., = Hesperos (the evening; pure Lat., with the digamma, vesper; hence transf.), the evening star, Hesperus; acc. to the myth, the son of Cephalus and Aurora; cf. Hyg. Astr. 2, 42; or, acc. to another myth, the son of Iapetus and Asia, and brother of Atlas; cf. Serv. Verg. A. 1, 530, and 4, 484: infima est quinque errantium terraeque proxima stella Veneris, quae phôsphoros Graece, Latine dicitur Lucifer, cum antegreditur solem, cum subsequitur autem Hesperos, Cic. N. D. 2, 20, 53:

    illam non veniens Aurora Cessantem vidit, non Hesperus,

    Ov. M. 5, 441; id. F. 2, 314; cf. id. ib. 5, 419:

    ite domum saturae, venit Hesperus, ite capellae,

    Verg. E. 10, 77.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Hespĕrĭus, a, um, adj., of or situated towards the west, western, Hesperian.
    1.
    Adj.: Hesperium fretum, the western ocean, Ov. M. 11, 258:

    litus,

    id. ib. 2, 142:

    undae,

    Hor. C. 2, 17, 20:

    axis,

    Ov. M. 4, 214; cf.:

    constitit Hesperio, regnis Atlantis, in orbe,

    id. ib. 4, 628:

    imperi Porrecta majestas ad ortus Solis ab Hesperio cubili,

    Hor. C. 4, 15, 16: rex, i. e. Atlas or Hesperus, Ov. de Nuce, 111:

    Hesperios amnes, Rhenum Rhodanumque Padumque, etc.,

    western, id. M. 2, 258: et terram Hesperiam venies, the land of the west, i. e. Italy (because situated to the west of the Trojans), Verg. A. 2, 781; cf. in the foll. 2.; so of Italy:

    Latium,

    id. ib. 7, 601:

    fluctus,

    Hor. C. 1, 28, 26:

    ruina,

    id. ib. 2, 1, 32:

    duces,

    Luc. 5, 703.—Hence,
    2.
    Subst.: Hespĕria, ae, f. (sc. terra), the land of the west, Hesperia; poet. for Italy or Spain: est locus, Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.);

    imitated by Vergil: est locus, Hesperiam Grai cognomine dicunt,

    Verg. A. 1, 530; so of Italy, Hor. C. 3, 6, 8; 4, 5, 38; Luc. 1, 224 al.:

    qui nunc Hesperia sospes ab ultima, etc.,

    i. e. Spain, Hor. C. 1, 36, 4.—
    B.
    Hespĕris, ĭdis, f., of evening or the west, western, Hesperian.
    I.
    Adj.: corniger Hesperidum fluvius regnator aquarum (Tibris), i. e. Italian (cf. above), Verg. A. 8, 77. —Hence,
    2.
    Subst.
    a.
    Hespĕris, ĭdis, f., the queen's gilliflower, Hesperis tristis, Linn.:

    hesperis noctu magis olet, inde nomine invento,

    Plin. 21, 7, 18, § 39.—
    b.
    He-spĕrĭdes, um, f.
    (α).
    The Hesperides, daughters of Hesperus, or of Erebus and Nox, who, on an island beyond Mount Atlas, watched a garden with golden apples, Varr. R. R. 2, 1, 6; Cic. N. D. 3, 17, 44; Mel. 3, 1, 3; Hyg. Fab. praef.; Ov. M. 11, 114; Lucr. 5, 32:

    Hesperidum mala, poma,

    Verg. E. 6, 61; Stat. S. 3, 1, 158:

    Hesperidum serpens,

    Juv. 14, 114.—
    (β).
    A group of islands in the Atlantic Ocean, Mel. 3, 10, 3;

    called also: Hesperidum insulae,

    Plin. 6, 31, 36, § 201.

    Lewis & Short latin dictionary > Hesperos

  • 34 Hesperus

    Hespĕrus or - os, i, m., = Hesperos (the evening; pure Lat., with the digamma, vesper; hence transf.), the evening star, Hesperus; acc. to the myth, the son of Cephalus and Aurora; cf. Hyg. Astr. 2, 42; or, acc. to another myth, the son of Iapetus and Asia, and brother of Atlas; cf. Serv. Verg. A. 1, 530, and 4, 484: infima est quinque errantium terraeque proxima stella Veneris, quae phôsphoros Graece, Latine dicitur Lucifer, cum antegreditur solem, cum subsequitur autem Hesperos, Cic. N. D. 2, 20, 53:

    illam non veniens Aurora Cessantem vidit, non Hesperus,

    Ov. M. 5, 441; id. F. 2, 314; cf. id. ib. 5, 419:

    ite domum saturae, venit Hesperus, ite capellae,

    Verg. E. 10, 77.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Hespĕrĭus, a, um, adj., of or situated towards the west, western, Hesperian.
    1.
    Adj.: Hesperium fretum, the western ocean, Ov. M. 11, 258:

    litus,

    id. ib. 2, 142:

    undae,

    Hor. C. 2, 17, 20:

    axis,

    Ov. M. 4, 214; cf.:

    constitit Hesperio, regnis Atlantis, in orbe,

    id. ib. 4, 628:

    imperi Porrecta majestas ad ortus Solis ab Hesperio cubili,

    Hor. C. 4, 15, 16: rex, i. e. Atlas or Hesperus, Ov. de Nuce, 111:

    Hesperios amnes, Rhenum Rhodanumque Padumque, etc.,

    western, id. M. 2, 258: et terram Hesperiam venies, the land of the west, i. e. Italy (because situated to the west of the Trojans), Verg. A. 2, 781; cf. in the foll. 2.; so of Italy:

    Latium,

    id. ib. 7, 601:

    fluctus,

    Hor. C. 1, 28, 26:

    ruina,

    id. ib. 2, 1, 32:

    duces,

    Luc. 5, 703.—Hence,
    2.
    Subst.: Hespĕria, ae, f. (sc. terra), the land of the west, Hesperia; poet. for Italy or Spain: est locus, Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.);

    imitated by Vergil: est locus, Hesperiam Grai cognomine dicunt,

    Verg. A. 1, 530; so of Italy, Hor. C. 3, 6, 8; 4, 5, 38; Luc. 1, 224 al.:

    qui nunc Hesperia sospes ab ultima, etc.,

    i. e. Spain, Hor. C. 1, 36, 4.—
    B.
    Hespĕris, ĭdis, f., of evening or the west, western, Hesperian.
    I.
    Adj.: corniger Hesperidum fluvius regnator aquarum (Tibris), i. e. Italian (cf. above), Verg. A. 8, 77. —Hence,
    2.
    Subst.
    a.
    Hespĕris, ĭdis, f., the queen's gilliflower, Hesperis tristis, Linn.:

    hesperis noctu magis olet, inde nomine invento,

    Plin. 21, 7, 18, § 39.—
    b.
    He-spĕrĭdes, um, f.
    (α).
    The Hesperides, daughters of Hesperus, or of Erebus and Nox, who, on an island beyond Mount Atlas, watched a garden with golden apples, Varr. R. R. 2, 1, 6; Cic. N. D. 3, 17, 44; Mel. 3, 1, 3; Hyg. Fab. praef.; Ov. M. 11, 114; Lucr. 5, 32:

    Hesperidum mala, poma,

    Verg. E. 6, 61; Stat. S. 3, 1, 158:

    Hesperidum serpens,

    Juv. 14, 114.—
    (β).
    A group of islands in the Atlantic Ocean, Mel. 3, 10, 3;

    called also: Hesperidum insulae,

    Plin. 6, 31, 36, § 201.

    Lewis & Short latin dictionary > Hesperus

  • 35 humilitas

    hŭmĭlĭtas, ātis, f. [humilis], lowness (acc. to humilis, I.).
    I.
    Lit.:

    naves omnes actuarias imperat fieri, quam ad rem humilitas multum adjuvat (shortly before: naves paulo facit humiliores),

    Caes. B. G. 5, 1, 3:

    arborum,

    Sall. J. 49, 5:

    aliorum animalium ea est humilitas, ut cibum terrestrem rostris facile contingant,

    low stature, Cic. N. D. 2 47, 122:

    sidera multum inter se aut altitudine aut humilitate distantia,

    id. Tusc. 5, 24, 69:

    quanta humilitate luna feratur, terram paene contingens,

    id. Div. 2, 43, 91.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of rank, birth, or influence, lowness, meanness, insignificance: malorum turba quaedam, paupertas, ignobilitas, humilitas, solitudo, etc., Cic. Tusc. 5, 10, 29:

    propter humilitatem et obscuritatem,

    id. Off. 2, 13, 45:

    humilitatem cum dignitate contendere,

    id. Rosc. Am. 47, 136:

    alicujus despicere,

    id. Phil. 13, 10, 23:

    obicere humilitatem alicui,

    Liv. 26, 31, 4:

    ex humilitate sua,

    Caes. B. G. 5, 25:

    infima natalium,

    Plin. 18, 6, 7, § 37:

    generis,

    Sall. J. 73, 4:

    generis ac nominis,

    Suet. Vesp. 4:

    obliterata quoque scrutabimur, nec deterrebit quarundam rerum humilitas,

    Plin. 14, 1, 1, § 7.—
    B.
    Littleness of mind, meanness, baseness, abjectness:

    habet levitatem laetitia gestiens, humilitatem metus,

    Cic. Tusc. 3, 13, 27; id. de Or. 1, 53, 228:

    et dejecto (capite) humilitas et supino arrogantia ostenditur,

    Quint. 11, 3, 69; so,

    opp. arrogantia,

    Caes. B. C. 1, 85, 5:

    saepe virtus et magnificentia plus proficit ad misericordiam commovendam quam humilitas et obsecratio,

    Cic. Inv. 1, 56, 109:

    summittere se in humilitatem causam dicentium,

    Liv. 38, 52, 2:

    asinorum,

    Plin. 10, 63, 83, § 180.—
    2.
    In eccl. Lat., in a good sense, opp. to pride, lowness, humility, Lact. 5, 15; Sulp. Sever. Vit. S. Mart. 2 fin. et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > humilitas

  • 36 imulus

    ĭmŭlus, a, um, adj. dim. [imus], the lowest:

    oricilla,

    Cat. 25, 2 (for which:

    auricula infima,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, 4).

    Lewis & Short latin dictionary > imulus

  • 37 misceo

    miscĕo, miscŭi, mixtum (mistum is found in many MSS. and edd., but is probably a corruption of copyists, representing the weakened sound of x in later times; v. Neue, Formenl. 2, p. 556), 2, v. a. [root mik-, mig-; Sanscr. micras, mixed; Gr. misgô, mignumi; cf. miscellus], to mix, mingle, to intermingle, blend (for the difference between this word and temperare, v. below, II. A.; cf. confundo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; with abl.:

    (sortes) pueri manu miscentur,

    Cic. Div. 2, 41, 86:

    toxicum antidoto,

    Phaedr. 1, 14, 8:

    mella Falerno,

    Hor. S. 2, 4, 24:

    vina Surrentina faece Falernā,

    id. ib. 2, 4, 55:

    pabula sale,

    Col. 6, 4:

    nectare aquas,

    Ov. H. 16, 198.— With dat.:

    dulce amarumque mihi,

    Plaut. Ps. 1, 1, 61:

    fletum cruori,

    Ov. M. 4, 140; Col. 7, 5:

    inter curalium virides miscere smaragdos,

    Lucr. 2, 805:

    cumque meis lacrimis miscuit usque suas,

    Ov. P. 1, 9, 20. —
    B.
    In partic.
    1.
    To join one's self to, have carnal intercourse with one:

    corpus cum aliquā,

    Cic. Div. 1, 29, 60.—With dat.:

    sic se tibi misceat,

    Ov. M. 13, 866:

    cum aliquo misceri in Venerem,

    App. M. 9, p. 228, 16:

    sanguinem et genus,

    to intermarry, Liv. 1, 9, 4.—
    2.
    To mix, prepare a drink:

    alteri miscere mulsum,

    Cic. Fin. 2, 5, 17; Ov. Am. 1, 4, 29:

    Veientana mihi misces,

    Mart. 3, 49, 1:

    pocula alicui,

    Ov. M. 10, 160:

    lurida terribiles miscent aconita novercae,

    id. ib. 1, 147; cf.: miscenda Cum Styge vina bibas, = you shall die, id. ib. 12, 321:

    nullis aconita propinquis miscuit (Orestes),

    Juv. 8, 219.—
    3.
    Miscere se, or misceri, to mingle with others, to unite, assemble:

    miscet (se) viris,

    Verg. A. 1, 440:

    se partibus alicujus,

    Vell. 2, 86, 3:

    ipsa ad praetoria densae Miscentur,

    assemble, Verg. G. 4, 75.—
    4.
    Miscere manus or proelia, to join battle, engage ( poet.):

    miscere manus,

    Prop. 2, 20, 66:

    proelia dura,

    id. 4, 1, 28;

    hence, vulnera,

    to inflict wounds on each other, Verg. A. 12, 720.—
    5.
    Of storms, to throw into confusion, to disturb, confound, embroil ( poet.):

    caelum terramque,

    Verg. A. 1, 134:

    magno misceri murmure pontum,

    id. ib. 1, 124:

    miscent se maria,

    id. ib. 9, 714.—Hence, of persons, to raise a great commotion, make a prodigious disturbance, to move heaven and earth:

    caelum ac terras,

    Liv. 4, 3, 6:

    quis caelum terris non misceat et mare caelo,

    Juv. 2, 25; cf.:

    mare caelo confundere,

    id. 6, 282. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to mix, mingle, unite, etc.:

    dulce amarumque una nunc misces mihi,

    Plaut. Ps. 1, 1, 63: miscent inter sese inimicitiam agitantes, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 275 Vahl.):

    animum alicujus cum suo miscere,

    Cic. Lael. 21, 81:

    gravitate mixtus lepos,

    id. Rep. 2, 1, 1:

    misce Ergo aliquid de nostris moribus,

    Juv. 14, 322:

    ex dissimillimis rebus misceri et temperari,

    Cic. Off. 3, 33, 119; cf.

    , joined with temperare,

    id. Or. 58, 197;

    also opp. to temperare, since miscere signifies merely to mix, but temperare to mix in due proportion: haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo,

    Cic. Rep. 2, 23, 42.—
    B.
    In partic.
    1.
    To share with, impart to another; to take part in, share in a thing (rare and perhaps not ante-Aug.):

    cum amico omnes curas, omnes cogitationes tuas misce,

    share, Sen. Ep. 3, 3:

    se negotiis,

    to take part in, engage in, Dig. 26, 7, 39, § 11:

    administrationi,

    ib. 27, 1, 17, § 5:

    paternae hereditati,

    ib. 29, 2, 42, § 3. —
    2.
    (Acc. to I. B. 5.).
    a.
    To throw into confusion, to embroil, disturb (class.): om [p. 1150] nia infima summis paria fecit, turbavit, miscuit, Cic. Leg. 3, 9, 19:

    rem publicam malis concionibus,

    id. Agr. 2, 33, 91:

    coetus,

    Tac. A. 1, 16:

    animorum motus dicendo,

    Cic. de Or. 1, 51, 220:

    anima, quae res humanas miscuit olim,

    Juv. 10, 163.—
    b.
    To stir up, occasion, excite, rouse:

    ego nova quaedam misceri et concitari mala jam pridem videbam,

    stirred up, devised, Cic. Cat. 4, 3, 6:

    seditiones,

    Tac. H. 4, 68 fin.
    3.
    Misceri aliquo, to be changed into:

    mixtus Enipeo Taenarius deus,

    Prop. 1, 13, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > misceo

  • 38 molle

    mollis, e, adj. [Gr. malakos, amalos, môlus; cf. blêchros, perh. Lat. mulier (mollior)], easily movable, pliant, flexible, supple; soft, tender, delicate, gentle, mild, pleasant (class.; syn.: tener, facilis, flexibilis, lentus).
    I.
    Lit.:

    mollis juncus,

    Verg. E. 2, 72:

    comam mollis... hyacinthi,

    id. G. 4, 137:

    aurum,

    flexible, id. A. 10, 818:

    tiliae,

    Ov. M. 10, 92:

    crura,

    Verg. G. 3, 76:

    colla,

    id. A. 11, 622:

    bracchia,

    Ov. A. A. 1, 595:

    cervix,

    id. F. 4, 185:

    commissurae,

    Cic. N. D. 2, 60:

    molle litus,

    of soft sand, Caes. B. G. 5, 9:

    harena,

    Ov. M. 2, 577:

    aqua,

    id. A. A. 1, 476:

    fraga,

    id. M. 13, 816:

    castaneae,

    Verg. E. 1, 82:

    mollissima vina ( = mitissima, lenissima),

    id. G. 1, 341; cf.:

    molli mero,

    Hor. C. 1, 7, 19; and:

    molle Calenum,

    Juv. 1, 69:

    alvus,

    relaxed, open bowels, Cels. 3, 12:

    cibus,

    mild, not sharp, id. 4, 4, 4:

    ovum,

    soft, id. 4, 4, 5:

    prata,

    Verg. G. 2, 384:

    gramen,

    Ov. F. 6, 328:

    humus,

    id. A. A. 3, 688:

    lana,

    id. F. 2, 742:

    torus,

    id. Am. 2, 4, 14:

    arcus,

    slack, unbent, unstrung, id. H. 4, 92:

    feretrum,

    made soft by a layer of leaves, Verg. A. 11, 64:

    mollissima cera,

    Cic. de Or. 3, 45, 177:

    mollia panis,

    the soft part of bread, the crumb, id. 13, 12, 26, § 82:

    molles genae,

    soft, delicate, Ov. H. 10, 44:

    capilli,

    id. P. 3, 3, 17:

    manus,

    id. Am. 1, 4, 24:

    latus,

    id. M. 14, 710:

    molles Zephyri,

    soft, gentle, id. A. A. 3, 728; so,

    hiems,

    Stat. S. 3, 5, 83:

    aestas,

    Verg. G. 1, 312:

    caelum,

    Flor. 1, 16, 3; 4, 12, 27:

    Euphrates mollior undis,

    gentler, calmer, Verg. A. 8, 726:

    aditus,

    easy, Sil. 4, 491; so,

    iter,

    Quint. 4, 2, 46:

    via,

    id. 1, 6, 22:

    fastigium,

    gentle, not steep, Caes. B. C. 2, 10:

    clivus,

    Verg. E. 9, 8:

    modicis et mollibus clivis,

    Curt. 8, 39, 6:

    jugum montis,

    Tac. G. 1:

    trames,

    Ov. F. 3, 13.—Prov.: molli bracchio objurgare aliquem, with a gentle arm, i. e. in a forbearing manner, Cic. Att. 2, 1, 6:

    in molli carne vermes nascuntur,

    it is the soft flesh that breeds the worms, Petr. 57.— Subst.: mollia, ĭum, n., a kind of fishes, mollusks, Plin. 11, 51, 112, § 267.—
    II.
    Trop.
    A.
    Tender, delicate, susceptible:

    mollibus annis,

    in tender youth, Ov. H. 1, 111:

    os molle,

    easily blushing, id. Tr. 4, 3, 70:

    mollissima corda,

    Juv. 15, 131:

    mollissimae aures,

    modest, Plin. Pan. 68.—
    2.
    In a bad sense, soft, effeminate, unmanly, weak (syn. effeminatus):

    philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus,

    Cic. de Or. 1, 52, 226:

    Sabaei,

    Verg. G. 1, 57:

    viri molles, i. e. pathici,

    Liv. 33, 28; Sen. Ep. 87:

    disciplina,

    effeminate, Cic. Fin. 1, 11, 37:

    delicatior... molliorque ratio,

    id. ib. 5, 5, 12:

    vita,

    Ov. Tr. 5, 3, 9: desine mollium querellarum, Hor. C. 2, 9, 17:

    mollis teneraque vox,

    Quint. 11, 3, 23:

    educatio,

    id. 1, 2, 6:

    actio,

    id. 11, 3, 128:

    Gallorum mens est mollis ac minime resistens ad calamitates perferendas,

    Caes. B. G. 3, 19:

    sententiae,

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    si taedio laboris longaeque viae, ut est mollis ad talia gens (Gallorum), dilaberentur,

    Liv. 22, 2, 4:

    Romanos molliores facere ad paciscendum,

    id. 42, 62, 6; cf.:

    sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent, voluptatem severissime contemnant, in dolore sint molliores, etc.,

    Cic. Off. 1, 21, 71:

    molles in aure fenestrae,

    Juv. 1, 104.—
    B.
    Soft, pleasant, mild, easy:

    orationem mollem teneramque reddidit,

    soft, pleasant, Cic. Brut. 9, 38:

    mollis et jucunda senectus,

    id. Sen. 1, 2:

    ita eum placidum mollemque reddidi, ut, etc.,

    calm and gentle, id. Caecil. 10, 28:

    verba,

    Hor. Epod. 5, 83:

    mollia jussa,

    mild, easy, Verg. G. 3, 41:

    vincuntur molli pectora dura prece,

    soft, tender, touching, Tib. 3, 4, 76:

    sic accensum sed molliora referre jussum dimittit,

    to return a gentler answer, Tac. H. 4, 32 fin.:

    saepius molliora respondens,

    id. A. 12, 46: mollis versus, an elegiac or amatory poem, Ov. Tr. 2, 307; Prop. 1, 7, 19 (opp. durus versus, a heroic poem, id. 2, 1, 41):

    ridere mollia,

    to smile gently, Ov. A. A. 3, 513:

    cuncta tamen ad imperatorem in mollius relata,

    in a milder, more favorable light, Tac. A. 14, 39:

    pilenta,

    having a gentle motion, Verg. A. 8, 666; id. G. 2, 389:

    mollissima fandi tempora,

    id. A. 4, 293:

    hora mollior,

    more favorable, Ov. P. 3, 3, 84:

    signa,

    Cic. Brut. 18, 70:

    duriora Callon, jam minus rigida Calamis, molliora adhuc supra dictis Myron fecit,

    more agreeable, Quint. 12, 10, 7:

    mollis animus et ad accipiendam et ad deponendam offensionem,

    Cic. Att. 1, 17, 2:

    in inimicitiis auricula infima mollior,

    id. Q. Fr. 2, 13 (15), 4.— Subst.: molle, is, n., softness, smoothness:

    molle atque facetum Vergilio adnuerunt Camenae,

    Hor. S. 1, 10, 45.—
    C.
    Weak, untrustworthy:

    nihil est tam molle, tam tenerum, tam aut fragile aut flexibile quam voluntas erga nos civium,

    Cic. Mil. 16, 42.—Hence, adv.: mollĭter.
    1.
    Lit., softly, gently, agreeably (class.):

    molliter sustine me,

    Plaut. Ps. 5, 2, 7:

    aves nidos mollissime substernunt,

    Cic. N. D. 2, 52, 129:

    recubans,

    id. de Or. 3, 17, 63:

    ossa cubent,

    Ov. Tr. 3, 3, 76:

    excudent alii spirantia mollius aera,

    more easily, agreeably, Verg. A. 6, 847:

    cura molliter semina conlocandi,

    Plin. 15, 10, 9, § 35:

    colles ad orientem molliter devexi,

    gently, gradually, Col. 1, 2, 3 sq. —
    2.
    Trop.:

    quod ferendum est molliter sapienti,

    calmly, patiently, Cic. Sen. 2, 5:

    abnuere,

    Liv. 30, 3:

    delicate et molliter vivere,

    voluptuously, Cic. Off. 1, 30, 106:

    aegritudinem pati,

    sensitively, weakly, Sall. J. 82, 2:

    ne quid per metum, mollius consuleretur,

    too compliantly, Liv. 30, 7, 3:

    interpretari mollius aliquid,

    rather mildly, favorably, Tac. H. 2, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > molle

  • 39 mollia

    mollis, e, adj. [Gr. malakos, amalos, môlus; cf. blêchros, perh. Lat. mulier (mollior)], easily movable, pliant, flexible, supple; soft, tender, delicate, gentle, mild, pleasant (class.; syn.: tener, facilis, flexibilis, lentus).
    I.
    Lit.:

    mollis juncus,

    Verg. E. 2, 72:

    comam mollis... hyacinthi,

    id. G. 4, 137:

    aurum,

    flexible, id. A. 10, 818:

    tiliae,

    Ov. M. 10, 92:

    crura,

    Verg. G. 3, 76:

    colla,

    id. A. 11, 622:

    bracchia,

    Ov. A. A. 1, 595:

    cervix,

    id. F. 4, 185:

    commissurae,

    Cic. N. D. 2, 60:

    molle litus,

    of soft sand, Caes. B. G. 5, 9:

    harena,

    Ov. M. 2, 577:

    aqua,

    id. A. A. 1, 476:

    fraga,

    id. M. 13, 816:

    castaneae,

    Verg. E. 1, 82:

    mollissima vina ( = mitissima, lenissima),

    id. G. 1, 341; cf.:

    molli mero,

    Hor. C. 1, 7, 19; and:

    molle Calenum,

    Juv. 1, 69:

    alvus,

    relaxed, open bowels, Cels. 3, 12:

    cibus,

    mild, not sharp, id. 4, 4, 4:

    ovum,

    soft, id. 4, 4, 5:

    prata,

    Verg. G. 2, 384:

    gramen,

    Ov. F. 6, 328:

    humus,

    id. A. A. 3, 688:

    lana,

    id. F. 2, 742:

    torus,

    id. Am. 2, 4, 14:

    arcus,

    slack, unbent, unstrung, id. H. 4, 92:

    feretrum,

    made soft by a layer of leaves, Verg. A. 11, 64:

    mollissima cera,

    Cic. de Or. 3, 45, 177:

    mollia panis,

    the soft part of bread, the crumb, id. 13, 12, 26, § 82:

    molles genae,

    soft, delicate, Ov. H. 10, 44:

    capilli,

    id. P. 3, 3, 17:

    manus,

    id. Am. 1, 4, 24:

    latus,

    id. M. 14, 710:

    molles Zephyri,

    soft, gentle, id. A. A. 3, 728; so,

    hiems,

    Stat. S. 3, 5, 83:

    aestas,

    Verg. G. 1, 312:

    caelum,

    Flor. 1, 16, 3; 4, 12, 27:

    Euphrates mollior undis,

    gentler, calmer, Verg. A. 8, 726:

    aditus,

    easy, Sil. 4, 491; so,

    iter,

    Quint. 4, 2, 46:

    via,

    id. 1, 6, 22:

    fastigium,

    gentle, not steep, Caes. B. C. 2, 10:

    clivus,

    Verg. E. 9, 8:

    modicis et mollibus clivis,

    Curt. 8, 39, 6:

    jugum montis,

    Tac. G. 1:

    trames,

    Ov. F. 3, 13.—Prov.: molli bracchio objurgare aliquem, with a gentle arm, i. e. in a forbearing manner, Cic. Att. 2, 1, 6:

    in molli carne vermes nascuntur,

    it is the soft flesh that breeds the worms, Petr. 57.— Subst.: mollia, ĭum, n., a kind of fishes, mollusks, Plin. 11, 51, 112, § 267.—
    II.
    Trop.
    A.
    Tender, delicate, susceptible:

    mollibus annis,

    in tender youth, Ov. H. 1, 111:

    os molle,

    easily blushing, id. Tr. 4, 3, 70:

    mollissima corda,

    Juv. 15, 131:

    mollissimae aures,

    modest, Plin. Pan. 68.—
    2.
    In a bad sense, soft, effeminate, unmanly, weak (syn. effeminatus):

    philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus,

    Cic. de Or. 1, 52, 226:

    Sabaei,

    Verg. G. 1, 57:

    viri molles, i. e. pathici,

    Liv. 33, 28; Sen. Ep. 87:

    disciplina,

    effeminate, Cic. Fin. 1, 11, 37:

    delicatior... molliorque ratio,

    id. ib. 5, 5, 12:

    vita,

    Ov. Tr. 5, 3, 9: desine mollium querellarum, Hor. C. 2, 9, 17:

    mollis teneraque vox,

    Quint. 11, 3, 23:

    educatio,

    id. 1, 2, 6:

    actio,

    id. 11, 3, 128:

    Gallorum mens est mollis ac minime resistens ad calamitates perferendas,

    Caes. B. G. 3, 19:

    sententiae,

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    si taedio laboris longaeque viae, ut est mollis ad talia gens (Gallorum), dilaberentur,

    Liv. 22, 2, 4:

    Romanos molliores facere ad paciscendum,

    id. 42, 62, 6; cf.:

    sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent, voluptatem severissime contemnant, in dolore sint molliores, etc.,

    Cic. Off. 1, 21, 71:

    molles in aure fenestrae,

    Juv. 1, 104.—
    B.
    Soft, pleasant, mild, easy:

    orationem mollem teneramque reddidit,

    soft, pleasant, Cic. Brut. 9, 38:

    mollis et jucunda senectus,

    id. Sen. 1, 2:

    ita eum placidum mollemque reddidi, ut, etc.,

    calm and gentle, id. Caecil. 10, 28:

    verba,

    Hor. Epod. 5, 83:

    mollia jussa,

    mild, easy, Verg. G. 3, 41:

    vincuntur molli pectora dura prece,

    soft, tender, touching, Tib. 3, 4, 76:

    sic accensum sed molliora referre jussum dimittit,

    to return a gentler answer, Tac. H. 4, 32 fin.:

    saepius molliora respondens,

    id. A. 12, 46: mollis versus, an elegiac or amatory poem, Ov. Tr. 2, 307; Prop. 1, 7, 19 (opp. durus versus, a heroic poem, id. 2, 1, 41):

    ridere mollia,

    to smile gently, Ov. A. A. 3, 513:

    cuncta tamen ad imperatorem in mollius relata,

    in a milder, more favorable light, Tac. A. 14, 39:

    pilenta,

    having a gentle motion, Verg. A. 8, 666; id. G. 2, 389:

    mollissima fandi tempora,

    id. A. 4, 293:

    hora mollior,

    more favorable, Ov. P. 3, 3, 84:

    signa,

    Cic. Brut. 18, 70:

    duriora Callon, jam minus rigida Calamis, molliora adhuc supra dictis Myron fecit,

    more agreeable, Quint. 12, 10, 7:

    mollis animus et ad accipiendam et ad deponendam offensionem,

    Cic. Att. 1, 17, 2:

    in inimicitiis auricula infima mollior,

    id. Q. Fr. 2, 13 (15), 4.— Subst.: molle, is, n., softness, smoothness:

    molle atque facetum Vergilio adnuerunt Camenae,

    Hor. S. 1, 10, 45.—
    C.
    Weak, untrustworthy:

    nihil est tam molle, tam tenerum, tam aut fragile aut flexibile quam voluntas erga nos civium,

    Cic. Mil. 16, 42.—Hence, adv.: mollĭter.
    1.
    Lit., softly, gently, agreeably (class.):

    molliter sustine me,

    Plaut. Ps. 5, 2, 7:

    aves nidos mollissime substernunt,

    Cic. N. D. 2, 52, 129:

    recubans,

    id. de Or. 3, 17, 63:

    ossa cubent,

    Ov. Tr. 3, 3, 76:

    excudent alii spirantia mollius aera,

    more easily, agreeably, Verg. A. 6, 847:

    cura molliter semina conlocandi,

    Plin. 15, 10, 9, § 35:

    colles ad orientem molliter devexi,

    gently, gradually, Col. 1, 2, 3 sq. —
    2.
    Trop.:

    quod ferendum est molliter sapienti,

    calmly, patiently, Cic. Sen. 2, 5:

    abnuere,

    Liv. 30, 3:

    delicate et molliter vivere,

    voluptuously, Cic. Off. 1, 30, 106:

    aegritudinem pati,

    sensitively, weakly, Sall. J. 82, 2:

    ne quid per metum, mollius consuleretur,

    too compliantly, Liv. 30, 7, 3:

    interpretari mollius aliquid,

    rather mildly, favorably, Tac. H. 2, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > mollia

  • 40 mollis

    mollis, e, adj. [Gr. malakos, amalos, môlus; cf. blêchros, perh. Lat. mulier (mollior)], easily movable, pliant, flexible, supple; soft, tender, delicate, gentle, mild, pleasant (class.; syn.: tener, facilis, flexibilis, lentus).
    I.
    Lit.:

    mollis juncus,

    Verg. E. 2, 72:

    comam mollis... hyacinthi,

    id. G. 4, 137:

    aurum,

    flexible, id. A. 10, 818:

    tiliae,

    Ov. M. 10, 92:

    crura,

    Verg. G. 3, 76:

    colla,

    id. A. 11, 622:

    bracchia,

    Ov. A. A. 1, 595:

    cervix,

    id. F. 4, 185:

    commissurae,

    Cic. N. D. 2, 60:

    molle litus,

    of soft sand, Caes. B. G. 5, 9:

    harena,

    Ov. M. 2, 577:

    aqua,

    id. A. A. 1, 476:

    fraga,

    id. M. 13, 816:

    castaneae,

    Verg. E. 1, 82:

    mollissima vina ( = mitissima, lenissima),

    id. G. 1, 341; cf.:

    molli mero,

    Hor. C. 1, 7, 19; and:

    molle Calenum,

    Juv. 1, 69:

    alvus,

    relaxed, open bowels, Cels. 3, 12:

    cibus,

    mild, not sharp, id. 4, 4, 4:

    ovum,

    soft, id. 4, 4, 5:

    prata,

    Verg. G. 2, 384:

    gramen,

    Ov. F. 6, 328:

    humus,

    id. A. A. 3, 688:

    lana,

    id. F. 2, 742:

    torus,

    id. Am. 2, 4, 14:

    arcus,

    slack, unbent, unstrung, id. H. 4, 92:

    feretrum,

    made soft by a layer of leaves, Verg. A. 11, 64:

    mollissima cera,

    Cic. de Or. 3, 45, 177:

    mollia panis,

    the soft part of bread, the crumb, id. 13, 12, 26, § 82:

    molles genae,

    soft, delicate, Ov. H. 10, 44:

    capilli,

    id. P. 3, 3, 17:

    manus,

    id. Am. 1, 4, 24:

    latus,

    id. M. 14, 710:

    molles Zephyri,

    soft, gentle, id. A. A. 3, 728; so,

    hiems,

    Stat. S. 3, 5, 83:

    aestas,

    Verg. G. 1, 312:

    caelum,

    Flor. 1, 16, 3; 4, 12, 27:

    Euphrates mollior undis,

    gentler, calmer, Verg. A. 8, 726:

    aditus,

    easy, Sil. 4, 491; so,

    iter,

    Quint. 4, 2, 46:

    via,

    id. 1, 6, 22:

    fastigium,

    gentle, not steep, Caes. B. C. 2, 10:

    clivus,

    Verg. E. 9, 8:

    modicis et mollibus clivis,

    Curt. 8, 39, 6:

    jugum montis,

    Tac. G. 1:

    trames,

    Ov. F. 3, 13.—Prov.: molli bracchio objurgare aliquem, with a gentle arm, i. e. in a forbearing manner, Cic. Att. 2, 1, 6:

    in molli carne vermes nascuntur,

    it is the soft flesh that breeds the worms, Petr. 57.— Subst.: mollia, ĭum, n., a kind of fishes, mollusks, Plin. 11, 51, 112, § 267.—
    II.
    Trop.
    A.
    Tender, delicate, susceptible:

    mollibus annis,

    in tender youth, Ov. H. 1, 111:

    os molle,

    easily blushing, id. Tr. 4, 3, 70:

    mollissima corda,

    Juv. 15, 131:

    mollissimae aures,

    modest, Plin. Pan. 68.—
    2.
    In a bad sense, soft, effeminate, unmanly, weak (syn. effeminatus):

    philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus,

    Cic. de Or. 1, 52, 226:

    Sabaei,

    Verg. G. 1, 57:

    viri molles, i. e. pathici,

    Liv. 33, 28; Sen. Ep. 87:

    disciplina,

    effeminate, Cic. Fin. 1, 11, 37:

    delicatior... molliorque ratio,

    id. ib. 5, 5, 12:

    vita,

    Ov. Tr. 5, 3, 9: desine mollium querellarum, Hor. C. 2, 9, 17:

    mollis teneraque vox,

    Quint. 11, 3, 23:

    educatio,

    id. 1, 2, 6:

    actio,

    id. 11, 3, 128:

    Gallorum mens est mollis ac minime resistens ad calamitates perferendas,

    Caes. B. G. 3, 19:

    sententiae,

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    si taedio laboris longaeque viae, ut est mollis ad talia gens (Gallorum), dilaberentur,

    Liv. 22, 2, 4:

    Romanos molliores facere ad paciscendum,

    id. 42, 62, 6; cf.:

    sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent, voluptatem severissime contemnant, in dolore sint molliores, etc.,

    Cic. Off. 1, 21, 71:

    molles in aure fenestrae,

    Juv. 1, 104.—
    B.
    Soft, pleasant, mild, easy:

    orationem mollem teneramque reddidit,

    soft, pleasant, Cic. Brut. 9, 38:

    mollis et jucunda senectus,

    id. Sen. 1, 2:

    ita eum placidum mollemque reddidi, ut, etc.,

    calm and gentle, id. Caecil. 10, 28:

    verba,

    Hor. Epod. 5, 83:

    mollia jussa,

    mild, easy, Verg. G. 3, 41:

    vincuntur molli pectora dura prece,

    soft, tender, touching, Tib. 3, 4, 76:

    sic accensum sed molliora referre jussum dimittit,

    to return a gentler answer, Tac. H. 4, 32 fin.:

    saepius molliora respondens,

    id. A. 12, 46: mollis versus, an elegiac or amatory poem, Ov. Tr. 2, 307; Prop. 1, 7, 19 (opp. durus versus, a heroic poem, id. 2, 1, 41):

    ridere mollia,

    to smile gently, Ov. A. A. 3, 513:

    cuncta tamen ad imperatorem in mollius relata,

    in a milder, more favorable light, Tac. A. 14, 39:

    pilenta,

    having a gentle motion, Verg. A. 8, 666; id. G. 2, 389:

    mollissima fandi tempora,

    id. A. 4, 293:

    hora mollior,

    more favorable, Ov. P. 3, 3, 84:

    signa,

    Cic. Brut. 18, 70:

    duriora Callon, jam minus rigida Calamis, molliora adhuc supra dictis Myron fecit,

    more agreeable, Quint. 12, 10, 7:

    mollis animus et ad accipiendam et ad deponendam offensionem,

    Cic. Att. 1, 17, 2:

    in inimicitiis auricula infima mollior,

    id. Q. Fr. 2, 13 (15), 4.— Subst.: molle, is, n., softness, smoothness:

    molle atque facetum Vergilio adnuerunt Camenae,

    Hor. S. 1, 10, 45.—
    C.
    Weak, untrustworthy:

    nihil est tam molle, tam tenerum, tam aut fragile aut flexibile quam voluntas erga nos civium,

    Cic. Mil. 16, 42.—Hence, adv.: mollĭter.
    1.
    Lit., softly, gently, agreeably (class.):

    molliter sustine me,

    Plaut. Ps. 5, 2, 7:

    aves nidos mollissime substernunt,

    Cic. N. D. 2, 52, 129:

    recubans,

    id. de Or. 3, 17, 63:

    ossa cubent,

    Ov. Tr. 3, 3, 76:

    excudent alii spirantia mollius aera,

    more easily, agreeably, Verg. A. 6, 847:

    cura molliter semina conlocandi,

    Plin. 15, 10, 9, § 35:

    colles ad orientem molliter devexi,

    gently, gradually, Col. 1, 2, 3 sq. —
    2.
    Trop.:

    quod ferendum est molliter sapienti,

    calmly, patiently, Cic. Sen. 2, 5:

    abnuere,

    Liv. 30, 3:

    delicate et molliter vivere,

    voluptuously, Cic. Off. 1, 30, 106:

    aegritudinem pati,

    sensitively, weakly, Sall. J. 82, 2:

    ne quid per metum, mollius consuleretur,

    too compliantly, Liv. 30, 7, 3:

    interpretari mollius aliquid,

    rather mildly, favorably, Tac. H. 2, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > mollis

См. также в других словарях:

  • infima species — In traditional logic, terms are ordered with respect to generality. In decreasing order we have a series such as: thing, body, organism, animal, horse. The infima species is the lowest limit of this process. It may not be obvious why there should …   Philosophy dictionary

  • infima — in·fi·ma …   English syllables

  • infima species — ˈinfəmə noun Etymology: Latin : the lowest species in a classification or logical division compare tree of porphyry …   Useful english dictionary

  • Mordellistena infima —   Mordellistena infima Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Scraptia infima —   Scraptia infima Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Commissura infima — žemutinė jungtis statusas T sritis centrinė nervų sistema atitikmenys: lot. Commissura infima ryšiai: platesnis terminas – pailgųjų smegenų pjūviai …   Paukščių anatomijos terminai

  • Completeness (order theory) — In the mathematical area of order theory, completeness properties assert the existence of certain infima or suprema of a given partially ordered set (poset). A special use of the term refers to complete partial orders or complete lattices.… …   Wikipedia

  • Limit-preserving function (order theory) — In the mathematical area of order theory, one often speaks about functions that preserve certain limits, i.e. certain suprema or infima. Roughly speaking, these functions map the supremum/infimum of a set to the supremum/infimum of the image of… …   Wikipedia

  • Infimum — Un ensemble T de nombres réels (représenté par les boules rouges et vertes), un sous ensemble S de T (les boules vertes) et l infimum, le plus grand nombre de T inférieur ou égal à tout nombre de S (noter que pour des ensembles finis, l infimum… …   Wikipédia en Français

  • Infimum — In mathematics the infimum of a subset of some set is the greatest element, not necessarily in the subset, that is less than or equal to all elements of the subset. Consequently the term greatest lower bound (also abbreviated as glb or GLB) is… …   Wikipedia

  • JPEG — For other uses, see JPEG (disambiguation). Joint Photographic Experts Group A photo of a cat compressed with successively more lossy compression ratios from right to left Filename extension .jpg …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»