Перевод: со всех языков на испанский

с испанского на все языки

época

  • 121 mating season

    época de apareamiento, época de celo
    n.
    brama s.f.

    English-spanish dictionary > mating season

  • 122 antigüedad

    antigüedad sustantivo femenino
    a) (de monumento, objeto) age;
    d) ( época):

    antigüedad sustantivo femenino
    1 (edad de un objeto) age
    2 (periodo histórico) antiquity
    en la antigüedad, in olden days, in former times
    3 (en un puesto de trabajo) seniority
    4 (objeto de valor por ser de otra época) antique
    tienda de antigüedades, antique shop ' antigüedad' also found in these entries: Spanish: veteranía English: antique - antiquity - inhabit - senior - seniority - service - date

    English-spanish dictionary > antigüedad

  • 123 temporada


    temporada sustantivo femenino fuera de/en temporada out of/in season; temporada alta/baja high/low season
    una temporada de mucho trabajo a very busy spell o period

    temporada sustantivo femenino
    1 (espacio de tiempo) time: viví una temporada con ellos, I lived with them for some time
    2 (época propicia) season: mañana comienza la temporada de caza, tomorrow the hunting season begins
    temporada alta, high o peak season
    temporada baja, low o off season
    fruta de temporada, fruit of the season ' temporada' also found in these entries: Spanish: consagración - recolección - siembra - fuera - grande - poda - principio - taurino - teatral - tiempo English: high season - inaugurate - inauguration - lock up - off - off-peak - peak season - run - season - stint - time - tourist season - vintage - height - high - in - latter - low - spell

    English-spanish dictionary > temporada

  • 124 веяние

    ве́яние
    1. (ветра) ventum(ad)o, ventoblov(ad)o;
    2. (зерна) ventokribrado (de greno), ventumado (de greno);
    8. перен. tendenco, etoso.
    * * *
    с.
    1) ( дуновение) soplo m; hálito m (poét.)
    2) перен. (направление, тенденция) tendencia f, corriente f

    ве́яние вре́мени — espíritu de la época

    3) (зерна́) aventamiento m, abaleo m, abaleamiento m
    * * *
    с.
    1) ( дуновение) soplo m; hálito m (poét.)
    2) перен. (направление, тенденция) tendencia f, corriente f

    ве́яние вре́мени — espíritu de la época

    3) (зерна́) aventamiento m, abaleo m, abaleamiento m
    * * *
    n
    1) gener. (çåðñà) aventamiento, abaleamiento, abaleo, hálito (poét.), soplillo, soplo
    2) liter. (направление, тенденция) tendencia, corriente
    3) eng. garbillacion

    Diccionario universal ruso-español > веяние

  • 125 вневременный

    прил.
    al margen del tiempo, fuera de la época, extemporáneo; atemporal, intemporal

    вневре́менный эффе́кт — efecto intemporalizador

    * * *
    adj
    gener. al margen del tiempo, atemporal, extemporáneo, fuera de la época, intemporal

    Diccionario universal ruso-español > вневременный

  • 126 глухой

    глух||о́й
    1. surda;
    2. (о звуке, голосе) obtuza;
    \глухой шум malklara bruo;
    \глухой звук лингв. senvoĉa;
    3. (о лесе) densa;
    4. сущ. surdulo;
    \глухойа́я ночь nigra nokto.
    * * *
    прил.
    1) sordo (тж. в знач. сущ.)

    глухо́й от рожде́ния — sordo de nacimiento

    глухо́й на одно́ у́хо — sordo de un oído

    он соверше́нно глух — es sordo como una tapia (como un poste)

    прики́дываться глухи́м — hacerse el sordo

    глухо́й к чему́-либо — sordo a (para) algo

    он был глух ко всем его́ про́сьбам — hacía oídos de mercader a todos sus ruegos

    2) (приглушённый: тж. перен.) sordo, opaco, velado

    глухо́й го́лос — voz sorda (opaca, velada)

    глухо́й вы́стрел — disparo sordo (apagado)

    глухо́й согла́сный лингв.consonante sorda

    глухо́е недово́льство — descontento sordo

    3) ( заросший) tupido, cerrado
    4) (отдалённый, безлюдный) perdido, alejado, apartado

    глуха́я дере́вня — aldea perdida

    глухо́е ме́сто — lugar apartado (alejado, remoto)

    ••

    глуха́я крапи́ва — ortiga muerta

    глуха́я стена́ — pared ciega, muro ciego

    глухо́е окно́ — ventana falsa

    глуха́я дверь — puerta condenada

    глухо́е пла́тье — vestido cerrado (sin escote)

    глуха́я ночь — noche cerrada

    глуха́я о́сень — otoño avanzado

    глухо́е вре́мя, глуха́я пора́ — época muerta (de estancamiento)

    глухо́й шов ( хирургический) — sutura ciega

    * * *
    прил.
    1) sordo (тж. в знач. сущ.)

    глухо́й от рожде́ния — sordo de nacimiento

    глухо́й на одно́ у́хо — sordo de un oído

    он соверше́нно глух — es sordo como una tapia (como un poste)

    прики́дываться глухи́м — hacerse el sordo

    глухо́й к чему́-либо — sordo a (para) algo

    он был глух ко всем его́ про́сьбам — hacía oídos de mercader a todos sus ruegos

    2) (приглушённый: тж. перен.) sordo, opaco, velado

    глухо́й го́лос — voz sorda (opaca, velada)

    глухо́й вы́стрел — disparo sordo (apagado)

    глухо́й согла́сный лингв.consonante sorda

    глухо́е недово́льство — descontento sordo

    3) ( заросший) tupido, cerrado
    4) (отдалённый, безлюдный) perdido, alejado, apartado

    глуха́я дере́вня — aldea perdida

    глухо́е ме́сто — lugar apartado (alejado, remoto)

    ••

    глуха́я крапи́ва — ortiga muerta

    глуха́я стена́ — pared ciega, muro ciego

    глухо́е окно́ — ventana falsa

    глуха́я дверь — puerta condenada

    глухо́е пла́тье — vestido cerrado (sin escote)

    глуха́я ночь — noche cerrada

    глуха́я о́сень — otoño avanzado

    глухо́е вре́мя, глуха́я пора́ — época muerta (de estancamiento)

    глухо́й шов ( хирургический) — sutura ciega

    * * *
    adj
    1) gener. (çàðîñøèì) tupido, (отдалённый, безлюдный) perdido, alejado, apartado, cerrado, despoblado, grave (о звуке), opaco, sordo a (para) algo (к чему-л.), tomado, velado, cavernoso (о голосе), pastoso (о голосе), sordo (к чему-л.), sordo (о человеке)
    2) Bol. desorejado
    3) Hondur. juico

    Diccionario universal ruso-español > глухой

  • 127 година

    ж. высок.
    época f, temporada f, tiempo m

    годи́на испыта́ний — temporada de pruebas

    тяжёлая годи́на — tiempos difíciles (duros)

    * * *
    n
    pompous. temporada, tiempo, época

    Diccionario universal ruso-español > година

  • 128 жатва

    жа́тв||а
    (gren)rikolto;
    \жатваенный rikolta, porrikolta.
    * * *
    ж.
    1) ( уборка) cosecha f, recolección f

    вре́мя жа́твы — época de la cosecha

    2) ( урожай) cosecha f
    * * *
    ж.
    1) ( уборка) cosecha f, recolección f

    вре́мя жа́твы — época de la cosecha

    2) ( урожай) cosecha f
    * * *
    n
    gener. (óáîðêà) cosecha, esquilmo, mies, recolección, siega, agosto

    Diccionario universal ruso-español > жатва

См. также в других словарях:

  • Época — puede referirse a: Época histórica es una división del tiempo histórico más breve o local que la edad. En la Antigua Grecia Época Minoica Época Micénica Época Oscura Época Arcaica Época Helenística En la historia de Inglaterra: Época isabelina… …   Wikipedia Español

  • época — sustantivo femenino 1. Espacio de tiempo de cierta duración, particularmente el que destaca por algún personaje o suceso histórico: la época de entreguerras, en la época de los Reyes Católicos. Fue una época de grandes convulsiones. 2. Cualquier… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • epocă — ÉPOCĂ, epoci, s.f. 1. Perioadă în dezvoltarea istoriei sau a unui domeniu de activitate, care se deosebeşte de celelalte prin anumite evenimente caracteristice, însemnate; eră (2.) ♢ expr. A face epocă = a atrage atenţia, a face vâlvă, a se… …   Dicționar Român

  • época — (Del lat. epŏcha, y este del gr. ἐποχή). 1. f. Fecha de un suceso desde el cual se empiezan a contar los años. 2. Período de tiempo que se distingue por los hechos históricos en él acaecidos y por sus formas de vida. 3. Espacio de tiempo. En… …   Diccionario de la lengua española

  • Epoca — ist Edition Epoca, ein Schweizer Buchverlag Epoca (Zeitschrift), eine italienische Zeitschrift Epoca – The Making Of History, ein Schweizer Film Época (Zeitschrift), eine brasilianische Zeitschrift Diese Seite ist eine …   Deutsch Wikipedia

  • epoca — / ɛpoka/ s.f. [dal gr. epokhḗ, propr. sospensione, fermata ]. 1. [parte dello sviluppo storico collegata a grandi avvenimenti: l e. delle grandi scoperte geografiche ] ▶◀ era, età, evo. ‖ fase, momento (storico), periodo, tempo. 2. (estens.)… …   Enciclopedia Italiana

  • época — época, que hacen época expr. que marcan un hito. ❙ «Sus fiestas van a ser de las que hacen época.» Javier Ortiz, El Mundo, 25.9.99 …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • época — s. f. 1. Tempo ou momento histórico em que um fato notável sucedeu. 2. Sucesso notável escolhido para uma divisão do tempo. = ERA 3. Período de tempo com relação aos fatos de certa natureza que nele sucedem ou sucederam. 4. Período do ano. =… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Época — (Del gr. epokhe, detención, parada.) ► sustantivo femenino 1 Cierto período concreto de la historia que está marcado por algún acontecimiento significativo: ■ la época de los grandes descubrimientos. SINÓNIMO edad era tiempo 2 Período de tiempo… …   Enciclopedia Universal

  • epoca — è·po·ca s.f. FO 1a. periodo compreso fra due date storiche, caratterizzato da avvenimenti o processi particolari: l epoca della rivoluzione russa; segnare un epoca, caratterizzarla: i Beatles hanno segnato un epoca Sinonimi: era, età, evo, fase,… …   Dizionario italiano

  • época — s f 1 Espacio de tiempo determinado por los hechos que ocurren durante el mismo o por algún otro criterio: época colonial, época porfiriana, época de los granda descubrimientos, época cuaternaria 2 Hacer época Ser algo tan importante que marca un …   Español en México

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»