-
41 repugno
rĕ-pugno, āvi, ātum, 1, v. n., to fight against, oppose; to make resistance, resist, defend one ' s self (class.; syn.: adversor, resisto, renitor).I.Lit.:II. (α).nostri primo integris viribus fortiter repugnare,
Caes. B. G. 3, 4;so in milit. lang.: repugnantes noctem diemque obsident,
id. ib. 7, 42; id. B. C. 3, 67 fin.; cic. Verr. 2, 5, 35, § 91; Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C, §§1 and 3: in repugnando telis obruta est,
Liv. 29, 33; Verg. A. 11, 749:oppidanis non repugnantibus,
Just. 12, 7, 8.—Absol.:(β).catuli pantherarum unguibus ac pedibus morsuque repugnant,
Lucr. 5, 1037; cf.:de praedā (volucres),
id. 5, 1082:Catone acerrime repugnante,
Caes. B. C. 1, 32:consules neque concedebant neque valde repugnabant,
Cic. Fam. 1, 2, 2; cf. id. Ac. 2, 13, 41:haec bene dicuntur, nec ego repugno,
id. Fin. 2, 28, 90:adversante et repugnante naturā,
id. Off. 1, 31, 110; so (with adversari) id. ib. 3, 19, 78; id. de Or. 2, 44, 187;with resistere,
Hirt. B. G. 8, 22 fin.:nec ego repugno: sed inter sese ipsa pugnant,
Cic. Fin. 2, 28, 90.—With dat.:(γ).ego omnibus meis opibus... repugnarim et restiterim crudelitati,
Cic. Rab. Perd. 5, 15:fortunae (with obsistere),
id. Fin. 4, 7, 17:fratri tuo (preceded by resistere fratri tuo),
id. Fam. 5, 2, 10:his perturbationibus,
id. Tusc. 3, 11, 25:dictis,
Ov. M. 2, 103:amori,
id. ib. 10, 319:patronis,
Quint. 6, 1, 38:historiae cuidam tamquam vanae,
id. 1, 8, 20:cui in ullā re,
Plin. Ep. 8, 6, 12; cf.:tibi in hoc uno,
id. ib. 7, 14, 2:alicujus voluntati,
id. ib. 8, 6, 10:precibus,
Sen. Med. 294:his omnibus rebus unum repugnabat, quod, etc.,
one consideration opposed itself, Caes. B. G. 1, 19.—Other constructions:B.resistere et repugnare contra veritatem non audet,
Cic. Rosc. Com. 17, 51:circa quae si is, qui instituetur, non repugnaverit, etc.,
i. e. shows himself not indocile, Quint. 8, prooem. § 5.— Poet., with ne:si quis, ne fias nostra, repugnat,
Ov. H. 20, 121; Col. 7, 10, 7 (al. ut).—With obj.-clause:mulier prohibet se concipere atque repugnat,
and opposes it, Lucr. 4, 1269; 1088:amare repugno Illum, quem fieri vix puto posse meum,
Ov. H. 17, 137; cf. once in pass.:et a vobis diversitas defendenda est, sicuti et a nobis repugnanda,
to be opposed, Tert. adv. Marc. 3, 16 fin. —In partic.1.To oppose with words, advise against, object:2.cum id censuisset Cassius, Brutus repugnaverat,
Vell. 2, 58, 2.—To hinder, be in the way:3.sed syllaba contumax repugnas,
Mart. 9, 11, 12:repugnat invidia furiosa,
Vop. Prob. 22.—To oppose from natural incongruity, i. e. to disagree with, be contrary to; of several things compared together, to be contradictory, inconsistent, incompatible, repugnant (so mostly only in Cic.):quidquid antecedit quamque rem, id cohaeret cum re necessario: et quicquid repugnat id ejusmodi est, ut cohaerere numquam possit,
Cic. Top. 12, 53:simulatio amicitiae repugnat maxime,
id. Lael. 25, 92:sed haec inter se quam repugnent, plerique non vident,
id. Tusc. 3, 29, 72; so,inter se,
id. N. D. 1, 12, 30; Quint. 1, 5, 65:repugnat recte accipere et invitum reddere,
Cic. Top. 4, 21; cf.:nam illud vehementer repugnat, eundem et beatum esse et multis malis oppressum. Haec quomodo conveniant, non sane intellego,
id. Fin. 5, 26, 77:sensus moresque repugnant,
Hor. S. 1, 3, 97.— Hence, rĕpugnans, antis, P. a. (acc. to II. B.), contrary, opposed, repugnant; comp.: quo quid repugnantius dici possit, non video, Lact. Ira Dei, 9.— As subst.: rĕpugnantĭa, ĭum, n.; in rhet., contradictions (syn. contraria):locus ex repugnantibus,
Cic. de Or. 2, 40, 170; id. Top. 4, 19; 12, 53; Quint. 5, 8, 5; 5, 10, 2; 5, 11, 31; 6, 3, 66.— Adv.: rĕpugnanter (acc. to repugno, II. A.), unwillingly, with repugnance (very rare):aliquid patienter accipere, non repugnanter,
Cic. Lael. 25, 91; Amm. 20, 8, 4.
См. также в других словарях:
Ferdinand Gregorovius — (* 19. Januar 1821 in Neidenburg (Ostpreußen); † 1. Mai 1891 in München) war ein deutscher Schriftsteller und Historiker. Inhaltsverzeichnis … Deutsch Wikipedia
riaffermare — [der. di affermare, col pref. ri ] (io riafférmo, ecc.). ■ v. tr. [affermare di nuovo, talora con più forza di prima, un idea, un opinione e sim.: riaffermo ciò che ho detto ] ▶◀ e ◀▶ [➨ ribadire (2. a)]. ■ riaffermarsi v. rifl. [dimostrare di… … Enciclopedia Italiana
valoroso — /valo roso/ [der. di valore ]. ■ agg. 1. [di persona, azione, comportamento e sim., che dimostra grande coraggio: un v. soldato ] ▶◀ (lett.) ardimentoso, ardito, audace, coraggioso, impavido, intrepido, (lett.) prode, (lett.) strenuo. ↑ eroico.… … Enciclopedia Italiana
Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire A B … … Wikipédia en Français
Alberto Sordi — (Roma, 15 de junio de 1920 25 de febrero de 2003) ha sido un famoso actor, director y guionista italiano. Junto con Marcello Mastroianni, Ugo Tognazzi, Nino Manfredi y Vittorio Gassman fue uno de los grandes nombres de la commedia all italiana… … Wikipedia Español
Mario Monicelli — Nacimiento 16 de mayo de 1915 Roma Fallecimiento 29 de noviembre de 2010 (95 años) Roma … Wikipedia Español
Lavagna — Vue panoramique de la commune de Lavagna. Administration Pays … Wikipédia en Français
Bud Spencer — (2009) Bud Spencer (* 31. Oktober 1929 in Neapel, Kampanien; bürgerlich Carlo Pedersoli[1]) ist ein italienischer Film und Fernsehschauspieler, Stuntman, ehemaliger Schwimmer, Sänger, Komponist, Fabrikant, Drehbuchautor, Modedesigner … Deutsch Wikipedia
Carlo Pedersoli — Bud Spencer (* 31. Oktober 1929 in Neapel, Kampanien, Italien; bürgerlich Carlo Pedersoli[1]) ist ein italienischer Schriftsteller, Film und Fernsehschauspieler, ehemaliger Schwimmer, Sänger, Komponist, Fabrikant, Jurist, Drehbuchautor,… … Deutsch Wikipedia
Carlo Pederzoli — Bud Spencer (* 31. Oktober 1929 in Neapel, Kampanien, Italien; bürgerlich Carlo Pedersoli[1]) ist ein italienischer Schriftsteller, Film und Fernsehschauspieler, ehemaliger Schwimmer, Sänger, Komponist, Fabrikant, Jurist, Drehbuchautor,… … Deutsch Wikipedia
Miquel Mai — Saltar a navegación, búsqueda Miquel Mai (? Madrid, 1546) fue un político, erasmista y mecenas catalán de la primera mitad del siglo XVI. Sus vinculaciones políticas en la corte del emperador Carlos V, su importante embajada romana ante el papa… … Wikipedia Español