æнæарфæ

цæститæ дæргъæлвæс цæсгони арф, хъæбæр арф бакъæрæстæ 'нцæ − глаза на продолговатом лице очень сильно расширились (округлились) (10; 127).

Официалон былалгъ арфæты фæстæ ныхасы бар радтой юбилярæн йæхицæн. – После официальных слащавых речей слово предоставили самому юбиляру. («Мах дуг», 2008, №8)

Мæ пæлæзы арф нынныгъуылдтæн æмæ мæ цæстытæ кæрæдзиуыл æрæвæрдтон. – Я глубоко зарылся в свой плащ и всхрапнул. («Мах дуг», 2005, №12)

Тамби арф ныуулæфыд. Журнал бахгæдта, стæй та йæ ногæй райгом кодта. – Тамби глубоко вздохнул. Закрыл журнал, потом снова открыл его. (Малиты В., Сурмейы хæдзар)

Чиныг адæмæн сси дзуар, табуйаг, арæзт ын æрцыд сæрмагонд кувæндон. – Книга (как таковая) стала для людей божеством, предметом поклонения и ей была постороена специальная молельня (имеется в виду библиотека). (Джыккайты Ш., Уац «Таурæгъ – адæмы дзургæ истори»)

Фæлæ раст у уый дæр, æмæ, дзырд табуйаг кæмæн у, уый никуы бафæллайдзæн Хаджеты Таймуразы сфæлдыстадыл дзурынæй. – Но правда и то, что тот, для кого слово является предметом поклонения, никогда не устанет говорить о творчестве Таймураза Хаджеты. (Коцты Лизæ Хаджеты Таймуразы тыххæй)

Чи сты уыцы табуйаг адæймæгтæ, ирон дзырды уындæй йæ цæстытæ кæмæн риссынц? – Кто же эти священные люди, у которых от одного вида осетинского слова глаза начинают болеть? (Абайты А., Газет «Рæстдзинад»)

Дзæгъæлы уыд йæ удуæлдай, арфæйаг-табуйаг куыст? – Напрасным был его самоотверженный, заслуживающий глубокой благодарности, священный труд? (Хъодзаты Æ., Æмæ дзырд уыди Хуыцау)

Доны был чи уыд, уый сæм чъылдымырдæм лæууыд æмæ йын рæстмæ не ’взæрстой йæ гуырыконд, фæлæ иу диссаг уыд иннæмæ бакæсын: кæм лæууыд, уым дон арф уыд, хæццæ кодта йæ сагæхты онг æмæ йæ трусик йæ сагæхты цур рапуситæ; йæ трусикы сæрмæ, бæхы æргъомау, æрзæбул йе стыр гуыбын æмæ йын æнагъæттаджы хуыз лæвæрдта. – Тот, кто был на берегу, стоял к ним спиной, поэтому они не могли разглядеть его внешность, второй же поразил их своим видом: вода доходила ему до трусов, а над ними, подобно вьюку, свисал большой живот, придававший ему (мужчине) необычный вид. (Гуыцымæзты А., Дæ уды фарн)

Стыр, цыдæр зæрдæбын арфæ зæгъынмæ хъавыд Гæбил, фæлæ фыр цинæй йæ бон нæ бацис æмæ йæ къух ауыгъта, цæхгæр фæзылд фæстæмæ æмæ дуарæй федде ис. – Габил хотел выразить благодарность какими-нибудь значительными, сердечными словами, но в избытке радости он ничего не смог сказать и махнул рукой, резко развернулся и вышел за дверь. (Дзесты К., Æрдхæрæны лæвар)

Хистæртæн зæрдæбын арфæтæ фæкодта, æмæ, уæдæй нырмæ йæ комыдæттæ кæмæ уадысты, уыцы бæгæныйы хъалац лæугæйæ йæ тæккæ бынтæй ныссæрфта. – Сердечно поблагодарил он старейшин и стоя опрокинул ту самую чашу с пивом, которую он все это время так алкал. (Хъайтыхъты А., Ермолы дур)

Уый фæстæ Бесс æндæр хъалац райста æмæ йæ уыциу нызт акодта. – После этого Бесс взял другой кубок и залпом осушил его. («Мах дуг», 1992, №7)

Темырболатмæ æрбаввахс хъæуы ’рдыгæй ныллæггомау лæппу. – К Темирболату со стороны села приблизился невысокий парень. (Джиоты Д., Иликъо)

Фермæйы галиу фарсы ’рдыгæй стыр арф адаг ис. – Слева от фермы находится глубокая балка. (Гафез, Дзаджейы рухс)