-
41 iuvenis
iuvenis, is, c. (zu altindisch yъvant-, jung), jung, jugendlich, I) adi.: maritus, Tibull.: filius, Quint.: liberi, Tac.: anni, Jugendjahre, Ov.: ovis, Colum.: Compar. iuvenior, Plin. ep. u. Tac.: u. iūnior, Hor. u. Liv.: aetate iuvenior, Apul.: Ggstz., alius senior est, alius iuvenior, Sen. ep. 66, 34: de his (declinationibus) aliae sunt priscae ut ›Bacchideis‹ et ›Chrysideis‹, aliae iuniores, ut ›Chrysides‹ et ›Bacchides‹, aliae recentes, ut ›Chrysidas‹ et ›Bacchidas‹, Varro LL. 10, 71. – II) subst., iuvenis, is, Abl. e, c. A) ein junger Mensch, junger Mann, Jüngling (gew. v. 20. bis 40. Jahre), Ggstz. puer od. senex, Cic. u.a.: Agrippa iuvenis, im Ggstz. zum Vater, Suet. – u. ein junges Mädchen, eine Jungfrau, Ov.: iuvenes utriusque sexus, junge Leute beiderlei Geschlechts, Suet.: i. afflatus etc., Äskulap als Schlangenmann (Ophiuchus), weil er von Jupiter durch Blitz getötet wurde, Ov. fast. 6, 735. – Compar. iūnior = ein Jüngerer, ut nubere vellet maior iuniori, Apul. apol. 27: Ggstz. senior, Ulp. dig. 22, 4, 6. – bes. Plur., iuniores = die jüngeren Leute, die jüngere Mannschaft (Ggstz. seniores), Cic. de rep. 2, 93; Verr. 5, 38. Caes. b. G. 7, 1, 1. Liv. 3, 41, 7. – B) insbes., kollektiv = die junge Mannschaft, Sil. 4, 219. -
42 Machaon
Machāōn, onis, m. (Μαχάων), der aus Homer bekannte Arzt, Sohn des Äskulap, Zögling des Zentauren Chiron, Wundarzt, Cels. praef. p. 1, 12 D. Prop. 2, 1, 59 u.a. – im Plur. appellat., dimitte Machaonas omnes, alle Ärzte, Mart. 2, 16, 5. – Dav. Machāonius, a, um, Ov., u. Machāonicus, a, um, machaonisch), des Machaon, Sidon. epist. 2, 12, 3. -
43 opifer
opifer, fera, ferum (ops u. fero), Hilfe leistend, hilfreich, deus, v. Äskulap, Ov. met. 15, 653: Ops, *Plin. 11, 174 M. Comment. diur. Aug. 23 in Ephem. epigr. 1. p. 35 (vgl. Jordan das. S. 229): Fortuna, Corp. inscr. Lat. 14, 3539: v. Lebl., (folia fraxini) imposita ulceri opifera ac nihil aeque reperiuntur, Plin. 16, 64. – Subst. opifer, ferī, m. der Hilfebringer, v. Apollo, als Gott der Heilkunst, Ov. met. 1, 521. -
44 panacea
panacēa, ae, f. u. panaces, is, n. u. panax, acis, m. (πανάκεια, πάνακες, πάναξ, eig. alles heilend daher) I) eine erdichtete Pflanze, die für alles helfen soll, Panazee, Allheilkraut, Form -ea, Verg. Aen. 12, 419. Lucan. 9, 918. Pelagon. veterin. 28 (400 Ihm): Form -es, Cels. 3, 21. p. 107, 13 u. 5, 27. no. 12. p. 204, 20 D. (wo panaces als fem.). Plin. 25, 30 sqq. (wo panaces als neutr.): Form -ax, Colum. 11, 3, 29. Cael. Aur. de morb. acut. 2, 29, 154. – II) die auch ligusticum silvestre gen. Pflanze, Form -ax, Plin. 19, 165: Form -es, Plin. 20, 168. – Plur. panaces, Lucr. 4, 122. – III) eine Pflanze, Heilwurz (Pastinaca opopanax, L.), Form -ax, Plin. 12, 127. – IV) personif. Panacea, ae, f., eine der vier Schwestern des Äskulap, Plin. 35, 137. -
45 Pergamum
Pergamum, ī, n. u. Pergamus u. Pergamos, ī, f. (Πέργαμον u. Πέργαμος), eig. jede Burg od. Anhöhe; dah. I) die Burg von Troja (bei Hom. ἡ Πέργαμος, bei Spät. το Πέργαμον u. Plur. τὰ Πέργαμα), Sing. neutr., Sen. Agam. 421 (442); Troad. 14: Sing. fem., Troiana Pergamus, Stat. silv. 1, 4, 100. – gew. Plur., Pergama, ōrum, n., Lucr. 1, 476. Verg. Aen. 1, 651. Ov. met. 13, 374: Form Pergamos, Stat. silv. 3, 4, 68 u. 106. Auct. Aetnae 18. – II) Stadt in Großmysien am Flusse Kaikus (mit dem sich hier der mitten durch die Stadt fließende Selinus und der ihre Mauern bespülende Cetius vereinigen), später Hauptstadt des pergamenischen Reiches, berühmt durch eine große Bibliothek u. durch die Erfindung des Pergamentes, j. Bergama, Nom. -um, Plin. 5, 126: Genet., Liv. 37, 20, 8. Plin. 13, 70: Akk., Liv. 29, 11, 7: Abl., Liv. 27, 19, 1. – Dav.: A) Pergamēnus, a, um (Περγαμηνός), zu Pergamum (in Mysien) gehörig, pergamenisch, ager, Liv.: naves, Nep.: civitas, Cic. – subst., a) pergamēna, ae, f. (sc. charta), Pergament, Isid. orig. 6, 11, 1. Not. Tir. 76, 25 (wo pergamina). – b) Pergamēnī, ōrum, m., die Einwohner von Pergamum, die Pergamener, Cic. u. Nep. – B) Pergameus, a, um (Περγάμιος), a) zur Burg Pergamus-, zu Troja gehörig, pergamisch, trojanisch, arces, Verg.: vates, Kassandra, Prop. – poet. = römisch————(weil die Römer ihre Abkunft von den Trojanern herleiteten), Sil. 1, 47. – b) zur Stadt Pergamum (in Mysien) gehörig, pergamisch, deus, der (zu P. verehrte) Äskulap, Mart. 9, 16, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Pergamum
-
46 Podalirius
Podalīrius, iī, m. (Ποδαλείριος), I) Sohn des Äskulap, ein berühmter Arzt, Ov. art. am. 2, 735. – II) ein Trojaner, Verg. Aen. 12, 304. – III) fidenischer Beiname C. PETRONIUS PODALIRIUS DICTATOR FIDENARUM, Corp. inscr. Lat. 14, 4058.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Podalirius
-
47 proles
prōlēs, is, f. ( statt pro-olēs; vgl. sub-olēs, ind-olēs, ad-olēsco), was hervorwächst od. -gewachsen ist, fast nur poet.: I) Sprößling, Kind, Nachkomme, a) v. Göttern u. Menschen: pr. illa futurorum hominum, Cic.: postuma, Kind, Verg.: gemella, Zwillinge, Ov.: Apollinea, Askulap, Ov.: Latoia, Apollo u. Diana, Ov.: altera Saturni, Juno, Verg.: Bacchi, Priapus, Tibull.: ferrea, Geschlecht, Menschengeschlecht, Poët. b. Cic.: Tuscorum, Abkömmlinge, Plin.: Ausonia, Nachkommenschaft, Liv.: prolem propagando procudere, Kinder zeugen, Lucr.: geminam partu dare prolem, Verg. – b) von Tieren, Verg. u. Colum. – c) v. Gewächsen, Verg.: Plur., Colum. poët. – II) übtr.: A) die junge Mannschaft, equitum peditumque, Cic. de legg. 3, 7: Arcadiae, Verg. Aen. 10, 429. – B) die Hode, im Plur. b. Arnob. 5, 23 u. 7, 24. – ⇒ Genet. Plur. prolum nach Mart. Cap. 3. § 301. -
48 salutifer
salūtifer, fera, ferum (salus u. fero), Gesundheit-, Heil-, Glück-, Rettung bringend, heilsam, puer, Äskulap, Ov.: aquae, Mart.: potio, Apul.: crux, Augustin.: opem salutiferam dare, Ov.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > salutifer
-
49 semen
sēmen, inis, n. (zu Wz. *se- in 2. sero), das Mittel, um ein Säen, Pflanzen, Fortpflanzen hervorzubringen, der Same, der Setzling, I) eig., übtr. u. meton.: A) eig.: u. übtr. 1) der Same, a) des Getreides und anderer Gewächse, semen optimum, Varro: terra semen genitale retinens, Lact.: tritici semen, Augustin.: semina feni, Colum.: herbarum semina quaedam, Hieron.: semen manu spargere, Cic., mandare terrae, Colum.: in semen abire, in Samen gehen, Plin.: ad semen reservare, Colum.: separatim ex optima spica semen reponere, Colum. – u. vorzugsw. = Speltsame, Spelt, Colum. u. Plin. – b) übtr.: α) der Menschen u. Tiere, Lucr. u. Varro: creatae semine Saturni, von Saturnus gezeugt, Ov. – β) v. den Grundstoffen anderer Körper (des Wassers, Feuers, der Steine usw.), Lucr., Verg. u.a. – 2) der Setzling, a) der zur Fortpflanzung gebrauchte Pflänzling, das Setzholz, der Fechser, Varro u.a. – b) übtr., die zur Fortpflanzung in Fischteiche gesetzte junge Brut der Fische, der Satz, die Setzlinge, marina semina, Colum. 8, 16, 2. – B) meton., der Same = 1) der Stamm, das Geschlecht, Romanum, Cic.: regio semine orta, von königlichem Geblüte, -Geschlechte, Liv. – v. Tieren, pecus boni seminis, Rasse, Varro. – 2) poet., Sprößling, Nachkomme, Kind, caelestia semina partu ediderat, gebar zwei Kinder göttl. Ur-————sprunges, Ov.: semina Phoebi, Äskulap, des Phöbus Sohn, Ov.: matrum, Ov. – II) bildl., der Same = die Ursache, Grundursache, Grundlage, Veranlassung, der Stoff (Zündstoff), Urheber, stirps ac semen malorum omnium, Cic.: huius belli semen fuisti, Cic.: sed eius seminis generisque sint, ex quo etc., die Bildungskraft u. Art in sich tragen, Gell. – Plur., bellorum civilium semen et causa, Cic.: in animis quasi virtutum igniculi ac semina, Cic.: tribuni semina discordiarum, Liv.: semina veteris eloquentiae, Tac.: semina discordiae praebere, Tac. -
50 Tricca
См. также в других словарях:
Äskulap — bezeichnet: Asklepios, griechischer Gott der Heilkunst Aesculap Werke, Tuttlingen, heute gehörend zu B. Braun Melsungen Äskulap (Automarke), ehemalige deutsche Automarke Siehe auch: Äskulap Ragwurz Äskulapium Äskulapnatter Äskulapstab (1027)… … Deutsch Wikipedia
Äskulāp — (Äsculapius), s. Asklepios … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Äskulap — Äskulāp (Äsculapius), s. Asklepios … Kleines Konversations-Lexikon
Äskulap — Äs|ku|lap [auch: ɛ…] (griech. röm. Mythol.): mit Schlange u. Stab dargestellter Gott der Heilkunde. * * * Äskulap, Asklepios, griechisch Asklepiọs, lateinisch Aesculapius, griechischer Mythos: Gott der Heilkunde, der wohl aus Thessalien … Universal-Lexikon
Äskulap-Ragwurz — (Ophrys aesculapii) Systematik Familie: Orchideen (Orchidaceae) Unterfami … Deutsch Wikipedia
Äskulap (Automarke) — Äskulap war eine deutsche Automobilmarke. Unternehmensgeschichte Die Maschinenfabrik I. Schwarz, Abteilung Autobau war in der Linienstraße 154 a in Berlin ansässig. In den Jahren um 1900 wurden etwa 500 Automobile produziert. Fahrzeuge Es wurden… … Deutsch Wikipedia
Äskulap-Stab — Äskulapstab Äskulap (Asklepios) mit Stab … Deutsch Wikipedia
Äskulap — Äs|ku|lap [auch ɛ...] (griechisch römischer Gott der Heilkunde) … Die deutsche Rechtschreibung
Aesculap — Äskulap ist der Name von: Asklepios, griechischer Gott der Heilkunst Aesculap Werke AG, Tuttlingen; heute gehörend zu B. Braun Melsungen Siehe auch Äskulap Ragwurz Äskulapium Äskulapnatter Äskulapstab Aesculapia (Asteroid) … Deutsch Wikipedia
Aeskulap — Äskulap ist der Name von: Asklepios, griechischer Gott der Heilkunst Aesculap Werke AG, Tuttlingen; heute gehörend zu B. Braun Melsungen Siehe auch Äskulap Ragwurz Äskulapium Äskulapnatter Äskulapstab Aesculapia (Asteroid) … Deutsch Wikipedia
Ophrys aesculapii — Äskulap Ragwurz Systematik Familie: Orchideen (Orchidaceae) Unterfamilie: Orchidoideae Tribus: Orchideae Untertri … Deutsch Wikipedia