(zwierzęcia)

См. также в других словарях:

• skóra — ż IV, CMs. skórze; lm D. skór 1. «zewnętrzna powłoka ciała kręgowców, pełniąca funkcję ochronną, biorąca udział w termoregulacji, oddychaniu, wydalaniu (pot) i gospodarce wodnej; zawiera receptory wrażliwe na dotyk, ucisk, ciepło, zimno, ból oraz …   Słownik języka polskiego

• uwłosienie — n I, blm «włosy rosnące na ciele zwierzęcia lub człowieka; sierść zwierzęcia» Bujne, obfite, słabe uwłosienie ciała. Barwa, gęstość, długość uwłosienia zwierzęcia …   Słownik języka polskiego

• futro — n III, Ms. futrotrze; lm D. futroter 1. «wierzchnie okrycie zimowe uszyte ze skór zwierzęcia, włosem na zewnątrz, lub uszyte z materiału podbitego taką skórą, bądź imitującego taką skórę» Futro karakułowe, fokowe. Futro z nutrii, z lisów. Chodzić …   Słownik języka polskiego

• ląg — m III, D. lęgu, N. lęgiem; lm M. lęgi 1. «wylęganie się zwierząt, zwłaszcza ptaków z jaj» Lęgi ptasie. Pora lęgu. 2. «wszystkie jaja danego zwierzęcia (zwłaszcza ptaka) wysiadywane jednocześnie; potomstwo danego zwierzęcia urodzone razem»… …   Słownik języka polskiego

• padlina — ż IV, CMs. padlinanie, blm «rozkładające się ciało zdechłego zwierzęcia; mięso zdechłego zwierzęcia» Padlina końska. Sępy żywią się padliną …   Słownik języka polskiego

• rożek — m III, D. rożekżka, N. rożekżkiem; lm M. rożekżki 1. lm M. rożki a. różki «nieduży róg na głowie zwierzęcia» Sarnie różki. 2. «niewielki przedmiot mający kształt rogu zwierzęcego (stożkowaty, często łukowato wygięty) lub przedmiot wykonany z rogu …   Słownik języka polskiego

• soból — m I, DB. sobólbola; lm M. sobólbole, D. sobólboli 1. zool. «Martes zibellina, ssak drapieżny z rodziny łasicowatych, o smukłym ciele pokrytym gęstym brązowym futrem, bardzo cenionym; żyje w górskich lasach płn. i wsch. Azji» Soból syberyjski. 2.… …   Słownik języka polskiego

• sylwetka — ż III, CMs. sylwetkatce; lm D. sylwetkatek 1. «kształt postaci lub przedmiotu widziany w dwóch wymiarach na kontrastowym tle; potocznie: o figurze, postawie człowieka lub zwierzęcia» Sylwetki samolotów na tle nieba. Zgrabna sylwetka dziewczyny. 2 …   Słownik języka polskiego

• trop — I m IV, D. u, Ms. troppie; lm M. y «odbicie stopy zwierzęcia na ziemi lub śniegu; ślad» Świeży trop. Trop zajęczy. Trop wilka, jelenia. ∆ łow. Trop gonny «trop zwierzęcia w biegu, pomykającego, galopującego» ◊ Być na tropie (czegoś, czyimś);… …   Słownik języka polskiego

• waga — ż III, CMs. wadze; lm D. wag 1. «przyrząd do pomiaru masy lub ciężaru ciał, działający najczęściej na zasadzie dźwigni lub odkształcenia elementu ze sprężystego materiału» Waga szalkowa, talerzowa, dźwigniowa, sprężynowa. Waga aptekarska,… …   Słownik języka polskiego

• weżreć się — dk XI, weżreć siężre się, wżarł się, wżarłszy się wżerać się ndk I, weżreć sięra się, weżreć sięają się, weżreć sięał się 1. «wniknąć do wewnątrz czegoś; trawiąc zniszczyć coś, przeżreć» Pył, dym wżera się w oczy. Rdza wżarła się w stal. 2. «o… …   Słownik języka polskiego