-
61 radykalnie
adv. grad. 1. (w sposób zasadniczy) radically, once and for all- radykalnie zerwał z nałogiem he gave up his bad habit a. broke with his addiction once and for all2. (w duchu radykalizmu) radically- radykalnie nastawione jednostki radically oriented a. inclined individuals* * *adv.radically, dramatically, drastically.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > radykalnie
-
62 ton
Ⅰ m (G tonu) 1. (dźwięk) Fiz. tone; Muz. (musical) tone, (musical) note- czyste/wysokie/niskie tony clear/high/low tones2. Muz. (miara) (whole) tone, (whole) step US- dźwięki odległe o cały ton/pół tonu sounds separated by a whole tone/a semitone a. half-tone US- śpiewać/grać o pół tonu wyżej/niżej to go up/down a half tone3. Muz. (tonacja) (concert) pitch 4. (sposób brzmienia) tone- głęboki ton altówki the mellow tone of a viola- miała głos o ciepłym/lirycznym tonie her voice had a warm/lyrical tone5. (zabarwienie stylistyczne, emocjonalne) tone, tenor- napastliwy/mentorski ton artykułu the aggressive/opinionated tone a. tenor of an article- uwagi w obraźliwym/pojednawczym tonie remarks abusive/conciliatory in tone- uderzyć w a. przybrać płaczliwy ton to adopt a. assume a whining tone- uderzyć w inny ton a. zaśpiewać z innego tonu to change tone- odpowiedział stanowczym tonem he replied in a firm tone of voice- nie mów do mnie takim tonem don’t speak to me in that tone of voice6. (odcień) tone- różne tony zieleni various tones a. shades of green- o ton jaśniejszy/ciemniejszy a slightly brighter/darker tone a. shade7. Jęz. (intonacja) tone- rosnący/opadający ton a rising/falling toneⅡ tony plt książk. (melodia) tunes; (odgłos dzwonu, zegara) chimes; (odgłos muzyki, instrumentu) strains- □ czysty ton serca Med. clear heart sound- nadawać ton (określać charakter) to give a tone; (wywierać wpływ) [osoba] to set the tone; [przedmiot, zdarzenie] to be the keynote- apodyktyczny ojciec nadawał ton rozmowie/życiu rodzinnemu the authoritarian father set the tone of the conversation/family life- podnieść głos o jeden ton to raise one’s voice- spuścić z tonu pot. to come down a peg (or two)- w dobrym tonie the done thing- być/nie być w dobrym tonie to be/to not be the done thing- w dobrym tonie jest a. do dobrego tonu należy… it’s the done thing to…- palenie (nie) należało wtedy do dobrego tonu smoking was (not) the done thing then pot.* * *w dobrym/złym tonie — in good/poor taste
* * *I.ton1mi1. fiz., muz. (= dźwięk) tone, sound; cały ton one tone; mów o pół tonu ciszej! speak quieter, please; nadawać czemuś ton przen. take the lead, lead the fashion; spuścić z tonu come down a peg or two, sing another tune.2. (= sposób wypowiadania się) tone (of voice); nie mów do mnie takim tonem! don't talk to me like that!; uderzyć w podniosły ton take on a solemn tone (of voice).3. (= odcień) tone, tint; o ton jaśniejszy one tone lighter.4. (= etykieta, konwenans) form; w dobrym, złym tonie it is good/bad form, it is the proper/improper thing to do; to nie należy do dobrego tonu it's not good form.5. jęz. tone.II.ton2michem. (= glinka kredowa), potter's earth l. clay.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ton
-
63 toń
Ⅰ m (G tonu) 1. (dźwięk) Fiz. tone; Muz. (musical) tone, (musical) note- czyste/wysokie/niskie tony clear/high/low tones2. Muz. (miara) (whole) tone, (whole) step US- dźwięki odległe o cały ton/pół tonu sounds separated by a whole tone/a semitone a. half-tone US- śpiewać/grać o pół tonu wyżej/niżej to go up/down a half tone3. Muz. (tonacja) (concert) pitch 4. (sposób brzmienia) tone- głęboki ton altówki the mellow tone of a viola- miała głos o ciepłym/lirycznym tonie her voice had a warm/lyrical tone5. (zabarwienie stylistyczne, emocjonalne) tone, tenor- napastliwy/mentorski ton artykułu the aggressive/opinionated tone a. tenor of an article- uwagi w obraźliwym/pojednawczym tonie remarks abusive/conciliatory in tone- uderzyć w a. przybrać płaczliwy ton to adopt a. assume a whining tone- uderzyć w inny ton a. zaśpiewać z innego tonu to change tone- odpowiedział stanowczym tonem he replied in a firm tone of voice- nie mów do mnie takim tonem don’t speak to me in that tone of voice6. (odcień) tone- różne tony zieleni various tones a. shades of green- o ton jaśniejszy/ciemniejszy a slightly brighter/darker tone a. shade7. Jęz. (intonacja) tone- rosnący/opadający ton a rising/falling toneⅡ tony plt książk. (melodia) tunes; (odgłos dzwonu, zegara) chimes; (odgłos muzyki, instrumentu) strains- □ czysty ton serca Med. clear heart sound- nadawać ton (określać charakter) to give a tone; (wywierać wpływ) [osoba] to set the tone; [przedmiot, zdarzenie] to be the keynote- apodyktyczny ojciec nadawał ton rozmowie/życiu rodzinnemu the authoritarian father set the tone of the conversation/family life- podnieść głos o jeden ton to raise one’s voice- spuścić z tonu pot. to come down a peg (or two)- w dobrym tonie the done thing- być/nie być w dobrym tonie to be/to not be the done thing- w dobrym tonie jest a. do dobrego tonu należy… it’s the done thing to…- palenie (nie) należało wtedy do dobrego tonu smoking was (not) the done thing then pot.* * *w dobrym/złym tonie — in good/poor taste
* * *f.pl. -e lit. l. ekol. open waters; (otwarta) toń wodna the pelagic zone.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > toń
-
64 важный
прил.• brzemienny• ciężki• doniosły• dostojny• duży• grobowy• gruby• główny• głęboki• istotny• materialny• niezbędny• obszerny• podstawowy• pokaźny• poważny• pożywny• prawdziwy• rdzenny• rzeczowy• rzeczywisty• uroczysty• ważny• wewnętrzny• wielki• wpływowy• wysoki• zasadniczy• znaczny• znakomity* * *doniosły, istotny, ważny -
65 ведущий
прил.• czołowy• czołówkowy• główny• kierowniczy• naczelny• podstawowy• pryncypalny• przewodni• zasadniczy* * *czołowy, (программ и т. п.) prezenter, przewodni, sztandarowy перен. -
66 верховный
прил.• główny• naczelny• suwerenny• zasadniczy* * *naczelny, najwyższy, przełożony -
67 вещественный
прил.• cielesny• istotny• materialny• pożywny• przyziemny• rzeczowy• zasadniczy* * *przedmiotowy, rzeczowy -
68 главный
прил.• akcyjny• centralny• generalny• główny• kapitałochłonny• kardynalny• magistralny• naczelny• ogólnobudowlany• ogólny• pierwotny• podstawowy• pryncypalny• walny• zasadniczy• środkowy* * *główny, kardynalny, naczelny, podstawowy, przewodni -
69 жизненный
прил.• bytowy• podstawowy• witalny• zasadniczy• życiowy• żywotny• żywy* * *życiowy, żywotny -
70 значительный
прил.• bolesny• brzemienny• doniosły• dorodny• dotkliwy• duży• foremny• gruby• główny• istotny• materialny• nadobny• obszerny• ogromny• piękny• pokaźny• postawny• poważny• pożywny• przystojny• rozległy• rzeczowy• rzeczywisty• silny• szacowny• szanowny• szeroki• sławny• uczuciowy• urodziwy• ważny• wielki• wpływowy• wybitny• wysoki• zacny• zasadniczy• zdrowy• znaczny• znakomity• ładny* * *doniosły, wydatny, solidny, (istotny, ważny) znaczący, znaczny -
71 капитальный
прил.• akcyjny• główny• kapitalny• kapitałochłonny• zasadniczy* * *fundamentalny, kapitalny -
72 кардинальный
-
73 коренной
прил.• istotny• pierwiastkowy• pierwotny• początkowy• podstawowy• rdzenny• rodowity• rodzimy• tubylczy• zasadniczy* * *rdzenny, rodowity, trzonowy, zasiedziały -
74 начальный
прил.• pierwotny• pierwszoplanowy• pierwszorzędny• pierwszorzędowy• początkowy• podstawowy• prosty• rdzenny• wstępny• zaczątkowy• zasadniczy• żywiołowy* * * -
75 необходимый
прил.• istotny• konieczny• nieodzowny• nieodłączny• niezbędny• podstawowy• potrzebny• rdzenny• zasadniczy* * *konieczny, niezbędny, nieodzowny, potrzebny -
76 первобытный
прил.• główny• niebanalny• oryginalny• pierwotny• pierwszoplanowy• pierwszorzędny• pierwszorzędowy• początkowy• podstawowy• prosty• prymitywny• rdzenny• własnoręczny• zasadniczy* * * -
77 первоначальный
прил.• elementarny• główny• niebanalny• oryginalny• pierwotny• pierwszoplanowy• pierwszorzędny• pierwszorzędowy• początkowy• podstawowy• prosty• prymitywny• rdzenny• wstępny• własnoręczny• zaczątkowy• zasadniczy* * *pierwotny, początkowy -
78 первостепенный
прил.• pierwotny• pierwszoplanowy• pierwszorzędny• pierwszorzędowy• początkowy• podstawowy• zasadniczy* * *pierwszoplanowy, pierwszorzędny -
79 питательный
прил.• istotny• odżywczy• pokarmowy• posilny• pożywny• zasadniczy• żywieniowy* * *odżywczy, posilny, pożywny, treściwy -
80 существенный
прил.• doniosły• fundamentalny• istotny• kapitalny• kardynalny• materialny• merytoryczny• niezbędny• podstawowy• pokaźny• pożywny• prawdziwy• rdzenny• rzeczowy• rzeczywisty• ważny• wewnętrzny• witalny• zasadniczy• znaczny• życiowy• żywotny* * *esencjonalny, istotny, (касающийся сущности, содержания) merytoryczny
См. также в других словарях:
zasadniczy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stanowiący punkt wyjścia, podstawę czegoś; główny, najważniejszy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zasadnicze cechy. Zasadniczy argument, dowód na coś.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zasadniczy — 1. «dotyczący zasady, opierający się na zasadzie; podstawowy, główny, najważniejszy» Zasadniczy argument. Zasadnicza cecha czegoś. Zasadnicze różnice. Zasadnicze wiadomości z prawa, z historii. W sposób zasadniczy. ∆ Zasadnicza szkoła zawodowa… … Słownik języka polskiego
fundamentalny — «zasadniczy, podstawowy, główny» Fundamentalna teza, ustawa. Układ o fundamentalnym znaczeniu. ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
biegun — 1. Być, stać itp. na dwóch biegunach, na (dwóch) przeciwnych, przeciwległych biegunach «różnić się od siebie w sposób zasadniczy, reprezentować przeciwstawne stanowiska, poglądy, płaszczyzny itp., stanowić krańcowe przeciwieństwa»: Jesteśmy na… … Słownik frazeologiczny
bezwzględny — bezwzględnyni, bezwzględnyniejszy 1. «nie mający względów dla innych; świadczący o surowości, okrucieństwie; surowy, okrutny» Bezwzględny przełożony. Bezwzględne postępowanie. Być coraz bezwzględniejszym dla kogoś, w stosunku do kogoś. Być… … Słownik języka polskiego
czynnik — m III, D. a, N. czynnikkiem; lm M. i 1. «jedna z przyczyn działających, wywołujących skutek; jeden ze składników warunkujących coś, rozstrzygających o czymś» Czynnik decydujący, istotny, stały, ważny, zasadniczy. Czynniki klimatyczne, ekonomiczne … Słownik języka polskiego
elementarny — elementarnyni, elementarnyniejszy 1. «podstawowy, zasadniczy, najprostszy» Elementarne pojęcie. Elementarne wiadomości. Elementarne potrzeby. Wykształcenie elementarne. ∆ Szkoła elementarna «publiczna szkoła początkowa utworzona w XVIII w. przez… … Słownik języka polskiego
generalny — generalnyni 1. «dotyczący ogółu, obejmujący ogół ludzi albo zjawisk, faktów; ogólny, powszechny» Generalne obrady, generalny zjazd. Generalny przegląd. ∆ Próba generalna «próba ostateczna, bezpośrednio poprzedzająca właściwe występy,… … Słownik języka polskiego
główny — głównyni, głównyniejszy «najważniejszy, podstawowy, zasadniczy» Główna ulica. Główne wejście. Główna rola w sztuce. Główny projektant. Główny księgowy. ∆ Główna wygrana «największa wygrana na loterii» ∆ Nawa główna «nawa środkowa, prowadząca do… … Słownik języka polskiego
homologiczny — «wykazujący zgodność, odpowiedniość» ∆ biol. Narządy homologiczne «narządy różnych zwierząt, które mają taki sam zasadniczy plan budowy, takie samo umiejscowienie i pochodzenie, natomiast mogą pełnić zupełnie odmienne funkcje» ∆ chem. Szeregi… … Słownik języka polskiego
istotny — istotnyni 1. «stanowiący istotę kogoś, czegoś; charakterystyczny, główny, podstawowy, ważny, zasadniczy» Istotne momenty dyskusji. Poruszyć w referacie istotne sprawy. 2. «rzeczywisty, prawdziwy, faktyczny, już istniejący» Być istotnym sprawcą… … Słownik języka polskiego