-
1 zakończyć
(-ę, -ysz); vb; od (kończyć, zakańczać)* * *pf.1. (= skończyć) end, finish; (= doprowadzić do końca) bring to an end; (= zamknąć) (np. prace nad czymś) conclude; (= ukończyć) (prace, badania) complete; zakończyć życie end one's life.2. (= być ostatnią fazą) conclude.pf.end, finish.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zakończyć
-
2 zakończyć
1. vt pfzum Abschluss bringen, beenden2. vr: zakończyć sięenden, schließen; → kończyć -
3 zakończyć
-
4 zakończyć
-
5 zakończyć
глаг.• доканчивать• завершать• завершить• заканчивать• заключать• заключить• закончить• закрывать• закрыть• замыкать• кончать• кончить• оканчивать• окончить• приканчивать• прикончить• решать• решить• смыкать• умозаключать* * *zakończ|yć\zakończyćony сов. окончить, кончить, закончить;● ostro \zakończyćony остроконечный; tępo \zakończyćony тупой
+ skończyć, ukończyć* * *zakończony сов.око́нчить, ко́нчить, зако́нчить- tępo zakończonySyn: -
6 zakończyć
1. achever2. conclure3. fini4. finir5. terminer6. trancher -
7 zakończyć
1 críochnaigh 2 dúin 3 dún -
8 zakończyć
bitirmek -
9 zakończyć
[законьчичь]v.dkзавершити, закінчити -
10 zakończyć
baigti -
11 zakończyć
скончыць -
12 zakończyć
скончыць -
13 zakończyć
закінчити, завершити -
14 zakończyć
beterü, tämamlau, tämam itü -
15 zakończyć
1 tapusin2 wakasán -
16 zakończyć
tamamlamak -
17 zakończyć
final -
18 zakończyć
بست ; دررو ; مرج ; نزديكواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > zakończyć
-
19 zakończyć się
-
20 zakończyć\ się
сов. окончиться, кончиться, закончиться
См. также в других словарях:
zakończyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zakończyćczę, zakończyćczy, zakończyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zrobić, doprowadzić coś do końca; zaprzestać czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przesłuchanie zakończono ok. 4 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zakończyć — życie zob. życie 20 … Słownik frazeologiczny
zakończyć — dk VIb, zakończyćczę, zakończyćczysz, zakończyćkończ, zakończyćczył, zakończyćczony rzad. zakończać a. zakańczać ndk I, zakończyćam, zakończyćasz, zakończyćają, zakończyćaj, zakończyćał, zakończyćany 1. «doprowadzić coś do końca, do ostatecznego… … Słownik języka polskiego
zakończyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zostać zakończonym, doprowadzonym do końca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zakończyła się wojna w Jugosławii. Zakończyły się eliminacje do konkursu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zakańczać — → zakończyć … Słownik języka polskiego
zakończać — → zakończyć … Słownik języka polskiego
zakończać — Zakończyć życie zob. życie 20 … Słownik frazeologiczny
zakańczać — Zakończyć życie zob. życie 20 … Słownik frazeologiczny
zabastować — zakończyć pracę … Słownik gwary warszawskiej
zamknąć — dk Va, zamknąćnę, zamknąćniesz, zamknąćnij, zamknąćnął, zamknąćnęła, zamknąćnęli, zamknąćnięty, zamknąćnąwszy zamykać ndk I, zamknąćam, zamknąćasz, zamknąćają, zamknąćaj, zamknąćał, zamknąćany 1. «zasłonić, zakryć czymś wejście, wlot, otwór do… … Słownik języka polskiego
wyjść — 1. Coś, ktoś nie może wyjść komuś z głowy, z myśli «ktoś nie może o czymś, o kimś zapomnieć, coś, ktoś zajmuje czyjąś uwagę»: Twój były chłopak nie może wyjść ci z głowy. Cosm 9/1999. 2. Coś wyszło spod czyjejś ręki, spod czyjegoś dłuta, pędzla,… … Słownik frazeologiczny