-
1 zabrać głos
вы́ступить, взять сло́во; вы́сказаться -
2 zabrać głos
забрать голосOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zabrać głos
-
3 głos
сущ.• вотум• глас• голос• голосование* * *♂, Р. \głosu голос;na \głos вслух, громко; w \głos, na cały \głos во весь голос; ● \głos doradczy совещательный голос; dać \głos, udzielić \głosu дать (предоставить) слово; zabrać \głos взять слово, выступить; wstrzymać się od \głosu воздержаться от голосования; być przy \głosie a) иметь слово, говорить;
б) (о śpiewaku) быть в голосе;dać (oddać) \głos na kogoś голосовать за кого-л.* * *м, Р głosuго́лосna głos — вслух, гро́мко
- dać głosw głos, na cały głos — во весь го́лос
- udzielić głosu - być przy głosie
- dać głos na kogoś
- oddać głos na kogoś -
4 zabrać
глаг.• брать• взимать• взять• возыметь• восхищать• забирать• забрать• занимать• лишать• лишить• нанимать• отнимать• принимать• принять• простужать• снимать• убрать• уносить• устранять* * *zab|rać\zabraćiorę, \zabraćierze, \zabraćrany сов. 1. забрать, взять;2. отнять; забрать; \zabrać dużo czasu komuś отнять (занять) у кого-л. много времени; ● \zabrać głos выступить, взять слово; высказаться+1. wziąć 2. pozbawić, odebrać
* * *zabiorę, zabierze, zabrany сов.1) забра́ть, взять2) отня́ть; забра́тьzabrać dużo czasu komuś — отня́ть (заня́ть) у кого́-л. мно́го вре́мени
•Syn: -
5 dyskusja
сущ.• дебаты• дискуссия• диспут• обсуждение• прения• препирательство• спор* * *dyskusj|a♀ дискуссия, обсуждение ň;nie podlega \dyskusjai обсуждению не подлежит, является бесспорным; zabrać głos w \dyskusjai выступить в прениях
+ dysputa* * *ждиску́ссия, обсужде́ние nnie podlega dyskusji — обсужде́нию не подлежи́т, явля́ется бесспо́рным
zabrać głos w dyskusji — вы́ступить в пре́ниях
Syn: -
6 odebrać
глаг.• лишать• лишить• отнять• отобрать• принять* * *1) (dostać) получить2) odebrać (np. ochotę) отбить3) odebrać (pozbawić) лишить4) odebrać (przyjąć) принять5) odebrać (w grze) отыграть6) odebrać (zabrać skądś) забрать, взять7) odebrać (zabrać komuś) отобрать, отнятьwybrać, wyselekcjonować отобрать (выбрать)* * *odebra|ćodbiorę, odbierze, \odebraćny сов. 1. komu отнять, отобрать у кого;\odebrać broń отнять оружие, разоружить;
2. принять, получить;\odebrać bagaż
получить багаж;3. (zabrać skądś) забрать, взять;\odebrać dziecko z przedszkola забрать ребёнка из детского сада; ● \odebrać sobie życie лишить себя жизни; \odebrać telefon взять трубку, подойти к телефону;
\odebrać komuś głos лишить кого-л. слова;\odebraćło głos (mowę) komuś кто-л. лишился дара речи (слова)+1, 3. zabrać 2. otrzymać, dostać
* * *odbiorę, odbierze, odebrany сов.1) komu отня́ть, отобра́ть у когоodebrać broń — отня́ть ору́жие, разоружи́ть
2) приня́ть, получи́тьodebrać bagaż — получи́ть бага́ж
3) ( zabrać skądś) забра́ть, взятьodebrać dziecko z przedszkola — забра́ть ребёнка из де́тского са́да
•- odebrać telefon
- odebrać komuś głos
- odebrało głos komuś
- odebrało mowę komuśSyn:
См. также в других словарях:
zabierać – zabrać głos — {{/stl 13}}{{stl 7}} publicznie wyrażać, wypowiadać swoje zdanie, przemawiać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na wstępie zabrał głos przewodniczący. Nie zabierać głosu w dyskusji. Zabrać głos w polemice prasowej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głos — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. głossie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bodźce zewnętrzne odbierane zmysłem słuchu; brzmienie czegokolwiek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć mocny, donośny głos. Słyszeć czyjś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabrać — euf. Wojna, choroba, śmierć itp. kogoś zabrała «ktoś zginął na wojnie, ktoś umarł»: Ofensywa niemiecka na Verdun w czasie I wojny zabrała wszystkich mężczyzn w rodzinie Dominique. Trzech synów zginęło w bitwie, pradziadek zmarł kilka lat po… … Słownik frazeologiczny
zabrać — dk IX, zabraćbiorę, zabraćbierzesz, zabraćbierz, zabraćał, zabraćany zabierać ndk I, zabraćam, zabraćasz, zabraćają, zabraćaj, zabraćał, zabraćany 1. «pozbawić kogoś czegoś, odebrać coś komuś, wziąć coś sobie» Zabrać koleżance książkę. Złodzieje… … Słownik języka polskiego
głos — 1. Być przy głosie «mieć głos w dyskusji w danym momencie»: Wysoki Sejmie! Korzystając z tego, że jestem przy głosie – jeszcze minutę, pani marszałek – chcę powiedzieć o jednej rzeczy. S mowa 1991. 2. Dać głos «o psie: zaszczekać» 3. Dać, oddać… … Słownik frazeologiczny
głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny … Słownik języka polskiego
zabierać — euf. Wojna, choroba, śmierć itp. kogoś zabrała «ktoś zginął na wojnie, ktoś umarł»: Ofensywa niemiecka na Verdun w czasie I wojny zabrała wszystkich mężczyzn w rodzinie Dominique. Trzech synów zginęło w bitwie, pradziadek zmarł kilka lat po… … Słownik frazeologiczny
odezwać się — dk IX, odezwać sięzwę się, odezwać sięzwiesz się, odezwać sięzwij się, odezwać sięał się odzywać się ndk I, odezwać sięam się, odezwać sięasz się, odezwać sięają się, odezwać sięaj się, odezwać sięał się 1. «przemówić, powiedzieć coś; zagadnąć… … Słownik języka polskiego
ozwać się — dk IX, ozwę się, ozwiesz się, ozwij się, ozwać sięał się ozywać się ndk I, ozwać sięam się, ozwać sięasz się, ozwać sięają się, ozwać sięaj się, ozwać sięał się 1. przestarz. «zwrócić się bezpośrednio do kogoś, zabrać głos; powiedzieć, odezwać… … Słownik języka polskiego
dojść — 1. Dojść do czyichś rąk «trafić bezpośrednio do kogoś»: List leżał w modlitewniku matki, zamkniętym na mosiężną klamerkę. Mógł tak leżeć i przepaść na zawsze, mógł nigdy nie dojść do rąk Bronki. P. Gojawiczyńska, Dziewczęta. 2. Dojść do głosu… … Słownik frazeologiczny
dochodzić — 1. Dojść do czyichś rąk «trafić bezpośrednio do kogoś»: List leżał w modlitewniku matki, zamkniętym na mosiężną klamerkę. Mógł tak leżeć i przepaść na zawsze, mógł nigdy nie dojść do rąk Bronki. P. Gojawiczyńska, Dziewczęta. 2. Dojść do głosu… … Słownik frazeologiczny
