(yabani)

См. также в других словарях:

• yabani — sf. 1) Doğada yaşayan, evcil olmayan (hayvan), evcil karşıtı 2) Doğada kendiliğinden yetişen (bitki) 3) mec. Görgüsü olmayan, kaba ve hoyrat (kimse) Babası, dağdan gelme, dangıl dungul bir yabaniymiş. S. M. Alus Birleşik Sözler yabani akdiken… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• yabanı — sif. 1. Çöldə özbaşına bitən; vəhşi. Yabanı bitki. Yabanı çiçək. – Sən sevgili vətənciyimin gül fidanısan; Sən bir gözəlcə qönçəsən, amma yabanısan. A. S.. // Cır. Yabanı meyvə. Yabanı armud. 2. Əhliləşməmiş, vəhşi, yırtıcı. Yabanı pişik. Yabanı… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• yabani incir — is., bit. b. 1) İncir ağacının yabani türü 2) Yaban inciri …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• yabani kimyongiller — is., ç., bit. b. Ayrı taç yapraklı iki çeneklilerden, yabani kimyon, peygamber ağacı vb. bitkileri içine alan bir familya …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• yabani menekşe — is., bit. b. Menekşe çiçeğinin yabani bir türü …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• yabani mercanköşk — is., bit. b. Mercanköşk çiçeğinin yabani bir türü, farekulağı (Origanum vulgare) …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• YABANİ — Yabana mensub. Issız yerlerde yaşıyan. Yabancı, alışmamı …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• yabani akdiken — is., bit. b. Hünnapgillerden, yaprakları almaşık, kırmızı renkli yemişi olan bir bitki (Rhamnus frengula) …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• yabani enginar — is., bit. b. Kenger …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• yabani gül — is., bit. b. Yaban gülü …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• yabani hayvan — is. Ehlîleşmemiş, vahşi ve yırtıcı hayvanların genel adı …   Çağatay Osmanlı Sözlük