(wzdłuż)

См. также в других словарях:

• wzdłuż — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z dopełniaczem {{/stl 8}}{{stl 7}} wskazuje na ruch przestrzenny lub rozmieszczenie na długiej linii równoległej do danego podłużnego obiektu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Iść wzdłuż toru, muru, płotu, rzeki. Domy …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wzdłuż — i wszerz «we wszystkich kierunkach, na całej przestrzeni, na całym obszarze; wszędzie»: Jane i Tom poznali się gdzieś w Afryce, teraz tworzą parę, która ma ambicje przejechać Amerykę wzdłuż i wszerz. CKM 3/1998 …   Słownik frazeologiczny

• wzdłuż — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikiem w dopełniaczu, oznaczający: równolegle do czegoś rozciągniętego na długiej przestrzeni, w kierunku, w którym się coś rozciąga» Wzdłuż drogi, toru, rzeki, rowu. Wzdłuż ściany, muru, płotu. Przejść wzdłuż… …   Słownik języka polskiego

• wszerz — Wzdłuż i wszerz zob. wzdłuż …   Słownik frazeologiczny

• południkowo — «wzdłuż południka; tak, jak południk» Łańcuch górski ciągnący się południkowo …   Słownik języka polskiego

• Osiedle Białostoczek, Białystok — Białostoczek   Białystok Osiedle   …   Wikipedia

• Копец, Иосиф — У этого термина существуют и другие значения, см. Копец (значения). Иосиф Копец (польск. Józef Kopeć; 1758 1827)  польский военный деятель, генерал, этнограф, исследователь Камчатки, автор исторических записок, шляхтич …   Википедия

• linia — ż I, DCMs. linianii; lm D. linianii (linianij) 1. «twór geometryczny mający tylko jeden wymiar: długość; graficzne przedstawienie takiego tworu; kreska» Cienka, gruba linia. Linia pionowa, pozioma, poprzeczna, pochyła. Linia prosta, łamana,… …   Słownik języka polskiego

• baczność — ż V, DCMs. bacznośćści, blm 1. «postawa gotowości do pełnienia rozkazów lub złożenia meldunku, zatrzymania się w pozycji wyprostowanej z rękami wyprężonymi wzdłuż boków» Stanąć, stać na baczność, w pozycji, w postawie na baczność. ∆ Baczność!… …   Słownik języka polskiego

• długość — ż V, DCMs. długośćści; lm MD. długośćści 1. «rozciągłość linii albo płaszczyzny w tym kierunku, w którym dwa skrajne punkty leżą w największej odległości od siebie; w matematyce: liczba rzeczywista wyrażająca wielkość odcinka; w fizyce: jedna z… …   Słownik języka polskiego

• gradient — m IV, D. u, Ms. gradientncie; lm M. y 1. mat. «wektor, którego składowe w danym punkcie wzdłuż osi współrzędnych prostokątnych (x, y, z) równają się pochodnym cząstkowym danej funkcji skalarnej (x, y, z) w tym punkcie» 2. meteor. «wielkość spadku …   Słownik języka polskiego