-
61 dotykać\ się
несов. 1. czego дотрагиваться до чего, прикасаться к чему;2. (wzajemnie) трогать друг друга, прикасаться друг к другу, соприкасаться -
62 dręczyć\ się
несов. 1. мучиться, терзаться;2. (wzajemnie) мучить (терзать, изводить) друг друга -
63 fetować\ się
несов. 1. угощаться;2. (wzajemnie) угощать (потчевать) друг друга -
64 informować\ się
несов. 1. наводить справки, узнавать; справляться;2. (wzajemnie) сообщать друг другу, информировать друг друга+1. dowiadywać się
-
65 kłuć\ się
-
66 obchodzić\ się
несов. 1. (wzajemnie) обходить друг друга;2. (z kim) обходиться, обращаться, поступать; 3. (z czym) обходиться, обращаться с чем, пользоваться чем;nie umie \obchodzić\ się się z bronią он не умеет обращаться с оружием;
4. обходиться, справляться;5. czymś довольствоваться, удовлетворяться; ср. obejść się+2. postępować, traktować 3. posługiwać się 4. obywać się 5. poprzestawać
-
67 obejść\ się
сов. 1. (wzajemnie) обойти друг друга;2. обойтись, поступить; źle się z kimś \obejść\ się плохо обойтись (поступить) с кем-л.; 3. обойтись, справиться;\obejść\ się się bez pomocnika справиться без помощника;
4. czymś удовольствоваться, удовлетвориться;● obejdzie się bez uwag (komentarzy itp.) замечания (комментарии etc.) излишни; obejdzie siei не нужно!, не надо!; обойдёмся!; \obejść\ się się smakiem облизнуться (обмануться в ожиданиях)+2. postąpić;
potraktować 3. obyć się 4. poprzestać -
68 obsypać\ się
-
69 obsypywać\ się
-
70 odpychać\ się
несов. 1. отталкиваться;2. (wzajemnie} отталкивать друг друга -
71 oskarżać\ się
несов. 1. о со обвинять (винить) себя в чём;2. (wzajemnie) обвинять друг друга -
72 oskarżyć\ się
-
73 osłaniać\ się
несов. заслоняться; прикрываться; защищаться;\osłaniać\ się się wzajemnie покрывать друг друга
-
74 oszczędzać\ się
несов. 1. беречь себя;2. (wzajemnie) беречь друг друга -
75 oszukać\ się
сов. 1. обмануться;\oszukać\ się się na kimś обмануться (ошибиться) в ком-л.; 2. (wzajemnie) обмануть друг друга+1. omylić się, zawieść się
-
76 pieścić\ się
несов. 1. z kim ласкать кого, нежничать с кем;2. (wzajemnie) ласкать друг друга; 3. (dbać o siebie) цацкаться (с собой); 4. (mówić jak dziecko) сюсюкать -
77 pilnować\ się
несов. 1. смотреть за собой, беречь себя; остерегаться;2. (wzajemnie) следить (смотреть) друг за другом -
78 pocieszać\ się
несов. утешаться;\pocieszać\ się się wzajemnie утешать друг друга
-
79 poczęstować\ się
сов. 1. разг. угоститься, принять угощение;proszę się \poczęstować\ się пожалуйста, угощайтесь;
2. (wzajemnie) угостить друг друга -
80 poklepać\ się
сов. 1. похлопать себя;2. (wzajemnie) похлопать друг друга
См. также в других словарях:
wzajemnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jeden drugiemu, obopólnie, obustronnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Popierać się wzajemnie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzajemnie — 1. «jeden drugiego, jeden drugiemu; obopólnie, nawzajem» Pomagać sobie wzajemnie. Nie lubili siebie wzajemnie. 2. «również, także, tak samo (jako odpowiedź na czyjeś życzenia)» Życzę zdrowia, pomyślności. Dziękuję, wzajemnie. Wesołych Świąt!… … Słownik języka polskiego
wzajemnie — Skakać komuś, sobie wzajemnie do oczu zob. oko 55 … Słownik frazeologiczny
komplementarny — «wzajemnie uzupełniający się, dopełniający» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… … Słownik języka polskiego
dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą … Słownik języka polskiego
wesprzeć — dk XI, wesprzećprę, wesprzećprzesz, wesprzećprzyj, wsparł, wsparty, wsparłszy wspierać ndk I, wesprzećam, wesprzećasz, wesprzećają, wesprzećaj, wesprzećał, wesprzećany 1. «oprzeć o coś, podtrzymać czymś; dać czemuś podporę od dołu lub z boku,… … Słownik języka polskiego
wymienić — dk VIa, wymienićnię, wymienićnisz, wymienićmień, wymienićnił, wymienićniony wymieniać ndk I, wymienićam, wymienićasz, wymienićają, wymienićaj, wymienićał, wymienićany 1. «dać coś innego w zamian za coś; dać, przesłać coś sobie wzajemnie; zrobić… … Słownik języka polskiego
ciągać — ndk I, ciągaćam, ciągaćasz, ciągaćają, ciągaćaj, ciągaćał, ciągaćany 1. pot. «przesuwać co pewien czas coś ciężkiego, z trudem, z wysiłkiem, przezwyciężając opór w różnych kierunkach, tam i z powrotem; włóczyć» Ciągać worki zboża. Konie ciągały… … Słownik języka polskiego
grzmocić — ndk VIa, grzmocićcę, grzmocićcisz, grzmoć, grzmocićcił, grzmocićcony grzmotnąć dk Vc, grzmocićnę, grzmocićniesz, grzmocićnij, grzmocićnął, grzmocićnęła, grzmocićnęli, grzmocićnięty, grzmocićnąwszy 1. pot. «bić mocno, mocno uderzać; walić»… … Słownik języka polskiego
implikować — ndk IV, implikowaćkuję, implikowaćkujesz, implikowaćkuj, implikowaćował, implikowaćowany 1. «zawierać, mieścić w sobie; pociągać za sobą» 2. «przypisywać coś komuś; imputować» Implikować uczucia ludzkie zwierzętom. implikować się «implikować… … Słownik języka polskiego