(wykonania)

См. также в других словарях:

• dopomóc — dk XI, dopomócmogę, dopomócmożesz, dopomócmóż, dopomócmógł, dopomócmogła, dopomócmogli, dopomócmógłszy dopomagać ndk I, dopomócam, dopomócasz, dopomócają, dopomócaj, dopomócał «przyjść komuś z pomocą, wesprzeć kogoś, przyczynić się do wykonania… …   Słownik języka polskiego

• egzekwować — ndk IV, egzekwowaćkwuję, egzekwowaćkwujesz, egzekwowaćkwuj, egzekwowaćował, egzekwowaćowany 1. «wymagać wykonania, spełnienia czegoś; wykonywać, realizować» Egzekwować zobowiązania od kogoś. Egzekwować rzut piłką. 2. praw. «stosować środki… …   Słownik języka polskiego

• moc — ż VI, DCMs. y 1. lm M. e, D. y «(wielka, znaczna) energia fizyczna lub duchowa; siła» Moc fizyczna, moralna. Moc ciosu, uderzenia. Moc wiatru, sztormu. Moc czyjegoś charakteru, ducha. Przypisywać czemuś magiczną moc. Szarpać coś z całej mocy …   Słownik języka polskiego

• norma — ż IV, CMs. normamie; lm D. norm 1. «ustalona, ogólnie przyjęta zasada; reguła, przepis, wzór; w etyce: zasada postępowania, dyrektywa wyznaczająca obowiązek określonego zachowania się w danej sytuacji przez odwołanie się do odpowiednich ocen i… …   Słownik języka polskiego

• praca — ż II, DCMs. pracacy; lm D. prac 1. «świadoma, celowa działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr materialnych lub kulturalnych, będąca podstawą i warunkiem istnienia i rozwoju społeczeństwa; wykonywany zawód, zajęcie,… …   Słownik języka polskiego

• rozkaz — m IV, D. u, Ms. rozkazzie; lm M. y 1. «polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś przewagę» Rozkaz dowódcy. Dostać, otrzymać, wydać rozkaz (marszu a. do marszu). Łamać rozkazy. Posłuchać rozkazu, słuchać… …   Słownik języka polskiego

• sposób — m IV, D. sposóbsobu, Ms. sposóbsobie; lm M. sposóbsoby 1. «określona metoda, forma wykonania, ujęcia czegoś; maniera, styl» Sposób mówienia, czesania się. Sposób bycia. Sposób ubierania się. Pouczyć kogoś w grzeczny sposób. ∆ jęz. Okolicznik… …   Słownik języka polskiego

• wykonawczy — «dotyczący wykonania, wykonywania czegoś, przeznaczony do wykonania; będący wykonawcą, złożony z wykonawców» Organ, komitet wykonawczy. Instrukcja, klauzula wykonawcza. Postępowanie wykonawcze. Rozporządzenie, zarządzenie wykonawcze. Przepisy… …   Słownik języka polskiego

• zlecenie — n I 1. rzecz. od zlecić, zlecieć. 2. lm D. zlecenieceń «polecenie wykonania czegoś; pismo zlecające coś komuś; rodzaj umowy o świadczeniu usług, w której zleceniobiorca zobowiązuje się do dokonania określonej czynności» Ustne, pisemne zlecenie.… …   Słownik języka polskiego

• brać – wziąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}do siebie {{/stl 13}}{{stl 7}} interpretować czyjąś wypowiedź jako negatywną, złośliwą aluzję do siebie, do swojego zachowania; nadmiernie przejmować się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszystkie uwagi szefa brał… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zlecenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zlecić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zlecenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zlecenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} umowa, na mocy której zleceniodawca… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień