-
1 wydalić
глаг.• выбрасывать• выгонять• выключать• выключить• выселять• извергать• изгнать• изгонять• исключать• исключить• прогонять• удалить• удалять* * *wydal|ić\wydalićony /♂ удалить; уволить; исключить;\wydalić z pracy уволить с работы; \wydalić ze szkoły исключить из школы
+ usunąć* * *wydalony сов.удали́ть; уво́лить; исключи́тьwydalić z pracy — уво́лить с рабо́ты
wydalić ze szkoły — исключи́ть из шко́лы
Syn: -
2 prawo wydalić
право удалитьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > prawo wydalić
-
3 oddalić
глаг.• освободить• освобождать• отвращать• отдалить• отстранять• отчудить• уволить• удалить• удалять• устранять* * *oddal|ić\oddalićony сов. 1. отдалить; удалить;2. уволить (с работы); 3. юр. отклонить; отвергнуть+2. wydalić, zwolnić
* * *oddalony сов.1) отдали́ть; удали́ть2) уво́лить ( с работы)3) юр. отклони́ть; отве́ргнутьSyn: -
4 z
предл.• в• для• за• из• из-за• к• на• об• обо• от• по• при• про• ради• с• через* * *(ze) предлог. I c Р. 1. из(о);budować z drzewa строить из дерева; list z domu письмо из дома; wyciągnąć z kieszeni достать из кармана; strzelać z łuku стрелять из лука; 2. c(o); z samego rana с самого утра; zlecieć ze stołu свалиться (упасть) со стола; 3. но; matematyk z wykształcenia математик по образованию; piątka z historii пятёрка по истории; 4. от; list (pismo) z drugiego stycznia письмо от второго января; płakać ze szczęścia плакать от счастья; umierać ze śmiechu умирать со смеху; oczyścić z błota очистить от грязи; 5. из; с(о); wydalić z pracy уволить (снять) с работы; 6. в сочет, с некоторыми гл. или прил. не переводится; sławny z czegoś славящийся чём-л.; żyć z pracy rąk жить трудом своих рук; II с Б около, приблизительно; ze dwa miesiące месяца два, около двух месяцев; z pięć razy раз пять; ze trzy kilometry километра три, около трёх километров; III с ♂ с(о); człowiek z blizną человек со шрамом; z nastaniem zimy с наступлением зимы; ze smutkiem с печалью, печально; ● z bliska вблизи, с близкого расстояния; z boku сбоку; z czasem со временем; z dala издали; z dołu снизу; z góry сверху; свысока; z rzędu сряду; подряд; z wewnątrz изнутри; z zewnątrz снаружи; z pewnością несомненно; с уверенностью; z wyjątkiem за исключением* * *I = ze, предлог с P1) из(о)budować z drzewa — стро́ить из де́рева
list z domu — письмо́ из до́ма
wyciągnąć z kieszeni — доста́ть из карма́на
strzelać z łuku — стреля́ть из лу́ка
2) c(o)z samego rana — с са́мого утра́
zlecieć ze stołu — свали́ться (упа́сть) со стола́
3) поmatematyk z wykształcenia — матема́тик по образова́нию
piątka z historii — пятёрка по исто́рии
4) отpłakać ze szczęścia — пла́кать от сча́стья
umierać ze śmiechu — умира́ть со́ смеху
oczyścić z błota — очи́стить от гря́зи
5) из; с(о)wydalić z pracy — уво́лить ( снять) с рабо́ты
6) в сочет. с некоторыми гл. или прил. не переводитсяsławny z czegoś — сла́вящийся че́м-л.
II = ze, с Вżyć z pracy rąk — жить трудо́м свои́х рук
о́коло, приблизи́тельноze dwa miesiące — ме́сяца два, о́коло двух ме́сяцев
III = ze, с Тze trzy kilometry — киломе́тра три, о́коло трёх киломе́тров
człowiek z blizną — челове́к со шра́мом
z nastaniem zimy — с наступле́нием зимы́
ze smutkiem — с печа́лью, печа́льно
- z bliska- z boku
- z czasem- z dala- z dołu- z góry- z rzędu- z wewnątrz
- z zewnątrz
- z pewnością
- z wyjątkiem
См. также в других словарях:
wydalić — dk VIa, wydalićlę, wydalićlisz, wydal, wydalićlił, wydalićlony wydalać ndk I, wydalićam, wydalićasz, wydalićają, wydalićaj, wydalićał, wydalićany 1. «usunąć kogoś skądś, kazać komuś opuścić jakieś miejsce; odprawić kogoś» Wydalić kogoś z kraju, z … Słownik języka polskiego
wydalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wydalaćam, wydalaća, wydalaćają, wydalaćany {{/stl 8}}– wydalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wydalaćlę, wydalaćli, wydalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} usuwać kogoś skądś … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wypocić — dk VIa, wypocićcę, wypocićcisz, wypocićpoć, wypocićcił, wypocićcony wypacać ndk I, wypocićam, wypocićasz, wypocićają, wypocićaj, wypocićał, wypocićany «wydalić coś z potem» Wypocił nadmiar wypitej wody. przen. pot. «ułożyć jakiś tekst, napisać… … Słownik języka polskiego
wyrzucić — dk VIa, wyrzucićcę, wyrzucićcisz, wyrzucićrzuć, wyrzucićcił, wyrzucićcony wyrzucać ndk I, wyrzucićam, wyrzucićasz, wyrzucićają, wyrzucićaj, wyrzucićał, wyrzucićany 1. «rzuciwszy spowodować ruch czegoś w jakimś kierunku, cisnąć gdzieś; usunąć,… … Słownik języka polskiego
powietrze — 1. Coś wisi, zawisło w powietrzu «pewne symptomy wskazują, że coś zdarzy się lada chwila»: Wojna rosyjsko japońska wisi w powietrzu. J. Parandowski, Niebo. Otóż, proszę państwa, być może to wisi w powietrzu, ale do sporu między Sejmem a… … Słownik frazeologiczny
puścić — 1. pot. Puszczać gazy, euf. wiatry, posp. bąki, puścić bąka «wydalać, wydalić, wydzielać, wydzielić gazy fizjologiczne przez odbyt»: (...) wszyscy udawali, że śpią, chrapali, puszczali bąki, przewracali się z chrzęstem sienników. W. Kowalewski,… … Słownik frazeologiczny
puszczać — 1. pot. Puszczać gazy, euf. wiatry, posp. bąki, puścić bąka «wydalać, wydalić, wydzielać, wydzielić gazy fizjologiczne przez odbyt»: (...) wszyscy udawali, że śpią, chrapali, puszczali bąki, przewracali się z chrzęstem sienników. W. Kowalewski,… … Słownik frazeologiczny
narobić — dk VIa, narobićbię, narobićbisz, narobićrób, narobićbił, narobićbiony 1. «wykonać czegoś dużo, wytworzyć, sporządzić coś w dużej, wystarczającej ilości, liczbie» Narobił zabawek dla dzieci. 2. «spowodować powstanie, pojawienie się czegoś (zwykle… … Słownik języka polskiego
oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… … Słownik języka polskiego
oddalać — ndk I, oddalaćam, oddalaćasz, oddalaćają, oddalaćaj, oddalaćał, oddalaćany oddalić dk VIa, oddalaćlę, oddalaćlisz, oddalaćdal, oddalaćlił, oddalaćlony 1. «powiększać odległość między czymś a czymś, kimś albo między kimś a czymś, kimś; odsuwać»… … Słownik języka polskiego
odkrztusić — dk VIa, odkrztusićuszę, odkrztusićsisz, odkrztusićuś, odkrztusićsił, odkrztusićuszony odkrztuszać ndk I, odkrztusićam, odkrztusićasz, odkrztusićają, odkrztusićaj, odkrztusićał, odkrztusićany «kaszląc usunąć, wydalić z krtani to, co przeszkadza,… … Słownik języka polskiego
