-
1 напиваться
глаг.• odurzać* * *( о животных) poić się, zalewać się разг., (до́пьяна́) spijać się, (пья́ным) upijać się, urzynać się, wstawiać się, ( upijać się) zaprawiać się прост. -
2 intercede
[ɪntə'siːd]vito intercede with sb on behalf of sb/for sb — wstawiać się (wstawić się perf) u kogoś za kimś
* * *[intə'si:d]1) (to try to put an end to a fight, argument etc between two people, countries etc: All attempts to intercede between the two nations failed.) prowadzić mediację2) (to try to persuade someone not to do something to someone else: The condemned murderer's family interceded (with the President) on his behalf.) wstawić się (za)• -
3 stick up for
vt fusstawać (stanąć perf) w obronie +gen* * *(to speak in defence of (a person etc): When my father is angry with me, my mother always sticks up for me.) wstawiać się za -
4 put on
vtclothes, glasses zakładać (założyć perf); make-up, ointment nakładać (nałożyć perf); light, TV, record włączać (włączyć perf); play wystawiać (wystawić perf); brake naciskać (nacisnąć perf) na +acc; kettle, dinner wstawiać (wstawić perf); accent etc udawać; extra bus, train puszczać (puścić perf); ( inf) ( tease) podpuszczać (podpuścić perf) (inf)to put on airs — wynosić się, wywyższać się
to put on weight — przybierać (przybrać perf) na wadze, tyć (przytyć perf)
* * *1) (to switch on (a light etc): Put the light on!) włączyć2) (to dress oneself in: Which shoes are you going to put on?) włożyć3) (to add or increase: The car put on speed; I've put on weight.) nabierać, przybierać4) (to present or produce (a play etc): They're putting on `Hamlet' next week.) wystawiać5) (to provide (eg transport): They always put on extra buses between 8.00 and 9.00 a.m.) podstawiać6) (to make a false show of; to pretend: She said she felt ill, but she was just putting it on.) udawać7) (to bet (money) on: I've put a pound on that horse to win.) podstawić na
См. также в других словарях:
wstawiać się – wstawić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w rozmowie brać kogoś w obronę; udawać się do kogoś z prośbą za kimś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wstawiać się za uczniem u dyrektora. Wstaw się za nią u ojca. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wstawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wstawiaćam, wstawiaća, wstawiaćają, wstawiaćany {{/stl 8}}– wstawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wstawiaćwię, wstawiaćwi, wstawiaćwstaw, wstawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wstawić — dk VIa, wstawićwię, wstawićwisz, wstaw, wstawićwił, wstawićwiony wstawiać ndk I, wstawićam, wstawićasz, wstawićają, wstawićaj, wstawićał, wstawićany 1. «umieścić (coś) wewnątrz czegoś, w czymś; umieścić (coś) wewnątrz czegoś w pozycji stojącej,… … Słownik języka polskiego
bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… … Słownik języka polskiego
prosić — ndk VIa, proszę, prosićsisz, proś, prosićsił, proszony 1. «w grzecznej formie zwracać się do kogoś, by coś uzyskać, otrzymać, wyjednać, by kogoś do czegoś skłonić» Prosić koleżankę do telefonu. Prosić rodzinę do stołu. Prosić o pomoc. Prosić o… … Słownik języka polskiego
interweniować — ndk IV, interweniowaćniuję, interweniowaćniujesz, interweniowaćniuj, interweniowaćował «wtrącać się do jakiejś sprawy; pośredniczyć, wstawiać się» Interweniować w kłótni, w sporze, w urzędzie, u władz. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
orędować — ndk IV, orędowaćduję, orędowaćdujesz, orędowaćduj, orędowaćował, orędowaćowany przestarz. «wstawiać się za kimś lub za czymś u kogoś; przyczyniać się» … Słownik języka polskiego
protegować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, protegowaćguję, protegowaćguje, protegowaćany {{/stl 8}}– zaprotegować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} mając wpływy, znajomości, pomagać komuś, popierać, wspierać kogoś w działaniu zmierzającym do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kłaść — ndk XI, kładę, kładziesz, kładź, kładł, kładli, kładziony 1. «stawiać jedną rzecz na drugiej, umieszczać coś na czymś, w czymś, wstawiać gdzieś, wsuwać» Kłaść coś na półkę, na półce, na szafę, na szafie. Kłaść coś do garnka, do kieszeni, do… … Słownik języka polskiego
ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… … Słownik języka polskiego
bajer — 1. pot. Brać, wziąć kogoś na bajer, pod bajer «przekonywać, przekonać kogoś o czymś, namawiać, namówić do czegoś prawiąc mu komplementy, obiecując coś; zwodzić, zwieść, bajerować, zbajerować»: – Skąd pan jesteś? – Zza Buga. – Całe szczęście! –… … Słownik frazeologiczny
