-
1 wrong
n. 1. худал, шударга бус явдал. 2. муу үйлс. in the wrong буруутай, гэмтэй. He admitted that he was in the \wrong. Буруу хэрэг хийснээ тэр хүлээн зөвшөөрсөн байна. adj. буруу, алдаатай. His answers were \wrong. Тэр буруу хариулав. born on the wrong side of the blanket бутач хүүхэд. from/ on the wrong side of the tracks борчуулын хороололд суудаг, захын хороололд байдаг. get (hold of) the wrong end of the stick эндүү ташаа ойлгох. catch sb on the wrong foot гэнэдүүлэх, санаандгүй байхад нь олж уулзах г. м. have got out of bed on the wrong side тахилыг нь буруу өргөсөн, бүхэл өдөржингөө уурандаа шатсан. bark up the wrong tree чулуу хөөх, дэмий юмаар хөөцөлдөх. not be far off/ out/ wrong үнэнд дөхүүлэх, бараг үнэнийг хэлчих. adv. буруу, худлаа, зөв биш. get sb wrong хүний үгийг буруу ойлгох. go wrong 1. алдаа гаргах, эндэх. If you read instructions, you`ll see where you went \wrong. Чи зааврыг анхааралтай уншвал хаана алдаа гаргаснаа мэдэх болно. 2. ажиллахаа болих, эвдрэх. 3. балрах, буруу болох. Their marriage started to go \wrong when he got a job abroad. Тэр эр гадаадад ажиллах болсноос л тэдний гэр бүлийн амьдрал буруудаж эхэлсэн юм. put a foot wrong алдаа гаргах, эндэх. In all his years in the job I`ve never know him (to) put a foot \wrong. Түүнийг ажилд орсноос хойш энэ олон жилд ямар нэгэн алдаа хийж байхыг нь би л ер мэдэхгүй юм. v. 1. хорлох, гай болох. 2. эвдрэх, хэмхрэх; болохгүй/ бүтэхгүй байх. wrongdoer n. гэмтэн, буруутан, зөрчил гаргагч. wrongdoing n. 1. гэм буруу, нүгэл хилэнц. 2. гэмт хэрэг, зөрчил. wrongful adj. шударга бус, хууль бус. wrongly adv. буруу. He understood it wrongly. Тэр буруу ойлгожээ. wrong-foot v. гэнэдүүлэх, ацан шалаанд оруулах. wrong-headed adj. толгой нь самуурсан, тэнэг.
См. также в других словарях:
wrongdoer — wrong·do·er / rȯŋ ˌdü ər/ n: one (as a criminal or tortfeasor) who does wrong Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. wrongdoer … Law dictionary
Wrongdoer — Wrong do er, n. 1. One who injures another, or who does wrong. [1913 Webster] 2. (Law) One who commits a tort or trespass; a trespasser; a tort feasor. Ayliffe. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
wrongdoer — [[t]rɒ̱ŋduːə(r), AM rɔ͟ːŋ [/t]] wrongdoers N COUNT A wrongdoer is a person who does things that are immoral or illegal. [JOURNALISM] … English dictionary
wrongdoer — wrongdoing ► NOUN ▪ illegal or dishonest behaviour. DERIVATIVES wrongdoer noun … English terms dictionary
wrongdoer released from prison — index probationer (released offender) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
wrongdoer — noun Date: 15th century one that does wrong; especially one who transgresses moral laws … New Collegiate Dictionary
wrongdoer — /rawng dooh euhr, dooh , rong /, n. a person who does wrong, esp. a sinner or transgressor. [1350 1400; ME; see WRONG, DOER] Syn. evildoer, culprit, offender. * * * … Universalium
wrongdoer — noun Someone who does wrong, either morally, ethically or in contravention of a law … Wiktionary
wrongdoer — Synonyms and related words: bad person, criminal, crook, culprit, deceiver, delinquent, evil man, evil person, evildoer, felon, gangster, lawbreaker, malefactor, malevolent, malfeasant, malfeasor, misdemeanant, misdemeanist, misfeasor, mobster,… … Moby Thesaurus
wrongdoer — I (Roget s IV) n. Syn. lawbreaker, rogue, fugitive; see criminal , sinner . II (Roget s 3 Superthesaurus) n. sinner, criminal, felon, offender, evildoer, perpetrator, miscreant, malefactor, transgressor, culprit, trespasser, *bad guy … English dictionary for students
wrongdoer — n. one who does wrong; one who has committed an offense; sinner … English contemporary dictionary
