-
1 аргументировать
-
2 доказать
глаг.• demonstrować• dowieść• dowodzić• okazywać• pokazywać• próbować• udowadniać• udowodnić• ustalać• ustanawiać• uwidaczniać• wykazywać• zakładać• założyć* * *dowieść, udowodnić, uzasadnić, wykazać -
3 доказывать
глаг.• argumentować• demonstrować• dowieść• dowodzić• doznawać• manifestować• objawiać• okazać• okazywać• pokazać• pokazywać• popisywać• potwierdzać• poświadczać• przedkładać• przejawiać• przekonywać• próbować• stwierdzać• udowadniać• udowodnić• ujawniać• ukazywać• uwidaczniać• uzasadniać• uzasadnić• wskazać• wskazywać• wykazać• wykazywać• zamanifestować• świadczyć* * *udowadniac, uzasadniać, wykazywać -
4 извинять
глаг.• darować• justować• legitymować• przepraszać• tłumaczyć• umotywować• uniewinnić• usprawiedliwiać• usprawiedliwić• uzasadniać• uzasadnić• wybaczać* * * -
5 обосновывать
глаг.• udowodnić• ufundować• uzasadniać• uzasadnić• zakładać* * *legitymować, opierać, podbudowywać перен., popierać, uzasadniać -
6 оправдывать
глаг.• darować• justować• legitymować• przepraszać• rozgrzeszać• rozgrzeszyć• tłumaczyć• umotywować• uniewinniać• uniewinnić• usprawiedliwiać• usprawiedliwić• uzasadniać• uzasadnić• wybaczyć• wybraniać• ziszczać* * *rozgrzeszać перен., tłumaczyć, usprawiedliwiać, wybielać -
7 justify
['dʒʌstɪfaɪ]vtto be justified in doing sth — mieć słuszne powody, żeby coś (z)robić
* * *1) (to prove or show (a person, action, opinion etc) to be just, right, desirable or reasonable: How can the government justify the spending of millions of pounds on weapons when there is so much poverty in the country?) usprawiedliwiać2) (to be a good excuse for: Your state of anxiety does not justify your being so rude to me.) tłumaczyć•- justification -
8 substantiate
[səb'stænʃɪeɪt]vt* * *[səb'stænʃieit]verb (to give the facts that are able to prove or support (a claim, theory etc): He cannot substantiate his claim/accusation.) uzasadnić, potwierdzić -
9 validate
['vælɪdeɪt]vt -
10 обосновать
глаг.• osiąść• udowadniać• udowodnić• umotywować• uzasadniać• uzasadnić• zakładać -
11 оправдать
глаг.• justować• legitymować• umotywować• uniewinniać• uniewinnić• usprawiedliwiać• usprawiedliwić• uzasadniać• uzasadnić• wybaczyć• ziścić -
12 justifier
1. justować2. udowadniać3. udowodnić4. usprawiedliwiać5. usprawiedliwić6. uzasadniać7. uzasadnić -
13 motiver
1. motywować2. umotywować3. uzasadniać4. uzasadnić -
14 patotohanan
1 dowód2 justować3 poświadczać4 usprawiedliwiać5 usprawiedliwić6 uwierzytelniać7 uzasadniać8 uzasadnić -
15 patunaya
1 justować2 usprawiedliwiać3 usprawiedliwić4 uzasadniać5 uzasadnić -
16 dá láre
1) bronić2) justować3) obronić4) tłumaczyć5) uniewinniać6) uniewinnić7) usprawiedliwiać8) usprawiedliwić9) uwalniać10) uwolnić11) uzasadniać12) uzasadnić13) wybaczyć14) zwalniać15) zwolnić -
17 beweisen
1) demonstrować2) dowodzić3) manifestować4) okazywać5) pokazywać6) próbować7) udowadniać8) udowodnić9) uzasadniać10) uzasadnić11) wykazywać
См. также в других словарях:
uzasadniać — ndk I, uzasadniaćam, uzasadniaćasz, uzasadniaćają, uzasadniaćaj, uzasadniaćał, uzasadniaćany uzasadnić dk VIa, uzasadniaćnię, uzasadniaćnisz, uzasadniaćnij, uzasadniaćnił, uzasadniaćniony «popierać coś dowodami, argumentami, wykazywać słuszność,… … Słownik języka polskiego
uzasadniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uzasadniaćam, uzasadniaća, uzasadniaćają, uzasadniaćany {{/stl 8}}– uzasadnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, uzasadniaćnię, uzasadniaćni, uzasadniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} podawać argumenty, dowody na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dowieść — dk XI, dowieśćwiodę, dowieśćwiedziesz, dowieśćwiedź, dowieśćwiódł, dowieśćwiodła, dowieśćwiedli, dowieśćwiedziony, dowieśćwiedzeni dowodzić ndk VIa, dowieśćdzę, dowieśćdzisz, dowieśćwódź, dowieśćdził, dowieśćdzony 1. «wykazać prawdziwość czegoś,… … Słownik języka polskiego
intuicja — ż I, DCMs. intuicjacji, blm 1. «przeczucie, zdolność przewidywania, twórcza wyobraźnia» Kierować się intuicją. Wyczuwać coś intuicją. 2. filoz. «rodzaj irracjonalnego poznania polegającego na uchwyceniu prawdy dzięki wewnętrznemu przekonaniu, bez … Słownik języka polskiego
irracjonalny — «pozbawiony pierwiastków racjonalnych, nie dający się racjonalnie uzasadnić» Irracjonalny fatalizm. Irracjonalny lęk. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
misternie — misternieej «w sposób misterny; kunsztownie, wymyślnie, precyzyjnie, artystycznie; umiejętnie, chytrze» Misternie wykonany, rzeźbiony. Uzasadnić coś misternie … Słownik języka polskiego
nazizm — m IV, D. u, Ms. nazizmzmie, blm «ideologia i ruch niemieckich faszystów; jako kierunek światopoglądowy był zlepkiem koncepcji elitarnych i rasistowskich, usiłujących uzasadnić prawa Niemiec do podbijania innych narodów i do panowania nad światem; … Słownik języka polskiego
nieodparcie — «nie do odparcia; niezbicie, niezaprzeczenie» Uzasadnić, udowodnić coś nieodparcie. Trwać nieodparcie przy swoim zdaniu … Słownik języka polskiego
niewytłumaczalny — «nie dający się wytłumaczyć, uzasadnić; niewyjaśniony, niezrozumiały» Niewytłumaczalny żal, urok … Słownik języka polskiego
oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… … Słownik języka polskiego
organiczny — 1. «należący do świata zwierzęcego lub roślinnego, będący częścią składową organizmów żywych, właściwy organizmom żywym lub z nich pochodzący» Świat organiczny Bałtyku. Zanieczyszczenia organiczne wody. ∆ Schorzenia organiczne «choroby, których… … Słownik języka polskiego