(uporządkowany)

См. также в других словарях:

• archiwum — n VI; lm M. archiwumwa, D. archiwumwów 1. «uporządkowany zbiór dokumentów, akt, nie mających już bieżącej wartości użytkowej; pomieszczenie, budynek, w którym się ten zbiór znajduje» Archiwum policyjne, sądowe. Archiwum rodzinne. Udostępnić komuś …   Słownik języka polskiego

• system — m IV, D. u, Ms. systemmie; lm M. y 1. «skoordynowany układ elementów, zbiór tworzący pewną całość uwarunkowaną stałym, logicznym uporządkowaniem jego części składowych» System heliocentryczny, geocentryczny, planetarny. System dróg wodnych.… …   Słownik języka polskiego

• system — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. systemmie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uporządkowany układ elementów, pomiędzy którymi zachodzą określone relacje, tworzące pewną całość : {{/stl 7}}{{stl 10}}System… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bezładny — «pozbawiony ładu, porządku; nie uporządkowany, chaotyczny» Bezładne myśli, wypowiedzi. Bezładna strzelanina …   Słownik języka polskiego

• bibliografia — ż I, DCMs. bibliografiafii; lm D. bibliografiafii 1. «uporządkowany według określonych kryteriów spis książek, druków, czasopism, artykułów oraz dokumentów z najważniejszymi danymi o każdej pozycji (autor, tytuł, miejsce i rok wydania itp.)»… …   Słownik języka polskiego

• biblioteka — ż III, CMs. bibliotekaece; lm D. bibliotekaek 1. «instytucja powołana do gromadzenia i udostępniania księgozbiorów; gmach, lokal takiej instytucji» Gmach biblioteki. Biblioteka publiczna, uniwersytecka, zakładowa. Biblioteka Narodowa. Biblioteka… …   Słownik języka polskiego

• chaotyczny — chaotycznyni, chaotycznyniejszy «znajdujący się w stanie chaosu, odznaczający się chaosem; bezplanowy, bezładny, nie uporządkowany, niezorganizowany» Chaotyczna rozmowa, dyskusja. Chaotyczne myśli. Chaotyczny pracownik. ‹fr. z gr.› …   Słownik języka polskiego

• gramatyka — ż III, CMs. gramatykayce; lm D. gramatykayk 1. «zespół środków formalnych i semantycznych organizujących tekst językowy, tworzących system języka; uporządkowany zbiór reguł opisujących działanie tych środków; dział językoznawstwa obejmujący… …   Słownik języka polskiego

• kontinuum — n VI; lm M. kontinuumnua, D. kontinuumnuów filoz. mat. «ciągły, uporządkowany zbiór nieskończonej liczby elementów przechodzących jeden w drugi» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• miara — ż IV, CMs. mierze; lm D. miar 1. «wielkość przyjęta za jednostkę porównawczą przy pomiarach wielkości fizycznych tego samego rodzaju» Miary handlowe. Miara długości, objętości, powierzchni, ciężaru. Miary czasu. Układ, system miar. Wzorzec miary …   Słownik języka polskiego

• nieporządny — nieporządnyni, nieporządnyniejszy 1. «nie utrzymujący porządku, ładu; niechlujny, niedbały» Nieporządny człowiek. Nieporządna sprzątaczka. 2. «nie utrzymany w porządku, w należytym stanie; bezładny, chaotyczny, nie uporządkowany,… …   Słownik języka polskiego