-
1 umieć
1) móc2) potrafić -
2 umieć
دانست ; شناخت -
3 ведаць
umiećwiedzawiedziećznajomośćznać -
4 знать
глаг.• mieć• poznawać• poznać• umieć• wiedzieć• znać* * *notable, umieć, wiedzieć, znać -
5 уметь
-
6 wissen
-
7 know
[nəu](be aware of/that/how etc) wiedzieć; (be acquainted with, have experience of) znać; ( recognize) poznawać (poznać perf)to know about/of sth/sb — wiedzieć o czymś/kimś
to get to know sb — poznawać (poznać perf) kogoś bliżej
yes, I know — tak, wiem
* * *[nəu]past tense - knew; verb1) (to be aware of or to have been informed about: He knows everything; I know he is at home because his car is in the drive; He knows all about it; I know of no reason why you cannot go.) wiedzieć, znać2) (to have learned and to remember: He knows a lot of poetry.) umieć3) (to be aware of the identity of; to be friendly with: I know Mrs Smith - she lives near me.) znać4) (to (be able to) recognize or identify: You would hardly know her now - she has become very thin; He knows a good car when he sees one.) (roz)poznać•- knowing- knowingly
- know-all
- know-how
- in the know
- know backwards
- know better
- know how to
- know the ropes -
8 loser
['luːzə(r)]nto be a good/bad loser — umieć/nie umieć przegrywać
* * *noun (a person who loses: The losers congratulated the winners.) (człowiek) pobity/zwyciężony -
9 мочь
глаг.• potrafić• umieć• zdołaćсущ.• moc• mocarstwo• pełnomocnictwo• potęga• siła• władza* * * -
10 вміти
wmityдієсл. -
11 Auto
-
12 helfen
-
13 können
-
14 vermögen
-
15 verstehen
1. * vt1) zrozumieć; pojąćkein Wort verstéhen — nie rozumieć ani słowa
2) ( können) umieć, potrafić2. * vr, sichsein Handwerk verstéhen — znać się na swoim fachu
1) znać się ( auf etw na czymś)2) rozumieć się ( mit j-m z kimś) -
16 able
['eɪbl]adjto be able to do sth — ( capable) umieć coś (z)robić; ( succeed) móc coś zrobić, zdołać ( perf) coś zrobić
* * *['eibl]1) (having enough strength, knowledge etc to do something: He was able to open the door; He will come if he is able.) w stanie2) (clever and skilful; capable: a very able nurse.) zdolny3) (legally competent: able to vote.)•- ably -
17 can
I 1. n( for foodstuffs) puszka f; (for oil, water) kanister m2. vt II [kænˌ kən] negative cannot, can't, conditional and pt could, aux vb1) ( be able to) mócyou can do it if you try — możesz to zrobić, jeśli się postarasz
2) ( know how to) umieć3) (expressing permission, disbelief, puzzlement, possibility) móc* * *[kæn] I negative - can't; verb1) (to be able to: You can do it if you try hard.) móc2) (to know how to: Can you drive a car?) potrafić3) ((usually may) to have permission to: You can go if you behave yourself.) móc, mieć zezwolenie4) (used in questions to indicate surprise, disbelief etc: What can he be doing all this time?) mócII 1. noun(a metal container for liquids and many types of food: oil-can; beer-can; six cans of beer.) puszka2. verb(to put (especially food) into cans, usually to preserve it: a factory for canning raspberries.) puszkować- canned- cannery -
18 know how to
(to have learned the way to: She already knew how to read when she went to school.) umieć -
19 live and let live
(to tolerate other people's actions and expect them to tolerate one's own.) umieć współżyć z ludźmi -
20 numerate
['njuːmərɪt]* * *['nju:mərət](having a basic understanding of mathematics and science.) umiejący liczyć
См. также в других словарях:
umieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIb, umiem, umie, umieją, umiał, umieli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mieć opanowaną jakąś wiedzę, znać coś; wykazywać znajomość czegoś; być biegłym w czymś; mieć talent do czegoś … Langenscheidt Polski wyjaśnień
umieć — ndk II, umiećem, umiećesz, umiećeją, umiećej, umiał, umiećeli, umiany 1. «mieć praktyczną znajomość czegoś, być biegłym w czymś» Umieć pisać, czytać, tańczyć. Umieć coś na pamięć. ◊ Umieć lekcję, umieć geografię, historię itp. «być przygotowanym… … Słownik języka polskiego
umieć — Ktoś nie umie do trzech zliczyć; ktoś wygląda, jakby nie umiał do trzech zliczyć zob. trzy 2. Nie umieć czegoś ani (ni) w ząb zob. ząb 7. Nie umieć powiedzieć, sklecić trzech słów zob. trzy 3. Nie umieć zdania, dwóch zdań sklecić zob. zdanie 2.… … Słownik frazeologiczny
nie umieć powiedzieć [sklecić] trzech słów — {{/stl 13}}{{stl 33}} być tępym, nie umieć się wysłowić {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie (umieć, potrafić) zrobić kroku — {{/stl 13}}{{stl 8}}{bez kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} być całkowicie uzależnionym od kogoś, nie mieć własnej woli : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie potrafił zrobić kroku bez matki. Kroku nie zrobił bez pomocy kolegów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie umieć zliczyć do trzech — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} być nierozgarniętym, tępym, mało bystrym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wygląda, sprawia pozory jakby nie umiała zliczyć do trzech. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pacierz — Umieć, znać itp. coś jak pacierz; nauczyć się czegoś jak pacierza «umieć coś, nauczyć się czegoś bardzo dobrze, doskonale, bezbłędnie»: Bracie, ja wszystko miałem wykute jak pacierz. T. Różewicz, Opowiadania. Nawet jak sobie ułożę, nauczę się jak … Słownik frazeologiczny
znać — ndk I, znam, znasz, znają, znaj, znał, znany 1. «mieć pewien zasób wiadomości o kimś, o czymś, mieć wyobrażenie, wyrobione przez doświadczenie, pojęcie o kimś, o czymś; móc stwierdzić tożsamość kogoś, czegoś» Znać czyjeś nazwisko, pochodzenie,… … Słownik języka polskiego
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
trzy — + ż. rzecz.; trzej, trzech, m. os.; DMs. trzech, C. trzem, B. m. os. trzech, ż. rzecz. trzy, N. trzema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 3» Trzech chłopców, mężczyzn idzie, szło. Trzej chłopcy, mężczyźni idą, szli. Matka z trzema córkami.… … Słownik języka polskiego
władać — ndk I, władaćam, władaćasz, władaćają, władaćaj, władaćał 1. «sprawować władzę, panować, rządzić» Władać państwem, światem. ◊ Uczucie, zawiść, trwoga itp. władają kimś «ktoś jest przeniknięty jakimś uczuciem, zawiścią, trwogą itp., jest opanowany … Słownik języka polskiego