-
41 Tempus
сущ.грам. временная форма, время -
42 tempus
◙ n. זמן (בלטינית)* * *◙ (תיניטלב) ןמז◄ -
43 tempus
tempuset, temporaграм. глагольное время -
44 Tempus
-
45 tempus
-
46 tempus
,oris nвремя; висок -
47 tempus
n. Tijd (Latijns) -
48 tempus
n. tid ( på latin) -
49 Tempus
-
50 tempus
صدغ* * *صُدْغ -
51 tempus
(n) время; темп -
52 Tempus
Témpus n, Tempora Ling време на глагола. -
53 tempus
oris, n третье склонение время, високЛатинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > tempus
-
54 Tempus
n Gr. время -
55 tempus
time, stage, epoch, era. -
56 tempus
Gicgah bölgəsi -
57 Tempus
n -, -pora gramm vrijeme (glagolsko) -
58 Tempus
n <-,..pora>лат грам время, временная форма -
59 Tempus
-
60 Tempus
Témpus n =,..pora грам.вре́мя, временна́я фо́рма
См. также в других словарях:
Tempus — *Tempus is a Latin word meaning time. *Tempus is a character that featured in Superhero Tryouts , a sketch from the BBC television program The Wrong Door *Tempus is also a Finnish, Swedish and German word meaning grammatical tense. *Tempus is a… … Wikipedia
Tempus — (lat.), 1) Zeit; 2) bes. Abschnitt der Zeit im Allgemeinen u. jede Zeit u. jeder Theil derselben; 3) bei der rechtlichen Zeitberechnung so v.w. Zeitraum, Zeitpunkt. Im Römischen Recht wurde bei dem T. unterschieden: a) das T. continŭum (stete… … Pierer's Universal-Lexikon
Tempus — Sn Angabe der Verlaufszeit per. Wortschatz fach. (15. Jh.) Entlehnung. Als Terminus der Grammatik entlehnt aus l. tempus Zeit . Ebenso nndl. tempus, nfrz. temps, nschw. tempus, nnorw. tempus; Tempo. lateinisch l … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
TEMPUS — in Saturno cultum Gentilibus; qui unâ manu, scilicet dexterâ, falcem tenere, et in ea serpentis portare effigiem, qui caudam propriam dentibus commordebat, fingebatur, uti ait Albinus, peioris aevi Scriptor, sed meliorum exscriptor, addens,… … Hofmann J. Lexicon universale
tempus — index date, emergency, occasion Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 tempus … Law dictionary
tempus — tèmpus m DEFINICIJA glazb. u teoriji menzuralne notacije 13. st. naziv za osnovnu vremensku jedinicu (izraženu notom brevis) ETIMOLOGIJA lat. tempus … Hrvatski jezični portal
Tempus — (lat., Plur. tempora), Zeit; in der Grammatik der Ausdruck der Zeitbeziehung am Verbum oder in konkreter Bedeutung eine Gruppe von Verbalformen, die je ein bestimmtes Zeitverhältnis ausdrücken. S. Verbum … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Tempus — Tempus, (lat., »Zeit«; Mehrzahl Tempŏra, in der Grammatik die eine bestimmte Zeit ausdrückenden Formen des Verbums (Präsens, Imperfektum, Perfektum, Plusquamperfektum, Futurum, Futurum exaktum). T. clausum, T. feriātum, Geschlossene Zeit (s.d.).… … Kleines Konversations-Lexikon
Tempus — Tempus, lat., Zeit; tempora, Zeiten, Zeitformen des Verbum (s. Präsens, Imperfect, Perfect, Plusquamperfect, Futurum, Futurum exactum); t. clausum, geschlossene Zeit (Fasten u. Adventzeit); tempora vigilantiae, die vorgeschriebene Zeit, welche… … Herders Conversations-Lexikon
Tempus — [Network (Rating 5600 9600)] Auch: • Zeit … Deutsch Wörterbuch
Tempus — Das Tempus [ˈtɛmpʊs] (lat. Zeit; Plural: Tempora [ˈtɛmpɔra]) gibt an, in welcher Zeit (auf welcher Zeitstufe) aus der Sicht des Sprechers (oder Schreibers) das Besprochene (=die Proposition) stattfindet. Zeitstufen sind (neben dem Modus) eine… … Deutsch Wikipedia