Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

(tödlich)

  • 21 interfectibilis

    interfectibilis, e (interficio), tödlich, Ps. Apul. herb. 89.

    lateinisch-deutsches > interfectibilis

  • 22 interfectivus

    interfectīvus, a, um (interficio), tödlich, morbus, Cael. Aur. de morb. acut 1. praef. § 12 u.a.

    lateinisch-deutsches > interfectivus

  • 23 interfectorie

    interfectōriē, Adv. (interfectorius), tödlich, Augustin. c. epist. Parmen. 3. § 14.

    lateinisch-deutsches > interfectorie

  • 24 interfectorius

    interfectōrius, a, um (interficio), tödlich, Augustin. de lib. arbitr. 3, 25. Isid. orig. 17, 7. no. 7. – subst., interfectōrium, iī, n., das Vernichtungsmittel, culpae, Ambros. de Elia et ieiun. 10, 37 extr.

    lateinisch-deutsches > interfectorius

  • 25 interfectrix

    interfectrīx, trīcis, f. (Femin. zu interfector), die Mörderin, alcis, Tac. ann. 3, 17. Hyg. fab. 122. Orest. tr. 201. Vulg. Tob. 3, 9. Augustin. de civ. dei 1, 19, 2: übtr., immodica atque interfectrix (tödlich) tanta abstinentia iudicatur, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 8, 95.

    lateinisch-deutsches > interfectrix

  • 26 internecivus

    inter-necīvus u. (bei Cicero) inter-nicīvus, a, um (interneco), gänzliche Vernichtung drohend od. mit sich führend, mörderisch, tödlich, bellum, Cic. u.a.: genus morbi, Gell.: odium, Iustin.: invidia perniciosum inter homines malum maximeque internecivum, Fronto.

    lateinisch-deutsches > internecivus

  • 27 iugulo

    iugulo, āvī, ātum, āre (iugulum), abwürgen, hinwürgen, I) eig.: a) im engern Sinne = jmdm. die Kehle abschneiden, jmd. abschlachten, erdolchen, erstechen, suem, Cic.: arietes, Vulg.: cives optimos, Cic.: gladius, quo noxii iugulantur, Val. Max.: plumbeo gladio iugulari, Cic.: in ore eius (vor seinen Augen) iugulatur, Tac.: damnatorio ferro iugulari, mit dem Schwerte hingerichtet werden, Amm.: in flammam iug. pecudes, schlachten u. ihr Blut den Flammen weihen, Verg.: iugulati (centurionis) praecisum caput, Liv. – im Bilde, s. gladiusno. I, a. – b) im weitern Sinne, v. Pers. = übh. jmd. ums Leben bringen, jmd. hinmorden, hominem crudeliter, Cels. 1. praef. p. 7, 37 D.: qui unum hominem iugulat, Lact. 1, 18, 10. – v. Krankheiten od. v. Kuren = ums Leben bringen, töten, tödlich sein od. werden (für jmd.), quartana (febris) neminem iugulat, Cels. 3, 15 extr.: id genus (morbi) acutum est, et nisi succurritur, celeriter iugulat, Cels. 3, 20 in.: in ipso impetu eius (febris) sanguinem mittere, hominem iugulare est, Cels. 2, 10. p. 53, 36 D.: id non iugulat, Cels. 8, 14 extr. – II) übtr.: 1) jmdm. gleichs. das Messer an die Kehle setzen, ihn zuschanden machen, ihm den Untergang bereiten, ihn vernichten, verderben, alqm factis decretisque, Cic.: hominem (sc. dictis), Ter.: reum, Plin. ep.: iugulari suā confessione, Cic. – 2) etw. verderben, Falernum, Mart. 1, 18, 5. – od. etw. vernichten, curas, Mart. 8, 51, 26.

    lateinisch-deutsches > iugulo

  • 28 letabilis

    lētābilis, e (leto), tödlich, lues, Amm. 19, 4, 7.

    lateinisch-deutsches > letabilis

  • 29 letalis

    lētālis, e (letum), tödlich, res, Lucr.: venenum, Plin. u. Scrib. Larg.: virus, Sulp. Sev.: arundo, Verg.: ictus, Iul. Val.: morbus, Augustin.: vulnus, Suet. u. Aur. Vict.: sudor, Todesschweiß, Augustin. u. Amm. – Plur. subst., lētālia, ium, n., tödliche Mittel, Liv. 8, 18, 7 H.

    lateinisch-deutsches > letalis

  • 30 letaliter

    lētāliter, Adv. (letalis) tödlich, auf tödliche Art, Plin. 11, 206. Amm. 14, 5, 8; 26, 6, 3 u.a. Augustin. c. Iul. Pelag. 2, 33 in. Iul. Val. 1, 17 (22). Interpr. Iren. 4. praef. § 4.

    lateinisch-deutsches > letaliter

  • 31 letificus

    lētificus, a, um (letum u. facio), den Tod verursachend, tödlich, aspis, Lucan. 9, 901.

    lateinisch-deutsches > letificus

  • 32 mactabilis

    mactābilis, e (macto), tödlich, Lucr. 6, 805.

    lateinisch-deutsches > mactabilis

  • 33 moribundus

    moribundus, a, um (morior), I) medial: 1) im Sterben liegend, dem Tode nahe, a) von Pers.u. deren Seele: moribunda est, Plaut.: iacentem moribundumque vidisti, Cic.: moribundi ex equis lapsi sunt, Liv.: ante pedes imperatoris moribundus procubuit, Liv.: prolapsus ac moribundus festinatis lictorum manibus in carcerem raptus est, Tac.: inter cunctantes cecĭdit moribunda ministros, Verg.: cuius ab alloquiis anima haec moribunda revixit, Ov. – b) v. Lebl.: moribunda vox generi, Stat. Theb. 8, 643: dextra ex umero nervis moribunda (erstarrend) pependit, Verg. Aen. 10, 341. – 2) sterben müssend, sterblich, membra, Verg. Aen. 6, 732. Apul. de deo Socr. 4. Augustin. de civ. dei 21, 13 in. (neben terrena corpora): corpus, Apul. apol. 50. – II) aktiv = sterben machend, ungesund, tödlich, sedes, Catull. 81, 3.

    lateinisch-deutsches > moribundus

  • 34 mortalis

    mortālis, e (mors), zum Tode gehörig, I) pass.: A) = θνητός, dem Tode unterworfen, sterblich, vergänglich (Ggstz. immortalis), 1) eig.: a) adi.: quid in iis mortale et caducum, quid divinum aeternumque sit, Cic.: omne animal esse mortale, Cic.: mundus m., Cic. – b) subst.: α) mortālis, is, m., wie θνητός, ein Sterblicher, ein Mensch, m. lepidus, Plaut.: turpe deum mortali cedere, Ov.: in homine atque mortali, Cic. – bes. im Plur., mortālēs, die Sterblichen, die Menschenkinder, Menschen, Cato, Varro u.a.: gew. verb. omnes m., cuncti m., ceteri, multi m., Cic., Sall., Liv. u.a. – β) mortāle, is, n., Sterbliches, Vergängliches, quicquid mortale creamus, Ov.: mortale immortali propinquare non potest, Lact. – 2) übtr., vergänglich, zeitweilig, vorübergehend, leges, Cic.: deus, v. einem Redner, Quint.: Ggstz., amicitiae immortales, mortales inimicitiae esse debent, Liv. 40, 46, 12: neque me vero paenitet mortales inimicitias, sempiternas amicitias habere, Cic. Rab. Post. 32. – B) prägn., dem Sterblichen (dem Menschen) zukommend, von einem Sterblichen (Menschen) herrührend, sterblich, irdisch, menschlich, Menschen-, a) adi.: condicio vitae, Cic.: opera, Liv.: malum, Ov.: mucro, Verg.: vulnus, Verg. – Compar., ut mores aliquid ipso homine mortalius esse intellegant, Plin. 36, 110. – b) subst., mortāle, is, n., Sterbliches, Mensch liches, nec mortale sonans, Verg. Aen. 6, 50: ultra mortale tumens, Amm. 26, 6, 8. – öfter Plur. mortālia, ium, n., das Menschliche, Irdische, Quint. u. Tac.; bes. menschliche Leiden, Menschengeschick, et mentem m. tangunt, Verg. – II) act. den Tod bringend, tödlich, crimen, Cypr. de bon. pat. 14.

    lateinisch-deutsches > mortalis

  • 35 mortifer

    mortifer, fera, ferum u. mortiferus, a, um (mors u. fero), todbringend, tödlich, tötend (Ggstz. vitalis, salutaris, saluber), vulnus, Lucil. fr. u. Cic.: morbus, poculum, Cic.: ictus, Colum.: bellum, Cic. poët.: voluptates, Lact.: peccatum mortiferum, Todsünde, Augustin.: mali serpentes et alia animalia, quibus mortifera vis inest, Sen.: mortiferum est m. Infin., quem mortiferum est non exorasse, Sen. contr. 2, 3 (11), 11. – neutr. pl. subst., mortifera loqui, halsbrechende Dinge, Plin.: multa mortifera (tödliche Stoffe) in alto latent, Sen. – / Nom. mortifer zB. Claud. rapt. Pros. 3, 237. Pallad. 9, 9, 1; Nom. mortiferus zB. Cels. 4, 2, 1 u. 5, 26, 22. Colum. 6, 17, 1. Veget. mul. 4, 21, 1. Augustin. de util. cred. 18. § 36. Gregor. reg. past. 3, 17.

    lateinisch-deutsches > mortifer

  • 36 mortifere

    mortiferē, Adv. (mortifer), tödlich, aegrotare, Plin. ep. 3, 16, 3: vulnerare, Marc. dig. 9, 2, 36. § 1 u.a.

    lateinisch-deutsches > mortifere

  • 37 mortificus

    mortificus, a, um (mors u. facio), tödlich, vulnus, Val. Max. 5, 6, 1: cibus, Tert. adv. Marc. 4, 5.

    lateinisch-deutsches > mortificus

  • 38 mortuosus

    mortuōsus, a, um (mortuus), I) totenleichenähnlich, vultus, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 3, 38. – II) tödlich, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 10, 72.

    lateinisch-deutsches > mortuosus

  • 39 occido [1]

    1. occīdo, cīdī, cīsum, ere (ob u. caedo), I) zu Boden schlagen, alqm pugnis, Ter. adelph. 559: alqd, Varro r. r. 1, 31 in.: übtr., cocturā occisā, bei gedämpftem, schwachem Feuer, Apic. 6, 221: occisā est haec res, die Sache ist verloren, ich bin verloren, Plaut. (s. Brix Plaut. Men. 411): u. so occisissimus sum omnium qui vivont, ich bin der verlorenste Mensch von allen Menschenkindern, Plaut. Cas. 694. – II) insbes., erschlagen, niederhauen, töten, A) eig.: hominem, Cic.: hospitem, Liv.: ad unum omnes, Liv.: alqm inermem, Ov.: copias hostium, Cic.: matrem coram patre, Sen. rhet.: fratrem in conspectu patris, Sen. rhet.: uno ictu (mit einem Hieb, Stoß) alqm, Plin.: u. so uno vulnere feram, Curt.: alqm manu suā, Flor., suis manibus, Cic.: alqm veneno, Suet.: alqm indictā causā, Cic.: adversi (von vorn) raedarium occidunt. Cic.: nec postea cum illo panem gustare potui, non si me occidisses (wenn man mich tot geschlagen hätte), Petron. – se occidere, Cic. fr., Suet. u.a.: se cultro, Aur. Vict.: se mutuis vulneribus, Aur. Vict.: se invicem, Eutr. u. Serv. Verg. – absol., sanguis detractio occidit (ist tödlich), Cels.: u. so ictus colubrae occidit, Cels.: ad occidendum iam armatum esse, zum Morde, Sen. contr.: defendenda religio est non occidendo, sed moriendo, Lact. – B) übtr.: fast töten, fast umbringen, fast zu Tode martern, alqm, unglücklich machen (Ggstz. servare), Hor.: occidisti me tuis fallaciis, Ter. – bes. durch Fragen, Reden usw., occidis me, cum istuc rogitas, Plaut.: rogando, legendo, Hor.: occidis fabulans, du bringst mich mit deinem Geschwätze um, Plaut. – / Archaist. Perf. occīsit, Lex vet. bei Fest. 178 (b), 21. XII tabb. lex VIII. fr. 11 ( bei Macr. sat. 1, 4, 19). – Redupl. Perf. occididisti, Itala (Laudian.) act. apost. 2, 23.

    lateinisch-deutsches > occido [1]

  • 40 peremptorius

    perēmptōrius, a, um (peremptor), I) tötend, tödlich, Apul. met. 10, 11. Tert. de anim. 25. Ambros. de Cain et Abel 2, 10. § 35. Augustin. c. adv. leg. et proph. 2. § 6. Sidon. epist. 8, 11, 9. Chalcid. Tim. 45 B. – II) gleichs. den Streit abschneidend, nötigend, unvermeidlich, peremptorisch, edictum, exceptiones, ICt. – III) = peremptalis (w. s.), fulmen, Serv. Verg. Aen. 8, 429.

    lateinisch-deutsches > peremptorius

См. также в других словарях:

  • Tödlich — Tödlich, er, ste, adj. et adv. 1) * In dem Tode gegründet, zu demselben gehörig, ohne Comparation; eine veraltete Bedeutung, in welcher in der feyerlichen Schreibart nur noch der tödliche Hintritt, für das Absterben, den Todesfall, üblich ist.… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • tödlich — Adj. (Grundstufe) zum Tode führend Beispiel: Er wurde bei dem Unfall tödlich verletzt. Kollokation: eine tödliche Dosis Gift einnehmen …   Extremes Deutsch

  • tödlich — ↑deletär, ↑letal …   Das große Fremdwörterbuch

  • tödlich — eng fatal [adj.] …   Arbeitssicherheit und Gesundheitsschutz Glossar

  • tödlich — [Aufbauwortschatz (Rating 1500 3200)] Auch: • verhängnisvoll Bsp.: • Ölunfälle haben tödliche (nicht: fatale) Folgen für Fische und Meeresvögel …   Deutsch Wörterbuch

  • tödlich — Mein Kollege hatte einen tödlichen Unfall …   Deutsch-Test für Zuwanderer

  • tödlich — tö̲d·lich Adj; 1 so, dass man (daran oder dabei) stirbt <eine Krankheit, eine Verletzung, ein Gift; mit tödlichen Folgen; tödlich verunglücken; jemanden tödlich verletzen, treffen; etwas wirkt tödlich; etwas verläuft tödlich, geht tödlich… …   Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache

  • tödlich — todbringend; mörderisch; fatal; letal; zerstörend * * * töd|lich [ tø:tlɪç] <Adj.>: 1. a) den Tod herbeiführend: eine tödliche Verletzung, Krankheit; das tödliche Gift; eine tödliche Dosis; ein tödlicher Unfall; ein Abenteuer mit tödlichem… …   Universal-Lexikon

  • tödlich — 1. lebensgefährlich, todbringend, unheilbar, verderblich; (Med.): inkurabel, letal. 2. ↑ sehr. * * * tödlich:todbringend;letal(med) tödlichlebensgefährlich,todbringend,unheilbar,verderblich …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • tödlich — Tod: Das gemeingerm. Substantiv mhd. tōd, ahd. tōt, got. dauÞus, engl. death, schwed. död gehört zu dem unter ↑ tot behandelten Verb. – Abl.: tödlich (mhd. tōtlich, ahd. tōdlih; entsprechend niederl. dodelijk, engl. deadly). Zusammensetzungen …   Das Herkunftswörterbuch

  • tödlich Zeitraum — žuvimo laikas statusas T sritis ekologija ir aplinkotyra apibrėžtis Laikotarpis, per kurį organizmas, veikiamas tam tikrų veiksnių, miršta. atitikmenys: angl. lethal time vok. Letalzeit, f; tödlich Zeitraum, m rus. летальное время, n …   Ekologijos terminų aiškinamasis žodynas

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»