-
1 Staub
m -(e)s, oh. pl 1. toz; 2. heç, fani şey; ◊ \Staub aufwirbeln hay-küy qaldırmaq; sich aus dem \Staube machen əkilmək, sürüşquluya dəm vermək -
2 auftreiben
vt 1. qaldırmaq; qovub qaçırtmaq; der Wind treibt Staub auf külək toz qaldırır; 2. əldə etmək, tapmaq (mal, pul); 3. tex. genişləndirmək (deşiyi) -
3 aufwirbeln
I vi (s) qalxmaq (toz); II vt (h) qaldırmaq (toz); viel Staub \aufwirbeln məc. çox səs-küy qaldırmaq -
4 klopfen
I vt 1. döymək, əzmək; Fleisch \klopfen ət döymək; 2. çırpmaq; Teppiche \klopfen xalçanı çırpmaq; den Staub aus den Kleidern \klopfen paltarın tozunu çırpmaq; 3. çalmaq, vurmaq; einen Nagel in die Wand \klopfen divara mıx çalmaq; 4. döymək, vurmaq, döyəcləmək; dem Kind auf den Popo \klopfen uşağın yanına döyəcləmək; II 1. vi (an A / D) döymək; taqqıldatmaq, vurmaq, çalmaq; an die / der Tür \klopfen qapını döymək; auf den Busch \klopfen tanış olmayan yeri yoxlamaq; j-m auf die Schulter \klopfen kiminsə kürəyinə döymək (vurmaq); j-m auf die Finger \klopfen kiminsə əlinin üstündən vurmaq; es klopft \klopfen qapı döyülür; 2. tib. döyəcləyib (taqqıldadıb) müayinə etmək; 3. döyünmək (ürək) -
5 schütteln
I vt silkələmək, əsdirmək; tərpətmək; j-m die Hand \schütteln kiminsə əlini sıxmaq; ◊ den Staub von den Füßen \schütteln məc. zir-zibili özündən kənar etmək, özünü duruya çıxarmaq; das kann ich nicht so einfach aus dem Drmel \schütteln mən bunu belə tez edə bilmərəm; II sich \schütteln silkələnmək, üst-başını çırpmaq
См. также в других словарях:
Staub — Staub: Mhd., ahd. stoup ist eine nur dt. Substantivbildung zu dem unter ↑ stieben behandelten Verb (anders gebildet sind niederl. stof »Staub« und das untergegangene mhd. stüppe, ahd. stuppi »Staub«, vgl. got. stubjus »Staub«). »Staub« bedeutet… … Das Herkunftswörterbuch
Staub — der; (e)s; nur Sg; 1 die vielen kleinen Teilchen von verschiedenen Substanzen, die immer in der Luft sind und sich besonders auf ebenen Flächen in Häusern und Wohnungen sammeln <feiner Staub; etwas wirbelt Staub auf>: Als ich das Buch vom… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Staub — Годы 2001 Страна Германия … Википедия
Staub — Staub, die unsrer Atmosphäre beigemengten fremdartigen Bestandteile, die ihr teils als Verbrennungsprodukt durch den Rauch, teils durch Emporwirbelung seiner Teilchen von der Erdoberfläche durch den Wind zugeführt werden. Mittels des Staubzählers … Lexikon der gesamten Technik
Staub — der; [e]s, Plural (Technik:) e und Stäube; Staub saugen oder staubsaugen (vgl. d.); ein D✓Staub abweisendes oder staubabweisendes Gewebe; aber nur ein noch staubabweisenderes Gewebe {{link}}K 58{{/link}} … Die deutsche Rechtschreibung
Staub — [Aufbauwortschatz (Rating 1500 3200)] Auch: • abstauben • Staub wischen Bsp.: • Die Bücher waren mit Staub bedeckt … Deutsch Wörterbuch
Staub — Staub, in der Luft enthaltene Körperchen verschiedener Art, die bei gewisser Größe oder massenhafter Anhäufung dem bloßen Auge sichtbar, aber auch in vollkommen rein erscheinender Luft immer noch nachweisbar sind. In scheinbar staubfreier… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
štaub — štàub m DEFINICIJA reg. šećer u prahu, usp. štaubcuker ETIMOLOGIJA njem. Staub: prah ≃ stauben: štaubati … Hrvatski jezični portal
Staub — Staub, 1) entsteht, wenn der Zusammenhang der Theilchen eines Körpers aufhört. Dies geschieht z.B. durch Verbrennen, Verwittern u. Zerstoßen, die kleinen leichten Theilchen werden durch den geringsten Luftzug in die Höhe geführt, wo wir sie am… … Pierer's Universal-Lexikon
Staub — Sm std. (11. Jh.), mhd. stoup, stoub, ahd. stoub Stammwort. Dazu von anderer Ablautstufe mndd. stof, mndl. stof, nhd. (dial.) Gestüpp, mhd. gestüppe, ahd. stubbi n., mndd. stubbe n., gt. stubjus. Sämtlich Ableitungen zu stieben. Verben: stauben,… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Staub — Hausstaub auf einer Tastatur Ein ICE … Deutsch Wikipedia