Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

(specially)

  • 21 SKINN

    * * *
    n. skin, fur.
    * * *
    n. [a specially Scandin. word, not known to the Saxon and Germ., unless Germ. schinden (= to flay) is of the same root; the Engl. skin is probably a borrowed Norse word, esp. as sk is not represented by sh]:—a skin; húð af nauti, skinn af sauði, N. G. L. i. 420; bera (fall) af skinni, K. Þ. K., passim; sauð-skinn, sheep-skin; skinna tíund, N. G. L. i. 462.
    II. plur. skins, of fur or a furred cloak, Fms. vii. 34; grá skinn, 352; hvít skinn, Rétt. 2. 10; hann tók þá skinn sín er hann hafði á herðum sér, ok lagði undir höfuð Knúti konungi, 368; hann gaf honum skinn góð ok klæddi hann vel, 397; þat var skikkja ok pelldregin yfir skinnin, Lv. 41; cp. ‘axlede han sit skin’ in Dan. ballads. Skinna-björn, a nickname, from fur-trading in Russia (Hólmgarðr), see Landn. 3, ch. 1. skinns-litr, m. complexion of skin, Nj. 219, Bárð. 164, Fms. iii. 189. skinna-vara, u, f. ‘skin-ware,’ peltry, fur-ware, Eg. 69, Fms. x. 75, Ó. H. 134, Landn. 169, v. l. 7.
    B. As adj. of skin: skinn-beðr, m. a bed in a skin case, Dipl. iii. 4, 18. skinn-brækr, -fat, -feldr, -hosa, -hjúpr, -húfa, -kápa, -klæði, -kufl, -kyrtill, -ólpa, -rokkr, -sokkr, -stakkr …, skin (or leather) breeks, garment, cloak, hose, jacket, cap, etc. …, Bs. i. 355, Fbr. 139, Mart. 123, Sturl. ii. 120, Dipl. v. 18, Fms. v. 183, vi. 305, 422, x. 204, 401, Sks. 549, Orkn. 326, Hkr. iii. 166, Þorf. Karl. 430, Sturl. iii. 147, Fas. ii. 93, iii. 471 (Skinn-húfa is also the name of a giantess), Greg. 59, Glúm. 351, Fs. 52, Eb. 68 new Ed., 192, MS. 4. 8, Nj. 356, Boll. 356, Finnb. 222, in mod. usage.

    Íslensk-ensk orðabók > SKINN

  • 22 skjótr

    I)
    m. vehicle, horse.
    a. swift fleet (skjótr hestr); quick, short (skjót svör); neut., skjótt, as adv. speedily (hón bjó sik skjótt).
    * * *
    m. [Swed. skjuts = a post-horse; Ivar Aasen skjot]:—a vehicle, esp. a horse; hann segir honum at búinn var skjótrinn, Fms. iv. 35: in Sweden and Norway the word specially means the conveyance ( skyds) of a public person or message as by law required, en sá sem fellir þenna skjót, K. Á. 22; ok sérliga um skjót sem ér erut mínum herra biskupinum skyldugir at lögum, N. G. L. ii. 336; farar-s., reið-s., q. v.

    Íslensk-ensk orðabók > skjótr

  • 23 spítal

    n. (spítali, a, m., Symb. 30, Fms. x. 153, xi. 202, 301; not specially for the sick); [for. word; mid. Lat. hospitale]:— a spital or hospital for the poor or strangers, Symb. 28, Fms. x. 153; lærðra manna spítal, Ann. 1308; for lepers, Dipl. ii. 16, 94; spítals-prestr, D. N. ii. 16.

    Íslensk-ensk orðabók > spítal

  • 24 TORF

    n.
    1) turf, sod (höfðu Danir gert borgarvegg af grjóti, torfi ok viðum);
    2) turf for fuel, peat; grafa t., to dig peat.
    * * *
    n. [A. S. and Engl. turf; Dan. törv], a turf, sod; hylja hræ grjóti, torfi, klæðum eðr snæ, Grág. ii. 88; til garðlags torf eðr grjót, 262; torf ok grjót, Nj. 64; toptin var full af torfi ok grjóti, Rd. 274; borgar-vegg af grjóti ok torfi ok viðum, Fms. i. 123; lét konungr bera til viðu ok torf ok fylla díkit, vii. 54; torfs-maðr, a person who runs the gauntlet pelted with sods, N. G. L. i. 253.
    2. turf for fuel, peat; geita gættu, grófu torf, dug turf, peat, Rm. 12; hann fann fyrstr manna at skera torf ór jörðu til eldiviðar á Torfnesi á Skotlandi, þvíat íllt var til viðar í Eyjunum, Orkn. 16; skera torf til eldibranda, Grág. ii. 338; elda er rétt at göra ok kljúfa torf til, K. Þ. K. 88; hann stóð í mýri nökkurri ok gróf torf, Njarð. 370; eldi-torf, ‘fuel-turf,’ i. e. peat, Ísl. ii. 112.
    B. COMPDS: torfbáss, torfbingr, torffæri, torfgarðr, torfgröf, torfhraukr, torfhrip, torfhús, torfkast, torfkrókr, torfköstr, torfleikr, torfljár, torfmenn, torfmór, torfmýrr, torfnaust, torfskeri, torfskurðr, torfstaða, torfstakkr, torfverk, torfvirki, torfvöllr, torfvölr, torföx.
    ☞ The passages quoted all refer to Iceland, except two or three to the Orkneys, and one to Norway, viz. torfmenn. In a country bare or stripped of wood, turf plays an important part in husbandry, as sod for buildings and fencing, and as peat for fuel. In the Orkneys the Norse earl Einar got the soubriquet of ‘Turf-Einar’ ( Torf-Einarr) for having taught the Norsemen to dig peat (having probably learnt it himself from the Gaelic tribes in Scotland); the place was hence called Torf-nes, Orkn. The digging of peat in the poem Rigsmál is one of the many proofs of the birthplace of that poem. The only passage referring to Norway is that cited under torfmenn, a peat-man (see B), unless the legislator here specially had in mind the Norsemen of the Orkneys who, at that time, were an integral part of the Norse kingdom, without a special code of laws.

    Íslensk-ensk orðabók > TORF

  • 25 VÍK

    (gen. víkr, pl. víkr), f. inlet, small bay; róa v. á e-n, to row one round, get the better of one.
    * * *
    f., gen. víkr, pl. víkr, [from víkja; Dan. vig], prop. a small creek, inlet, bay; vík gékk upp fyrir austan nesit en upp at víkinni stóð borg mikil, Eg. 161; þeir námu víkr þær er við þá eru kenndar, Landn. 236; í vík eina … hjá vík þeirri, 57; sá ek at í hverja vík vóru rekin brot af þessu tré, Fms. vii. 163; víkr ok fjörðu, Fbr. 14 new Ed.; tveim megin víkriunar, Fs. 143; margar víkr, 146; róa vik á e-n, to row one round, get the better of another; þætti mér mikit vaxa mín virðing, eðr þess höfðingja er á Hrafnkel gæti nökkura vík róit, Hrafn. 16 (metaph. from pulling in a race), Þjal. 48.
    II. freq. in local names, Vík, Víkr, Húsa-vík, Reykjar-vík, etc.: the name of Vík or Víkin was specially given to the present Skagerack and Christianiafjrord with the adjacent coasts; í Vík austr, í Víkinni, sigla inn, út Víkina, Fms. passim. The form - wick or - wich in British local names is partly of Norse, partly of Latin origin ( vicus); all inland places of course belong to the latter class.
    COMPDS: víkrbarmr, víkrhvarf, Víkmarr.

    Íslensk-ensk orðabók > VÍK

  • 26 víkingr

    (-s, -ar), m.
    1) freebooter, sea-rover, pirate, viking (Flóki Vilgerðarson hét maðr, hann var v. mikill);
    2) in later times, robber, highwayman.
    * * *
    m. a freebooter, rover, pirate, but in the Icel. Sagas used specially of the bands of Scandinavian warriors, who during the 9th and 10th centuries harried the British Isles and Normandy: the word is peculiarly Norse, for although it occurs in A. S. in the poem Byrnoth (six or seven times), it is there evidently to be regarded as a Norse word; and prob. so too in the poem ‘Exodus,’ in the words rondas bærun sæwicingas, over saltne mere; lastly, in ‘Widsith,’ as the name of a people, and Liðvicingas (= Liðungar? q. v.) The word ‘víkingr’ is thought to be derived from vík ( a bay), from their haunting the bays, creeks, and fjords;—or it means ‘the men from the fjords,’ the coincidence that the old Irish called the Norsemen ‘Lochlannoch.’ and Norway ‘Lochlan,’ is curious.
    B. A few selected references will illustrate the word:—Naddoddr hét maðr, hann var víkingr mikill, Landn. 26; Flóki Vilgerðarson hét maðr, hann var v. mikill, 28; slógusk í Eyjarnar víkingar ok herjuðu ok ræntu víða, 41; Úlfr víkingr ok Ólafr bekkr fóru samskipa til Íslands, 202; en er þeir lágu til hafs kómu at þeim víkingar ok vildu ræna þá, en Gautr laust stafnbúann þeirra við hjálmun-veli, ok lögðu víkingar við þat frá, siðan var hann kallaðr Hjálmun-gautr, 223; Hrafn hafnar-lykkill var víkingr mikill, hann fór til Íslands ok nam land …, 269; Ölvir barna-karl hét maðr ágætr í Noregi, hann var víkingr mikill, hann lét eigi henda börn á spjóta-oddum sem þá var víkingum títt, því var hann barna-karl kallaðr, 308; maðr hét Þorsteinn, gamall maðr ok sjónlítill, hann hafði verit rauða-víkingr (q. v.) í æsku sinni, Þorst. S.; Þorkell miðlangr, hann er rauðr víkingr ok í missætti við Hákon jarl, Fms. xi. 121; her-víkingr, a pirate, i. 225 (p. 259); víkings efni, víkinga höfðingi, konungr, Eg. 190, Fms. vi. 389, Fas. ii. 132; víkinga lið, Stj.; víkinga skip, skeið, snekkja, Hkr. i. 296, Korm. 236, Fms. i. 289; víkinga bæli, Eg. 251; víkinga rán, Fms. vi. 291; Bera kvað Egil vera víkings-efni … þegar hann hefði aldr til ok honum væri fengin herskip, Eg. 190 (and the following verse—þat mælti mín móðir, at mér skyldi kaupa fley ok fagrar árar, fara í hring með víkingum …); af Gizori má göra þrjá menn, hann má vera víkinga höfðingi …, þá má hann ok vera konungr …, með þriðja hætti má hann vera biskup, ok er hann bezt til þess fallinn af þessum þremr, Fms. vi. 389: on Swed. Runic stones, sá var víkinga-vörðr með Gauti, Baut. 267; allir víkingar, Brocm. 197. Of old poems the Hkv. Hund. well illustrates the life and warfare of Vikings of the 9th and 10th centuries, where also the word itself occurs (verpr vígroða um víkinga); as also vinr víkinga, in the song in Hervar. S.; víkingr Dana, Helr. 11; the saying, víkingar fara ekki at lögum.
    2. in after times the word fell into discredit, and is used, esp. in eccl. legends, as = robber, being applied by a misnomer even to highwaymen, Stj. passim; víkingsins Alexandri, Al. 98; Besso þeim vánda víkingi, 122; víkinga dráp, Grett. 100; þessum vansignaða víkingi, Stj. 463 (of Goliath), so in Grág. ii. 136; or even in the Landn., Þorbjörn bitra hét maðr, hann var v. ok íllmenni, 159. For the laws of the ancient Vikings, their discipline and manners, see esp. Hálfs S. ch. 10, Jómsvík. ch. 24 (Fms. xi), Flóam. S. ch. 2, Vd. ch. 2, Yngl. S. ch. 34, 41, Eg. ch. 48, Ó. T. (Hkr.) ch. 101, 102, Ó. H. ch. 21, the Orkn. S. (Sweyn Asleifson) ch. 115, Þorvalds S. Víðf. ch. 1 (Bs. i. 36, 37): records of their wars and voyages, the Landn. passim, the first chapters of Eg., Eb., Ld., Grett., Orkn., Hkr. i. passim.
    II. Víkingr, a pr. name, Landn. and several times on the Swed. Runic stones; cp. Súð-víkingr, a man from Súðavík, Bs.

    Íslensk-ensk orðabók > víkingr

  • 27 dœmi

    n.
    1) proof, reason; draga þeir eigi sízt til dœmis þar um, at, in proof of this they specially adduce the fact, that;
    2) incident, fact; þó hafa mörg dœmi orðit, í forneskju, yet many things have happened in elden times; hörð dœmi, hard fate; at eigi verði oss Adams dœmi, that the same shall not happen to us as to A.;
    3) tale, story (Ari prestr fróði, er mörg dœmisparklig hefir saman sett);
    4) poem, verses (þessi dœmi öll eru kveðin um þenna atburð);
    5) quotation (draga fram dœmi af bókum);
    6) example for imitation, model (eptir dœmum kristinna manna); taka dœmi af e-m, to take an example by one;
    7) example, instance, precedent (djarfari en dœmi munu til vera); umfram dœmi, ór dœmum, unexampled, unprecedented (kom þá svá mikill snjór, at þat var ór dœmum); meirr en til dœmis or til dœma at taka (draga), to take an example.

    Íslensk-ensk orðabók > dœmi

  • 28 einkanna

    Íslensk-ensk orðabók > einkanna

См. также в других словарях:

  • Specially — Spe cial*ly, adv. 1. In a special manner; particularly; especially. Chaucer. [1913 Webster] 2. For a particular purpose; as, a meeting of the legislature is specially summoned. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • specially — [spesh′əl ē] adv. 1. in a special manner; particularly 2. for a special purpose * * * See special. * * * …   Universalium

  • specially — index particularly Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • specially — [adv] particularly distinctively, especially, expressly, in specie, specifically, uniquely; concept 557 Ant. broadly …   New thesaurus

  • specially — ► ADVERB ▪ for a special purpose …   English terms dictionary

  • specially — [spesh′əl ē] adv. 1. in a special manner; particularly 2. for a special purpose …   English World dictionary

  • specially — especial, especially, special, specially 1. There is no longer any great difficulty with especial because special has all but driven it out, although it is still used occasionally to refer principally to exceptional personal qualities or… …   Modern English usage

  • specially — [[t]spe̱ʃəli[/t]] 1) ADV: ADV with v, oft ADV for n If something has been done specially for a particular person or purpose, it has been done only for that person or purpose. ...a soap specially designed for those with sensitive skins... Patrick… …   English dictionary

  • specially — adverb Date: 14th century 1. in a special manner < treated her friends specially > 2. a. for a special purpose < dresses made specially for the occasion > b. in particular ; specifically < made specially for you > 3 …   New Collegiate Dictionary

  • specially — spe|cial|ly [ˈspeʃəli] adv 1.) for one particular purpose, and only for that purpose ▪ specially trained police dogs specially designed/built/made etc ▪ The boats are specially built for the disabled. 2.) spoken much more than usual, or much more …   Dictionary of contemporary English

  • specially — adv. Specially is used with these adjectives: ↑organized, ↑shaped, ↑trained Specially is used with these verbs: ↑arrange, ↑breed, ↑coat, ↑commission, ↑compose, ↑design, ↑designate, ↑ …   Collocations dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»