-
1 semen
semen -
2 semen
-
3 semen
semen -
4 semen
semĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] semence, graine. [st2]2 [-] sorte d'épeautre. [st2]3 [-] jeune plant, surgeon, bouture. [st2]4 [-] semence des animaux, germe vital. [st2]5 [-] race, souche, origine. [st2]6 [-] postérité, rejeton, descendant; enfant; petit (des animaux). [st2]7 [-] principes (de l'eau, du feu, de l'air...), élément, molécule. [st2]8 [-] germe principe, commencement, origine, cause, source; auteur, instigateur. - in semen abire (exire), Plin.: porter graine, grener. - ponere plantâ aut semine, Col.: planter ou semer. - semen trahere ab... Sil.: tirer son origine de... - boni seminis pecus, Varr. R. R. 2, 2, 4: un troupeau de bonne race. - ortus regio semine, Liv.: issu de sang royal. - marina semina, Col.: alevin. - semina leonum, Virg.: la race des lions. - non tulit sua semina... Ov. M. 2, 629: il ne souffrit pas que son fils... - semina rerum, Lucr.: éléments constitutifs des choses. - semina aquarum, Lucr.: molécules d'eau. - semina flammae, Virg.: semences du feu. - semen malorum omnium, Cic.: source de tous les maux. - semen bellorum civilium, Cic.: ferment de discordes civiles. - semen sceleris, Plaut.: artisan de fourberies. - semina veteris eloquentiae, Tac. Or. 33: la source de l'ancienne éloquence.* * *semĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] semence, graine. [st2]2 [-] sorte d'épeautre. [st2]3 [-] jeune plant, surgeon, bouture. [st2]4 [-] semence des animaux, germe vital. [st2]5 [-] race, souche, origine. [st2]6 [-] postérité, rejeton, descendant; enfant; petit (des animaux). [st2]7 [-] principes (de l'eau, du feu, de l'air...), élément, molécule. [st2]8 [-] germe principe, commencement, origine, cause, source; auteur, instigateur. - in semen abire (exire), Plin.: porter graine, grener. - ponere plantâ aut semine, Col.: planter ou semer. - semen trahere ab... Sil.: tirer son origine de... - boni seminis pecus, Varr. R. R. 2, 2, 4: un troupeau de bonne race. - ortus regio semine, Liv.: issu de sang royal. - marina semina, Col.: alevin. - semina leonum, Virg.: la race des lions. - non tulit sua semina... Ov. M. 2, 629: il ne souffrit pas que son fils... - semina rerum, Lucr.: éléments constitutifs des choses. - semina aquarum, Lucr.: molécules d'eau. - semina flammae, Virg.: semences du feu. - semen malorum omnium, Cic.: source de tous les maux. - semen bellorum civilium, Cic.: ferment de discordes civiles. - semen sceleris, Plaut.: artisan de fourberies. - semina veteris eloquentiae, Tac. Or. 33: la source de l'ancienne éloquence.* * *Semen, seminis, pen. corr. n. g. a Sero, seris. Colum. Semence.\Abire in semen. Plin. Venir à semence, Grener.\Committere semina sulcis. Virgil. Semer.\Exire in semen. Plin. Grener.\Spargere semina. Seneca. Semer.\Semina. Virgil. Plantes et sauvageaulx. Ce sont aussi pepins.\Deponere semina. Columel. Planter des sauvageaux, ou jeunes plantes de vigne.\Huius belle semen tu fuisti. Cic. Autheur, Origine, Commencement, Tu as esmeu ceste guerre, Tu en es cause.\Semen alicuius. Sueton. La generation, La semence, Enge, Engence. -
5 semen
semen sustantivo masculino semen
semen m Med semen ' semen' also found in these entries: Spanish: banco English: semen - spunktr['siːmən]1 semen nombre masculinosemen ['si:mən] n: semen mn.• leche** s.m.• semen s.m.'siːmənmass noun semen m['siːmǝn]N semen m* * *['siːmən]mass noun semen m -
6 semen
sēmen, inis, n. (zu Wz. *se- in 2. sero), das Mittel, um ein Säen, Pflanzen, Fortpflanzen hervorzubringen, der Same, der Setzling, I) eig., übtr. u. meton.: A) eig.: u. übtr. 1) der Same, a) des Getreides und anderer Gewächse, semen optimum, Varro: terra semen genitale retinens, Lact.: tritici semen, Augustin.: semina feni, Colum.: herbarum semina quaedam, Hieron.: semen manu spargere, Cic., mandare terrae, Colum.: in semen abire, in Samen gehen, Plin.: ad semen reservare, Colum.: separatim ex optima spica semen reponere, Colum. – u. vorzugsw. = Speltsame, Spelt, Colum. u. Plin. – b) übtr.: α) der Menschen u. Tiere, Lucr. u. Varro: creatae semine Saturni, von Saturnus gezeugt, Ov. – β) v. den Grundstoffen anderer Körper (des Wassers, Feuers, der Steine usw.), Lucr., Verg. u.a. – 2) der Setzling, a) der zur Fortpflanzung gebrauchte Pflänzling, das Setzholz, der Fechser, Varro u.a. – b) übtr., die zur Fortpflanzung in Fischteiche gesetzte junge Brut der Fische, der Satz, die Setzlinge, marina semina, Colum. 8, 16, 2. – B) meton., der Same = 1) der Stamm, das Geschlecht, Romanum, Cic.: regio semine orta, von königlichem Geblüte, -Geschlechte, Liv. – v. Tieren, pecus boni seminis, Rasse, Varro. – 2) poet., Sprößling, Nachkomme, Kind, caelestia semina partu ediderat, gebar zwei Kinder göttl. Ursprunges, Ov.: semina Phoebi, Äskulap, des Phöbus Sohn, Ov.: matrum, Ov. – II) bildl., der Same = die Ursache, Grundursache, Grundlage, Veranlassung, der Stoff (Zündstoff), Urheber, stirps ac semen malorum omnium, Cic.: huius belli semen fuisti, Cic.: sed eius seminis generisque sint, ex quo etc., die Bildungskraft u. Art in sich tragen, Gell. – Plur., bellorum civilium semen et causa, Cic.: in animis quasi virtutum igniculi ac semina, Cic.: tribuni semina discordiarum, Liv.: semina veteris eloquentiae, Tac.: semina discordiae praebere, Tac.
-
7 semen
sēmen, inis, n. (zu Wz. *se- in 2. sero), das Mittel, um ein Säen, Pflanzen, Fortpflanzen hervorzubringen, der Same, der Setzling, I) eig., übtr. u. meton.: A) eig.: u. übtr. 1) der Same, a) des Getreides und anderer Gewächse, semen optimum, Varro: terra semen genitale retinens, Lact.: tritici semen, Augustin.: semina feni, Colum.: herbarum semina quaedam, Hieron.: semen manu spargere, Cic., mandare terrae, Colum.: in semen abire, in Samen gehen, Plin.: ad semen reservare, Colum.: separatim ex optima spica semen reponere, Colum. – u. vorzugsw. = Speltsame, Spelt, Colum. u. Plin. – b) übtr.: α) der Menschen u. Tiere, Lucr. u. Varro: creatae semine Saturni, von Saturnus gezeugt, Ov. – β) v. den Grundstoffen anderer Körper (des Wassers, Feuers, der Steine usw.), Lucr., Verg. u.a. – 2) der Setzling, a) der zur Fortpflanzung gebrauchte Pflänzling, das Setzholz, der Fechser, Varro u.a. – b) übtr., die zur Fortpflanzung in Fischteiche gesetzte junge Brut der Fische, der Satz, die Setzlinge, marina semina, Colum. 8, 16, 2. – B) meton., der Same = 1) der Stamm, das Geschlecht, Romanum, Cic.: regio semine orta, von königlichem Geblüte, -Geschlechte, Liv. – v. Tieren, pecus boni seminis, Rasse, Varro. – 2) poet., Sprößling, Nachkomme, Kind, caelestia semina partu ediderat, gebar zwei Kinder göttl. Ur-————sprunges, Ov.: semina Phoebi, Äskulap, des Phöbus Sohn, Ov.: matrum, Ov. – II) bildl., der Same = die Ursache, Grundursache, Grundlage, Veranlassung, der Stoff (Zündstoff), Urheber, stirps ac semen malorum omnium, Cic.: huius belli semen fuisti, Cic.: sed eius seminis generisque sint, ex quo etc., die Bildungskraft u. Art in sich tragen, Gell. – Plur., bellorum civilium semen et causa, Cic.: in animis quasi virtutum igniculi ac semina, Cic.: tribuni semina discordiarum, Liv.: semina veteris eloquentiae, Tac.: semina discordiae praebere, Tac. -
8 semen
sēmen, ĭnis, n. [root sa-, sē-; cf.: sero, sevi; Saturnus, sator, etc.].I.Seed.1.Of plants, Cato, R. R. 17; 27; 31 fin.; 34; Varr. R. R. 1, 40 sq.:2.semen manu spargere,
Cic. Rosc. Am. 18, 50:terra semen excepit,
id. Sen. 15, 51; id. N. D. 2, 32, 81; Ov. M. 1, 108; 7, 623 et saep.—Of men, animals, etc., Plaut. Am. 5, 2, 9; Varr. R. R. 2, 2, 4; 2, 3, 4; 3, 7, 10 al.; Lucr. 4, 1031; 4, 1034 sq.; Cels. 4, 19; Ov. M. 1, 748; 15, 760 et saep.—3.Poet., of the elements of other bodies (of fire, water, stones, etc.):B.ignis semina convolvunt e nubibus,
Lucr. 6, 201 sq.; 6, 444; 6, 507;6, 841: quaerit pars semina flammae in venis silicis,
Verg. A. 6, 6; Ov. M. 11, 144 et saep.:in animis quasi virtutum igniculi et semina,
Cic. Fin. 5, 7, 18; so id. Div. 1, 3, 6:alicujus quaestionis,
Liv. 40, 19.—kat exochên, spelt-seed, spelt, Plin. 18, 8, 19, § 82; 18, 24, 55, § 198; Col. 2, 12, 1; cf. Isid. Orig. 17, 3, 6.—II.Transf.A.A shoot used for propagating; a graft, scion, set, slip, cutting, Varr. R. R. 1, 40, 5; Verg. G. 2, 354; Col. 3, 3, 4; 3, 4, 1; 5, 10, 1 et saep.—2.A stock, race (very rare):3.genus ac semen,
Cic. Agr. 2, 35, 95; so (with genus) id. Phil. 4, 5, 13:ipsa regio semine orta,
Liv. 1, 47:videndum, ut boni seminis pecus habeas,
Varr. R. R. 2, 2, 4.—Posterity, progeny, offspring, child ( poet.):II.non tulit in cineres labi sua Phoebus eosdem Semina, sed natum flammis Eripuit,
Ov. M. 2, 629; so,semina,
id. ib. 10, 470; 15, 216; id. F. 2, 383; id. Tr. 2, 415; Sen. Herc. Fur. 987; Vulg. Gen. 15, 5 et saep.—Trop., as in all languages, seed, i. e. origin, occasion, ground, cause; of persons, an author, prompter, insligator, etc. (class.).(α).Sing. (the predom. signif. in Cic.):(β).stirps ac semen malorum omnium,
Cic. Cat. 1, 12, 30:bellorum civilium semen et causa,
id. Off. 2, 8, 29, cf. ut in seminibus est causa arborum et stirpium:sic hujus belli semen ut fuisti (for which, just before: causam belli in personā tuā constitisse),
id. Phil. 2, 22, 55:sceleris,
Plaut. Rud. 2, 2, 21.—Plur.:in animis, quasi virtutum igniculi atque semina,
Cic. Fin. 5, 7, 18:quod et Zeno in suis commentariis quasi semina quaedam sparsisset,
id. Div. 1, 3, 6:si virtutes sunt, ad quas nobis initia quaedam ac semina sunt concessa naturā,
Quint. 2, 20, 6:loquaces, seditiosos, semina discordiarum (tribunos plebis),
Liv. 3, 19, 5:vix tamen illa semina erant futurae luxuriae,
the small beginnings, id. 39, 6, 9; cf. id. 40, 19, 9:discordiae,
Tac. H. 1, 53; 4, 18 fin.:belli,
id. A. 4, 27; 16, 7:rebellionis,
id. ib. 11, 19:motus,
id. ib. 3, 41. futuri exitii, id. ib. 4, 60:ejus facultatis,
Quint. 2, 20, 6:quamquam semina ejus (translationis) quaedam apud Aristotelen reperiuntur,
id. 3, 6, 60:quaedam probationum,
id. 4, 2, 54:veteris eloquentiae,
Tac. Or. 33; Sen. Ep. 90, 29. -
9 semen
-
10 sēmen
sēmen inis, n [1 SA-].—Of plants, seed: manu spargere semen: terra semen excepit: iacto semine, V.: quercus de semine Dodonaeo, O.—Of men or animals, seed, race: genitus de semine Iovis, son of Jupiter, O.: ipsa regio semine orta, L.: mortali semine cretus, of mortal race, O.: (virtus) propria Romani seminis, i. e. an inborn characteristic of the Romans.—A shoot, graft, scion, set, slip, cutting: Seminibus positis (i. e. virgultis), V.— Posterity, progeny, offspring, child: inpia Semina fert utero, O.—Fig., seed, an origin, essence, principle, source, occasion, ground, cause: veteris percepto semine venae Arva rigent auro, O.: malorum omnium: huius belli: Semina terrarumque animaeque marisque Et ignis, i. e. the four elements, V.: semina discordiarum (tribuni), L.: semina futurae luxuriae, the small beginnings, L.* * * -
11 sêmên
\sêmên, -egümüşi--------\sêmên, -egümüşlü--------\sêmên, -egümüşten yapılma -
12 semen
semen semen, inis n семя -
13 semen
semen [ˊsi:mən] nсе́мя, спе́рма -
14 semen
sēmen, inis n. [ sero II ]s. rerum O — элементы природы2) саженец, рассада (s. ponere V)3) род ( rēgio semine ortus L); порода ( pecus boni seminis Vr)4) (тж. pl.) отпрыск, потомок, дитя, сынIlia Vestālis caelestia semina partu ediderat O — весталка Илия родила от бога (Марса) двух детей (Ромула и Рема)5) первоисточник, основа, причина (discordiae T; malorum C)7) полба Col, PM -
15 semen
-
16 semen
Semen n, Samen m, Sperma n, Samenflüssigkeit f, Liquor m seminis (s. a. seminal) -
17 semen
-
18 semen
-
19 Semen
-The Japanese term for dressed silk. -
20 semen
semen, inis, n., seed.
См. также в других словарях:
Semen — humano en una placa de Petri. Semen[1] (del latín semen) o esperma es el conjunto de espermatozoides y sustancias fluidas que se producen en el aparato genital masculino de todos los animales, entre ellos la especie humana … Wikipedia Español
Semen — Se men (s[=e] m[e^]n), n.; pl. {Semina} (s[e^]m [i^]*n[.a]). [L., from the root of serere, satum, to sow. See {Sow} to scatter seed.] 1. (Bot.) The seed of plants. [1913 Webster] 2. (Physiol.) The seed or fecundating fluid of male animals; sperm … The Collaborative International Dictionary of English
Semen — Pays France Langue Français Périodicité semestrielle Genre revue scientifique Diffusion éle … Wikipédia en Français
Semen Up — Datos generales Origen Vigo, Galicia, España In … Wikipedia Español
semen — m. sex. Ver esperma. Medical Dictionary. 2011. semen Secreción blanquecina y espesa de … Diccionario médico
semen — late 14c., from L. semen seed, from PIE *si so , reduplication of root *se to sow (Cf. L. serere to sow, O.Prus. semen seed, O.C.S. seme, O.H.G. samo; see SOW (Cf. sow) (v.)) … Etymology dictionary
sêmen — s. m. 1. Semente. 2. [Fisiologia] Líquido fecundante dos animais. • [Brasil] Plural: sêmenes ou semens. ♦ Grafia em Portugal: sémen … Dicionário da Língua Portuguesa
sémen — s. m. 1. Semente. 2. [Fisiologia] Líquido fecundante dos animais. • [Portugal] Plural: sémenes. ♦ Grafia no Brasil: sêmen … Dicionário da Língua Portuguesa
semen — sustantivo masculino 1. Líquido espeso de color blanco que contiene los espermatozoides y es segregado por las glándulas genitales masculinas. banco de semen. Sinónimo: esperma … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
semen — (Del lat. semen). 1. m. Conjunto de espermatozoides y sustancias fluidas que se producen en el aparato genital masculino de los animales y de la especie humana. 2. Bot. Semilla de los vegetales … Diccionario de la lengua española
semen — semen. = sperm (см.). (Источник: «Англо русский толковый словарь генетических терминов». Арефьев В.А., Лисовенко Л.А., Москва: Изд во ВНИРО, 1995 г.) … Молекулярная биология и генетика. Толковый словарь.