(samodzielnie)

См. также в других словарях:

• samodzielnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., samodzielnieej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób samodzielny – bez żadnej pomocy lub ulegania czyimś wpływom, czyjejś władzy; samemu, własnoręcznie; niezależnie, niezawiśle :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• samodzielnie — samodzielnieej 1. «bez niczyjej pomocy, bez niczyjego wpływu, niezależnie, niezawiśle» Robić coś, pracować samodzielnie. Żyć samodzielnie. 2. «odrębnie, samoistnie» Coś występuje samodzielnie …   Słownik języka polskiego

• ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

• wolny — wolnyni, wolnyniejszy 1. «mogący postępować zgodnie z własną wolą, nie podporządkowany komuś lub czemuś; będący na swobodzie, nie uwięziony; nie zabroniony, nie skrępowany; o kraju: nie będący pod obcą przemocą, suwerenny, niezawisły» Wolny kraj …   Słownik języka polskiego

• oczko — Być (czyimś) oczkiem w głowie «być przez kogoś faworyzowanym, być czyimś ulubieńcem, przedmiotem czyjejś troski, czyichś zabiegów i starań»: (...) od urodzenia uśmiechnięta, miła i wesoła była oczkiem w głowie swych rodziców. PP 41/1938. Oczkiem… …   Słownik frazeologiczny

• antyfona — ż IV, CMs. antyfonanie; lm D. antyfonaon rel. «w liturgii chrześcijańskiej: krótki tekst modlitewny, dawniej śpiewany lub recytowany na przemian przez dwa chóry po wersetach psalmu, obecnie przeplatający psalmy i hymny lub występujący… …   Słownik języka polskiego

• autonomicznie — «niezależnie, samodzielnie» …   Słownik języka polskiego

• część — ż V, DCMs. częśćści; lm MD. częśćści 1. «wycinek jakiejś całości, będący wynikiem podziału lub wyodrębniony teoretycznie dla bliższego określenia czegoś (np. miejsca); jeden z elementów, na które dzieli się jakaś całość, pewna ilość z całości;… …   Słownik języka polskiego

• dekret — m IV, D. u, Ms. dekretecie; lm M. y 1. «akt prawny mający moc ustawy, wydawany przez organ inny niż parlament, np. przez organ władzy wykonawczej (prezydenta, rząd)» Dekret prezydenta o zmianie waluty. Ogłosić, wydać, zawiesić dekret. Dekret… …   Słownik języka polskiego

• ekstern — m IV, DB. a, Ms. eksternnie; lm M. i, DB. ów «osoba ucząca się samodzielnie (poza szkołą ), zdająca egzaminy komisyjnie przy jakiejś szkole; eksternista» Zdawać maturę na prawach eksterna, jako ekstern. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• flota — ż IV, CMs. flocie; lm D. flot 1. «ogół jednostek pływających o jednakowym przeznaczeniu albo przynależności» Flota handlowa, morska, rzeczna, wojenna. Tonaż, zdolność przewozowa floty. 2. «wyższy związek operacyjny okrętów wojennych do… …   Słownik języka polskiego