(początek)

См. также в других словарях:

• początek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. początektku {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, od czego zaczyna się istnienie czegoś, trwanie czegoś w czasie; pierwsze momenty; okres początkowy : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Poczatek — (spr. Potschalck, Poczatky), Stadt im böhmischen Kreise Budweis; Tuchweberei, Gesundbrunnen; 3000 Ew …   Pierer's Universal-Lexikon

• początek — m III, D. początektku, N. początektkiem; lm M. początektki 1. «to, od czego się coś zaczyna w czasie lub przestrzeni; rozpoczęcie (się) czegoś, pierwszy moment, pierwszy punkt» Dobry, zły, trudny, łatwy początek. Ciekawy, nudny początek powieści …   Słownik języka polskiego

• początek — Od początku świata zob. świat 21 …   Słownik frazeologiczny

• brać – wziąć początek [źródło] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{z czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} zaczynać się od czegoś, mieć swój początek w czymś, wynikać z czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Noc świętojańska bierze swój początek z czasów pogańskich. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dawać – dać początek — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czemuś} {{/stl 8}}{{stl 7}} zapoczątkowywać, rozpoczynać coś, powodować zaistnienie jakiegoś procesu, jakichś działań : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gall Anonim dał początek dziejopisarstwu polskiemu. Nie wiadomo, co dało początek… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Jazz w wolnych chwilach — Jazz w wolnych chwilach …   Википедия

• brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

• pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy …   Słownik języka polskiego

• źródło — n III, Ms. źródłodle; lm D. źródłodeł 1. «naturalny wypływ wody podziemnej (słodkiej lub mineralnej) na powierzchnię ziemi, początek rzeki, strumienia» Kryniczne, czyste źródło. Źródła mineralne, siarczane, słone, solankowe. Źródła rzek. Źródło… …   Słownik języka polskiego

• źródło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. źródłodle; lm D. źródłodeł {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce wydostawania się z głębi ziemi wody; początek cieku wodnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Źródło rzeki. Źródła mineralne …   Langenscheidt Polski wyjaśnień