-
1 pożywienie
خوراك ; طعام ; غذا ; قوتواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > pożywienie
-
2 nourishment
pożywienie -
3 pâtée
pożywienie -
4 еда
сущ.• jadło• jedzenie• konsumpcja• mączka• odżywianie• odżywka• pokarm• posiłek• potrawa• pożywienie• strawa• utrzymanie• wyżywienie• żer• żywność* * *jadło, jedzenie, posiłek, pożywienie, strawa -
5 корм
сущ.• furaż• jadło• jedzenie• karma• karmienie• obrok• odżywka• pasza• pokarm• potrawa• pożywienie• strawa• wyżywienie• żer• żywność* * *karm, obrok, pastwa, pasza, ( zwierząt) pożywienie, żarcie, ( диких животных) żer -
6 питание
сущ.• alimentacja• dieta• dietetyk• dożywianie• jadło• jedzenie• karma• karmienie• mączka• odżywianie• odżywienie• pasza• pokarm• posiłek• potrawa• pożywienie• strawa• utrzymanie• wikt• wyżywienie• zaopatrywanie• zasilanie• żer• żywienie• żywność* * *( pożywienie) wyżywienie, żywienie -
7 пища
сущ.• dieta• dożywianie• jadło• jedzenie• karma• karmienie• obrok• odżywianie• odżywka• pastwa• pasza• pokarm• potrawa• pożywienie• strawa• utrzymanie• wikt• wyżywienie• żer• żywienie• żywność* * *jadło, jedzenie, pastwa, pokarm, posiłek, pożywienie, strawa, wyżywienie, żer перен., żywność -
8 пропитание
сущ.• jadło• jedzenie• odżywka• pokarm• potrawa• pożywienie• przepojenie• strawa• utrzymanie• wyżywienie• żer• żywność* * *pożywienie, wyżywienie, życie -
9 nourishment
['nʌrɪʃmənt]npożywienie nt* * *noun (something that nourishes; food: Plants draw nourishment from the earth.) pożywienie -
10 кушанье
сущ.• danie• jadło• jedzenie• misa• naczynie• pokarm• posiłek• potrawa• pożywienie• półmisek• strawa• talerz• wanienka• wyżywienie• żer• żywność* * *danie, potrawa -
11 продовольствие
сущ.• jadło• jedzenie• pokarm• potrawa• pożywienie• prowiant• strawa• wyżywienie• zaopatrywanie• zaopatrzenie• żer• żywność* * *( artykuły spożywcze) aprowizacja разг., prowiant, prowizja, żywność -
12 травити
trawytyдієсл.trawić (np. pożywienie) (напр. їжа) -
13 Kost
-
14 Nahrung
f -pożywienie n, pokarm m (a. figur.) -
15 food
[fuːd]nżywność f, pokarm m* * *[fu:d](what living things eat: Horses and cows eat different food from dogs.) jedzenie, pożywienie- food stall
- food-processor
- foodstuff -
16 nutriment
noun (nourishment; food.) pożywienie -
17 sustenance
['sʌstɪnəns]npożywienie nt -
18 кормление
сущ.• dietetyk• dożywianie• karma• karmienie• odżywianie• odżywienie• pasza• pokarm• pożywienie• strawa• wyżywienie• żywienie -
19 aliment
1. odżywka2. pokarm3. pożywienie4. spożywczy5. strata6. strawa7. żywnościowy8. żywność -
20 nourriture
1. jedzenie2. karmienie3. odżywianie4. pokarm5. pożywienie6. strawa7. wikt8. wyżywienie9. żywienie10. żywność
См. также в других словарях:
pożywienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. pożywić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, co spożywa człowiek, co je lub czym karmione jest zwierzę;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pożywienie — n I 1. rzecz. od pożywić. 2. «to, czym się żywią ludzie lub zwierzęta; pokarm» Obfite, smaczne, zdrowe pożywienie. Przygotować, przyrządzić pożywienie. Coś stanowi pożywienie dla kogoś … Słownik języka polskiego
kuchnia — ż I, DCMs. kuchniani; lm D. kuchniani (kuchniachen) 1. «pomieszczenie z piecem kuchennym lub odpowiednim urządzeniem do gotowania» Mała, ciasna kuchnia. Dwa pokoje z kuchnią. ∆ Ślepa kuchnia «kuchnia bez okna na zewnątrz» ◊ pot. Znać coś,… … Słownik języka polskiego
Anna Kowalska-Lewicka — (* 24. Mai 1920 in Krakau; † 20. August 2009 ebenda) war eine polnische Ethnographin. Inhaltsverzeichnis 1 Biographie 2 Auszeichnungen und Mitgliedschaften 3 Publikationen … Deutsch Wikipedia
dar — 1. Dar fortuny, losu «cecha człowieka, która może mu przynieść w życiu powodzenie; także: zdarzenia, okoliczności pomyślne dla człowieka, zaistniałe bez jego wysiłku lub udziału»: Wiedział o swojej niewątpliwej urodzie i zdawał się ten dar losu… … Słownik frazeologiczny
beztreściwy — 1. «nie mający wartościowych składników odżywczych» Beztreściwe pożywienie. Beztreściwa pasza. 2. «nie mający głębszej treści, sensu; błahy» Beztreściwe gadanie … Słownik języka polskiego
boży — przym. od bóg (zwykle w zn. 1) Opatrzność boża. Sprawiedliwość boża. ∆ Boże Ciało «w kościele katolickim święto ku czci Najświętszego Sakramentu» ∆ Boże Narodzenie «święto kościelne obchodzone przez chrześcijan na pamiątkę narodzenia Chrystusa» ∆ … Słownik języka polskiego
brunatnica — ż II, DCMs. brunatnicacy; lm D. brunatnicaic bot. brunatnice «Phaeophyta, typ glonów wielokomórkowych, głównie morskich, obejmujący około 1500 gatunków, o plesze brunatnej, długości od kilku mm do ponad 100 m; występują masowo w morzach… … Słownik języka polskiego
byt — m IV, D. u, Ms. bycie; lm M. y 1. «całokształt życia; istnienie, życie» Byt człowieka, zwierzęcia. Coś jest sprawą bytu narodowego. Zagadka, zagadnienie bytu. Usprawiedliwić swój byt. ∆ biol. Walka o byt «w teorii doboru naturalnego Darwina… … Słownik języka polskiego
chwytnik — m III, D. a, N. chwytnikkiem; lm M. i 1. «imadełko lub szczypczyki używane w delikatnych, precyzyjnych robotach» 2. bot. chwytniki «nitkowate komórki powierzchniowe występujące u niektórych grzybów, glonów, porostów, mszaków i in.,… … Słownik języka polskiego
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego