-
1 poświadczyć
глаг.• засвидетельствовать• констатировать• обеспечить• удостоверить• удостоверять* * *poświadcz|yć\poświadczyćony сов. удостоверить; засвидетельствовать;\poświadczyć podpis удостоверить подпись; \poświadczyć notarialnie засвидетельствовать нотариально (в нотариальной конторе, у нотариуса)
+ potwierdzić, zaświadczyć* * *poświadczony сов.удостове́рить; засвиде́тельствоватьpoświadczyć podpis — удостове́рить по́дпись
poświadczyć notarialnie — засвиде́тельствовать нотариа́льно (в нотариа́льной конто́ре, у нота́риуса)
Syn: -
2 poświadczyć
poświadczyć pf →LINK="poświadczać" poświadczać -
3 poświadczyć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poświadczyć
-
4 poświadczyć
poświadczyć [pɔɕfjatʧ̑ɨʨ̑] -
5 poświadczyć
1. attester2. authentiquer3. certifier4. légaliser -
6 poświadczyć
vt pf→ poświadczać -
7 poświadczyć
завірити; засвідчити; посвідчити -
8 засвидетельствовать
глаг.• certyfikować• legalizować• potwierdzać• potwierdzić• poświadczać• poświadczyć• przyświadczyć• stwierdzać• uwierzytelnić• zalegalizować• zaświadczać• zaświadczyć* * *poświadczyć, zaświadczyć -
9 poświadczać
глаг.• доказывать• засвидетельствовать• констатировать• обеспечить• подтверждать• свидетельствовать• удостоверить• удостоверять* * *poświadcza|ć\poświadczaćny несов. удостоверять; ср. poświadczyć+potwierdzać, zaświadczać
* * *poświadczany несов.удостоверя́ть; ср. poświadczyćSyn: -
10 przyświadczyć
глаг.• засвидетельствовать* * *сов. подтвердить; поддакнуть+poświadczyć, przytaknąć
* * *сов.подтверди́ть; подда́кнутьSyn: -
11 stwierdzić
глаг.• высказывать• гласить• говорить• констатировать• молвить• проговорить• сказать* * *stwierdz|ić\stwierdzićony сов. 1. констатировать, установить; отметить;\stwierdzić fakt констатировать факт; \stwierdzić prawdę установить истину;
2. подтвердить, удостоверить;\stwierdzić autentyczność подтвердить аутентичность (подлинность); \stwierdzić na piśmie подтвердить письменно; \stwierdzić tożsamość удостоверить личность;
3. найти, обнаружить;\stwierdzić chorobę обнаружить болезнь+1. skonstatować 2. poświadczyć
* * *stwierdzony сов.1) констати́ровать, установи́ть; отме́титьstwierdzić fakt — констати́ровать факт
stwierdzić prawdę — установи́ть и́стину
2) подтверди́ть, удостове́ритьstwierdzić autentyczność — подтверди́ть аутенти́чность (по́длинность)
stwierdzić na piśmie — подтверди́ть пи́сьменно
stwierdzić tożsamość — удостове́рить ли́чность
3) найти́, обнару́житьstwierdzić chorobę — обнару́жить боле́знь
Syn:skonstatować 1), poświadczyć 2) -
12 certify
['səːtɪfaɪ] 1. vtfact poświadczać (poświadczyć perf); ( award diploma to) przyznawać (przyznać perf) dyplom or patent +dat2. vito certify sb insane — orzekać (orzec perf) o czyjejś niepoczytalności
to certify that … — zaświadczać (zaświadczyć perf), że …
* * *1) (to declare formally (eg that something is true): I certify that I witnessed the signing of his will.) poświadczyć2) (to declare officially that (someone) is insane.) orzekać (niepoczytalność)• -
13 pieczęć
-ci, -cie; gen pl -ci; fstamp; ( lakowa) seal* * *f.pl. -e1. ( lakowa) seal; ( gumowa) (rubber) stamp; przystawić pieczęć affix a seal l. stamp; odcisnąć pieczęć prawn. impress a seal; potwierdzić l. poświadczyć coś pieczęcią put one's seal on sth; złamać pieczęć l. plombę break a seal.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pieczęć
-
14 poświadczać
impf ⇒ poświadczyć* * *-am, -asz, -yć; perf; vtto authenticate, to certify* * *ipf.authenticate, certify, attest.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poświadczać
-
15 констатировать
глаг.• certyfikować• konstatować• orzekać• poświadczać• poświadczyć• skonstatować• stwierdzać• stwierdzić• ustalać• ustanawiać• zakładać• założyć• zaświadczać• zaświadczyć* * *konstatować, skonstatować, stwierdzać, stwierdzić -
16 удостоверять
глаг.• certyfikować• dowodzić• legalizować• potwierdzać• potwierdzić• poświadczać• poświadczyć• próbować• sprawdzać• sprawdzić• stwierdzać• udowadniać• udowodnić• uwiarygodniać• uwierzytelniać• uwierzytelnić• weryfikować• zalegalizować• zaświadczać• zaświadczyć• zweryfikować* * *poświadczać, stwierdzać, uwierzytelniać, zaświadczać -
17 testify
['tɛstɪfaɪ]vito testify to sth ( JUR) — poświadczać (poświadczyć perf) coś; ( be sign of) świadczyć o +loc
* * *1) (to give evidence, especially in a law court: He agreed to testify on behalf of / against the accused man.) zeznawać2) (to show or give evidence of; to state that (something) is so: I will testify to her kindness.) zaświadczać, dawać świadectwo -
18 witness
['wɪtnɪs] 1. nświadek m2. vt ( lit, fig)być świadkiem +gento bear witness to — behaviour świadczyć o +loc; person dawać (dać perf) świadectwo +dat
witness for the prosecution/defence — świadek oskarżenia/obrony
to witness to sth/having seen sth — zaświadczać (zaświadczyć perf) o czymś/, że się coś widziało
* * *['witnəs] 1. noun1) (a person who has seen or was present at an event etc and so has direct knowledge of it: Someone must have seen the accident but the police can find no witnesses.) świadek2) (a person who gives evidence, especially in a law court.) świadek3) (a person who adds his signature to a document to show that he considers another signature on the document to be genuine: You cannot sign your will without witnesses.) świadek2. verb1) (to see and be present at: This lady witnessed an accident at three o'clock this afternoon.) być świadkiem2) (to sign one's name to show that one knows that (something) is genuine: He witnessed my signature on the new agreement.) poświadczyć•- bear witness -
19 attest
[ə'tɛst]vito attest to — ( demonstrate) potwierdzać (potwierdzić perf) +acc; ( JUR) ( confirm) świadczyć (poświadczyć perf) o +loc
-
20 authenticate
[ɔː'θɛntɪkeɪt]vt
- 1
- 2
См. также в других словарях:
poświadczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}poświadczać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poświadczyć — dk VIb, poświadczyćczę, poświadczyćczysz, poświadczyćświadcz, poświadczyćczył, poświadczyćczony poświadczać ndk I, poświadczyćam, poświadczyćasz, poświadczyćają, poświadczyćaj, poświadczyćał, poświadczyćany «stwierdzić, poręczyć prawdziwość,… … Słownik języka polskiego
poświadczać — → poświadczyć … Słownik języka polskiego
poświadczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, poświadczaćam, poświadczaća, poświadczaćają, poświadczaćany {{/stl 8}}– poświadczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, poświadczaćczę, poświadczaćczy, poświadczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} stwierdzać prawdziwość,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
delegacja — ż I, DCMs. delegacjacji, lm D. delegacjacji (delegacjacyj) 1. «grupa osób (delegatów) reprezentujących jakąś zbiorowość, naród, państwo; deputacja» Delegacje krajowe, zagraniczne na kongres, zjazd. Delegacja chłopów i robotników na ogólnopolską… … Słownik języka polskiego
pokwitować — dk IV, pokwitowaćtuję, pokwitowaćtujesz, pokwitowaćtuj, pokwitowaćował, pokwitowaćowany «pisemnie poświadczyć coś; podpisać pokwitowanie, kwit» Pokwitować odbiór przesyłki. przen. «potwierdzić, zaakceptować coś, przyjąć do wiadomości»… … Słownik języka polskiego
poświadczenie — n I 1. rzecz. od poświadczyć. 2. lm D. poświadczenieczeń «dokument poświadczający, stwierdzający coś; świadectwo, pokwitowanie, zaświadczenie» Poświadczenie wysłania przesyłki. Podpisać poświadczenie odbioru zawiadomienia … Słownik języka polskiego
potwierdzić — dk VIa, potwierdzićdzę, potwierdzićdzisz, potwierdzićtwierdź, potwierdzićdził, potwierdzićdzony potwierdzać ndk I, potwierdzićam, potwierdzićasz, potwierdzićają, potwierdzićaj, potwierdzićał, potwierdzićany «stwierdzić, poświadczyć prawdziwość,… … Słownik języka polskiego
przyświadczyć — dk VIb, przyświadczyćczę, przyświadczyćczysz, przyświadczyćświadcz, przyświadczyćczył, przyświadczyćczony przyświadczać ndk I, przyświadczyćam, przyświadczyćasz, przyświadczyćają, przyświadczyćaj, przyświadczyćał, przyświadczyćany «potwierdzić… … Słownik języka polskiego
stwierdzić — dk VIa, stwierdzićdzę, stwierdzićdzisz, stwierdź, stwierdzićdził, stwierdzićdzony stwierdzać ndk I, stwierdzićam, stwierdzićasz, stwierdzićają, stwierdzićaj, stwierdzićał, stwierdzićany «dowiedziawszy się, przekonawszy się o czymś, uznać to za… … Słownik języka polskiego
poświadczenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. poświadczenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. poświadczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokument poświadczający coś; świadectwo,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień