(paraliż)

См. также в других словарях:

• paraliż — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bezwład ciała lub jego części, zanik siły mięśniowej, spowodowany uszkodzeniem ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego; porażenie :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• paraliż — m II, D. u, blm med. «utrata siły mięśniowej, bezwład wywołany uszkodzeniem elementów ruchowych ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego; porażenie» Paraliż kończyn, mózgu. Zostać dotkniętym paraliżem. Dostać paraliżu. Ulec paraliżowi. ∆… …   Słownik języka polskiego

• paraliż postępujący [postępowy] — paraliż postępujący [postępowy]{{/stl 13}}{{stl 33}}, to samo co porażenie postępujące. {{/stl 33}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• paraliza — PARALIZÁ, paralizez, vb. I. 1. intranz. şi refl. A se îmbolnăvi de paralizie; a damblagi. ♦ tranz. fact. A face să şi piardă mobilitatea şi sensibilitatea; a înţepeni, a amorţi. 2. tranz. fig. A împiedica, a face incapabil să se mişte, să se… …   Dicționar Român

• postępowy — postępowywi 1. «będący zwolennikiem postępu; wyrażający postęp, zgodny z zasadami postępu» Postępowy artysta, pisarz, uczony, myśliciel, działacz. Umysł postępowy. Myśl postępowa. Postępowe dążenia, idee, hasła, poglądy. Literatura, sztuka… …   Słownik języka polskiego

• паралич — род. п. а, стар. паралиж, начиная с 1659 г.; см. Огиенко, РФВ 66, 365; Поликарпов, Лексикон 1704 г.; см. Смирнов 217; народн. также паралик, донск. (Миртов), укр. паралiж. Через польск. paraliż от ср. в. н. раrаlis (Шульц–Баслер 2, 336) из лат.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• Czterdziesty pierwszy — Studio album by Kazik Released October 1, 2004 …   Wikipedia

• paralysant — paralysant, ante [ paralizɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1845; de paralyser ♦ De nature à paralyser. Gaz paralysant. Peur paralysante. ● paralysant, paralysante adjectif Qui diminue ou abolit la motricité, qui paralyse : Le curare a une action paralysante.… …   Encyclopédie Universelle

• apopleksja — ż I, DCMs. apopleksjasji, blm «nagłe przerwanie dopływu krwi tętniczej do pewnego obszaru mózgu wskutek pęknięcia lub zaczopowania naczyń krwionośnych, powodujące połowiczny lub całkowity paraliż ciała, często śmierć; udar mózgu» Rażony, tknięty… …   Słownik języka polskiego

• bezwład — m IV, D. u, Ms. bezwładadzie, blm 1. «niechęć lub niezdolność do czynu, ruchu; apatia, ociężałość» Kogoś ogarnia bezwład. Otrząsnąć się z bezwładu. Czuć bezwład w całym ciele. 2. med. «utrata siły mięśniowej, wywołana uszkodzeniem elementów… …   Słownik języka polskiego

• nerw — m IV, D. u, Ms. nerwwie; lm M. y 1. «splot włókien o różnej grubości i długości, okrytych wspólną otoczką, przewodzących bodźce czuciowe i ruchowe» Nerw twarzowy, wzrokowy, słuchowy. Porażenie, zapalenie, paraliż nerwu, nerwów. ∆ Nerw błędny… …   Słownik języka polskiego