-
1 oparzyć
(-ę, -ysz); vt perf(ogniem, gorącym przedmiotem) to burn; ( gorącym płynem) to scald; ( żrącą substancją) to burn, to scorch* * *pf.2. zwł. kulin. scald.pf.get burned; oparzyć się w rękę burn sb's hand.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oparzyć
-
2 oparzyć
oparzyć się sich verbrennen -
3 oparzyć
oparzyć [ɔpaʒɨʨ̑]1) ( czymś gorącym) verbrennen2) ( żrącym środkiem chemicznym) verätzen\oparzyć się w palec sich +dat den Finger verbrennen -
4 oparzyć
глаг.• выжигать• гореть• жечь• жечься• обварить• обжечь• обжигать• ошпаривать• палить• поджигать• пылать• сгореть• сжечь• сжигать• спалить• шпарить* * *oparz|yć\oparzyćony сов. обжечь; обварить, ошпарить (parą, wrzątkiem);● jak \oparzyćony как ошпаренный
* * *oparzony сов.обже́чь; обвари́ть, ошпа́рить (parą, wrzątkiem) -
5 oparzyć
1. brûler2. échauder -
6 oparzyć
1 dóigh 2 scalladh -
7 oparzyć
1. обпекти;2. обшпарити -
8 oparzyć
1 banlian2 bantal3 magbanlî -
9 oparzyć
garalmak; haplamak; otlamak; ötmek -
10 oparzyć
queimar -
11 oparzyć
ζεματίζω -
12 oparzyć
سوخت ; سوزاندن -
13 oparzyć oparz·yć
-ę, -ysz1. vt pf1) (płomieniem, gorącym metalem) to burn2) (gorącą wodą) to scald3) (chemiczne) to burn2.oparzyć się vr pf to get burned -
14 oparzyć się
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oparzyć się
-
15 oparzyć się
-
16 oparzyć\ się
сов. обжечься; обвариться, отпариться (parą, wrzątkiem) -
17 oparzyć się
[опажичь шіĕ]v.dkопектися, ошпаритися -
18 oparzyć się
1. обпектися;2. обшпаритися -
19 обвариться
-
20 обжечься
oparzyć się, osmalić piórka, poparzyć się, sparzyć się
См. также в других словарях:
oparzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, oparzyćrzę, oparzyćrzy, oparzyćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oblewając, dotykając czymś gorącym lub żrącym środkiem chemicznym, uszkodzić powierzchnię ciała : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oparzyć — dk VIb, oparzyćrzę, oparzyćrzysz, oparz, oparzyćrzył, oparzyćrzony oparzać ndk I, oparzyćam, oparzyćasz, oparzyćają, oparzyćaj, oparzyćał, oparzyćany 1. tylko dk «uszkodzić tkankę skóry przez oblanie gorącym płynem, dotknięcie gorącym przedmiotem … Słownik języka polskiego
oparzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} oparzyć samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oparzyć się żelazkiem. Uważaj, żebyś się nie oparzył. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oparzyć — Ktoś zerwał się, skoczył, wyskoczył, wybiegł itp. jak oparzony «ktoś zerwał się, skoczył, wyskoczył, wybiegł itp. raptownie, szybko, bez zastanowienia»: Potężny chrząszcz uderzył w twarz inspektora, który podskoczył jak oparzony. A. Szklarski,… … Słownik frazeologiczny
oparzać — → oparzyć … Słownik języka polskiego
oparzenie — n I 1. rzecz. od oparzyć. 2. lm D. oparzenieeń «miejsce oparzone na ciele; oparzelina, oparzelizna» Oparzenie na twarzy, na rękach. oparzenie się rzecz. od oparzyć się … Słownik języka polskiego
spiec — dk XI, spiekę, spieczesz, spiecz, spiekł, spieczony, spiekłszy spiekać ndk I, spiecam, spiecasz, spiecają, spiecaj, spiecał, spiecany 1. «zbyt mocno opalić, osmalić, przypiec, wysuszyć; zrumienić coś; oparzyć» Spiec twarz na słońcu. Placek… … Słownik języka polskiego
skoczyć — 1. Skakać z radości «bardzo się cieszyć»: Podczas inspekcji Hania dygotała nerwowo, potem, gdy całość wypadła pomyślnie, prawie skakała z radości. T. Bojarska, Świtanie. 2. Skakać z tematu na temat «zmieniać często temat rozmowy, mówić co chwila… … Słownik frazeologiczny
skakać — 1. Skakać z radości «bardzo się cieszyć»: Podczas inspekcji Hania dygotała nerwowo, potem, gdy całość wypadła pomyślnie, prawie skakała z radości. T. Bojarska, Świtanie. 2. Skakać z tematu na temat «zmieniać często temat rozmowy, mówić co chwila… … Słownik frazeologiczny
wyskoczyć — żart. Wyskoczyć z butów, z ubrania itp. «zdjąć szybko i sprawnie buty, ubranie itp.»: Jarosław zdołał zręcznie wyskoczyć ze spodni (...). J. Machulski, P. Wereśniak, R. Zatorski, Kiler. Gnać, jechać, pędzić co koń wyskoczy zob. koń 2. Ktoś nie… … Słownik frazeologiczny
wyskakiwać — żart. Wyskoczyć z butów, z ubrania itp. «zdjąć szybko i sprawnie buty, ubranie itp.»: Jarosław zdołał zręcznie wyskoczyć ze spodni (...). J. Machulski, P. Wereśniak, R. Zatorski, Kiler. Gnać, jechać, pędzić co koń wyskoczy zob. koń 2. Ktoś nie… … Słownik frazeologiczny