Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

(of+a+knife)

  • 41 penni

    * * *
    a, m. [Lat.], a pen, Th. 76. penna-knífr, m. a pen-knife.

    Íslensk-ensk orðabók > penni

  • 42 ryð-skóf

    f. a rusty old knife used for scraping.

    Íslensk-ensk orðabók > ryð-skóf

  • 43 sjálf-skeiðungr

    m. a clasp-knife.

    Íslensk-ensk orðabók > sjálf-skeiðungr

  • 44 SKAPT

    n.
    1) shaft, missile; skjóta skapti í móti e-m, to shoot a shaft against, to withstand;
    2) handle, haft, of an axe, hammer; shaft, pole of a spear (cf. hamarskapt, øxarskapt, spjótskapt);
    3) a shaft-shaped thing, e. g. a comet’s tail, the beam in a weaver’s loom, a peak on a helmet.
    * * *
    n., or better skaft, [A. S. sceaft; Engl. shaft; Dan. skaft; from skafa]:—prop. a ‘shaved stick,’ a shaft, missile, Hm. 127; skapti réttara, Gsp., Darr. 3, Gm. 9, Rm. 34, Fas. i. 173; this original sense is obsolete in prose (for Fas. i. 173 is a paraphrase from a lost poem), except in the metaph. and allit. phrase, skjóta skapti, Stj. 644, Odd. 22, El. 103; skjóta skapti í móti e-m, to shoot a shaft against, to withstand(cp. reisa rönd við e-m); at engi maðr mundi skapti skjóta í móti honum, Fms. vii. 210, xi. 344, Ld. 214; as also in the law phrase, skipta jörðu með skapti, to measure land with a spear, Gþl. 286.
    2. of a shaft-shapen thing, a comet’s tail, Fms. ix. 482: the beam in a weaver’s loom, Darr. 2; skaptið upp af hettinum, of a high-raised hood, Karl. 178, 286: the shaft by which a top is spun, in skapt-kringla: the phrase, sýnisk mér sem hann muni ekki þar lengi gengit hafa skapta muninn, Lv. 35.
    3. a handle, haft, of an axe, hammer, knife, the shaft or pole of a spear or the like; var skaptið (of an axe), svart af reyk, Eg. 183: of a spear-shaft, K. Þ. K. 96; hafði Ólafr skaptið ( the pole) en Hrappr spjótið (the spear’s head), Ld. 98; sviðu … járnvafit skaptið, Sturl. i. 63; this is the common Icel. sense of the word.
    II. in local names, Skapt-á, Shaft-river, [cp. the Scot. and Engl. name Shafto]; whence Skaptár-fell (sounded Skapta-fell, cp. Shap-fell in Westmoreland); Skaptar-fells-þing (sounded Skapta-fells-þing); whence Skapt-fellingar, m. pl. the men from S., Landn.; Skaptár-jökull, Skaptár-fells-jökull. 2. Skapti, a shaft-maker (?), as a nickname, and since as a pr. name, Landn.

    Íslensk-ensk orðabók > SKAPT

  • 45 skeiða

    (að), v. to sheath (skeiða sverð).
    * * *
    að, [skeiðir], to sheath a sword, knife, Fas. i. 460.
    II. [skeið, n.], to gallop, passim.

    Íslensk-ensk orðabók > skeiða

  • 46 skepti

    n.
    1) shaft, handle (var skeptit langt at spjótinu);
    * * *
    n. a shaft; tvennar tylptir örva, skefla eðr brodda, N. G. L. i. 201; var skeptið langt at spjótinu, Gísl. 101.
    COMPDS: skeptiflétta, skeptismiðr, skeptivölr.
    II. a handle; höggva sax af skepti, Grett. (in a verse); kníf-skepti, a knife-handle.

    Íslensk-ensk orðabók > skepti

  • 47 sniðils-varp

    n. a ‘cast of the pruning-knife;’ a person was entitled to land so far outside his fence as he could throw his sniðill, Gþl. 453: sniðill, the name of a sword, Fas. ii.

    Íslensk-ensk orðabók > sniðils-varp

  • 48 SPÁNN

    I) n.
    1) pail;
    2) a measure, esp. of butter (spann smjörs).
    II) from spinna.
    * * *
    and spónn, m., gen. spánar, dat. spæni, pl. spænir, acc. spánu, spónu, Fms. i. 128, 290, N. G. L. ii. 131: the mod. form is spónn, spóns, acc. pl. as well as dat. spæni: [A. S. span, spoon; Germ. spann; Dan. spaan; Engl. spoon]:—a chip, shaving, made by a plane, knife, axe; þó at miklir spænir væri af telgdir, Bjarn. 14: spánn af krossinum helga, Fms. vii. 91; spánu nokkora … hann sópaði spánunum öllum í hönd sér … lét brenna spánuna í lófa sér, Ó. H. 197; spánu þá er þeir telgdu, Fms. xi. 34; ok fylldu upp af spánum, i. 127: tjörgaða spónu. 128; afhógg ok spónu, 290; til þess er snjór kemr á spónu, N. G. L. ii. 131; hrjóta spænirnir upp í móti honum, Edda; lokar-spænir, spána-hrúga, Krók. 52 C: in the phrase, brotna í spán, to be ‘broken into matchwood,’ of a ship, Eg. 405, Nj. 267, 282, cp. Kristni S. (in a verse).
    II. metaph. usages, a target; setja spán í bakka. Fms. ii. 271; skot-spánn, q. v.:—the gilt beaks, of dragons’ heads on ships (enni-spánn), bera goldna spánu, Edda (in a verse); enni-spánn, q. v.:—of a sword’s sheath, sverð með umgerð ok spónum, Þiðr. 80:—shingles for thatching, D. N. iii. 409, v. 387, 637 (spón-þak):—chips used for soothsaying, cp. Lat. sortes, féll honum þá svá spánn sem hann mundi eigi lengi lifa, Yngl. S. ch. 42 (see blót-spánn); þeir felldu spán til byrjar, ok féll svá, at Óðinn vildi þiggja mann at hlutfalli at hanga, Fas. iii. 31.
    2. a spoon; eta spón-fastandi, Pr. 475; horn-spánn, Fms. vi. 364; Þórdís bar inn grautar-trygla á borð ok hélt með á spónum, Eb. 36, Gísl. 72; allr borðbúnaðr af silfri, diskar ker ok spænir, Ísl. ii. 436; spóna-trog, a trough or tray in which the spoons were served at table, Gísl. 72.

    Íslensk-ensk orðabók > SPÁNN

  • 49 SPRETTA

    I)
    (sprett; spratt, spruttum; sprottinn), v.
    1) to spring up, issue forth (þar sprettr einn mikill brunnr);
    spratt honum sveiti í enni, sweat burst out on his forehead;
    also s. upp (spratt þar vatn upp);
    2) to start, spring;
    s. á fœtr, s. upp, to start to one’s feet, jump up;
    spratt upp lássinn, up sprang the lock;
    spratt henni fótr ok féll hón, she slipped and fell;
    spratt þat upp af heimamönnum, at, it was rumoured that;
    3) to sprout, grow, of hair, grass, crops (piltar tveir léku á gólfi; þeim var sprottit hár ór kolli).
    (-tta, -tt), v.
    1) to make spring up, unfasten, loosen;
    s. gjörðum, to ungird;
    s. frá loku, to unlock;
    2) to rip open or up (s. saum);
    ek lét s. berkinum, I had the bark peeled off;
    Þjálfi spretti á knífi sínum, Th. split the bone with his knife.
    * * *
    pres. sprett; pret. spratt, sprazt, spratt, pl. spruttu; subj. sprytti; part. sprottinn: [an iterative from springa; Swed. spritta; Engl. spirt; Germ. spritzen]:—to spirt out, of water; þar sprettr einn brunnr, Ver. 2; spratt þar vatn upp, Edda (pref.); þar spratt upp brunnr, Fms. vii. 251; helli þeim sprettr vatn ór berginu, i. 232; veita vötnum þeim er spretta upp í engi manns, Grág. ii. 289; sá er næstr býr vötnum þeim í héraði, er upp spretta næst líki á fjalli, K. Þ. K. 34; spratt honum sveiti í enni, sweat burst out on his forehead, Nj. 68.
    2. to start, spring; hann sprettr upp, starts to his feet, Fms. xi. 151, Bs. i. 420; Hrútr vildi upp s. ok fagna henni, Nj. 6; þeir spruttu upp með íllyrðum, 128; hann spratt upp skjótt ok hart, Eg. 717; s. á fætr 129; s. af baki, to spring off horseback, Ld. 220; s. ór snöru, to spring out of a snare, 623. 36; spratt upp lássinn, up sprang the latch, Gullþ. 27; þá sprettr tjaldskörin, Sturl. i. 117; ok sprettr þá láss af limum, Gg.; sprettr mér af fótum fjöturr, Hm.; spruttu honum fætr á jakanum, he slipped, Eb. 238; spratt henni fótr ok féll hón, Bs. i. 385; spratt upp fjándskapr, Sturl. ii. 57; spretta upp af honum einstaka mansöngs-vísur, Fbr. 69; spratt þat upp af heima-mönnum ( it was rumoured), at …, Dropl. 17.
    3. to sprout, grow, of hair, grass, crops; hárið spratt á sauðum, Þryml. 8; honum var sprottið hár ór kolli, Fms. iii. 125; svá ungr at eigi mun grön sprottin, Sturl. iii. 129; honum var ekki grön sprottin, Ld. 272, v. l.; þá er blómin spruttu, Karl. 546; vel sprottið (illa sprottið) tún; sprottnar engjar, good, bad crops.

    Íslensk-ensk orðabók > SPRETTA

  • 50 STEINN

    * * *
    (-s, -ar), m.
    1) stone, boulder, rock (s. einn mikill);
    2) precious stone (bitullinn var settr steinum);
    4) paint (skip teint bæði hvítum steini ok rauðum);
    5) stone building, cloister, cell; setjast (or ganga) í stein, to become a hermit.
    * * *
    m. [a word common to all Teut. languages], a stone, N. G. L. i. 65; meistari á stein, Barl. 167; steinn einn mikill, Fms. viii. 8, passim: a boulder, rock, stein at lýja járn við. Eg. 141: allit., stokkar eða steinar, Grág. ii. 132, Fb. ii. 102; gengr mark fyrir neðan ór steinum þeim er heita Klofningar, D. I. i. 471; dyrnar á steininum lukusk, Fas i. 514: of a gem (gim-steinn), Js. 78, Þkv. 16, 19, Ó. H. 30; settr steinum, Eg. 698; altaris-steinn, Vm. 37; leiðar-s., sólar-s., a loadstone: stones used for warming rooms, ok hófðu hvárki á því kveldi ljós né steina, Eb. 276; cp. mjólk var heit ok vóru á steinar, Lv. 70: dragging stones as a punishment, see Sól. (draga dreyrga steina); draga stein ok vera útlægr, N. G. L. iii. 16, 210. but it is of foreign origin.
    2. metaph. phrases; verða milli steins ok sleggju, between the ‘stone and the sledge-hammer’ (stones being used for anvils). Fas. i. 34; taka stein, or kasta steini um megn sér, to throw too heavy a stone for one’s strength, to break down, Fær. 58, Eg. 473; þykkir ekki ór steini hefja (see hefja), Gísl. 54; ljósta e-n íllum steini, to hit with an evil stone, hit hard, Glúm, (see the verse); steins hljóð, stone-silence, dead silence.
    II. spec, usages, a cell for an anchoret, Fms. x. 373; setjask í stein, Nj. 268, Grett. 162, Trist.; gefa sik í stein, Játv. ch. 8; sitja í helgum steini.
    III. medic. stone, gravel, in the bladder, Pr. 472, Bs. i. 123, 644.
    IV. pr. names; Steini, Steinarr, Steinn, Stein-björn, Stein-finnr, Stein-grímr, Stein-kell ( the stone-font for sacrifices), Stein-ólfr, Stein-móðr, Stein-röðr, Stein-þórr: of women, Stein-unn, Stein-vör: and in the latter part, Hall-steinn, Þór-steinn, Vé-steinn ( the Holy stone for sacrifices), Her-steinn, Há-steinn, Ey-steinn, Út-steinn, Inn-steinn, etc., Landn.: and in local names, Steinar, etc.; Dverga-steinn.
    B. COMPDS, of stone: stein-altari, a stone-altar, Stj.; stein-bogi, q. v.; stein-borg, a stone-castle, Fms. x. 154; stein-garðr, a stone-wall, Str. 6; stein-dyrr, stone-doors, Vsp.; stein-gólf, a stone-floor, Stj., Fms. vi. 440; stein-hjarta, a heart of stone, Mar.; stein-hurð, a stone-hurdle, Fas. iii. 213; stein-hús, a stone-house, Fms. x. 154, v. l.; stein-höll, a stone-hall, 153, Nj. 6 (where it is an anachronism), Hkr. iii. 62; stein-kastali, a stone-castle, Sks. 423, Orkn. 318; stein-ker, a stone-vessel, Stj. 268; stein-ketill, a stone-kettle, Ó. H. 223; stein-kirkja, a stone-church, Fms. vi. 440, ix. 535, x. 409 (11th and 12th centuries), Bs. i. 32 (Kristni S. fine); stein-kjallari, a stone-cellar, B. K. 103; stein-knífr, a stone-knife, Stj. 117, 261; stein-topt, a stone-floor, Str. 70; stein-musteri, a stone-minster, Fms. vii. 100, Orkn. 258; stein-múrr, a stone-wall, Fms. ix. 434, x. 153; stein-nökkvi, a stone-boat, Fas. ii. 231, Bárð. 164 (of a giant in a tale); stein-ofn, a stone-oven, Bs. i. 830 (Laur. S.); stein-ráfr, a stone-roof, Mar.; stein-sker, a rock, Fms. viii. 367, v. l.; stein-smiði, stone work, stone implements, Íb. ch. 6; stein-spjald, a stone-tablet, Sks. 671, Ám. 46; stein-stólpi, a stone-pillar, Fms. i. 137; stein-súla, id., 655 xxviii. 1; stein-tabula, a stone-tablet, Stj. 311; stein-veggr, a stone-wall, Fms. vii. 64; stein-virki, id., Sks. 415; stein-þildr, stone-wainscotted, Str. 75; stein-þró, q. v.; stein-ör, a stone-arrow, Fas. ii. 260.

    Íslensk-ensk orðabók > STEINN

  • 51 stikk-knífr

    m. a sticking-knife, dirk, H. E. ii. 113.

    Íslensk-ensk orðabók > stikk-knífr

  • 52 STINGA

    * * *
    (sting; stakk, stungum; stunginn), v.
    1) to thrust, stick, with dat. (hann stakk niðr merkinu í eldinn); s. niðr nösum, to bite the dust; s. við fótum, to stop short;
    2) to stab, with acc.; s. augu ór höfði manns, s. út augu e-s, to put out one’s eyes; impers., stingr mik í hjartat, my heart aches; s. e-n af, to make away with one; s. af stokki við e-n, to push away, cut one short; s. af um liðveizlu, to refuse to grant help;
    3) refl., stingast til e-s, to thrust oneself forward (þú hefir mjök stungizt til þessa máls).
    * * *
    sting, pret. stakk, stakkt (stakst), stakk, pl. stungu; subj. styngi; imperat. stikk, stikktú; part. stunginn: [Goth. stiggan; A. S. stingan; Engl. sting, stick, and stitch; Germ. stechen; Dan. stikke]:—to sting, stick, stab; maðr stingr á manni stauri, stöngu eða öxar-skapti, eða spjótskapti, N. G. L. i. 69; hann stakk öxar-skaptinu á Þrándi, Eg. 717; hann stakk við forkinum, 220; s. höndum við e-m, Finnb.; stinga við fótum, to put the foot forward, of one suddenly stopping, Finnb. 300; hann stingr niðr atgeirinum, Nj. 83; hann stakk niðr merkinu í jörðina, he stuck the pole fast, Fms. viii. 363; hann stakk sverðinu í bug hringinum, Eg. 306; at Búi hafi stungit stúfunum í hringa kistnanna. Fms. i. 178; stikk stafs-broddi mínum í vatnið, Landn. 251; stikk mér í, kvað reka, Fms. vii. 115 (stikk í mér, Mork. l. c.); Þórólfr stakk þar sverðinu, Ld. 204; hann stakk því í munn sér, stuck it in his mouth, Eb. 242; stakk hendinni í eldinn, Bs. i. 341.
    2. naut., stinga stafni, to stick to the stem, to stick close to; Baglar stungu stófnum at nesinu, Fms. ix. 45; varðmenn sjá land svá nær at þeir stungu nær stafni at, Ld. 76; þeir stinga at stafni, Finnb. 232, 254; hann stakk stafni á milli ok skips Sigurðar, Fms. vii. 264; stinga saman stöfnum, to come to close quarters, in a sea battle, xi. 131.
    3. to stab; stinga augu ór höfði manns, Grág. ii. 11, Fs. 99, Fms. vii. 185; s. augat brott, Bs. ii. 177; þeir stungu raufar á hásinum þeirra, Hrafn. 20; hann stakk í lófa sér, Eg. 211; of a stitch of pain, svá stingr mik í hjartað, Bs. i. 810 (stingi).
    4. metaph. to sting, instigate; stakk hana náttúran til þess, Skálda.
    5. phrases, stinga nösum niðr, to bite the dust, Flóv. 41, Fas. i. 41; stinga saman nefjum, Grett.; s. nefi í feld, Fms. x. 401 (see nef); stinga e-n af, to thrust one through, slay, Ld. 262 (Germ. abstecben); s. e-n af stokki, to spear, slay with a spear, Nj. 166; stinga e-m sneið (see sneið), Fms. iv. 310; stinga e-n, to sting, goad, to blame, Fms. viii. 369; s. at e-m, to have a hit at, Skíða R. 124.
    II. reflex.; þú hefir mjök stungizk til þessa máls, thou hast stuck to, meddled with the case, Ólk. 36: in mod. usage, to stick fast, nálin hefir stungizt í koddann, hnífrinn stakst á oddinn, of a knife dropping on its point; stingast á höfuðið, to make a somersault; stakkst á hnífil feigðar-far, the boat sank stem foremost, Stef. Ól.
    2. part. stunginn, gramm. dotted, pointed, Skálda 178 (see introduction to letters G and T).

    Íslensk-ensk orðabók > STINGA

  • 53 TANGI

    m.
    * * *
    a, m. [A. S. tange; North. E. tang], a spit of land, a point projecting into the sea or river (but tunga when two rivers meet); á tanganum nessins, Eb. 12; er skipit kom fram fyrir tangann, Ísl. ii. 99; eyrar-tangi, see eyrr: in Icel. local names.
    2. the pointed end by which the blade is driven into the handle; sverðit brast í tanganum, Valla L. 213; lagði hón klæði um tangann ok togaði, of a knife, Bs. i. 385.

    Íslensk-ensk orðabók > TANGI

  • 54 tálgu-knífr

    m. [Dan. tolle-kniv], a carving-knife, to carve wood and walrus-tusks, usually worn in the belt (knífr ok belti), Korm. 144, Band. 42 new Ed., Bs. i. 330, Eb. 250, passim.

    Íslensk-ensk orðabók > tálgu-knífr

  • 55 telgja

    (-ða, -ðr), v. to shape, hew, carve, cut wood or stone with adze or knife; síðan telgði hann af rúnarnar, he cut off the runes.
    * * *
    u, f. a cutter; in tré-telgja, a wood-cutter.

    Íslensk-ensk orðabók > telgja

  • 56 tygill

    (gen. pl. tugla), m. strap, band (á tuglunum taflpungsins).
    * * *
    m., pl. tuglar (like lykill, pl. luklar), a dimin.; [akin to tog; cp. Germ. zügel]:—a string, strap, thong, esp. of the strap with which a cloak was fastened round the neck; möttull á tuglum, Fms. vii. 201; tygill er menit var fest með, Ó. H. 135; á tuglunum taflpungsins var gullbaugr, Gullþ. 20; in Lv. 41 read, ok gullbaugr (for gullband) á tyglinum.
    COMPDS: tugla-möttull, -feldr, m. a cloak with a strap, Fær. 263, Fms. v. 292, Sturl. ii. 154, (Bs. i. 556 spelt tugla-.) tygil-knífr, m. a knife or dirk hanging from the belt on a tygill, Fms. vi. 165, x. 149, Ísl. ii. 277.

    Íslensk-ensk orðabók > tygill

  • 57 vasi

    * * *
    a, m. a nickname, Dipl. v. 5.
    2. a pocket, freq. in mod. usage, but prob. from some foreign root; vestis-vasi, buxna-vasi, treyju-vasi; vasa-klútr, a pocket-kerchief; vasa-knifr, a pocket-knife, etc.

    Íslensk-ensk orðabók > vasi

  • 58 þolin-móðr

    adj. [Dan. taalmodig], ‘thole-moody,’ patient, enduring, Stj. 158, Fb. ii. 261, Greg. 20, passim esp. in eccl. writers, N. T., Vídal.
    II. masc. the clench-nail by which the blade is fastened to the haft of a clasp-knife; þolinmóðr í kníf, Edda ii. 494; þolin-móðrinn brotnaði.

    Íslensk-ensk orðabók > þolin-móðr

  • 59 ÖXL

    * * *
    (gen. axlar, pl. axlir), f.
    1) shoulder-joint, shoulder (hendr blóðgar upp til axla); hann hafði øxi um öxl, he carried an axe over his shoulder; sat Þorkell upp við öxl, TH. sat half up, leaning on his arm; líta um öxl, to look over one’s shoulder;
    2) fig. the shoulder of a mountain (en er þeir kömu inn fyrir öxlina);
    3) axel = öxull.
    * * *
    f., gen. axlar, pl. axlir; [Goth. amsa; A. S. eaxl; Engl. axle; Dan. axel; Germ. achsel; Fr. aisselle; all from Lat. axilla, Grimm’s Dict. i. 163]:—the shoulder-joint, so called from being the ‘axis’ on which the arm moves (the general word is herðar, q. v.): lerka at öxl, Fms. vi. 440; þeir þrifu í axlirnar ok toguðusk um, viii. 383; hendr blóðgar upp til axla, Þiðr.; féll hann ok lesti öxl sína, Þorf. Karl. 390, v. l.; dvergar á öxlum, Rm.; hann hafði öxi um öxl, across the shoulder, Ld. 276; á öxl, Gullþ. 64; engi maðr tók betr enn í öxl honum, Fms. v. 67; meðal axlar ok ölboga, Bs. i. 640; hann slær sverðinu á öxl Grimi ok klýfr hann í herðar niðr, Finnb. 288; sat Þorkell upp við öxl, Th. sat half up leaning on his arm, Vápn. 29; at þú of öxl skjótir því er per atalt þykkir, cp. to turn the cold shoulder to, Gg.; lita, sja um oxl, to look over one’s shoulder at, look askance at, Orkn. (in a verse), Fbr. 38, 82 new Ed.
    2. metaph. the shoulder of a mountain; en er þeir kómu inn fyrir öxlina … undir öxlinni suðr frá Knerri, Eb. 76, 77 new Ed.; fjalls-öxl, Fas. i, 53.
    3. as a local name, Öxl, Landn.: Skegg-öxl, a mountain in western Iceland.
    4. the ‘shoulder’ of a knife, where blade and haft meet; var holdit hlaupit upp yfir knífs-axlirnar, Bs. i. 385.
    5. öxull; hvel þat er veltr um úróar axlir, Sks. 76 new Ed.
    COMPDS: axlarbein, axlarbyrðr, axlarliðr, axlabönd.

    Íslensk-ensk orðabók > ÖXL

  • 60 agnsax

    Íslensk-ensk orðabók > agnsax

См. также в других словарях:

  • Knife throwing — is an art, sport, or variously an entertainment technique, involving an artist skilled in the art of throwing knives, the weapons thrown, and a target.The throwing knifeThe desirable properties for a throwing knife differ from those of a common… …   Wikipedia

  • Knife legislation — is legislation regarding knives. Having the potential to be used as offensive weapons, carrying knives in public is forbidden by law in many countries. Exceptions may be made for hunting knives, and for knives used for work related purposes (e.g …   Wikipedia

  • Knife — (n[imac]f), n.; pl. {Knives} (n[imac]vz). [OE. knif, AS. cn[=i]f; akin to D. knijf, Icel. kn[=i]fr, Sw. knif, Dan. kniv.] 1. An instrument consisting of a thin blade, usually of steel and having a sharp edge for cutting, fastened to a handle, but …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Knife grass — Knife Knife (n[imac]f), n.; pl. {Knives} (n[imac]vz). [OE. knif, AS. cn[=i]f; akin to D. knijf, Icel. kn[=i]fr, Sw. knif, Dan. kniv.] 1. An instrument consisting of a thin blade, usually of steel and having a sharp edge for cutting, fastened to a …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Knife in the Water (film) — Knife in the Water Original Polish poster Directed by Roman Polanski Produced by Stani …   Wikipedia

  • Knife River (Montana) — Knife River Lugar designado por el censo de los Estados Unidos …   Wikipedia Español

  • knife — ► NOUN (pl. knives) 1) a cutting instrument consisting of a blade fixed into a handle. 2) a cutting blade on a machine. ► VERB 1) stab with a knife. 2) cut like a knife. ● at knifepoint …   English terms dictionary

  • Knife River (disambiguation) — Knife River may be:Rivers*The Knife River, a tributary of Lake Superior in Minnesota in the United States *The Knife River, a tributary of the Snake River in Minnesota in the United States *The Knife River in North Dakota in the United States *… …   Wikipedia

  • knife-edge — n [singular] 1.) a situation in which the result is extremely uncertain on a knife edge ▪ His future in the job is balanced on a knife edge . ▪ a knife edge vote 2.) a situation which makes someone very anxious on a knife edge ▪ Living with him,… …   Dictionary of contemporary English

  • Knife money — is the name of large, cast, bronze, knife shaped coins produced by various governments and kingdoms in what is now known as China, approximately 2500 years ago.External links* [http://www.thebritishmuseum.ac.uk/compass/ixbin/goto?id=OBJ2265… …   Wikipedia

  • knife-point — knifeˈ point noun The sharp tip of a knife (at knife point under threat of injury by a knife) • • • Main Entry: ↑knife …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»