-
1 odmieniać
impf ⇒ odmienić* * *(człowieka, życie) to transform; ( wyraz) to inflect, ( czasownik) to conjugate; (rzeczownik, zaimek) to decline* * *ipf.odmienić pf.1. (= zmieniać) change, alter, modify.2. jęz. inflect ( przez coś sth); odmieniać przez przypadki/rodzaje/liczby/osoby decline; odmieniać przez czasy/tryby conjugate.ipf.odmienić się pf.1. (= zmieniać się) change.2. jęz. inflect.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odmieniać
-
2 odmieniać
odmieniać (-am) < odmienić> (-ię) (ver)ändern, verwandeln; GR flektieren, beugen; rzeczownik deklinieren; czasownik konjugieren;odmieniać się sich (ver)ändern, sich verwandeln; GR flektiert werden, gebeugt werden; rzeczownik dekliniert werden; czasownik konjugiert werden -
3 odmieniać
глаг.• изменять• превращать• преображать• спрягать• трансформировать* * *1) (zmieniać) изменять2) gram. odmieniać грамм. склонять, спрягатьanulować, odwoływać, uchylać, znosić отменять* * *odmienia|ć\odmieniaćny несов. 1. изменять, менять;2. грам. изменять; склонять (wg przypadków); спрягать (czasowniki)+1. zmieniać
* * *odmieniany несов.1) изменя́ть, меня́тьSyn:zmieniać 1) -
4 odmieniać
I. vt -
5 odmieniać
1. changer2. conjugue3. conjuguer4. déclinable5. varier -
6 odmieniać
[одмєнячь]v.dkвідмінити (np. przez przypadki) -
7 odmieniać
1. міняти;2. відмінювати (грам.) -
8 odmieniać
κλίνω -
9 odmieniać odmie·niać
-niam, -niasz; pf - nić1. vt1) [osobę] to transform2) (w językoznawstwie) to inflect2.odmieniać się vr [o wyrazach] to inflect -
10 odmieniać się
-
11 odmieniać\ się
несов. 1. изменяться, меняться;2. грам. изменяться; склоняться (wg przypadków); спрягаться (о czasownikach)+1. zmieniać się
-
12 odmieniać się
vr( o wyrazach) to inflectThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odmieniać się
-
13 odmieniać się
1. мінятися;2. відмінюватися -
14 отменять
-
15 deklinować
глаг.• отвергать• отклонить• отклонять• склонять* * *deklinowa|ć\deklinowaćny несов. грам. склонять* * *deklinowany несов. грам.склоня́тьSyn: -
16 przypadek
сущ.• авария• возможность• дело• инцидент• казус• ножны• обстоятельство• опасность• падеж• риск• случай• футляр• чемодан• шанс* * *1) (zdarzenie) случай, казус2) przypadek (przypadkowość) случайность3) przypadek (zbieżność) совпадение4) gram. przypadek грамм. падежmed. atak, napad мед. припадок* * *przypad|ek♂ 1. Р. \przypadekku случай; случайность ž;ślepy \przypadek слепой случай; dzieło \przypadekku дело случая;
2. Р. \przypadekka грам. падеж;odmieniać według \przypadekków склонять по падежам;
3. в знач, нареч. \przypadekkiem случайно+1. zbieg okoliczności, traf 3. przypadkowo
* * *м1) Р przypadku слу́чай; случа́йность żślepy przypadek — слепо́й слу́чай
dzieło przypadku — де́ло слу́чая
2) Р przypadka грам. паде́жodmieniać według przypadków — склоня́ть по падежа́м
3) в знач. нареч. przypadkiem случа́йноSyn: -
17 odmienić
odmieniać (-am) < odmienić> (-ię) (ver)ändern, verwandeln; GR flektieren, beugen; rzeczownik deklinieren; czasownik konjugieren;odmieniać się sich (ver)ändern, sich verwandeln; GR flektiert werden, gebeugt werden; rzeczownik dekliniert werden; czasownik konjugiert werden -
18 odradzać
I (-am, -asz) II (-am, -asz); perf odrodzić; vt( dawać nowe życie) to bring back to life, to revitalize; (zainteresowanie, tradycje) to revive* * *I.odradzać1ipf.odradzić pf. dissuade; odradzać komuś coś advise sb against sth.II.odradzać2ipf.ipf.odrodzić się pf.1. (= odżywać, odmieniać się) revive, be reborn, be restored to life, come back to life.2. biol. regenerate.3. (= wyrodzić się) be unlike, be different than (one's mother l. father).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odradzać
-
19 regularnie
Ⅰ adv. grad. 1. (systematycznie, miarowo) [trenować, odwiedzać] regularly- regularnie ćwiczyć to take regular exercise- regularnie się odżywiać to eat regularly- regularnie otrzymuję od nich listy I regularly receive letters from them2. (foremnie) regularly- jej regularnie zarysowany profil her regular profile- wzory były regularnie ułożone the patterns were regularly arrangedⅡ adv. 1. (stale) [kursować, zbierać się, odbywać się] on a regular basis 2. (zgodnie z regułami) [odmieniać się, zachowywać się] regularly* * *adv* * *adv.1. (= według reguł, prawidłowo) regularly, properly.2. (= kształtnie, foremnie) regularly, evenly.3. (= systematycznie) regularly, on a regular basis.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > regularnie
-
20 odmienić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odmienić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
odmieniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odmieniaćam, odmieniaća, odmieniaćają, odmieniaćany {{/stl 8}}– odmienić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odmieniaćnię, odmieniaćni, odmieniaćeń, odmieniaćniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odmieniać się – odmienić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się innym; zmieniać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego zachowanie odmieniło się, i to na lepsze. Po powrocie do domu odmieniła się całkowicie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odmienić — dk VIa, odmienićnię, odmienićnisz, odmienićmień, odmienićnił, odmienićniony odmieniać ndk I, odmienićam, odmienićasz, odmienićają, odmienićaj, odmienićał, odmienićany 1. «uczynić kogoś albo coś innym; przeobrazić, przemienić, zamienić» Odmienić… … Słownik języka polskiego
deklinować — ndk IV, deklinowaćnuję, deklinowaćnujesz, deklinowaćnuj, deklinowaćował, deklinowaćowany jęz. «odmieniać wyrazy przez przypadki i liczby» Deklinować przymiotniki, rzeczowniki. deklinować się «być deklinowanym, odmienianym» Niektóre nazwiska obce… … Słownik języka polskiego
koniugować — ndk IV, koniugowaćguję, koniugowaćgujesz, koniugowaćguj, koniugowaćował, koniugowaćowany 1. biol. «łączyć się w koniugacji» 2. jęz. «odmieniać czasowniki przez osoby, czasy, tryby, strony i liczby» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
stopniować — ndk IV, stopniowaćniuję, stopniowaćniujesz, stopniowaćniuj, stopniowaćował, stopniowaćowany 1. «zwiększać stopniowo nasilenie, szybkość czegoś; stosować gradację» Stopniować kary, nagrody. Stopniować trudności w programie szkolnym. 2. jęz.… … Słownik języka polskiego
deklinować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, deklinowaćnuję, deklinowaćnuje, deklinowaćany, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} odmieniać rzeczowniki, przymiotniki, zaimki, liczebniki przez przypadki i liczby {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
koniugować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, koniugowaćguję, koniugowaćguje, koniugowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}biol {{/stl 8}}{{stl 7}} łączyć się w koniugacji {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stopniować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, stopniowaćniuję, stopniowaćniuje, stopniowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwiększać stopniowo nasilenie, częstotliwość, szybkość itp. czegoś; stosować gradację czegoś :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień