-
1 odłączyć się
сов.1) отдели́ться2) отста́ть, отби́тьсяodłączyć się się od wycieczki — отста́ть от экску́рсии
Syn: -
2 odłączyć\ się
сов. А. отделиться;2. отстать, отбиться;\odłączyć\ się się od wycieczki отстать от экскурсии
+ oddzielić się, oddalić się -
3 odbić\ się
odbi|ć sięсов. 1. отразиться;\odbić\ się się na zdrowiu, na wynikach отразиться (сказаться) на здоровье, на результатах;
2. отскочить (отлететь в обратном направлении);3. (przy skoku) оттолкнуться ногами; 4. (odłączyć się) отбиться, отстать; 5. разг. (odegrać się) отыграться; 6. безл. отрыгнуться -
4 odbić się
сов.1) отрази́тьсяodbić się się na zdrowiu, na wynikach — отрази́ться (сказа́ться) на здоро́вье, на результа́тах
2) отскочи́ть ( отлететь в обратном направлении)3) ( przy skoku) оттолкну́ться нога́ми4) ( odłączyć się) отби́ться, отста́ть5) разг. ( odegrać się) отыгра́ться6) безл. отрыгну́ться -
5 odstać
глаг.• отстать* * *1) (wystać) выстоять, отстоять, простоять2) rzad. odstać (zerwać relacje) отдалиться, отойти, отступить3) odstać (odłączyć się, odkleić się) отстать (отделиться)przen. nie dotrzymać kroku, nie nadążać, zostać w tyle отстать (в развитии, успеваемости)spóźnić się, nie zdążyć отстать (опоздать, не успеть)spóźniać się (o zegarze) отстать (о часах)pozostać w tyle, zostać w tyle отстать (позади)pot. odczepić się разг. отстать (перестать надоедать)* * *odsta|ć\odstaćnę, \odstaćnie, \odstaćń, \odstaćł сов. 1. отстать, отделиться;2. отойти; отступить, отдалиться;\odstać od rodziny отдалиться от семьи;
3. выстоять, отстоять; простоять (do końca)+1. odejść 2. opuścić, zerwać (z kim) 3. przestać
* * *odstanę, odstanie, odstań, odstał сов.1) отста́ть, отдели́ться2) отойти́; отступи́ть, отдали́тьсяodstać od rodziny — отдали́ться от семьи́
3) вы́стоять, отстоя́ть; простоя́ть ( do końca)Syn:
См. также в других словарях:
odłączać się – odłączyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać odłączeniu, przerywać połączenie z czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wagon odłączył się od pociągu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddalać się … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odłączyć — dk VIb, odłączyćczę, odłączyćczysz, odłączyćłącz, odłączyćczył, odłączyćczony odłączać ndk I, odłączyćam, odłączyćasz, odłączyćają, odłączyćaj, odłączyćał, odłączyćany 1. «oddzielić to, co było z czymś złączone, co wchodziło w skład jakiejś… … Słownik języka polskiego
oderwać — dk IX, oderwaćrwę, oderwaćrwiesz, oderwaćrwij, oderwaćrwał, oderwaćrwany odrywać ndk I, oderwaćam, oderwaćasz, oderwaćają, oderwaćaj, oderwaćał, oderwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od jakiejś całości, urwać część czegoś; odedrzeć,… … Słownik języka polskiego
urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… … Słownik języka polskiego
odkleić — dk VIa, odkleićkleję, odkleićkleisz, odkleićklej, odkleićkleił, odkleićklejony odklejać ndk I, odkleićam, odkleićasz, odkleićają, odkleićaj, odkleićał, odkleićany «oderwać, odłączyć to, co jest z czymś sklejone, przyklejone do czegoś; odlepić»… … Słownik języka polskiego
odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… … Słownik języka polskiego
od — «przyimek łączący się z rzeczownikami w dopełniaczu (rzadko z innymi częściami mowy)» 1. «odnosi się do wyrazów określających przedmioty, z których strony dociera odbierane przez kogoś wrażenie, od których zaczyna się jakaś czynność lub stan»… … Słownik języka polskiego
odstać — I dk, odstaćstanę, odstaćstaniesz, odstaćstań, odstaćstał odstawać ndk IX, odstaćstaję, odstaćstajesz, odstaćwaj, odstaćwał 1. «oddzielić się, odłączyć się w pewnym stopniu od całości, odkleić się częściowo» Fornir odstaje od deski. 2. «opuścić,… … Słownik języka polskiego
separować — ndk a. dk IV, separowaćruję, separowaćrujesz, separowaćruj, separowaćował, separowaćowany 1. «oddzielać (oddzielić) kogoś lub coś» Separować ciężko chorego. 2. «przeprowadzać (przeprowadzić) separację małżonków» separować się «odłączać się… … Słownik języka polskiego
wyprawa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. wyprawawie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} udanie się gdzieś w określonym celu, zwykle po odpowiednich przygotowaniach; podróż dokądś, ekspedycja, wycieczka, eskapada : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odłączać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odłączaćam, odłączaća, odłączaćają, odłączaćany {{/stl 8}}– odłączyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, odłączaćczę, odłączaćczy, odłączaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
