-
1 occupant
-
2 occupant
-
3 occupant
English-German dictionary of Architecture and Construction > occupant
-
4 occupant
1. ɔkypɑ̃ adjbesitzend, beauftragt
2. ɔkypɑ̃(t) m (f - occupante)1) Besitznehmer(in) m/f, Besitzende(r) m/f, Fahrgast m2) ( d'un pays) MIL Besatzer moccupantI Adjectifmilitaire Besatzungs-1 militaire Beispiel: l'occupant die Besatzung[smacht]; Beispiel: les occupants die Besatzungssoldaten2 d'une chambre Bewohner(in) masculin(féminin); d'une voiture Insasse masculin/Insassin féminin; des lieux Besitznehmer(in) masculin(féminin) -
5 occupant
nounBewohner, der/Bewohnerin, die; (of post) Inhaber, der/Inhaberin, die; (of car, bus, etc.) Insasse, der/Insassin, die* * *noun (a person who occupies (a house etc), not necessarily the owner of the house.) der/die Bewohner(in)* * *oc·cu·pant[ˈɒkjəpənt, AM ˈɑ:kjə-]n ( form)* * *['ɒkjʊpənt]n(of house) Bewohner(in) m(f); (of post) Inhaber(in) m(f); (of car) Insasse m, Insassin f* * *occupant s2. Besitzer(in), Inhaber(in)3. Bewohner(in), Insasse m, Insassin f:the occupants of the house die Bewohner des Hauses;the occupants of the car die Insassen des Wagens* * *nounBewohner, der/Bewohnerin, die; (of post) Inhaber, der/Inhaberin, die; (of car, bus, etc.) Insasse, der/Insassin, die* * *n.Besetzer - m.Bewohner - m. -
6 occupant
-
7 occupant
oc·cu·pant [ʼɒkjəpənt, Am ʼɑ:kjə-] n( form) -
8 occupant
germ. aigæ- -
9 occupant
['ɒkjʊpənt] UK / USn(of house) Bewohner (-in) m (f), (of vehicle) Insasse m, Insassin f -
10 occupant
['ɒkjʊpənt] UK / USn(of house) Bewohner (-in) m (f), (of vehicle) Insasse m, Insassin f -
11 occupant density
English-German dictionary of Architecture and Construction > occupant density
-
12 occupant load
English-German dictionary of Architecture and Construction > occupant load
-
13 occupant cell
-
14 occupant protection
<vhcl.safe> ■ Insassenschutz m -
15 occupant restraint system
English-german technical dictionary > occupant restraint system
-
16 occupant sensing
-
17 rear-seat occupant space
<mvhcl.int> ■ Platzverhältnisse im Fond nplEnglish-german technical dictionary > rear-seat occupant space
-
18 vehicle occupant
-
19 occupo [1]
1. occupo, āvī, ātum, āre (ob u. capio), einnehmen, I) eig.: 1) einen Ort od. einen Ggstd. einnehmen, besetzen, sich seiner bemächtigen, ihn in Beschlag nehmen, überrumpeln, Italiam praesidiis, Cic.: locum, Cic.: possessiones, Cic.: urbem, Liv.: regnum, Cic.: tyrannidem, Cic.: tempus occupandi res (die Staatsgewalt), Liv.: aditum, hineingehen, Verg.: currum, besteigen, Ov.: alqm amplexu, umarmen, Ov.: familiam optimam, in Beschlag nehmen, Plaut.: so auch Sextius noster eum occupavit, nahm ihn in Beschlag (er mußte durchaus Wohnung bei ihm nehmen), Cic. – 2) einen Ort od. Gegenstand besetzen, a) sich an etw. ansetzen, crustae occupant intus vasa omnia, in quis aquae fervent, Plin. 20, 95. – b) mit etw. besetzen = mit etwas anfüllen, urbem (sc. aedificiis), Liv.: polum nube, Hor.: aream fundamentis, Liv.: navem frumento, Auct. b. Afr. – c) v. Örtlichk. = einnehmen, urbs oram freti occupat, Mela: superna litora Padus occupat, Mela: Hercynia silva iter sexaginta dierum occupat, Mela. – II) übtr.: 1) überfallen, überraschen, a) femdl.: alqm, Liv. u. Curt.: alqm gladio, Verg., saxo, Ov.: mors ipsam occupat, ereilt sie, Ter.: sopor occupat artus, Verg.: si occupasset (nos) artior casus, wenn wir ins Gedränge kämen, Amm. – b) selten im freundlichen Sinne = überraschen, alqm, Hor. ep. 1, 7, 66. – 2) zuvor kommen, rates, Ov.: ortum solis, Curt.: Servilius Ahala Sp. Maelium regnum appetentem occupatum (indem er ihm in der Ausführung seines Vorhabens zuvorkam) interemit, Cic.: u. absol., albati equo Corace occupavere, kamen zuvor, gewannen den Vorsprung (beim Wettrennen), Plin. 8,160: dah. = zuerst etwas tun, iuvenem occupat, redet zuerst ihn an, Val. Flacc.: num quid vis? occupo, willst du etwas? rede ich ihn zuerst an, frage ich zuerst, Hor. – m. folg. Infin. (s. Dräger Hist. Synt.2 2, 320. M. Müller Liv. 1, 14, 4. Weißenb. Liv. 4, 30, 3. Fabri Liv. 21, 39, 10), castris castra conferre occupant, Enn. fr.: occupabo adire, will zuerst auf ihn zugehen, Plaut.: interdum rapere occupat, Hor.: occupant bellum facere, Liv.: occupavit Padum traicere, Liv.: occupat eventum telo temptare priorem, Sil. – 3) in Besitz nehmen, einnehmen, sich bemächtigen, v. Pers.: proximum quodque verbum, aufgreifen, Quint.: multum est primo aspectu oculos occupasse, gefesselt zu haben, Sen.: carnificis manum, dem Sch. ins Handwerk greifen, Curt.: falsis criminibus aures occupare, Curt.: animos eorum, qui audiunt, magnitudine rei, Cic.: validioris gratiam, zu gewinnen suchen, Curt.: admirationem, erzwingen, Sen.: proximos illi tamen occupavit Pallas honores, hat inne, Hor.: occ. nomen beati, beanspruchen, Hor.: occupandi temporis causa, um Zeit zu gewinnen, Sen. – v. Gemütszuständen usw., timor occupavit exercitum, Caes.: pavor occupat animos, Liv.: mentes Siculorum occupat superstitio, Cic.: occupati metu, Curt. – opinio vetus falsa occupavit et convaluit (hat Platz gegriffen und Wurzel gefaßt) m. folg. Acc. u. Infin., Gell. 4, 11, 1. – 4) in Beschlag nehmen, a) eine gewisse Zeit od. Zahl in Beschlag nehmen, wegnehmen, haec causa primos menses occupabit, Cael. in Cic. ep. 8, 10, 3: cum in mentem venit tres et sexaginta annos aeque multa volumina occupasse mihi, Liv. 31, 1, 3. – b) in Anspruch nehmen, beschäftigen, animum in funambulo, Ter.: homines occupatos hāc re, Plaut.: occupat res cogitatioaes hominum, Liv.: in apparando acerrime esse occupatum, Nep.: in patria funditus delenda occupatum et esse et fuisse, Cic.: occupati aliarum rerum curā, Liv.: occupatus variis cogitationibus iudex, Quint. Vgl. occupatus. – c) hindern, profluvium sanguinis occupat secantes, Curt.: ministeria aestu occupantur, Curt. – d) occupatum esse in alqa re, nur in etw. begriffen, auf etw. beschränkt sein, res enim sunt parvae, prope in singulis litteris atque interpunctionibus occupatae, Cic. Mur. 25. – 5) Geld irgendwo anlegen, pecuniam in pecore, Colum.: pecuniam grandi fenore, gegen hohe Zinsen anlegen, Cic.: pecunias apud alqm, Cic. – 6) beschleunigen, rasch ausführen, facinus, Iustin.: transitum, Iustin.: mortem manu, Flor.: preces, Sen. poët. – mit folg. Acc. u. Infin., sich beeilen, id nos priores facere occupabimus, Cato origg. 5. fr. 3. – / Archaist. Coni. Perf. occupassis, Plaut. most. 1097: occupassit, Plaut. asin. 818.
-
20 occupo
1. occupo, āvī, ātum, āre (ob u. capio), einnehmen, I) eig.: 1) einen Ort od. einen Ggstd. einnehmen, besetzen, sich seiner bemächtigen, ihn in Beschlag nehmen, überrumpeln, Italiam praesidiis, Cic.: locum, Cic.: possessiones, Cic.: urbem, Liv.: regnum, Cic.: tyrannidem, Cic.: tempus occupandi res (die Staatsgewalt), Liv.: aditum, hineingehen, Verg.: currum, besteigen, Ov.: alqm amplexu, umarmen, Ov.: familiam optimam, in Beschlag nehmen, Plaut.: so auch Sextius noster eum occupavit, nahm ihn in Beschlag (er mußte durchaus Wohnung bei ihm nehmen), Cic. – 2) einen Ort od. Gegenstand besetzen, a) sich an etw. ansetzen, crustae occupant intus vasa omnia, in quis aquae fervent, Plin. 20, 95. – b) mit etw. besetzen = mit etwas anfüllen, urbem (sc. aedificiis), Liv.: polum nube, Hor.: aream fundamentis, Liv.: navem frumento, Auct. b. Afr. – c) v. Örtlichk. = einnehmen, urbs oram freti occupat, Mela: superna litora Padus occupat, Mela: Hercynia silva iter sexaginta dierum occupat, Mela. – II) übtr.: 1) überfallen, überraschen, a) femdl.: alqm, Liv. u. Curt.: alqm gladio, Verg., saxo, Ov.: mors ipsam occupat, ereilt sie, Ter.: sopor occupat artus, Verg.: si occupasset (nos) artior casus, wenn wir ins Gedränge kämen, Amm. – b) selten im freundlichen Sinne = überraschen, alqm, Hor. ep. 1, 7, 66. – 2) zuvor-————kommen, rates, Ov.: ortum solis, Curt.: Servilius Ahala Sp. Maelium regnum appetentem occupatum (indem er ihm in der Ausführung seines Vorhabens zuvorkam) interemit, Cic.: u. absol., albati equo Corace occupavere, kamen zuvor, gewannen den Vorsprung (beim Wettrennen), Plin. 8,160: dah. = zuerst etwas tun, iuvenem occupat, redet zuerst ihn an, Val. Flacc.: num quid vis? occupo, willst du etwas? rede ich ihn zuerst an, frage ich zuerst, Hor. – m. folg. Infin. (s. Dräger Hist. Synt.2 2, 320. M. Müller Liv. 1, 14, 4. Weißenb. Liv. 4, 30, 3. Fabri Liv. 21, 39, 10), castris castra conferre occupant, Enn. fr.: occupabo adire, will zuerst auf ihn zugehen, Plaut.: interdum rapere occupat, Hor.: occupant bellum facere, Liv.: occupavit Padum traicere, Liv.: occupat eventum telo temptare priorem, Sil. – 3) in Besitz nehmen, einnehmen, sich bemächtigen, v. Pers.: proximum quodque verbum, aufgreifen, Quint.: multum est primo aspectu oculos occupasse, gefesselt zu haben, Sen.: carnificis manum, dem Sch. ins Handwerk greifen, Curt.: falsis criminibus aures occupare, Curt.: animos eorum, qui audiunt, magnitudine rei, Cic.: validioris gratiam, zu gewinnen suchen, Curt.: admirationem, erzwingen, Sen.: proximos illi tamen occupavit Pallas honores, hat inne, Hor.: occ. nomen beati, beanspruchen, Hor.: occupandi temporis causa, um Zeit zu gewinnen, Sen. – v. Gemütszuständen usw.,————timor occupavit exercitum, Caes.: pavor occupat animos, Liv.: mentes Siculorum occupat superstitio, Cic.: occupati metu, Curt. – opinio vetus falsa occupavit et convaluit (hat Platz gegriffen und Wurzel gefaßt) m. folg. Acc. u. Infin., Gell. 4, 11, 1. – 4) in Beschlag nehmen, a) eine gewisse Zeit od. Zahl in Beschlag nehmen, wegnehmen, haec causa primos menses occupabit, Cael. in Cic. ep. 8, 10, 3: cum in mentem venit tres et sexaginta annos aeque multa volumina occupasse mihi, Liv. 31, 1, 3. – b) in Anspruch nehmen, beschäftigen, animum in funambulo, Ter.: homines occupatos hāc re, Plaut.: occupat res cogitatioaes hominum, Liv.: in apparando acerrime esse occupatum, Nep.: in patria funditus delenda occupatum et esse et fuisse, Cic.: occupati aliarum rerum curā, Liv.: occupatus variis cogitationibus iudex, Quint. Vgl. occupatus. – c) hindern, profluvium sanguinis occupat secantes, Curt.: ministeria aestu occupantur, Curt. – d) occupatum esse in alqa re, nur in etw. begriffen, auf etw. beschränkt sein, res enim sunt parvae, prope in singulis litteris atque interpunctionibus occupatae, Cic. Mur. 25. – 5) Geld irgendwo anlegen, pecuniam in pecore, Colum.: pecuniam grandi fenore, gegen hohe Zinsen anlegen, Cic.: pecunias apud alqm, Cic. – 6) beschleunigen, rasch ausführen, facinus, Iustin.: transitum, Iustin.: mortem manu, Flor.: preces, Sen. poët. – mit folg.————Acc. u. Infin., sich beeilen, id nos priores facere occupabimus, Cato origg. 5. fr. 3. – ⇒ Archaist. Coni. Perf. occupassis, Plaut. most. 1097: occupassit, Plaut. asin. 818.————————
См. также в других словарях:
occupant — occupant, ante [ ɔkypɑ̃, ɑ̃t ] adj. et n. • 1480; p. prés. de occuper 1 ♦ Dr. Qui occupe un lieu. La partie occupante. ♢ N. Cour. Personne qui habite un lieu, qui y demeure. ⇒ habitant. L occupant d une chambre d hôtel. Spécialt, dr. Ancien… … Encyclopédie Universelle
occupant — oc·cu·pant / ä kyə pənt/ n 1: one who occupies a particular place an occupant of the car the occupant of the apartment 2: one who acquires title by occupancy Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
occupant — occupant, ante (o ku pan, pan t ) adj. 1° Qui occupe, qui est en possession. Nous étions occupants, nous avons été dépossédés. 2° Il se dit d un avoué qui est chargé des intérêts d une partie dans un procès. L avoué occupant. 3° Qui donne… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
occupant — oc‧cu‧pant [ˈɒkjpənt ǁ ˈɑːk ] noun [countable] someone who lives in a building or an organization that has offices in a building, especially a building owned by someone else: • There are many empty offices seeking new occupants. * * * occupant… … Financial and business terms
occupant — Occupant. adj. v. Qui occupe, il n est en usage qu en cette phrase. Premier occupant. Un pays exposé au premier occupant. le droit du premier occupant est d ordinaire bien fort … Dictionnaire de l'Académie française
Occupant — Oc cu*pant, n. [L. occupans, p. pr. of occupare: cf. F. occupant. See {Occupy}.] 1. One who occupies, or takes possession; one who has the actual use or possession, or is in possession, of a thing; as, the occupant of the apartment is not at home … The Collaborative International Dictionary of English
occupant — (n.) 1590s, from O.Fr. occupant (15c.) or directly from L. occupantem (nom. occupans), prp. of occupare to take possession of (see OCCUPY (Cf. occupy)). Earlier noun form was ocupier (early 14c.) … Etymology dictionary
occupant — [n] person who resides in a place addressee, denizen, dweller, holder, householder, incumbent, indweller, inhabitant, lessee, occupier, possessor, renter, resident, resider, tenant, user; concept 414 Ant. displaced person … New thesaurus
occupant — ► NOUN 1) a person who occupies a place at a given time. 2) the holder of a position or office … English terms dictionary
occupant — [äk′yo͞o pənt, äk′yəpənt] n. [< L occupans, prp. of occupare,OCCUPY] 1. a person who occupies a house, post, etc. 2. a person who acquires title to anything by occupancy … English World dictionary
occupant — Person in possession. Person having possessory rights, who can control what goes on on premises. One who has actual use, possession or control of a thing. Redevelopment Authority of Allegheny County v. Stepanik, 25 Pa.Cmwlth. 180, 360 A.2d 300,… … Black's law dictionary