-
1 obowiązywać
obowiązywać (3. Pers -uje) gelten, gültig sein; JUR in Kraft sein;zacząć obowiązywać JUR in Kraft treten -
2 obowiązywać
(- uje); viobowiązuje strój wieczorowy — ≈black tie suggested
* * *ipf.(= być obowiązkiem, być zasadą) be compulsory; obowiązuje strój wieczorowy evening dress is de rigueur; (= mieć ważność) hold good, apply to; ta zasada obowiązuje wszystkich this rule applies to everyone, this rule holds good for everyone; (= mieć moc prawną) be effective, be in force, be valid.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obowiązywać
-
3 obowiązywać
-
4 obowiązywać
глаг.• обязывать* * *obowiąz|ywaćнесов. 1. обязывать; быть обязательным;od godziny dziesiątej \obowiązywaćuje cisza после (с) десяти часов все обязаны соблюдать тишину;
żadne zasady nie \obowiązywaćują kogoś для кого-л. не существуют никакие законы;2. действовать, иметь силу; nadać czemuś moc \obowiązywaćującą придать чему-л. законную силу; ustawa \obowiązywaćuje od... закон входит в действие с...* * *несов.1) обя́зывать; быть обяза́тельнымod godziny dziesiątej obowiązuje cisza — по́сле (с) десяти́ часо́в все обя́заны соблюда́ть тишину́
żadne zasady nie obowiązują kogoś — для кого́-л. не существу́ют никаки́е зако́ны
2) де́йствовать, име́ть си́луnadać czemuś moc obowiązującą — прида́ть чему́-л. зако́нную си́лу
ustawa obowiązuje od… — зако́н вхо́дит в де́йствие с...
-
5 obowiązywać
oblige -
6 obowiązywać
1 oibrigh 2 seas 3 seasamh -
7 obowiązywać
[обовьõзивачь]v.ndkнабирати чинності praw. -
8 obowiązywać
зобов'язувати; діяти; мати силу -
9 obowiązywać
forza -
10 obowiązywać
חוכ -
11 obowiązywać o przepisach
• be effective• be force• be validSłownik polsko-angielski dla inżynierów > obowiązywać o przepisach
-
12 obowiązywać obowiąz·ywać
-
13 be force
obowiązywać o przepisach -
14 be valid
obowiązywać o przepisachzachowywać ważność o dokumencie -
15 działać
1. (-am, -asz); vt2. vidziałać cuda — to work lub do wonders lub miracles
( pracować) to act; ( oddziaływać) to have an effect; ( obowiązywać) to operate; ( funkcjonować) to work, to operatedziałać w czyimś imieniu — to act for sb, to act on behalf of sb
działać wstecz — PRAWO to retroact
* * *ipf.1. (= robić coś) act; działać na rzecz dzieci niepełnosprawnych act in aid of handicapped children; działać w imieniu bezdomnych act on behalf of the homeless; działać w obronie własnej prawn. act in self-defense; działać w dobrej wierze act in good faith; działać na szkodę przedsiębiorstwa act to the detriment of the company, act against the interests of the company; działać na własną rękę pot. act on one's own.2. (= wywierać wpływ) have an effect, influence; muzyka działa na mnie uspokajająco music helps me relax; to działa na moją wyobraźnię it inspires my imagination; zastrzyk zaraz zacznie działać injection will work soon; działasz mi na nerwy you're getting on my nerves, you're getting on my last nerve; działać kwasem siarkowym na cynk chem. treat zinc with sulfuric acid; działać na zwłokę play for time.3. ( o urządzeniach) (= funkcjonować) work, operate; telefon nie działa phone doesn't work, phone is out of order; silnik przestał działać engine konked out l. died, engine is out of order, engine won't start; to działa na baterie it runs on batteries.4. ( o aktach prawnych) (= obowiązywać) be in force, be effective; to prawo nie działa wstecz this law is not retroactive.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > działać
-
16 обязывать
глаг.• angażować• naładować• obarczyć• obciążać• obciążyć• obligować• obowiązywać• obwiązywać• szarżować• wiązać• zaangażować• zmuszać• zobowiązać• zobowiązywać• ładować* * *obowiązywać, zobowiązywać -
17 laufen
lau fen ['laʊfən] <läuft, lief, gelaufen>1) ( rennen)[nach Hause] \laufen biec [do domu]2) (fam: gehen)zu seiner Mutter \laufen odwiedzać [ perf odwiedzić] swoją matkę3) ( zu Fuß gehen) chodzić [o iść] pieszoWasser in die Badewanne \laufen lassen napuszczać [ perf napuścić] wody do wanny5) ( funktionieren) Getriebe, Motor: pracować; Uhr: chodzić; Computerprogramm, Gerät: funkcjonować; ( eingeschaltet sein) być włączonym7) ( gültig sein) Abkommen: obowiązywaćdrei Jahre \laufen Vertrag: obowiązywać przez trzy lata8) (ver\laufen)ums Haus herum \laufen Weg: prowadzić dookoła domu9) ( geführt werden)das Auto läuft auf seinen Namen samochód jest zarejestrowany na niegoes läuft [jdm] gut/bestens komuś dobrze/świetnie się powodziwie läuft es in der Firma? co słychać w firmie?es ist ge\laufen ( fam) już po wszystkimhundert Meter in zwölf Sekunden \laufen przebiec sto metrów w dwanaście sekund2) ( fahren)Schlittschuh/Ski \laufen jeździć na łyżwach/nartachin diesen Schuhen läuft es sich gut te buty są wygodne -
18 obligatoryjnie
adv. książk. [ubezpieczany] compulsorily, mandatorily- nowe przepisy będą obowiązywać obligatoryjnie od stycznia the new regulations will be mandatory from January* * *adv.obligatorily.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obligatoryjnie
-
19 prawnie
adv. [obowiązywać] legally, lawfully; [należeć się] rightfully, by right- tę kwestię powinno się uregulować prawnie this matter should be settled legally- prawnie obowiązująca umowa a legally binding contract/agreement- znak towarowy prawnie chroniony a (legally) protected trademark- takie zabiegi są prawnie zakazane operations of this kind are forbidden by law* * *legally, lawfully* * *adv.legally, lawfully; Adamowi to się prawnie należy Adam has a legal right to it.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > prawnie
-
20 ustawowo
adv. [gwarantować, obowiązywać] by law, statutorily- dzień ustawowo wolny od pracy a public holiday* * *adv* * *adv.legally, by law, statutorily.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ustawowo
См. также в других словарях:
obowiązywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk Ib, obowiązywaćzuje, obowiązywaćywał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być czyimś obowiązkiem, normą, zasadą, której musi się lub trzeba przestrzegać : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obowiązywać — ndk VIIIa, obowiązywaćzuje, obowiązywaćywał «być czyimś obowiązkiem; być powszechnie uznaną zasadą, zwyczajem, prawem; mieć moc prawną» Obowiązuje przepis, traktat, uchwała, umowa, zakaz, zwyczaj. Po godzinie dziesiątej wieczorem obowiązuje w… … Słownik języka polskiego
Concordat of 1925 — Main articles: Vatican and Poland (Pius IX Pius XII) and Pope Pius XII and Poland The 1925 concordat between the Holy See and the Second Polish Republic had 27 articles, which guaranteed the freedom of the Church and the faithful. It regulated… … Wikipedia
wejść — 1. Coś komuś weszło w krew, w nawyk, w nałóg «coś stało się czyimś przyzwyczajeniem, czyjąś naturą»: (...) w nawyk weszła im poobiednia drzemka. Roz bezp 1998. Był przekonany, że w pośpiechu, z jakim zmierzał w kierunku wczorajszej zabawnej… … Słownik frazeologiczny
wchodzić — 1. Coś komuś weszło w krew, w nawyk, w nałóg «coś stało się czyimś przyzwyczajeniem, czyjąś naturą»: (...) w nawyk weszła im poobiednia drzemka. Roz bezp 1998. Był przekonany, że w pośpiechu, z jakim zmierzał w kierunku wczorajszej zabawnej… … Słownik frazeologiczny
dekret — m IV, D. u, Ms. dekretecie; lm M. y 1. «akt prawny mający moc ustawy, wydawany przez organ inny niż parlament, np. przez organ władzy wykonawczej (prezydenta, rząd)» Dekret prezydenta o zmianie waluty. Ogłosić, wydać, zawiesić dekret. Dekret… … Słownik języka polskiego
działać — ndk I, działaćam, działaćasz, działaćają, działaćaj, działaćał 1. «robić, tworzyć co, być czynnym, pracować, występować w jakiejś sprawie» Działać bezinteresownie, solidarnie, wspólnie. Działać ręka w rękę z kimś, na własną rękę. Działać w czyimś … Słownik języka polskiego
heteronomiczny — przym. od heteronomia ∆ Normy heteronomiczne «normy ustanowione nie przez tych, których mają obowiązywać» … Słownik języka polskiego
obowiązujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. obowiązywać (p.) obowiązujący w użyciu przym. «mający moc prawną; ważny» Obowiązujące przepisy, prawa. Obowiązujący rozkład jazdy. Nadać czemuś moc obowiązującą … Słownik języka polskiego
obowiązywanie — n I rzecz. od obowiązywać … Słownik języka polskiego
rozwiązać — dk IX, rozwiązaćwiążę, rozwiązaćwiążesz, rozwiązaćwiąż, rozwiązaćał, rozwiązaćany rozwiązywać ndk VIIIa, rozwiązaćzuję, rozwiązaćzujesz, rozwiązaćzuj, rozwiązaćywał, rozwiązaćywany 1. «usunąć węzeł, rozplątać coś związanego na supeł; rozsupłać… … Słownik języka polskiego