-
1 oświadczyć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oświadczyć
-
2 oświadczyć
1. pfvt erklären2. vr: oświadczyć sięminister oświadczył … — der Minister erklärte …
-
3 oświadczyć
oświadczać się einen Heiratsantrag machen -
4 oświadczyć
oświadczyć [ɔɕfjatʧ̑ɨʨ̑] -
5 oświadczyć
глаг.• высказывать• гласить• декларировать• заявить• заявлять• обнародовать• объявить• объявлять• огласить• оглашать• показывать• провозгласить• провозглашать* * *сов. заявить+* * *сов.заяви́тьSyn: -
6 oświadczyć
1. déclarer2. proclamer -
7 oświadczyć
dearbhaigh -
8 oświadczyć
абвяшчаць -
9 oświadczyć
абвяшчаць -
10 oświadczyć
заявити -
11 oświadczyć
1 magbalità2 maghayag3 magpahayag -
12 oświadczyć
yglanetmek -
13 oświadczyć
δηλώνω -
14 oświadczyć się
сов.объясни́ться в любви́, сде́лать предложе́ниеoświadczyć się się o czyjąś rękę (o kogoś) — сде́лать кому́-л. предложе́ние, проси́ть чье́й-л. руки́
-
15 oświadczyć\ się
сов. объясниться в любви, сделать предложение;\oświadczyć\ się się o czyjąś rękę (o kogoś) сделать кому-л. предложение, просить чьей-л. руки -
16 oświadczyć się
попросити руки, признатися в коханні -
17 kategorycznie
adv. [oświadczyć, odmówić] categorically- chciałbym kategorycznie oświadczyć, że... I wish to state categorically...- kategorycznie żądam... I categorically demand...* * *adv.categorically, emphatically; ( zaprzeczyć) flatly, vehemently.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kategorycznie
-
18 orzec
orze|c\orzecknie, \orzeckł, \orzecczony сов. 1. высказать (выразить) мнение; заявить; дать заключение;trudno \orzec, kto ma rację трудно сказать, кто прав;
2. юр. вынести постановление (приговор)+1. oświadczyć, stwierdzić 2. postanowić
* * *orzeknie, orzekł, orzeczony сов.1) вы́сказать (вы́разить) мне́ние; заяви́ть; дать заключе́ниеtrudno orzec, kto ma rację — тру́дно сказа́ть, кто прав
2) юр. вы́нести постановле́ние (пригово́р)Syn: -
19 oznajmić
глаг.• анонсировать• возвещать• заявлять• известить• объявить• объявлять• огласить• оглашать• оповестить• уведомить• уведомлять* * *oznaj|mić\oznajmićmij, \oznajmićmiony сов. книжн. объявить; заявить* * *oznajmij, oznajmiony сов. книжн.объяви́ть; заяви́тьSyn: -
20 formalnie
adv. 1. Literat., Szt. formally- formalnie wyrafinowany wiersz a formally sophisticated poem2. (oficjalnie) [ogłosić, rozpocząć, oświadczyć] formally- stwierdzam formalnie, że… I formally declare that…3. (ściśle) [opisać, zdefiniować] formally 4. pot. (autentycznie) really, truly- formalnie padam z nóg I’m really exhausted* * *adv* * *adv.1. (= pod względem formy) structurally, formally.2. (= urzędowo) formally, officially; poinformować o czymś formalnie inform sb about sth officially.3. pot. (= naprawdę) literally, positively; mam formalnie tego dosyć I'm positively fed up with it; formalnie padam z nóg I'm literally dead on my feet.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > formalnie
- 1
- 2
См. также в других словарях:
oświadczyć — dk VIb, oświadczyćczę, oświadczyćczysz, oświadcz, oświadczyćczył oświadczać ndk I, oświadczyćam, oświadczyćasz, oświadczyćają, oświadczyćaj, oświadczyćał «powiedzieć, wypowiedzieć, oznajmić coś komuś» Oświadczyć coś stanowczo, kategorycznie,… … Słownik języka polskiego
oświadczyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. oświadczać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oświadczać się – oświadczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} składać komuś propozycję zawarcia małżeństwa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oświadczać się o rękę. Oświadczać się dziewczynie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oświadczać — → oświadczyć … Słownik języka polskiego
deklarować — ndk a. dk IV, deklarowaćruję, deklarowaćrujesz, deklarowaćruj, deklarowaćował, deklarowaćowany 1. «oficjalnie podawać (podać) do wiadomości, ogłaszać (ogłosić) co, oświadczać (oświadczyć) oficjalnie» Prezydent deklarował rozpisanie wyborów,… … Słownik języka polskiego
oświadczenie — n I 1. rzecz. od oświadczyć. 2. lm D. oświadczenieeń «wypowiedź będąca wyrazem czyichś przekonań, poglądów, stwierdzenie czegoś; pismo zawierające taką wypowiedź, stwierdzenie» Uroczyste oświadczenie. Oświadczenie rządu. Złożyć oświadczenie.… … Słownik języka polskiego
kategorycznie — kategorycznieej przysłów. od kategoryczny Oświadczyć, zapowiedzieć coś, zażądać czegoś kategorycznie … Słownik języka polskiego
objawić — dk VIa, objawićwię, objawićwisz, objawićjaw, objawićwił, objawićwiony objawiać ndk I, objawićam, objawićasz, objawićają, objawićaj, objawićał, objawićany 1. «dać wyraz czemuś (zwykle swemu uczuciu, stanowi itp.), uczynić coś jawnym, widocznym;… … Słownik języka polskiego
orzec — dk Vc, orzeknę, orzekniesz, orzekł, orzeczony, orzekłszy orzekać ndk I, orzecam, orzecasz, orzecają, orzecaj, orzecał, orzecany 1. «wypowiedzieć, wyrazić sąd, opinię, zdanie o czymś; oświadczyć, stwierdzić, określić coś, rozstrzygnąć coś» Lekarze … Słownik języka polskiego
poprosić — dk VIa, poprosićproszę, poprosićsisz, poprosićproś, poprosićsił, poprosićproszony 1. «zwrócić się do kogoś z prośbą» Poprosić o pomoc, o pożyczkę. Poprosić o zrobienie, o wyjaśnienie czegoś. Poprosić o zachowanie tajemnicy. ◊ Poprosić o głos… … Słownik języka polskiego
stanowczo — «w sposób kategoryczny, stanowczy» Oświadczyć coś, oznajmić, powiedzieć stanowczo. Odmówić czegoś stanowczo … Słownik języka polskiego