Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

(no+crudo)

  • 81 brusco

    "abrupt;
    Stoßartig;
    brusco"
    * * *
    (pl -schi) sharp
    persona, modi brusque, abrupt
    ( improvviso) sudden
    * * *
    brusco agg.
    1 ( di sapore aspro) sharp; sourish; tart: vino brusco, sharp wine
    2 ( aspro, rozzo, crudo) sharp, harsh, rough, brusque: modi bruschi, rude manners; un risveglio brusco, an unpleasant awakening; in tono brusco, brusquely // tempi bruschi, (fig.) hard times // con le brusche, with rough (o brusque) manners
    3 ( improvviso) abrupt, sudden, sharp: una brusca partenza, an abrupt departure
    s.m. sourish taste.
    * * *
    pl. - schi, - sche ['brusko, ski, ske] aggettivo
    1) (scortese) [ persona] brusque, abrupt; [modi, tono] abrupt, curt
    2) (improvviso) [gesto, aumento, diminuzione] sharp, sudden; [ sterzata] sharp; [ frenata] violent
    3) (acido) [ vino] sharp
    * * *
    brusco
    pl. - schi, - sche /'brusko, ski, ske/
     1 (scortese) [ persona] brusque, abrupt; [modi, tono] abrupt, curt
     2 (improvviso) [gesto, aumento, diminuzione] sharp, sudden; [ sterzata] sharp; [ frenata] violent; brusco risveglio rude awakening (anche fig.)
     3 (acido) [ vino] sharp.

    Dizionario Italiano-Inglese > brusco

  • 82 ottone

    "brass;
    Messing;
    latão"
    * * *
    m brass
    music ottoni pl brass (instruments)
    * * *
    ottone s.m.
    1 brass: ottone crudo, hard-drawn brass; ottone giallo, per bossoli, cartridge brass; lamiera di ottone, brass sheet; placca di ottone, brass plate; saldatura a ottone, brazing; pulire gli ottoni, to polish the brass (o the brasses) // di color ottone, brassy
    2 pl. (mus.) brass (sing.): concerto per ottoni, brass concerto.
    * * *
    [ot'tone] 1.
    sostantivo maschile brass

    di ottone — [bottone, targa] brass attrib.

    2.
    sostantivo maschile plurale ottoni
    1) (oggetti) brass + verbo sing., brassware sing.
    2) mus. brass + verbo sing. o pl., brass section sing.
    * * *
    ottone
    /ot'tone/
    I sostantivo m.
     brass; di ottone [bottone, targa] brass attrib.
    II ottoni m.pl.
     1 (oggetti) brass + verbo sing., brassware sing.
     2 mus. brass + verbo sing. o pl., brass section sing.

    Dizionario Italiano-Inglese > ottone

  • 83 prosciutto sm

    Dizionario Italiano-Inglese > prosciutto sm

  • 84 tártara

    adj.
    tartarian, of Tartary.
    * * *

    tártaro,-a adjetivo & m, f Tartar
    Culin (carne preparada en crudo) filete tártaro, steak Tartar
    ' tártara' also found in these entries:
    English:
    tartar sauce
    - tartare sauce

    Spanish-English dictionary > tártara

  • 85 petróleo

    Diccionario geografía española-Inglés > petróleo

  • 86 ин крудо

    лат.
    в сыром виде.

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > ин крудо

  • 87 nudo

    ['nudo] nudo (-a)
    1. agg
    (persona, membra) bare, naked, nude, (albero, parete, montagna) bare, (verità) plain, naked

    mezzo/tutto nudo — half-/stark-naked

    gli ha detto nudo e crudo che... — he said to him bluntly that...

    questa è la verità nuda e cruda — this is the plain, unvarnished truth

    mettere a nudo(cuore, verità) to lay bare

    2. sm
    Arte nude

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > nudo

  • 88 prosciutto

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > prosciutto

  • 89 prosciutto

       air-dried ham
       ♦ The Italian word for ham, usually referring to the raw cured hams of Parma. Though once very difficult to obtain in the United States due to USDA and FDA regulations, fine prosciutto's from Italy and Switzerland are now being imported. These hams are called prosciutto crudo. Cooked hams are called prosciutto cotto. Prosciutto is best when sliced paper thin served with ripe figs or wrapped around grissini.

    Italiano-Inglese Cucina internazionale > prosciutto

  • 90 crudus

    crūdus, a, um, adj. [root kru-, of Gr. kruos; cf. cruor, crudelis], bloody, bleeding, trickling with blood, etc.
    I.
    Prop. (so rare):

    vulnus,

    Plin. Ep. 5, 16, 11:

    vulnera,

    Ov. Tr. 3, 11, 19; id. P. 1, 3, 16.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of food, raw, not cooked: quid tu curas, utrum [p. 485] crudum an coctum edim? Plaut. Aul. 3, 2, 15:

    exta,

    Liv. 29, 27, 5:

    carnem mandere,

    Suet. Ner. 37.—So also of undigested food:

    pavo,

    Juv. 1, 143; cf.

    trop.: lectio non cruda sed multā iteratione mollita et velut confecta,

    Quint. 10, 1, 19;

    and, alvus,

    Cato, R. R. 125:

    qui crudum ructat,

    i. e. when undigested food rises in the stomach, Cels. 1, 2; v. ructo.— Transf., of persons suffering from indigestion, etc., Cic. Fin. 2, 8, 23; Quint. 11, 3, 27; Hor. S. 1, 5, 49; id. Ep. 1, 6, 61:

    crudior,

    Cic. Clu. 60, 168; cf. cruditas; so,

    bos,

    Hor. Epod. 8, 6 Orell. ad loc.—Hence, in a pun, Mart. 3, 13, 3 sq.—
    B.
    In gen., of all physical or moral crudeness, immaturity, roughness, etc.
    1.
    Lit.
    a.
    Unripe, immature, crude:

    poma ex arboribus, cruda si sunt, vix evelluntur, si matura et cocta, decidunt,

    Cic. Sen. 19, 71:

    pruna (opp. maturissima),

    Col. 12, 10, 3:

    muria (opp. matura),

    id. 12, 6, 2 al.:

    palmes,

    Luc. 4, 317 (viridis, Schol.);

    of an abscess,

    not mature, Cels. 5, 28, 11:

    puella,

    Mart. 8, 64, 11; cf. Hor. C. 3, 11, 12:

    funera nepotis,

    premature, early, Stat. Th. 9, 391; cf. id. Achill. 1, 478:

    amor,

    yet young, fresh, id. Th. 2, 341; cf.:

    crudum adhuc servitium,

    Tac. A. 1, 8 fin.:

    adhuc studia,

    Petr. 4:

    crudi sine viribus anni,

    Sil. 12, 348:

    juventus,

    not yet armed, id. 3, 302; Claud. Cons. Hon. 3, 42.—
    (β).
    Opp. to age, and the weakness arising from age, fresh, vigorous:

    jam senior, sed cruda deo viridisque senectus,

    Verg. A. 6, 304;

    imitated by Tac.: quibus cruda ac viridis senectus,

    Tac. Agr. 29: cf.

    meus,

    Sil. 5, 569.—
    b.
    Unprepared, immature, raw, crude:

    crudum et immotum solum,

    Col. 2, 2, 25; cf. Plin. 18, 19, 49, § 179:

    pix,

    Col. 12, 20, 6:

    corium,

    Varr. L. L. 5, § 116 Müll.; for which, poet., taurus, Val. Fl. 4, 250;

    and, caestus,

    made of raw hide, undressed leather, Verg. A. 5, 69:

    rudis cortice crudo hasta,

    id. ib. 9, 743.—Of verses, unpolished, rude:

    junctura addita crudis (numeris),

    Pers. 1, 92 (cf.:

    si forte aliquid decoctius audis,

    id. 1, 125).—Of the voice, rough, hoarse:

    quia crudus fuerit,

    Cic. de Or. 1, 27, 125.—
    2.
    Trop.
    a.
    Raw, not prepared or matured:

    ut cibos mansos ac prope liquefactos demittimus, quo facilius digerantur, ita lectio non cruda, sed multā iteratione mollita et velut confecta memoriae tradatur,

    Quint. 10, 1, 19.—
    b.
    Rough, unfeeling, cruel, merciless ( poet.).
    (α).
    Of personal subjects:

    dicat me Crudum virum esse,

    Plaut. Truc. 2, 8, 14; id. Poen. 5, 2, 148; Ov. M. 4, 240:

    Getae,

    id. Tr. 5, 3, 8:

    cena, crude Thyesta, tua,

    Mart. 4, 49, 4:

    crudus et leti artifex,

    Sen. Hippol. 1220.—More freq.,
    (β).
    Of things as subjects:

    bella,

    Ov. Am. 3, 8, 58:

    ensis,

    Verg. A. 10, 682; cf. Sil. 7, 113; Stat. Th. 10, 342:

    tyrannis,

    Juv. 8, 223: crudissimum pistrinum, most rude, uncultivated, Cassius ap. Suet. Aug. 4.— Adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > crudus

  • 91 decerno

    dē-cerno, crēvi, crētum, 3 (the syncop. forms decreram, etc., decrerim, etc., decresse are freq. in Cicero and Liv., also Plaut. Curc. 5, 3, 25; Ter. Hec. 1, 2, 73; 2, 1, 15, but not in Caes., where is only decreverat, B. G. 4, 17; 5, 5 fin.; 5, 53, 2), v. a. and n.
    I.
    (acc. to cerno, no. II. 3.) To decide, determine any thing disputed or doubtful. For syn. cf.: scisco, jubeo, statuo, constituo, dico, sancio, consilium capio, destino, obstino, definio, determino.
    A.
    Prop., of a judge, magistrate, etc., to pronounce a decision respecting something; to decide, judge, determine, decree; to vote for any thing (very freq. and class.).—Const. with acc., with acc. et inf., a relat. clause, with de, or absol.:

    alias (Verres praetor) revocabat eos, inter quos jam decreverat decretumque mutabat, alias, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 46:

    si quod est admissum facinus, si caedes facta, idem (Druides) decernunt,

    Caes. B. G. 6, 13, 5:

    consules de consilii sententia decreverunt secundum Buthrotios,

    Cic. Att. 16, 16, C, § 11: decernere vindicias secundum servitutem, in favor of slavery, i. e. restore the slave to his master, Liv. 3, 47, 5; cf. Caes. B. C. 1, 5, 4:

    cum senatus triumphum Africano decerneret,

    id. Fin. 4, 9, 22; cf.

    of a single senator: non decrevi solum, sed etiam ut vos decerneretis laboravi,

    id. Prov. Cons. 11, 28;

    so supplicationem decernere,

    id. Fam. 15, 4, 11;

    so also: Crassus tres legatos decernit,

    id. ib. 1, 1, 3:

    D. Junius silanus supplicium sumendum decreverat,

    Sall. C. 50, 4:

    quando id bellum senatus decrevisset, quando id bellum populus R. jussisset?

    Liv. 41, 7; 42, 36; id. 5, 36; id. 26, 2:

    id quod senatus me auctore decrevit,

    Cic. Phil. 6, 1, 1; Caes. B. C. 1, 2, 2:

    qui ordo decrevit invitus,

    on compulsion, Cic. Phil. 1, 6, 13:

    Ligures ambobus consulibus decernuntur,

    id. Liv. 42, 10; cf.:

    provinciam desponsam non decretam habere,

    Cic. Prov. Cons. 15 (v. the whole passage in connection):

    provinciae privatis decernuntur,

    Caes. B. C. 1, 6, 4 et saep.:

    ex annuo sumptu, qui mihi decretus esset,

    Cic. Att. 7, 1, 6 et saep.:

    mea virtute atque diligentia perditorum hominum patefactam esse conjurationem decrevistis,

    id. Cat. 4, 3: cum pontifices decressent ita;

    SI, etc.,

    id. Att. 4, 2, 3:

    senatus decrevit populusque jussit, ut, etc.,

    id. Verr. 2, 2, 67: in jure dicundo, ita decrevit, ut, etc., Suet. Galb. 7; cf.

    of individuals: Hortensii et mea et Luculli sententia... tibi decernit, ut regem reducas, etc.,

    Cic. Fam. 1, 1, 3.— Impers.:

    in parricidas rei publicae decretum esse,

    Sall. Cat. 51, 25.—Esp. of the emperor, to determine the law by deciding a case:

    quodcumque imperator cognoscens decrevit, legem esse constat,

    Dig. 1, 4, 1, § 1; Just. Inst. 1, 2, 6.
    2.
    Transf., beyond the judicial sphere, to decide, determine, judge: qui nequeas nostrorum uter sit Amphitruo decernere, Plaut. fragm. ap. Non. 285, 26:

    rem dubiam decrevit vox opportune emissa,

    Liv. 5, 55; cf.:

    primus clamor atque impetus rem decrevit,

    id. 25, 41; Plin. 17, 27, 46, § 258:

    de his Catonis praecepta decernent,

    id. 17, 22, 35, § 190:

    duo talenta pro re nostra ego esse decrevi satis,

    Ter. Heaut. 5, 1, 67; id. Hec. 4, 1, 27:

    quam decrerim me non posse diutius habere,

    id. ib. 1, 2, 73:

    in quo omnia mea posita esse decrevi,

    Cic. Fam. 2, 6, 3; id. Att. 3, 15, 7:

    illum decrerunt dignum, suos cui liberos committerent,

    Ter. Hec. 2, 1, 15:

    in ejus controversiis quid decernas, non a te peto,

    Cic. Fam. 13, 59: aliquem decernere hostem, to proclaim one an enemy by a formal decree, id. Phil. 11, 7, 16.— Absol.:

    nequeo satis decernere,

    Ter. Ad. 4, 2, 5.
    B.
    Milit., to decide by combat; hence (like cernere and certare), in gen., to fight, combat, contend:

    castra castris conferamus, et Samnis Romanusne imperio Italiam regant, decernamus,

    Liv. 8, 23, 9; id. 1, 23, 9:

    in ipso illo gladiatorio vitae certamine, quod ferro decernitur,

    Cic. de Or. 2, 78, 317:

    proelium,

    id. Fam. 10, 10:

    pugnam,

    Liv. 28, 14; cf. id. ib. 33: de bello decernere, Auct. B. Hisp. 5 fin. Oud. N. cr.:

    ne armis decernatur,

    Cic. Att. 7, 3, 5; cf.:

    ferro ancipiti decernunt,

    Verg. A. 7, 525:

    and armis, ferro,

    id. ib. 11, 218; 12, 282; 695 (cf. et cernere ferro, id. ib. 709):

    cursibus et crudo caestu,

    id. G. 3, 20:

    cornibus inter se,

    id. ib. 218:

    lapidibus et subselliorum fragminibus,

    Suet. Ner. 26 et saep.:

    contra magnam vim hostium, artificio magis quam viribus, Auct. B. Afr. 14: acie,

    Liv. 2, 14; Nep. Milt. 4, 4:

    proelio cum proditore,

    Just. 13, 8, 4:

    classe decreturi,

    Nep. Hann. 10, 4:

    integriore exercitu,

    id. Eum. 9 fin.—Absol.:

    decernendi potestatem Pompeio fecit,

    Caes. B. C. 3, 41; cf. Liv. 21, 41.
    2.
    Transf., beyond the milit. sphere:

    decernite criminibus, mox ferro decreturi,

    Liv. 40, 8 fin. —So of a judicial contest:

    uno judicio de fortunis omnibus decernit,

    Cic. Quint. 2, 6; cf. Quint. 10, 1, 29;

    and qui judicio decernent,

    id. 12, 7, 5:

    de salute reipublicae,

    Cic. Att. 8, 5, 2:

    pro mea omni fama fortunisque,

    id. de Or. 2, 49:

    utinam meo solum capite decernerem,

    id. Att. 10, 9; Caes. B. C. 1, 35, 3.
    II.
    With reference to one's own acts, to decide, determine on doing something; to determine, resolve on something (freq. in all periods and styles).—Constr., with inf. and with acc. and inf.:

    si tu fluctus e gurgite tollere decreris, Lucil. ap. Rufin. § 26 (p. 238 ed. Frotsch.): quicquid peperisset decreverunt tollere,

    Ter. Andr. 1, 3, 14:

    Caesar his de causis Rhenum transire decreverat,

    Caes. B. G. 4, 17 et saep.:

    eos me decretum est persequi mores patris,

    Plaut. Asin. 1, 1, 58; id. Stich. 1, 3, 65; Ter. Heaut. 3, 1, 56; cf.:

    certum atque decretum est non dare signum,

    Liv. 2, 45:

    reliquam aetatem a republica procul habendam decrevi,

    Sall. C. 4. With ut and subjunct.:

    hic decernit ut miser sit,

    Cic. Tusc. 3, 27, 65.—With accus.:

    quicquam decernere,

    id. ib. —Hence, dē-crētum, i, n.
    A.
    (Acc. to no. I. A.) A decree, decision, ordinance of any political or judicial body (for syn. cf.:

    scitum, edictum, consilium, jus): senatus Caelium ab rep. removendum censuit. Hoc decreto eum consul senatu prohibuit,

    Caes. B. C. 3, 21, 3:

    si qui eorum (sc. Druidum) decreto non stetit, sacrificiis interdicunt,

    id. B. G. 6, 13, 5; cf. id. ib. §

    10: vestra responsa atque decreta evertuntur saepe dicendo,

    Cic. Mur. 13 fin.; id. Verr. 2, 2, 48:

    decurionum,

    id. Rosc. Am. 9, 25 et saep.:

    Caesaris,

    Vulg. Act. 17, 7.—Esp. leg. t. t., a decision of the emperor as judge, a precedent (cf. rescriptum), Gai. 1, 5; Just. Inst. 2, 15, 4.—
    B.
    Transf., in philos. lang. as a translation of the Gr. dogma, principle, doctrine, precept, Cic. Ac. 2, 9, 27; id. ib. § 29; cf. Sen. Ep. 94, 2 sq. and 95, 9 sq. (quis philoso, phorum) decretis suis paret? Lact. 3, 15, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > decerno

  • 92 later

    lăter, ĕris, m. [Sanscr. root prath-, widen; prathas, breadth; Gr. platus, platos], a brick, tile.
    I.
    Lit.:

    nil mirum, vetus est maceria, lateres si veteres ruunt,

    Plaut. Truc. 2, 2, 49 sqq.:

    in latere aut in caemento, ex quibus urbs effecta est,

    Cic. Div. 2, 47, 98; cf.:

    paries crudo latere ac luto constructus,

    Col. 9, 1, 2:

    contabulationem summam lateribus lutoque constraverunt,

    Caes. B. C. 2, 9:

    lateres de terra ducere,

    to make, Vitr. 2, 3, 1:

    lateres coquere,

    to burn, id. 1, 5:

    sepimentum e lateribus coctilibus,

    burnt bricks, Varr. R. R. 1, 14, 4.—Prov.: laterem lavare, to wash a brick, = plinthon plunein, i. e. to wash the color out of a brick, to labor in vain, Ter. Phorm. 1, 4, 8; but cf. Lucil. Sat. 9, 19.—
    II.
    Transf.: lateres aurei, argentei, bars, ingots, or wedges of gold, of silver, Plin. 33, 3, 17, § 56; Varr. ap. Non. 131, 15; 520, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > later

  • 93 luctor

    luctor, ātus, 1 ( part. gen. plur. luctantūm, Prop. 4 (5), 22, 9; act. collat. form: viri validis viribus luctant, Enn. ap. Non. 472, 8: plurimum luctavimus, Plaut. ap. Non. 468, 32; Varr. L. L. 5, 10, § 61 Müll.:

    dum luctat,

    Ter. Hec. 5, 3, 31), v. dep. [lucta, q. v.], to wrestle.
    I.
    Lit.:

    ibi cursu luctando disco hasta... sese exercebant (juventus),

    Plaut. Bacch. 3, 3, 24:

    luctabitur Olympiis Milo,

    Cic. Fat. 13:

    fulvā luctantur harenā,

    Verg. A. 6, 643:

    luctabatur adsidue,

    Suet. Ner. 53:

    paucae (feminae) luctantur,

    Juv. 2, 53:

    umeris, ut luctaturi solent, ad occipitium ductis,

    Quint. 11, 3, 160.—
    B.
    Transf, to wrestle, struggle, strive, contend.
    a.
    Of living creatures:

    in pestilenti atque arido solo luctari,

    Liv. 7, 38, 7:

    boves luctari,

    Plin. 18, 19, 49, § 177:

    luctandum in turbā,

    Hor. S. 2, 6, 28:

    inter se adversis luctantur cornibus haedi,

    Verg. G. 2, 526:

    non luctor de nomine hujus temporis,

    Ov. F. 6, 69.—
    (β).
    With inf. ( poet.):

    et infracta luctatur harundine telum Eripere,

    Verg. A. 12, 387:

    deducere versum,

    Ov. P. 1, 5, 13:

    compescere risum,

    id. H. 17, 161; id. M. 15, 300.—
    b.
    Of inanimate things:

    et in lento luctantur marmore tonsae,

    Verg. A, 7, 28:

    tristia robustis luctantur funera plaustris,

    Hor. Ep. 2, 2, 74; Prop. 4 (5), 1, 147:

    luctantem Icariis fluctibus Africum,

    Hor. C. 1, 1, 15; cf.:

    luctantes venti,

    Verg. A. 1, 53.—
    2.
    In partic., in mal. part.:

    cum aliquo,

    Prop. 2, 1, 13.—
    II.
    Trop., of mental or moral strife, to struggle, strive, contend:

    non luctabor tecum amplius,

    Cic. de Or. 1, 17, 74:

    cum aliquo luctari,

    id. Sull. 16, 47:

    Plancus diu, quarum esset partium secum luctatus,

    Vell. 2, 63, 3; Plin. 18, 5, 6, § 28:

    cum latentibus nodis,

    Curt. 3, 1, 18:

    cum ardore et siccitate regionis,

    id. 4, 7, 7.—
    (β).
    With dat. ( poet.):

    luctataeque diu tenebris hiemique sibique,

    Stat. Th. 11, 522:

    crudo pelago,

    Sil. 14, 453:

    morti,

    id. 10, 296.—
    (γ).
    With abl.:

    ignis viridi luctetur robore,

    Luc. 3, 503; Vell. 2, 86, 2.—Hence, luctans, antis, P. a., struggling, reluctant:

    luctantia oscula carpere,

    Ov. M. 4, 358:

    composuit luctantia lumina somnus,

    Sil. 7, 204.—
    B.
    In partic., as subst., of cross-beams, rafters, because they oppose and uphold each other like wrestlers, Isid. Orig. 19, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > luctor

  • 94 numella

    numella, ae, f., a kind of shackle or fetter, for crimmals, slaves, and cattle: numella genus vinculi, quo quadrupedes deligantur, solet autem ea fieri nervo, aut corio crudo bovis, ut plurimum, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.;

    less trust worthy is the explanation of Nonius: numellae machinae genus ligneum ad discruciandos noxios paratum, quo et collum et pedes immittunt. Plautus Asinaria (3, 2, 5): nervos, catenas, carcerem, numellas, pedicas, boias,

    Non. 144, 25 sq.; Col. 7, 8, 6:

    ubi potest etiam numella fabricari, ut, etc.,

    id. 6, 19, 2 (al. numelli; al. numellae).

    Lewis & Short latin dictionary > numella

  • 95 pluteum

    plŭtĕus, i, m., less freq. plŭtĕum, i, n.
    I.
    A penthouse, shed, or mantlet, made of hurdles covered with raw hides, and used to protect besiegers (cf. vineae): plutei crates corio crudo intentae, quae solebant opponi militibus opus facientibus, et appellabantur militares. Nunc etiam tabulae, quibus quid praesepitur, eodem nomine dicuntur, Paul. ex Fest. p. 231 Müll.; cf. Veg. Mil. 4, 15:

    pluteos praeferre,

    Amm. 21, 12, 6; so Caes. B. C. 2, 9; Liv. 21, 61, 10 al.— Transf.:

    ad aliquem vineam pluteosque agere,

    i. e. to turn all one's weapons against him, Plaut. Mil. 2, 2, 111.—
    II.
    A permanent breastwork, a parapet, on towers, etc.:

    pluteos vallo addere,

    Caes. B. G. 7, 41:

    plutei turrium,

    id. ib. 7, 25; id. B. C. 3, 24:

    rates a fronte atque ab utroque latere, cratibus ac pluteis protegebat,

    id. ib. 1, 25, 9;

    2, 15, 3: viminei,

    Amm. 19, 5, 1:

    locus consaeptus cratibus pluteisque,

    Liv. 10, 38, 5.—
    III.
    The back-board, back, of a settee or couch, Suet. Calig. 26;

    so of the couch on which guests reclined at table: somni post vina petuntur,... puer pluteo vindice tutus erat,

    Mart. 3, 91, 10.—
    2.
    Meton., a couch, dining-couch, Prop. 4 (5), 8, 68.—
    IV. V.
    A book-shelf, bookcase, desk, Pers. 1, 106;

    with busts upon it,

    Juv. 2, 7; cf. Dig. 29, 1, 17, § 4; Sid. Ep. 2, 9.—
    VI.

    Lewis & Short latin dictionary > pluteum

  • 96 pluteus

    plŭtĕus, i, m., less freq. plŭtĕum, i, n.
    I.
    A penthouse, shed, or mantlet, made of hurdles covered with raw hides, and used to protect besiegers (cf. vineae): plutei crates corio crudo intentae, quae solebant opponi militibus opus facientibus, et appellabantur militares. Nunc etiam tabulae, quibus quid praesepitur, eodem nomine dicuntur, Paul. ex Fest. p. 231 Müll.; cf. Veg. Mil. 4, 15:

    pluteos praeferre,

    Amm. 21, 12, 6; so Caes. B. C. 2, 9; Liv. 21, 61, 10 al.— Transf.:

    ad aliquem vineam pluteosque agere,

    i. e. to turn all one's weapons against him, Plaut. Mil. 2, 2, 111.—
    II.
    A permanent breastwork, a parapet, on towers, etc.:

    pluteos vallo addere,

    Caes. B. G. 7, 41:

    plutei turrium,

    id. ib. 7, 25; id. B. C. 3, 24:

    rates a fronte atque ab utroque latere, cratibus ac pluteis protegebat,

    id. ib. 1, 25, 9;

    2, 15, 3: viminei,

    Amm. 19, 5, 1:

    locus consaeptus cratibus pluteisque,

    Liv. 10, 38, 5.—
    III.
    The back-board, back, of a settee or couch, Suet. Calig. 26;

    so of the couch on which guests reclined at table: somni post vina petuntur,... puer pluteo vindice tutus erat,

    Mart. 3, 91, 10.—
    2.
    Meton., a couch, dining-couch, Prop. 4 (5), 8, 68.—
    IV. V.
    A book-shelf, bookcase, desk, Pers. 1, 106;

    with busts upon it,

    Juv. 2, 7; cf. Dig. 29, 1, 17, § 4; Sid. Ep. 2, 9.—
    VI.

    Lewis & Short latin dictionary > pluteus

  • 97 succido

    1.
    suc-cĭdo, ĭdi, 3, v. n. [sub-cado], to fall under any thing.
    * I.
    In gen.:

    lorica quod e loris de corio crudo pectoralia faciebant: postea succidit Gallica e ferro sub id vocabulum,

    i. e. were comprehended under the word, Varr. L. L. 5, § 116 Müll.—
    II.
    Pregn., to sink under one ' s self, sink down, sink ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Lit.:

    genua inedia succidunt,

    Plaut. Curc. 2, 3, 30; so,

    artus,

    Lucr. 3, 156:

    omnia fragore,

    id. 5, 109:

    terra repente,

    id. 5, 482:

    in mediis conatibus aegri Succidimus,

    Verg. A. 12, 911:

    imperfecta sublabantur aut succidant,

    Sen. Ep. 71, 35:

    continuo labore gravia genua succiderant,

    Curt. 9, 5, 7.—
    B.
    Trop.:

    mens succidit,

    Sen. Ep. 71, 24:

    mendax Dardania domus,

    id. Agam. 863.
    2.
    suc-cīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [sub-caedo], to cut off or away below, cut from below, to cut through, cut off, cut down, fell (rare but class.; not in Cic.): is pernas succidit iniquā superbiā Poeni, Enn. ap. Fest. pp. 304 and 305 Müll. (Ann. v. 279 Vahl.); cf.:

    vivos Succisis feminibus poplitibusque invenerunt,

    Liv. 22, 51, 7:

    poplitem,

    Verg. A. 10, 700:

    crura equis (with suffodere ilia),

    Liv. 42, 59, 3:

    nervos equorum,

    id. 44, 28, 14:

    arbores,

    Caes. B. G. 5, 9; Liv. 23, 24; Col. 2, 2, 11; 11, 2, 11; Plin. 16, 12, 23, § 58 al.:

    asseres,

    Liv. 44, 5, 6:

    florem aratro, Verg.A.9,435: frumentis succisis,

    cut down, mown down, Caes. B. G. 4, 38; 4, 19:

    Cererem,

    Verg. G. 1, 297:

    (herbas) curvamine falcis aënae,

    Ov. M. 7, 227:

    segetem,

    Sil. 15, 536 al.: cf.:

    ita gregem metite imbellem ac succidite ferro,

    mow down, Sil. 14, 134:

    serpens succisa manu Herculeā,

    Sen. Med. 702.— Poet.:

    succisa libido,

    emasculated, made powerless, Claud. in Eutr. 1, 190.

    Lewis & Short latin dictionary > succido

  • 98 Domestico Liso

    Grey cotton sheetings in Colombia of a different quality to Domestico Crudo.

    Dictionary of the English textile terms > Domestico Liso

См. также в других словарях:

  • crudo — crudo, da adjetivo 1. (estar) [Alimento] que no está cocinado o lo está insuficientemente: un filete crudo. La carne cruda tiene más proteínas. Tuve que pedir al camarero que me hiciera un poco más el solomillo porque estaba crudo. En muchos… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • crudo — crudo, da (Del lat. crudus). 1. adj. Dicho de un comestible: Que no está preparado por medio de la acción del fuego, o que no lo está hasta el punto conveniente. 2. Dicho de la fruta: Que no está en sazón. 3. Dicho de un alimento: De difícil… …   Diccionario de la lengua española

  • Crudo (Begriffsklärung) — Crudo ist: ein typisches deutsch chilenisches Gericht, siehe: Crudo. der Familienname folgender Personen: Aldo Crudo (1915–1985), italienischer Autor und Drehbuchautor Richard Crudo (* ?), US amerikanischer Kameramann Tony Crudo (* 1959), US …   Deutsch Wikipedia

  • Crudo (band) — Crudo is a new project featuring Mike Patton (Fantomas, Tomahawk, Peeping Tom, General Patton, Faith No More, Mr. Bungle) and Dan the Automator (Gorillaz, Dr Octagon, Handsome Boy Modeling School). Crudo made their stage debut playing a secret… …   Wikipedia

  • Crudo — Saltar a navegación, búsqueda La palabra Crudo tiene varias acepciones: Petróleo Petróleo sin procesar. Más especificamente: Petróleo Brent Combustible sintético Alimentación Lo no cocido por acción del fuego u otra forma de calor. Una de las… …   Wikipedia Español

  • Crudo Rooms — (Кальяри,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Roma 173, 09123 Кальяри, Италия …   Каталог отелей

  • crudo — agg. [lat. crūdus non cotto; immaturo; crudele ]. 1. [non sottoposto o sottoposto solo parzialmente a cottura: questa carne è ancora c. ] ◀▶ cotto. ↑ stracotto, [con riferimento alla pasta] scotto. ↓ [con riferimento alla pasta] al dente.… …   Enciclopedia Italiana

  • crudo — crudo, da adjetivo 1) riguroso, extremado, inclemente, desagradable*, desnudo, descarnado. Descarnado pone el acento en la manera de dar una noticia o de exponer una situación, sin atenuaciones y sin rodeos. 2) (color) …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • Crudo — (Del lat. crudus, que sangra.) ► adjetivo 1 COCINA Se aplica al alimento que no está cocinado o no lo está en su punto conveniente: ■ el asado aún está crudo. ANTÓNIMO cocido hecho 2 Se refiere a lo que es cruel, áspero y se presenta sin disimulo …   Enciclopedia Universal

  • crudo — adj. difícil. ❙ «Crudo. Vale por difícil. Tío, con la pasma lo tienes crudo.» Francisco Umbral, Diccionario cheli. ❙ «Aquellos que no pueden soportar el estilo musical, lo tienen crudo...» Juanma Iturriaga, Con chandal y a lo loco. ❙ «Lo tiene… …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • crudo — crù·do agg., s.m. 1a. agg. AU di qcs., spec. alimenti: non cotto: mangiare carne cruda, verdura cruda | non cotto a sufficienza: la pasta è ancora cruda! Contrari: 1cotto. 1b. agg. CO di materiale non raffinato, non lavorato e sim.: cuoio crudo,… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»