-
1 stopień
сущ.• балл• градус• заметка• звание• лестница• отметка• оценка• подножка• положение• помета• пометка• поступь• походка• ранг• ряд• степень• ступень• ступенька• уровень• ход• чин• шаг• шеренга• этаж• эшелон* * *stop|ień♂, Р. \stopieńnią 1. ступень ž;\stopieńnie schodów ступени (ступеньки) лестницы; \stopień rakiety ступень ракеты; szkoła drugiego \stopieńnią школа второй ступени; \stopień tramwaju подножка трамвая;
2. степень z;\stopień naukowy учёная степень; \stopień pokrewieństwa степень родства; w znacznym \stopieńniu в значительной степени (мере);
3. звание ♂; чин;\stopień wojskowy воинское звание; w \stopieńniu pułkownika в звании (чине) полковника;
4. отметка ž, оценка ž;\stopień z matematyki отметка по математике;
5. градус;pięć \stopieńni poniżej (powyżej) zera пять градусов ниже (выше) нуля; kąt dwudziestu \stopieńni угол в двадцать градусов;
6. метеор, балл;7. тех. (wodny) каскад;● \stopień równy, wyższy, najwyższy грам. положительная, сравнительная, превосходная степень
* * *м, P stopnia1) ступе́нь żstopnie schodów — ступе́ни (ступе́ньки) ле́стницы
stopień rakiety — ступе́нь раке́ты
szkoła drugiego stopnia — шко́ла второ́й ступе́ни
stopień tramwaju — подно́жка трамва́я
2) сте́пень żstopień naukowy — учёная сте́пень
stopień pokrewieństwa — сте́пень родства́
w znacznym stopniu — в значи́тельной сте́пени (ме́ре)
3) зва́ние m; чинstopień wojskowy — во́инское зва́ние
w stopniu pułkownika — в зва́нии (чи́не) полко́вника
4) отме́тка ż, оце́нка żstopień z matematyki — отме́тка по матема́тике
5) гра́дусpięć stopni poniżej (powyżej) zera — пять гра́дусов ни́же (вы́ше) нуля́
kąt dwudziestu stopni — у́гол в два́дцать гра́дусов
6) метеор. балл7) тех. ( wodny) каска́д• -
2 naukowy
прил.• научный* * *naukow|y\naukowyi 1. научный;stopień (tytuł) \naukowy научная степень, научное звание;
2. учебный;zakład \naukowy а) учебное заведение;
б) научная лаборатория, научный институт;pomoce \naukowye учебные пособия; ● cenzus \naukowy образовательный ценз
* * *1) нау́чный2) уче́бныйzakład naukowy — 1) уче́бное заведе́ние; 2) нау́чная лаборато́рия, нау́чный институ́т
pomoce naukowe — уче́бные посо́бия
• -
3 doktor
сущ.• врач• доктор• лекарь* * *1) (stopień naukowy) кандидат (учёная степень)2) (lekarz) доктор (врач)doktor habilitowany доктор (учёная степень)* * *dokto|r♂ 1. мн. И. \doktorrzy/\doktorrowie доктор (младшая учёная степень — соотв. кандидат наук);\doktor habilitowany доктор наук (высшая учёная степень);
2. мн. И. \doktorrzy разг. (lekarz) доктор, врач* * *м1) мн, И doktorzy / doktorowie до́ктор (младшая учёная степень - соотв. кандида́т нау́к)doktor ha-bilitowany — до́ктор нау́к ( высшая учёная степень)
2) мн, И doktorzy разг. ( lekarz) до́ктор, врач -
4 kandydat
сущ.• кандидат• претендент• соискатель• соперник* * *кандидат (претендующий)doktor (stopień naukowy) кандидат (учёная степень)* * *♂ кандидат;\kandydat na posła кандидат в депутаты; \kandydat na studia абитуриент; ● \kandydat na męża шутл. претендент на руку, жених
* * *мкандида́тkandydat na posła — кандида́т в депута́ты
kandydat na studia — абитурие́нт
См. также в других словарях:
stopień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. stopieńpnia; lm D. stopieńpni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} najmniejszy element schodów w kształcie prostopadłościanu; występ w jakimś podwyższeniu; uskok, występ w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stopień — m I, D. stopieńpnia; lm M. stopieńpnie, D. stopieńpni 1. «pojedynczy element schodów; także: występ w jakimś podwyższeniu, w pochyłości terenu, umożliwiający wchodzenie lub schodzenie» Wygodne, szerokie stopnie. Stopnie z cementu, z marmuru.… … Słownik języka polskiego
naukowy — naukowywi 1. «odnoszący się do nauki jako do ogółu wiedzy lub jako do poszczególnych dyscyplin badawczych; wchodzący w skład nauki, zgodny z jej zasadami, metodami» Badanie naukowe. Biblioteka naukowa. Dyscyplina, metoda naukowa. Dyskusja naukowa … Słownik języka polskiego
doktorat — m IV, D. u, Ms. doktoratacie; lm M. y «stopień naukowy uprawniający do używania tytułu doktora; egzamin na stopień naukowy doktora» Uzyskać, pot. zrobić doktorat z filozofii. ∆ Doktorat honoris causa «honorowy stopień naukowy nadawany przez… … Słownik języka polskiego
doktor — m IV, DB. a Ms. doktororze; lm DB. ów (w języku mówionym używana także forma: doktór zwłaszcza w zn. 2) 1. lm M. doktororzy a. doktororowie «stopień naukowy nadawany przez wyższe uczelnie i instytuty naukowe po napisaniu rozprawy, obronie jej w… … Słownik języka polskiego
profesor — m IV, DB. a, Ms. profesororze; lm M. owie (profesororzy), DB. ów 1. «samodzielny pracownik naukowy prowadzący zajęcia dydaktyczne i badania naukowe w szkole wyższej lub nieakademickim instytucie naukowym; tytuł naukowy przyznawany takiemu… … Słownik języka polskiego
nauka — ż III, CMs. nauce; lm D. nauk 1. «ogół wiedzy ludzkiej ułożonej w system zagadnień, wyrażonej w sądach prawdziwych i przypuszczeniach; dyscyplina badawcza odnosząca się do pewnej dziedziny rzeczywistości» Nauka polska. Nauki filozoficzne,… … Słownik języka polskiego
tytuł — m IV, D. u, Ms. tytułule; lm M. y 1. «napis, nagłówek książki, dzieła literackiego, naukowego lub poszczególnych jego rozdziałów, nazwa czasopisma, artykułu, także nazwa sztuki teatralnej, filmu, utworu muzycznego, jakiejś imprezy itp.; nagłówek… … Słownik języka polskiego
tytuł — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. tytułule {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nazwa nadana dziełu literackiemu, plastycznemu, muzycznemu, naukowemu, filmowemu, teatralnemu itp. lub części dzieła przez autora … Langenscheidt Polski wyjaśnień
docent — m IV, DB. a, Ms. docentncie; lm M. docentnci, DB. ów «stopień naukowy nadawany przez wyższe uczelnie i instytuty naukowe; w Polsce związany ze stanowiskiem tytuł samodzielnego pracownika naukowo dydaktycznego lub naukowo badawczego, mającego… … Słownik języka polskiego
habilitowany — habilitowanyni imiesł. bierny czas. habilitować ∆ Doktor habilitowany «stopień naukowy nadawany po przeprowadzeniu przewodu habilitacyjnego; osoba mająca ten stopień» … Słownik języka polskiego
