(na+skórze)

См. также в других словарях:

• myśleć o własnej skórze — {{/stl 13}}{{stl 7}} w kłopotliwej sytuacji troszczyć się tylko o siebie, bez zwracania uwagi na innych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Myśl o własnej skórze, a nie pytaj, co z nimi będzie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wilk w jagnięcej [owczej] skórze — {{/stl 13}}{{stl 7}} o kimś udającym dobrego, pokornego, sprawiedliwego itp., a w rzeczywistości złym i podstępnym {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• skóra — 1. Czuć, poczuć, wyczuć coś przez skórę «przeczuwać, przeczuć coś, mieć intuicję, że coś się stanie»: Pora oczekiwania – czuł to przez skórę – dobiegała końca. Nadchodził czas akcji. Andrzej Zbych, Stawka. 2. pot. Dać komuś w skórę «zbić kogoś,… …   Słownik frazeologiczny

• skóra — ż IV, CMs. skórze; lm D. skór 1. «zewnętrzna powłoka ciała kręgowców, pełniąca funkcję ochronną, biorąca udział w termoregulacji, oddychaniu, wydalaniu (pot) i gospodarce wodnej; zawiera receptory wrażliwe na dotyk, ucisk, ciepło, zimno, ból oraz …   Słownik języka polskiego

• skóra — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. skórze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} elastyczna powłoka pokrywająca ciało ludzi i zwierząt, osłaniająca organizm przed czynnikami zewnętrznymi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skóra… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wilk — 1. Bajka o żelaznym wilku «opowiadanie o czymś, co wydaje się nieprawdopodobne, nierealne, w co trudno uwierzyć»: Bezrobocie w peerelu oficjalnie nie istniało, więc i zasiłki dla bezrobotnych wydawały się bajką o żelaznym wilku. Metr 06/04/2001.… …   Słownik frazeologiczny

• człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… …   Słownik języka polskiego

• piętno — n III, Ms. piętnonie; lm D. piętn 1. «znak, znamię odbite, wyciśnięte, wypalone itp. na czymś jako znak rozpoznawczy (zwykle na skórze zwierzęcia, dawniej także na twarzy lub plecach zbrodniarza albo niewolnika); ślad, np. od uderzenia» Krwawe… …   Słownik języka polskiego

• świerzbowiec — m II, DB. świerzbowiecwca; lm M. świerzbowiecwce, D. świerzbowiecwców med. wet. «pasożyt z rzędu roztoczy, którego samice drążą korytarze w skórze ludzi i niektórych zwierząt domowych, wywołując świerzb; znanych jest wiele gatunków, z których… …   Słownik języka polskiego

• wołowy — 1. «dotyczący wołu lub krowy; pochodzący z wołu; przyrządzony z mięsa wołu lub krowy» Polędwica wołowa. Łój wołowy. Mięso wołowe na rosół, na bitki. Duszona pieczeń wołowa. ◊ Trudno byłoby coś spisać na wołowej skórze, na wołowej skórze by nie… …   Słownik języka polskiego

• wykwit — m IV, D. u, Ms. wykwiticie; lm M. y 1. blm książk. «najwyższy przejaw, najwyższe osiągnięcie twórczości artystycznej» Wspaniały wykwit twórczości literackiej, malarskiej. 2. bot. «Fuligo, śluzowiec żółtej barwy, pospolity na butwiejących… …   Słownik języka polskiego