-
1 dostać po skórze
= dostać w skórę -
2 wilk w skórze jagnięcej
волк в ове́чьей шку́ре -
3 dostać
глаг.• добывать• добыть• доставать• достать• заполучить• наживать• получать• получить• раздобывать• раздобыть* * *1) (np. głosy) набрать (напр. голоса)2) (otrzymać) получить3) (dosięgnąć) достать (дотянуться)4) (zdobyć) достать (раздобыть)wyciągnąć, wyjąć достать (извлечь)sprzykrzyć się, znudzić się, mieć dość разг. достать (надоесть)* * *dosta|ć%1, \dostaćnę, \dostaćnie, \dostaćną, \dostaćń, \dostaćł сов. 1. co, czego получить что;2. czego схватить что, заболеть чем; получить что pot.;\dostać
kataru получить (схватить) насморк; \dostaćł kaszlu он стал кашлять; \dostaćł ataku serca с ним (у него) случился сердечный приступ; \dostaćł gorączk|y него поднялась температура; dziecko \dostaćło zębów у ребёнка прорезались зубы; \dostać wypieków покрыться красными пятнами, покраснеть;3. kogo-co уст. взять, захватить кого-что, овладеть чем;\dostać żywcem взять живьём;
4. (do) czego достать, дотянуться до чего;● \dostać bzika (fioła) na czymś,
na punkcie czegoś разг. помешаться на чём-л.;\dostać kosza получить отказ (при сватовстве); \dostać za swoje получить по заслугам;
\dostać w skórę (po skórze) получить трёпку+1. otrzymać 2. nabawić się 3. zdobyć 4. dosięgnąć
* * *1. dostanę, dostanie, dostaną, dostań, dostał сов.1) co, czego получи́ть чтоdostać kataru — получи́ть (схвати́ть) на́сморк
dostał kaszlu — он стал ка́шлять
dostał ataku serca — с ним (у него́) случи́лся серде́чный при́ступ
dostał gorączki — у него́ подняла́сь температу́ра
dziecko dostało zębów — у ребёнка проре́зались зу́бы
dostać wypieków — покры́ться кра́сными пя́тнами, покрасне́ть
4) ( do) czego доста́ть, дотяну́ться до чего•- dostać fioła na czymś
- dostać bzika na punkcie czegoś
- dostać kosza
- dostać za swoje
- dostać w skórę
- dostać po skórzeSyn:2. dostoję, dostoi, dostoją, dostój, dostał сов.достоя́ть, вы́стоятьSyn: -
4 jagnięcy
jagnięc|yягнячий;● wilk w skórze \jagnięcyej волк в овечьей шкуре
* * *ягня́чий -
5 mrowie
сущ.• множество* * *☼ 1. множество, тьма ž;\mrowie ludzi тьма народу; \mrowie gwiazd мириады звёзд;
2. мурашки lm.;\mrowie przechodzi po skórze (przejmuje) мурашки бегают (по спине)+1. gromada, chmara 2. ciarki
* * *с1) мно́жество, тьма żmrowie ludzi — тьма наро́ду
mrowie gwiazd — мириа́ды звёзд
2) мура́шки lmmrowie przechodzi po skórze (przejmuje) — мура́шки бе́гают (по спине́)
Syn: -
6 dostać w skórę
= dostać po skórze получи́ть трёпку
См. также в других словарях:
myśleć o własnej skórze — {{/stl 13}}{{stl 7}} w kłopotliwej sytuacji troszczyć się tylko o siebie, bez zwracania uwagi na innych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Myśl o własnej skórze, a nie pytaj, co z nimi będzie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wilk w jagnięcej [owczej] skórze — {{/stl 13}}{{stl 7}} o kimś udającym dobrego, pokornego, sprawiedliwego itp., a w rzeczywistości złym i podstępnym {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skóra — 1. Czuć, poczuć, wyczuć coś przez skórę «przeczuwać, przeczuć coś, mieć intuicję, że coś się stanie»: Pora oczekiwania – czuł to przez skórę – dobiegała końca. Nadchodził czas akcji. Andrzej Zbych, Stawka. 2. pot. Dać komuś w skórę «zbić kogoś,… … Słownik frazeologiczny
skóra — ż IV, CMs. skórze; lm D. skór 1. «zewnętrzna powłoka ciała kręgowców, pełniąca funkcję ochronną, biorąca udział w termoregulacji, oddychaniu, wydalaniu (pot) i gospodarce wodnej; zawiera receptory wrażliwe na dotyk, ucisk, ciepło, zimno, ból oraz … Słownik języka polskiego
skóra — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. skórze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} elastyczna powłoka pokrywająca ciało ludzi i zwierząt, osłaniająca organizm przed czynnikami zewnętrznymi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skóra… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wilk — 1. Bajka o żelaznym wilku «opowiadanie o czymś, co wydaje się nieprawdopodobne, nierealne, w co trudno uwierzyć»: Bezrobocie w peerelu oficjalnie nie istniało, więc i zasiłki dla bezrobotnych wydawały się bajką o żelaznym wilku. Metr 06/04/2001.… … Słownik frazeologiczny
człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… … Słownik języka polskiego
piętno — n III, Ms. piętnonie; lm D. piętn 1. «znak, znamię odbite, wyciśnięte, wypalone itp. na czymś jako znak rozpoznawczy (zwykle na skórze zwierzęcia, dawniej także na twarzy lub plecach zbrodniarza albo niewolnika); ślad, np. od uderzenia» Krwawe… … Słownik języka polskiego
świerzbowiec — m II, DB. świerzbowiecwca; lm M. świerzbowiecwce, D. świerzbowiecwców med. wet. «pasożyt z rzędu roztoczy, którego samice drążą korytarze w skórze ludzi i niektórych zwierząt domowych, wywołując świerzb; znanych jest wiele gatunków, z których… … Słownik języka polskiego
wołowy — 1. «dotyczący wołu lub krowy; pochodzący z wołu; przyrządzony z mięsa wołu lub krowy» Polędwica wołowa. Łój wołowy. Mięso wołowe na rosół, na bitki. Duszona pieczeń wołowa. ◊ Trudno byłoby coś spisać na wołowej skórze, na wołowej skórze by nie… … Słownik języka polskiego
wykwit — m IV, D. u, Ms. wykwiticie; lm M. y 1. blm książk. «najwyższy przejaw, najwyższe osiągnięcie twórczości artystycznej» Wspaniały wykwit twórczości literackiej, malarskiej. 2. bot. «Fuligo, śluzowiec żółtej barwy, pospolity na butwiejących… … Słownik języka polskiego
