Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

(meyer

  • 121 casamum

    1.
    casnar, in the lang. of the Osci, an old man, Varr. L. L, 7, § 29, p. 86 Bip.; Paul. ex Fest. p. 47 Müll. Here belongs the fragment of Varr. ap. Non. p. 86, 20: cum more majorum ultro carnales arripiunt, where others prefer the reading casnares; cf. Momms. Unt. Dial. p. 268 (carnales is perh. a euphonic form for casnares, from a Lat. sing. carnal = casnar, as foedesum, plusima, asa, asena = foederum, plurima, etc.; cf. the letter R).
    2.
    casnar, acc. to Quint. 1, 5, 8 Gallic, = assectator, attendant (Meyer, l. l. and Or. Rom. Fragm. p. 530 compares the old French, casnard, flatteur, adulateur; casnarder, aduler, idolatrer. But it is to be remarked that the best MSS. of Quint. l. l. give casami, casamo, casamum, and the like; v. Spald. and Zumpt N. cr. ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > casamum

  • 122 casnar

    1.
    casnar, in the lang. of the Osci, an old man, Varr. L. L, 7, § 29, p. 86 Bip.; Paul. ex Fest. p. 47 Müll. Here belongs the fragment of Varr. ap. Non. p. 86, 20: cum more majorum ultro carnales arripiunt, where others prefer the reading casnares; cf. Momms. Unt. Dial. p. 268 (carnales is perh. a euphonic form for casnares, from a Lat. sing. carnal = casnar, as foedesum, plusima, asa, asena = foederum, plurima, etc.; cf. the letter R).
    2.
    casnar, acc. to Quint. 1, 5, 8 Gallic, = assectator, attendant (Meyer, l. l. and Or. Rom. Fragm. p. 530 compares the old French, casnard, flatteur, adulateur; casnarder, aduler, idolatrer. But it is to be remarked that the best MSS. of Quint. l. l. give casami, casamo, casamum, and the like; v. Spald. and Zumpt N. cr. ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > casnar

  • 123 circen

    circen, ĭnis, n. [circinus], a circle, a circular course: solis, a year, Poët. in Anth. Lat. 4, 274 (Meyer, n. 1373).

    Lewis & Short latin dictionary > circen

  • 124 claudeo

    claudeo, ēre, or claudo, no perf., sum, ĕre, v. n. [claudus, ground form of the more common claudico], to limp or halt, to be lame, to falter (mostly trop.).
    (α).
    Claudeo: an ubi vos sitis, ibi consilium claudeat, Caecil. ap. Prisc. p. 889 P.—
    (β).
    Claudo: neque ignorantia res claudit, Sall. ap. Don. ad Ter. Eun. 1, 2, 84 (id. H. 3, 61, 25 Dietsch): conjuratione claudit, id. ap. Prisc. p. 889 P. (id. H. 3, 80 ib.):

    claudat amor erga te meus,

    Front. Ep. p. 122 Nieb. —
    (γ).
    Of dub. form (yet it may be supposed that the passages in Cic. belong to claudeo as the regular form; cf. albeo = albico, candeo = candico, etc.;

    while the passages in Sall. infra belong to claudo): beatam vitam, etiam si ex aliquā parte clauderet,

    Cic. Tusc. 5, 8, 22:

    quid est cur claudere aut insistere orationem malint,

    id. Or. 51, 170 Meyer N. cr.:

    in quācumque enim unā (parte) plane clauderet, orator esse non posset,

    id. Brut. 59, 214: nihil socordia claudebat, Sall. Fragm. ap. Don. ad Ter. Eun. 1, 2, 84; and id. ib. 2, 3, 39 (id. H. inc. 107 Dietsch):

    si alterā parte claudet respublica,

    Liv. 22, 39, 3 Weissenb. ad loc.; Gell. 1, 7, 20; 13, 20, 10; App. Flor. 18, p. 359; id. de Deo Socr. 17, p. 51; Symm. Ep. 1, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > claudeo

  • 125 coagulo

    cŏāgŭlo, āvi, ātum (contr. COAGLAVI, Inscr. ap. Anthol. Lat. 1177 Meyer), 1, v. a. [coagulum], to cause a fluid to curdle or coagulate (mostly in the elder Pliny):

    lac,

    Plin. 12, 25, 54, § 123; 20, 14, 53, § 147:

    picem,

    id. 16, 11, 22, § 53; v. Sillig N. cr.:

    aquam,

    id. 20, 23, 97, § 259:

    sudorem,

    id. 35, 15, 52, § 186:

    caseum,

    Pall. Mai, 9, 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > coagulo

  • 126 Constantia

    1.
    constantĭa, ae, f. [1. constans].
    I.
    A firm standing, steadiness, firmness, immutability, unchangeableness, constancy, perseverance (in good prose;

    esp. freq. in Cic.): (stellarum) perennes cursus atque perpetui cum admirabili incredibilique constantiā,

    Cic. N. D. 2, 21, 55; cf. id. ib. §

    56, and 3, 9, 23: dictorum conventorumque,

    id. Off. 1, 7, 23; cf.

    promissi,

    id. Att. 4, 19 (17), 1:

    tantā constantiā vocis atque voltūs,

    Nep. Att. 22, 1: perseverantia constantiaque oppugnandi, Auct. B. Alex. 26.—
    II.
    Trop., agreement, harmony, symmetry, consistency:

    testimoniorum,

    Auct. Her. 2, 6, 9:

    ordo et constantia et moderatio dictorum omnium atque factorum,

    Cic. Off. 1, 28, 98:

    non ex singulis vocibus philosophi spectandi sunt, sed ex perpetuitate atque constantiā,

    id. Tusc. 5, 10, 31:

    in quibus (orationibus) forsitan magis requiratur constantia,

    id. Clu. 51, 141; cf.:

    constantiae causā,

    for consistency's sake, id. ib. 2, 2, 5:

    quae autem est inter augures conveniens et conjuncta constantia?

    id. Div. 2, 39, 82:

    officii,

    id. Sull. 1, 2. —
    2.
    Firmness of character, steadfastness, immovability, constancy, self - possession:

    is, qui moderatione et constantiā quietus animo est sibi ipse placatus, ut nec tabescat molestiis, etc.,

    Cic. Tusc. 4, 17, 37; cf. id. ib. 4, 17, 38:

    Catoni cum incredibilem tribuisset natura gravitatem, eamque ipse perpetuā constantiā roborasset semperque in proposito susceptoque consilio permansisset, etc.,

    id. Off. 1, 31, 112:

    si soceri Scauri constantiam (ceperis),

    id. Verr. 1, 17, 52:

    benevolentiam, non... ardore quodam amoris, sed stabilitate potius et constantiā judicemus,

    id. Off. 1, 15, 47:

    firmamentum constantiae est fides,

    id. Lael. 18, 65:

    hinc constantia, illinc furor,

    id. Cat. 2, 11, 25; id. Sest. 41, 88; id. Phil. 7, 4, 14; id. Off. 1, 28, 98; Nep. Thras. 1, 1; Hor. Epod. 15, 15; Liv. 42, 62, 11:

    de eorum fide constantiāque dubitatis?

    Caes. B. G. 7, 77; Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 10:

    animi,

    Ov. M. 11, 293:

    morum,

    Tac. H. 3, 86; id. A. 13, 30 fin.; Sen. Const. Sap. 1, 1 sqq.: sunt et alia ingenita quaedam adjumenta vox, latus, patiens laboris valetudo, constantia, decor, i. e. natural firmness, intrepidity, Quint. prooem. § 27 Meyer.; cf. id. 6, prooem. § 11; 12, 5, 2.— Acc. to the notions of the Stoics, = eupatheia; in plur.: sic quattuor perturbationes sunt, tres constantiae ( = eupatheias treis, Diog. L. 7, 115), Cic. Tusc. 4, 6, 14; cf. Aug. Civ. Dei, 14, 8.
    2.
    Constantia, ae, f., a Roman proper name, Lact. Mort. Pers. 15, 1, 6; Amm. 21, 15, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Constantia

  • 127 constantia

    1.
    constantĭa, ae, f. [1. constans].
    I.
    A firm standing, steadiness, firmness, immutability, unchangeableness, constancy, perseverance (in good prose;

    esp. freq. in Cic.): (stellarum) perennes cursus atque perpetui cum admirabili incredibilique constantiā,

    Cic. N. D. 2, 21, 55; cf. id. ib. §

    56, and 3, 9, 23: dictorum conventorumque,

    id. Off. 1, 7, 23; cf.

    promissi,

    id. Att. 4, 19 (17), 1:

    tantā constantiā vocis atque voltūs,

    Nep. Att. 22, 1: perseverantia constantiaque oppugnandi, Auct. B. Alex. 26.—
    II.
    Trop., agreement, harmony, symmetry, consistency:

    testimoniorum,

    Auct. Her. 2, 6, 9:

    ordo et constantia et moderatio dictorum omnium atque factorum,

    Cic. Off. 1, 28, 98:

    non ex singulis vocibus philosophi spectandi sunt, sed ex perpetuitate atque constantiā,

    id. Tusc. 5, 10, 31:

    in quibus (orationibus) forsitan magis requiratur constantia,

    id. Clu. 51, 141; cf.:

    constantiae causā,

    for consistency's sake, id. ib. 2, 2, 5:

    quae autem est inter augures conveniens et conjuncta constantia?

    id. Div. 2, 39, 82:

    officii,

    id. Sull. 1, 2. —
    2.
    Firmness of character, steadfastness, immovability, constancy, self - possession:

    is, qui moderatione et constantiā quietus animo est sibi ipse placatus, ut nec tabescat molestiis, etc.,

    Cic. Tusc. 4, 17, 37; cf. id. ib. 4, 17, 38:

    Catoni cum incredibilem tribuisset natura gravitatem, eamque ipse perpetuā constantiā roborasset semperque in proposito susceptoque consilio permansisset, etc.,

    id. Off. 1, 31, 112:

    si soceri Scauri constantiam (ceperis),

    id. Verr. 1, 17, 52:

    benevolentiam, non... ardore quodam amoris, sed stabilitate potius et constantiā judicemus,

    id. Off. 1, 15, 47:

    firmamentum constantiae est fides,

    id. Lael. 18, 65:

    hinc constantia, illinc furor,

    id. Cat. 2, 11, 25; id. Sest. 41, 88; id. Phil. 7, 4, 14; id. Off. 1, 28, 98; Nep. Thras. 1, 1; Hor. Epod. 15, 15; Liv. 42, 62, 11:

    de eorum fide constantiāque dubitatis?

    Caes. B. G. 7, 77; Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 10:

    animi,

    Ov. M. 11, 293:

    morum,

    Tac. H. 3, 86; id. A. 13, 30 fin.; Sen. Const. Sap. 1, 1 sqq.: sunt et alia ingenita quaedam adjumenta vox, latus, patiens laboris valetudo, constantia, decor, i. e. natural firmness, intrepidity, Quint. prooem. § 27 Meyer.; cf. id. 6, prooem. § 11; 12, 5, 2.— Acc. to the notions of the Stoics, = eupatheia; in plur.: sic quattuor perturbationes sunt, tres constantiae ( = eupatheias treis, Diog. L. 7, 115), Cic. Tusc. 4, 6, 14; cf. Aug. Civ. Dei, 14, 8.
    2.
    Constantia, ae, f., a Roman proper name, Lact. Mort. Pers. 15, 1, 6; Amm. 21, 15, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > constantia

  • 128 digamma

    dĭgammon, i, or dĭgamma, ătis, n., also dĭgammos, i, f. (sc. littera), = digammon (sc. stoicheion) or digamma, the Aeolic double gamma or digamma (W), represented in Latin sometimes by V, sometimes by F, which, written upside down, thus, F, the Emperor Claudius wished to substitute for both F and V, Quint. 1, 7, 27; cf. Tac. A. 11, 14; Suet. Claud. 41 (v. the letters F and V).
    (α).
    Digammon, Quint. 1, 4, 7 Zumpt and Meyer N. cr.; Prob. Verg. G. 1, 70; Don. p. 1736 P. Lind. N. cr.; Cassiod. p. 2292 P.—
    (β).
    Digammos littera, Ter. Maur. p. 2387 P.;

    and simply digammos,

    Serv. Aen. 1, 292; 642; 6, 359; Pompei. ad Don. p. 21 Lind. N. cr.
    (γ).
    Digamma, Prisc. p. 542 P.; 545 fin. ib.; 709 ib. al.—
    II.
    Used jestingly to denote an incomebook (from the title Fundorum reditus, the first letter of which is a digamma), Cic. Att. 9, 9, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > digamma

См. также в других словарях:

  • Meyer — Meyer,   1) Adolf, Architekt, * Mechernich 17. 6. 1881, ✝ auf Baltrum 14. 7. 1929; Mitarbeiter von P. Behrens und 1911 25 von W. Gropius (Faguswerk in Alfeld, Leine). 1919 25 lehrte er Architektur am Bauhaus in Weimar. 1926 29 war er Stadtbaurat… …   Universal-Lexikon

  • MEYER (H.) — MEYER HANNES (1889 1954) Le travail et le nom de Hannes Meyer ont été longtemps proscrits des histoires de l’architecture moderne. Même Walter Gropius, qui l’avait pourtant désigné comme son successeur au Bauhaus, le traite d’opportuniste et… …   Encyclopédie Universelle

  • Meyer — may refer to: Contents 1 People 2 Companies 3 Places 4 …   Wikipedia

  • Meyer — Meyer, Conrad Meyer, Hannes Meyer, Lukas Meyer, Victor * * * (as used in expressions) Katharine Meyer Guggenheim, Meyer y Daniel Lansky, Meyer Meyer R. Schkolnick Meyer, Adolf Jakob Liebmann Meyer Beer …   Enciclopedia Universal

  • Meyer [1] — Meyer, 1) Joseph, Industrieller, Publizist und Verlagsbuchhändler, Gründer des »Bibliographischen Instituts«, geb. 9. Mai 1796 in Gotha, gest. 27. Juni 1856 in Hildburghausen, trat 1809 zu Frankfurt a. M. in die kaufmännische Lehre, nach deren… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • MEYER (J. L.) — MEYER JULIUS LOTHAR (1830 1895) Chimiste allemand né à Varel dans l’Oldenburg (ancien État de l’Allemagne incorporé aujourd’hui dans le Land de Basse Saxe) et mort à Tübingen. Il a établi, indépendamment de Mendeleïev, une classification des… …   Encyclopédie Universelle

  • MEYER (K. F.) — MEYER KONRAD FERDINAND (1825 1898) Un des maîtres de la nouvelle historique de langue allemande. Calviniste, Meyer recherche dans l’histoire la main de Dieu. Admirateur de la Renaissance, il s’identifie au destin des grands hommes du passé.… …   Encyclopédie Universelle

  • Meyer [2] — Meyer, bei Pflanzennamen für Ernst Heinrich Friedrich Meyer, geb. 1. Jan. 1791 in Hannover, gest. 7. Aug. 1858 als Professor der Botanik in Königsberg; schrieb: »Geschichte der Botanik« (Königsb. 1854–57, 4 Bde.) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Meyer [12] — Meyer, Joh. Georg, genannt Meyer von Bremen, Genremaler, geb. 28. Okt. 1813 in Bremen, gest. 3. Dez. 1886 in Berlin; bes. Kinderszenen familiären Charakters …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Meyer [13] — Meyer, Joseph, Industrieller, geb. 9. Mai 1796 in Gotha, gest. 27. Juni 1856, gründete das »Bibliographische Institut Meyer« (s.d.), selbst schriftstellerisch tätig, befaßte sich auch mit großen Eisenbahn und Bergbauprojekten …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Meyer [17] — Meyer, Konrad Ferd., Dichter, geb. 11. Okt. 1825 zu Zürich, lebte seit 1875 in Kilchberg bei Zürich, wo er 28. Nov. 1898 starb; veröffentlichte »Gedichte« (1882), »Balladen« (1867), »Romanzen und Bilder« (1871), die epische Dichtung »Huttens… …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»