Перевод: с польского на немецкий

с немецкого на польский

(kojarzyć)

См. также в других словарях:

  • kojarzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, kojarzyćrzę, kojarzyćrzy, kojarzyćrzony {{/stl 8}}– skojarzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować łączenie się ludzi, np. w pary, tworzyć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kojarzyć — ndk VIb, kojarzyćrzę, kojarzyćrzysz, kojarzyćarz, kojarzyćył, kojarzyćrzony 1. «powodować połączenie, związek kogoś, czegoś; łączyć, zespalać, wiązać, jednoczyć» Kojarzyć pary. Kojarzyć kogoś w pary. ∆ zootechn. Kojarzyć zwierzęta «łączyć samca z …   Słownik języka polskiego

  • kojarzyć się – skojarzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zbliżać się, wiązać się, dawać nową jakość przez łączenie się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na obozie kojarzy się nowa para. Oni bardzo do siebie pasują, musimy ich skojarzyć. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • łączyć — ndk VIb, łączyćczę, łączyćczysz, łącz, łączyćczył, łączyćczony 1. «spajać, wiązać w całość» Kanał łączy morze z jeziorem. Łączyła ich przyjaźń. Łączyć przyjemne z pożytecznym. ◊ Nic nas z sobą nie łączy «jesteśmy dla siebie obcy, żadne sprawy,… …   Słownik języka polskiego

  • wiązać — ndk IX, wiążę, wiążesz, wiąż, wiązaćał, wiązaćany 1. «umocowywać (tkaninę, wstążkę itp.) tworząc węzeł, kokardę; łączyć końce (tkaniny, taśmy, sznura itp.), przeplatając je w węzeł, kokardę» Wiązać końce sznura. Wiązać zerwaną nić. Wiązać krawat …   Słownik języka polskiego

  • ярмо — ярем – то же (Пушкин), укр. ярмо, ярем, др. русск., ст. слав. ѩрьмъ ζυγόν (Супр.), болг. ярем, сербохорв. jарам, словен. jarǝm, чеш. jařmo, слвц. jarmo, польск. jarzmo, кашуб. jiřmø. Праслав., по видимому, *аrьmо; ср. польск. kojarzyc связывать …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • asocjować — ndk IV, asocjowaćjuję, asocjowaćjujesz, asocjowaćjuj, asocjowaćował, asocjowaćowany książk. «kojarzyć, łączyć» Asocjować pojęcia. asocjować się «być asocjowanym» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • kojarzenie — ↨ kojarzenie się n I rzecz. od kojarzyć (się) …   Słownik języka polskiego

  • małżeństwo — n III, Ms. małżeństwowie; lm D. małżeństwoeństw 1. «związek prawny mężczyzny i kobiety mający na celu utworzenie rodziny» Małżeństwo z miłości, z rozsądku. Małżeństwo z człowiekiem kochanym, nie kochanym, bogatym, starszym itp. Kojarzyć… …   Słownik języka polskiego

  • mylić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, mylićlę, mylićli, mylićlony {{/stl 8}}– pomylić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} błędnie zestawiać, kojarzyć coś ze sobą, niewłaściwie przyporządkowywać coś do jakiejś kategorii; mieszać, plątać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • skojarzyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. kojarzyć (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»