-
1 judge
n. 1. шүүгч. a Нigh Court \judge Дээд Шүүхийн шүүгч. 2. уралдаан, тэмцээний шүүгч. 3. үнэлэгч, бишрэгч, шинжээч. a good \judge of art урлагийг дээдэлдэг хүн. v. 1. \judge (sb/ sth) by/ from/ on sth шүүх, дүгнэлт гаргахад. 2. шинжих, шүүмжлэх. Who are you to \judge other people? Та бусдыг шүүмжилдэг хэн гээч нь вэ? 3. буруутай эсэхийг шүүх. 4. уралдаан тэмцээн шүүх. -
2 accept
v. 1. авах, дуртай хүлээн авах; хүлээн зөвшөөрөх/ авах. \accept a gift бэлэг авах. \accept the judge's decision шүүгчийн шийдвэрийг хүлээн зөвшөөрөх. 2. хүлээх. He \accepts blame for the accident. Тэр, буруугаа хүлээж байгаа. 3. хүлцэх, тэсвэрлэх. 4. \accept sth (as sth) итгэх, үнэмших. -
3 bias
n. 1. тал тохой татах. A judge should be completely without \bias. Шүүгч тал тохой татах ёсгүй. 2. сонирхол, авьяас. Her scientific \bias showed itself in early childhood. Тэр хар багаасаа шинжлэх ухаанд сонирхолтой байв. 3. ташуу. -
4 define
v. 1. тодорхойлох, тайбарлах. The powers of a judge are \defined by law. Шүүгчийн эрх мэдэл хуулиар тодорхойлогддог. 2. нарийн тогтоох. definable adj. -
5 hear
v. ( heard) 1. сонсох. I \heard someone laughing. Хүн инээх нь надад сонсдов. 2. сонин дуулах, чих тавих. He loved to \hear the tales the old sailor told. Тэр ахмад далайчны яриаг чих тавин сонсох дуртай байв. 3. \hear (about sb/ sth) мэдэх, дуулах. I \heard (that) you were ill. Таныг өвчтэй байсан гэж хүнээс сонссон юм байна. 4. шүүх. Which judge will \hear the case? Ямар шүүгч хэргийг шүүх юм бол? hear things хий юм сонсох, буруу дуулах. `Was that a knock at the door? No, you must be \hearing things. ' Хаалга тогшив уу даа? Үгүй ээ, чи хий юм сонсоо биз. hear from sb сураг сонсох. How often do you \hear from you sister? Эгчээс чинь сураг ажиг байна уу? hear sb out яриаг нь дуустал сонсох. hearer n. сонсогч. -
6 honest
adj. 1. үнэнч, шударга. an \honest judge шударга шүүгч. 2. шударга хөдөлмөрөөр олсон. adv. үнэхээр, чин үнэнийг хэлэхэд. It wasn't me, \honest! Би тэгээгүй гэдгээ тангараглая! honestly adv. 1. үнэнчээр, шударгаар. 2. үнэхээр, ёстой. I don't \honest know about them. Би тэдний тухай үнэхээр юу ч мэдэхгүй байна. honest-to-goodness adj. жинхэнэ, үнэн. -
7 horseflesh
n. 1. адууны мах. 2. адуу, морь. He's a good judge of \horseflesh. Тэр морь сайн таньдаг юм шүү. -
8 sentence
n. 1. өгүүлбэр. 2. шийтгэл. The judge passed a severe \sentence. Шүүгч хатуу шийтгэл оноов. v. шийтгэх, яллах. He was \sentenced to a fine. Түүнд торгууль ноогдуулжээ.
См. также в других словарях:
judge — 1 / jəj/ vb judged, judg·ing [Old French jugier, from Latin judicare, from judic judex judge, from jus right, law + dicere to decide, say] vt 1: to hear and decide (as a litigated question) in a court of justice judge a case 2: to pronounce after … Law dictionary
Judge — ist der Nachname folgender Personen: Christopher Judge (* 1964), US amerikanischer Schauspieler Grace Judge (* 1882), britische Ärztin Igor Judge, Baron Judge (* 1941), Lord Chief Justice and President of the Courts of England and Wales Jack… … Deutsch Wikipedia
Judge — (j[u^]j), n. [OE. juge, OF. & F. juge, fr. OF. jugier, F. juger, to judge. See {Judge}, v. i.] [1913 Webster] 1. (Law) A public officer who is invested with authority to hear and determine litigated causes, and to administer justice between… … The Collaborative International Dictionary of English
Judge — Judge, v. i. [imp. & p. p. {Judged} (j[u^]jd); p. pr. & vb. n. {Judging}.] [OE. jugen, OF. jugier, F. juger, L. judicare, fr. judex judge; jus law or right + dicare to proclaim, pronounce, akin to dicere to say. See {Just}, a., and {Diction}, and … The Collaborative International Dictionary of English
judge — vb 1 Judge, adjudge, adjudicate, arbitrate mean to decide something in dispute or controversy upon its merits and upon evidence. All these words imply the existence of a competent legal tribunal or of its equivalent. Judge implies mainly the… … New Dictionary of Synonyms
Judge — Жанр хардкор панк Годы 1987–1991 Страна … Википедия
judge — [juj] n. [ME juge < OFr < L judex, a judge, lit., one who points out the right < jus, law + dicere, to say, point out: see JURY1 & DICTION] 1. an elected or appointed public official with authority to hear and decide cases in a court of… … English World dictionary
Judge — Judge, v. t. 1. To hear and determine by authority, as a case before a court, or a controversy between two parties. Chaos [shall] judge the strife. Milton. [1913 Webster] 2. To examine and pass sentence on; to try; to doom. [1913 Webster] God… … The Collaborative International Dictionary of English
judge — [n] person who arbitrates adjudicator, appraiser, arbiter, assessor, authority, bench, chancellor, conciliator, court, critic, evaluator, expert, honor, inspector, intercessor, intermediary, interpreter, judiciary, justice, justice of peace,… … New thesaurus
Judge — (engl., spr. dschöddsch), der Richter. Im engern Sinne werden Judges die Mitglieder der höhern Gerichte genannt, im Unterschied von den Justices (of the peace), den Friedensrichtern (s. Friedensgerichte; vgl. England [Rechtspflege], S. 804) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
judge — ► NOUN 1) a public officer appointed to decide cases in a law court. 2) a person who decides the results of a competition. 3) a person able or qualified to give an opinion. ► VERB 1) form an opinion about. 2) give a verdict on in a law court. 3) … English terms dictionary
