-
1 jama
сущ.• впадина• гнездо• дупло• дыра• дырка• каверна• лачуга• могила• нора• отверстие• пещера• полость• пробоина• прореха• углубление• шахта• яма• ямка* * *1) anat. jama анат. полость, каверна2) jama яма* * *♀ 1. яма;2. анат. полость;\jama ustna полость рта; \jama oczna глазная впадина;
3. нора;lisia \jama лисья нора+1. dół 3. nora
* * *ж1) я́ма2) анат. по́лостьjama ustna — по́лость рта
jama oczna — глазна́я впа́дина
3) нора́lisia jama — ли́сья нора́
Syn: -
2 ustny
прил.• вербальный• глагольный• словесный• устный* * *ustn|y1. устный;egzamin \ustny устный экзамен; \ustnyе polecenie устный приказ;
2. анат. ротовой;jama \ustnyа ротовая полость; ● harmonijka \ustnyа губная гармоника
* * *1) у́стныйegzamin ustny — у́стный экза́мен
ustne polecenie — у́стный прика́з
2) анат. ротово́йjama ustna — ротова́я по́лость
• -
3 Mundhöhle
Mundhöhle f jama ustna
См. также в других словарях:
jama — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. jamamie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} spore zagłębienie w ziemi, wykopane przez człowieka lub utworzone wskutek obsunięcia się terenu (rozpadlina) : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jama — ż IV, CMs. jamamie; lm D. jam 1. «dół, znaczne wgłębienie gruntu; loch, jaskinia, rozpadlina» Głęboka, przepaścista jama. Kopać jamę. Wpaść do jamy. ∆ techn. Jama skurczowa «pusta przestrzeń w odlewie powstała w czasie krzepnięcia odlewanego… … Słownik języka polskiego
ustny — 1. «dotyczący ust, znajdujący się w ustach, powstający w ustach» Otwór ustny. ∆ Jama ustna «otwór w twarzy człowieka wiodący do początkowego odcinka przewodu pokarmowego i oddechowego» ∆ Harmonijka ustna «instrument muzyczny w kształcie podłużnej … Słownik języka polskiego
ustny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający związek z ustami, powstały w ustach, znajdujący się w ustach, stanowiący część ust : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jama ustna. Otwór ustny. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego
gardło — n III, Ms. gardłodle; lm D. gardłodeł 1. «wspólny odcinek przewodu pokarmowego i oddechowego między przełykiem a jamą ustną, znajdujący się w przedniej części szyi; także przednia część szyi; gardziel» Ból, zapalenie gardła. Chorować na gardło.… … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
mowa — ż IV, CMs. mowawie 1. blm «zasób wyrazów, wyrażeń i zwrotów łączonych w wypowiedzi według reguł gramatycznych, używany w celu porozumiewania się przez członków jednego narodu, społeczeństwa, przez ludzi pewnego środowiska, regionu,… … Słownik języka polskiego
paszcza — ż II, DCMs. paszczaczy; lm D. paszcz 1. «otwór gębowy zwierząt (zwłaszcza drapieżnych)» Szeroka, rozwarta paszcza. Paszcza tygrysa, wilka, żmii. ∆ anat. med. Wilcza paszcza «wrodzona wada rozwojowa; rozszczepienie podniebienia» ∆ bot. Lwia… … Słownik języka polskiego
gęba — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. gębabie; lm D. gąb || rzad. gęb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} jama ustna, wargi, miejsce narządów mowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gęba od ucha do ucha. Nie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nosowy — przym. od nos (zwykle w zn. 1) Jama, kość, chrząstka, przegroda nosowa. Otwory nosowe ptaka. ∆ Głos nosowy, odgłos, dźwięk itp. nosowy «głos człowieka mówiącego przez nos, głos stłumiony na skutek utrudnionego przepływu powietrza przez nos;… … Słownik języka polskiego